"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

Godzina jazdy. Najgorsze jest czekanie na busa, który jeździ co dwie godziny tylko.

smutno mi.

 

Dlaczego?

wiem że już dzisiaj jęczałam i że i tak wszystko wszystkim jedno, ale musze komukolwiek powiedzieć, a raczej wyjęczeć, to co nie daje mi spokoju...

cholernie tęsknie za kimś kto mnie całkowicie zniszczył, sprowadził do miejsca w którym jestem, kto działał (i widzę, że mimo minionego czasu dalej działa) na mnie destrukcyjnie. Tęsknie z własnej woli. Tęsknie bo posłuchałam rozsądku i odeszłam. Tęsknie bo wiem że odpuszcza, tak jak prosiłam, tak jak chciałam, ale chyba nie sądziłam że to nastąpi, nie wierzyłam, że kiedyś uszanuje moje prośby, a teraz, kiedy to robi, coś czego pozornie chce i do czego dążę od roku to nie umiem sobie z tym poradzić a nie mogę o tym powiedzieć zupełnie nikomu...

bretta, chyba potrafię Cię zrozumieć

I znowu poranek w pracy. Świt za oknem wyrwał mnie ze snu już o 4:30 ....ból głowy, kac, wszystkie demony przeszłości wróciły ze zdwojoną siłą . Aa... do dupy to wszystko.

zadzwoniłam wczoraj do ojca:

 

-jak się czujesz?

- dobrze (głosem, jakby miał za chwilę skoczyć z okna)

- aha. a co ci powiedzieli?

-nic.

-aha, to może ja kiedy indziej zadzwonię

-no, zadzwoń kiedy indziej

 

ryczałam po tej rozmowie 2 bite godziny

smutno mi.

 

Dlaczego?

 

Monika, bo.... no wiesz....

W. nie zadzwonił wczoraj.

 

Dziś się czuję milion razy gorzej. Znowu uczucie, że nie ma po co wstawać z łóżka.

Kasiu, a czy on w ogóle wie, kiedy masz urodziny...?

Panna_Modliszka, kiedyś byłam córusią tatusia......

jak tylko zaczęłam mieć swoje zdanie... już przestałam nią być

on się od nas wszystkich już dawno oddalił

wiem, że nie mogę na niego liczyć, a tylko jego z rodziców już mam...

właściwie to już jestem sierotą.

paradoksy, wie, bo sam ostatnio wspominał, że są niedługo.

Korba, to ja już nie wiem

Panna_Modliszka, no lepiej jest na takiej zasadzie że nie muszę słuchac jego pierdolenia i wrzeszczenia 24h/dobę... i tylko pod tym względem jest lepiej

ja naprawdę nie mam na to sily

przez niego jestem teraz jaka jestem... przez niego się cięłam, przez niego nabawiłam się nerwicy, szczękościsku i uczucia bycia gównem... bo zawsze byłam najgorsza i wszystko robiłam źle

nie....

 

poza tym mam wyrzuty sumienia, że mój brat z nim został sam i musi go znosić... a i tak ma już za dużo na głowie

a ch..... z tym. muszę sobie to wybić z głowy.

To ja mam takie problemy z matką. Od kilkunastu lat się na mnie drze (jak byłem dzieckiem wyżywała się na mnie bijąc batem do konia). Nie mam nawet chwili spokoju w "domu". Nie mogę skupić się na pracy, na nauce. Wciąż tylko uciekam i wracam przeważnie na noc, jak ona już śpi, a do przeprowadzki jeszcze trochę czasu mi zostało...

no tak.. kochani tatusiowie...

Bardzo Cię proszę - bez uogólnień, bo to boli.

Panna_Modliszka, OK. tzn. not OK., że Was pokiereszowali...

Eh mój ojciec zasugerował,że ma raka przeze mnie i przez mamę.Zawał też miał przez nas.Super prawda?.

człowiek nerwica, ja pier.... scyzoryk się w kieszeni otwiera

ale ludzie wypowiadają różne słowa w złości, goryczy....

 

co innego jak ktoś parę lat mówi to samo.

 

z drugiej strony: jak zostawić osobę, która jest w ciężkiej depresji i ma tylko mnie i brata? nie mam serca, to byłoby okrutne.

a może on taki wcale nie jest? kiedyś był inny. może ma od wielu lat ciężką depresję, której nie leczył i to wcale nie jest jego osobowość, tylko ta chora, zaburzona?

a ja mojemu bez mrugniecia obiłem mordę ...

ja pierd.... poryczałam się właśnie

dobrze że do roboty mam na wieczór

ale nie wiem jak tam dam radę, skoro pracuję głosem a w moim głosie zawsze słychać emocje... wypierdolą mnie na zbity pysk i to będzie wisienka na torcie

mam tego wszystkiego dosyć....

za co?

nic nie zrobiłaś.

takie mam popieprzone życie, zawsze jakieś kłody pod nogi.

i jak tu się sztucznie uśmiechać, jak się ciągle wszystko pierdoli?

@paradoksy

U mnie jest na odwrót, nie umiem nie udawać, nie wolno mi było pokazywać oznak niezadowolenia, więc dla własnego spokoju dałem za wygraną i byłem potulny przez większość czasu i tylko zaciskałem zęby, teraz nie umiem mówić, że mi źle, mam poczucie winy.

 

z drugiej strony: jak zostawić osobę, która jest w ciężkiej depresji i ma tylko mnie i brata? nie mam serca, to byłoby okrutne.

a może on taki wcale nie jest? kiedyś był inny. może ma od wielu lat ciężką depresję, której nie leczył i to wcale nie jest jego osobowość, tylko ta chora, zaburzona?

Mam podobny problem, nienawidzę ojca, szczerze i zawzięcie...., ale jednocześnie strasznie mu współczuję, nienawidzę też siebie za to wszystko. Nie umiem i nie chcę mu wybaczyć, nie potrafię go do końca znienawidzić, bo czasami miewał ludzkie odruchy, szczególnie po alkoholu, ale to wszystko jest zbyt skomplikowane, zbyt dużo złego się wydarzyło, żebym mógł wybaczyć, a dzieje się coraz gorzej. Żeby chociaż sytuacja była jasna, żeby mógł go nienawidzić z czystym sumieniem... byłoby mi lżej.

Zaraz zwariuję, sama w czterech ścianach. I nie mogę wyjść - głowa mi nie pozwala.

Chciałabym pójść spać. Nie czuć nic, nie widzieć nic, nie słyszeć nic i nie wiedzieć o niczym.

A teraz idę zwymiotować śniadanie. Dziękuję.

kurwa mać, co mi jest ... martwię się o swoje zdrowie (nie psychiczne), lekarz nic nie powiedział, badania na razie ok, a ze mną źle i już w głowie mam wizję szpitala, okropnych chorób i najgorszych scenariuszy