Osobowość unikająca (lękliwa)

[jetodik]

ja dzisiaj sobie piszę taką kartkę już, czyli tak:

 

na przekór sobie zrobiłem:

 

-

-

-

 

a powinno się pisać też co się na przekór sobie nie zrobiło?

[Gość]

no ale celem nie jest robienie sobie na przekór tylko nie rezygnowanie z planow , potrzeb i chętek z powodu niezawsze racjonalnego lęku

 

-- Pt wrz 20, 2013 12:51 pm --

 

wiec razcej chodź z kartką w kieszeni na ktorej jest napisane : jak chcesz cos zrobic to przestan sie zastanawiac czy serio chcesz tylko idź idź idź , nie myś nie myśl !

[jetodik]

Autodestrukcja, nie o to mi chodziło, np. masz ochotę wypić, ale tego nie robisz na przekór sobie.

 

to też może być dobre.

[Gość]

to ja się pierwej muszę skupić na odróżnieniu chęci, presji, ochoty, impulsu, zachłąnnosci... eee

[jetodik]

Autodestrukcja, prościej patrzeć na motywy

[powpow]

to ja się pierwej muszę skupić na odróżnieniu chęci, presji, ochoty, impulsu, zachłąnnosci... eee

 

 

baby!!!!!

[Gość]

powpow, co coo? ja też chce mieć dzieciństwo.. ODDAJCIE MI MOJE DZIECINSTWO ! ;P

[powpow]

powpow, co coo? ja też chce mieć dzieciństwo.. ODDAJCIE MI MOJE DZIECINSTWO ! ;P

 

jak potraktujesz to jako zabawę, to może i dzieciństwo wróci:d

[WojtasDrop]

Witam

 

Ostanio na forum dowiedziałem się, że mogę mieć osobowość unikają. Tak mi napisał jeden z użytkowników. Co prawda z lekarzem jeszcze tego nie skonsultowałem ale z informacji w necie wycztałem,że tak może być. Bardzo dużo, rzeczy pasuje do mojego stanu.

Z psychologiem będę o tym rozmawiał. Btw jak mu powiedzieć o tym, że odkryłem to u Siebie? Aby go nie urazić, że to on na to nie wpadł(chyba, że wie ale mi jeszcze nie powiedział)..

 

Moje pytanie jak leczyć tą chorobę? (o ile to choroba)

Jakie są skuteczne metody? Biorę leki ale jakoś szału to nie robi

Nie ukrywam, że liczę na NFZ. Koszty. Oczywiście jak będzie trzeba to coś znajdzie. Bo zależy mi aby z tego gów.... wyjśc bo już mam serdeczxnie dość. I tak uważam, że jest późno już.

 

Oczywiście zapytam lekarza co robić ale jestem ciekaw Waszej opini i rad.

 

 

Ps

 

 

Więcej o moim problemie w tym poście ja-i-moj-problem-t45152.html

 

 

 

Wybrałem chyba zły dział. Nie wiem jaki ma być.Proszę moda/admina o przeniesienie w razie czego

[socorro]

Btw jak mu powiedzieć o tym, że odkryłem to u Siebie?

WojtasDrop, zwyczajnie. powiedz prawdę, że czytałeś sporo w necie, żeby przygotować się dobrze do wizyty i zauważyłeś, że masz kilka cech, które mogą sugerować, że masz osobowość unikającą. proste i uprzejme

Moje pytanie jak leczyć tą chorobę? (o ile to choroba)

typ zaburzenia osobowości. leczenie- psychoterapia i farmakoterapia (szczegóły doczytaj w odpowiednim wątku o zaburzeniach osobowości). jakie leki bierzesz? czyli byłeś już ze swoim problemem u jakiegoś specjalisty, dobrze rozumiem? skąd te leki?

 

pozdrawiam ciepło

[ladywind]

WojtasDrop, ja mam taką osobowość i uważam, że jedyne czym możemy sobie pomóc to świadomość naszych hamulców psychicznych, dobrze jakby miało się wsparcie w jakiejs bliskiej osobie, z czym jest naprawde ciężko. Pozostaje psychoterapia. Leki z doświadczenia wiem, że łagodzą objawy depresji i nerwicy, które to są generowane przez zaburzenia osobowosci, natomiast trzeba zmienic nawyki myślowe, a tu juz pole do popisu daje praca ze sobą pod okiem dobrego terapeuty.

 

Ja rzuciłam się na głęboką wodę, bo zamieszkałam w jednym domu z kuzynem, jego żoną, i ciągle mam z nimi styczność, przez co muszę się zmuszuć do kontaktów społecznych, wszelkich interakcji, wymiany zdań. Oni są normalni, bez zaburzeń, obserwacja ich pomaga zrozumieć swoje zaburzenia a także czerpać dużo z ich zachowania. Niepowiem że jest łatwo, bo jest mi cholernie ciężko, są chwile kiedy zaszyłabym sie w swoim pokoju i nie wychodziła cały dzień. Ale staram sie zmuszać, nawet zagaduje czasem, choć ich świat jest zupelnie taki zwyczajny, jak ma wiekszosc ludzi, są zaradni ,nie ma mowy o neurotyźmie itp. rzeczach.

 

Dzisiaj pojechali na ryby i grilla ja zostałam na chacie, ale potem zamierzam pokonując swoje lęki dojechać do nich.

Myśle że musimy sami troche dawać z siebie, inaczej bedziemy ciągle stali w miejscu.

[WojtasDrop]

socorro,

 

Tutaj jest wyjaśnienie co i jak. Jakie leki, gdzie byłem etc

 

ja-i-moj-problem-t45152.html

[milady]

WojtasDrop, ja mam taką osobowość i uważam, że jedyne czym możemy sobie pomóc to świadomość naszych hamulców psychicznych, dobrze jakby miało się wsparcie w jakiejs bliskiej osobie, z czym jest naprawde ciężko. Pozostaje psychoterapia. Leki z doświadczenia wiem, że łagodzą objawy depresji i nerwicy, które to są generowane przez zaburzenia osobowosci, natomiast trzeba zmienic nawyki myślowe, a tu juz pole do popisu daje praca ze sobą pod okiem dobrego terapeuty.

 

Ja rzuciłam się na głęboką wodę, bo zamieszkałam w jednym domu z kuzynem, jego żoną, i ciągle mam z nimi styczność, przez co muszę się zmuszuć do kontaktów społecznych, wszelkich interakcji, wymiany zdań. Oni są normalni, bez zaburzeń, obserwacja ich pomaga zrozumieć swoje zaburzenia a także czerpać dużo z ich zachowania. Niepowiem że jest łatwo, bo jest mi cholernie ciężko, są chwile kiedy zaszyłabym sie w swoim pokoju i nie wychodziła cały dzień. Ale staram sie zmuszać, nawet zagaduje czasem, choć ich świat jest zupelnie taki zwyczajny, jak ma wiekszosc ludzi, są zaradni ,nie ma mowy o neurotyźmie itp. rzeczach.

 

Dzisiaj pojechali na ryby i grilla ja zostałam na chacie, ale potem zamierzam pokonując swoje lęki dojechać do nich.

Myśle że musimy sami troche dawać z siebie, inaczej bedziemy ciągle stali w miejscu.

 

Ano właśnie. Ponoć najlepiej znaleźć sobie jakiś wzór, od którego będziemy się uczyć życia. Teoretycznie mam wrażenie, że osoby w jakiś sposób zaburzone mniej więcej wiedzą o co kaman w relacjach (chyba, że są to już skrajniejsze przypadki) tylko najciężej właśnie wprowadzić to co wiemy w formie praktyki. Ja dużo obserwuję swoje otoczenie, staram się "eksperymentować" (nie, nie manipulować), chociaż często nie mówię tego co mówić bym chciała.

Tak, jasne że musimy dawać coś z siebie.Często nawet ludzie próbują do nas wyciągać rękę, a my tego nie dostrzegamy [z lęku, niewiedzy, schiz]. Oni mogą to interpretować na różne sposoby, a my siedzimy, i zastanawiamy się, dlaczego mamy tak mało znajomych? i kółeczko się zamyka, khm. Takie coś sama przerabiałam. Im bardziej ktoś się do mnie przybliżał, tym bardziej go odrzucałam, wykręcając się tym że ma jakieś tam wady, które "baardzo mi przeszkadzają".

[jetodik]

Btw jak mu powiedzieć o tym, że odkryłem to u Siebie? Aby go nie urazić, że to on na to nie wpadł

 

przedstaw swoje objawy i sytuacje z życia tak by musiał być kretynem aby nie stwierdzić, że masz unikającą

no z lekarzami tak jest, że niektórzy są nadęci :)

[WojtasDrop]

Mój lekarz jest w porządku:)Gorzej ze mną.Drugi raz zapomniałem o wizycie

[Gość]

jetodik, i to jest właśnie błąd. Po pierwsze, psycholog to nie lekarz. A po drugie i najważniejsze, mówi się wszystko a nie to, co nakieruje psychologa na wymyśloną przez nas diagnozę. Jakbym chciała to i schizofrenię by mi zdiagnozowali, wystarczy wybrać odpowiednie fakty. Tylko po co? Niekoniecznie to psycholog jest nadęty, tylko ludzie robią sobie autodiagnozę po przeczytaniu wikipedii, w dodatku jeśli mylili się to potem trudno im przyjąć to do wiadomości i tak rodzi się nadęty i zadufany psycholog/psychiatra. I nie mówię akurat o przypadku powyżej, ale naprawdę wikipedia nie zastąpi paru lat studiów a już tu na forum naczytałam się nie raz jak to ludzie wiedzą lepiej co im jest. I wyszukują sobie najbardziej wydumane zaburzenia, bo pasują dwa objawy a pozostałe cztery to tam szczegół. Jakby nie patrzeć, psycholog zna przynajmniej ogólny zarys bardzo wielu zaburzeń, więc ma lepszy ogląd na to co nam dolega, a czasem naprawdę jedna informacja może dużo zmienić. Jak nie podoba wam się jego zachowanie, to zwyczajnie idźcie do kogoś innego, kto wzbudzi zaufanie i komu uwierzycie.

[jetodik]

abraxas, mowa była o lekarzu, nie o psychologu jeśli sam się trafnie zdiagnozował to nakierowując wyeliminuje ryzyko niewłaściwej diagnozy.

[Gość]

jetodik, faktycznie moje niedopatrzenie, w takim razie nie wiem do jakiej wypowiedzi odnośni się tekst o nadętym lekarzu, ale mniejsza. To psychiatra i psycholog są od diagnozowania zaburzeń, a nie człowiek z internetem, więc nie wiem czemu namawiasz do nakierowywania. Zapewniam, że to nie wyeliminuje pomyłek w diagnozie, choćby nie wiem jak się człowiek starał.

"jeśli sam się trafnie zdiagnozował..." - a jeśli nietrafnie to zauważ że tylko utrudnia robotę osobom, które chcą go dobrze zdiagnozować. Ludzie, idźcie do psychiatry/psychologa i zwyczajnie powiedźcie z czym macie problem bez jakiegoś przedwczesnego szufladkowania się.

[jetodik]

no jak jeszcze go źle nie zdiagnozowali, to niech wpierw przez lekarza spróbuje w sumie racja.

[Bree]

Tak, jasne że musimy dawać coś z siebie.Często nawet ludzie próbują do nas wyciągać rękę, a my tego nie dostrzegamy [z lęku, niewiedzy, schiz]. Oni mogą to interpretować na różne sposoby, a my siedzimy, i zastanawiamy się, dlaczego mamy tak mało znajomych? i kółeczko się zamyka, khm. Takie coś sama przerabiałam. Im bardziej ktoś się do mnie przybliżał, tym bardziej go odrzucałam, wykręcając się tym że ma jakieś tam wady, które "baardzo mi przeszkadzają".

A co jeśli oni wyciągają rękę i my to widzimy, nawet jest nam miło, ale mimo to i tak uciekamy? Po prostu nie chcemy nic od nich. Czy to jeszcze osobowość unikająca, czy coś gorszego? Mam stwierdzoną os. unikającą, ale sama nie wiem czy to trafna diagnoza... ja wiem dlaczego mam mało znajomych, nie mam przyjaciół. Nie chcę ich mieć. Wiem kiedy ktoś jest miły, kiedy się troszczy. Widzę to i świadomie od tego uciekam. Moim marzeniem nie jest posiadanie przyjaciół, tylko nie posiadanie łatki dzikusa...

[jetodik]

kurde strasznie silne i paraliżujące jest to uczucie społecznego, życiowego nieprzystosowania, a wraz z nim potrzeby i marzenia, godne ludzi w pełni funkcyjnych

[Gość]

ja myślę, że w takim wypadku można zaczac pisać piosenki ( jakies bluesowe i nasączone spora dawką alkoholu) i umrzeć w wieku 27 lat jak wiekszosc

[jetodik]

Autodestrukcja, to po jakiego wacława te piosenki blusowe, skoro lepiej od nich nie będzie?

[ladywind]

Autodestrukcja, to po jakiego wacława te piosenki blusowe, skoro lepiej od nich nie będzie?

 

żeby sobie uprzejmnić nasze nędzne życie

[jetodik]

ladywind, no w sumie takie melancholijne uniesienie to jest jakas mysl, ale wole gotowce, kilka takich juz mam.

 

a jeszcze lepiej nauczyć odnajdywac sie w zmieniajacej, dynamicznej sytuacji, ale czy tak się da?

 

-- 26 wrz 2013, 00:03 --

 

czytałem, że leczenie unikowej polega na poprawie obrazu samego siebie, to co sie stanie jak ten obraz sie poprawi. tylko tyle bedzie? czy lepszy obraz pociagnie jakies tam inne sznurki?