Osobowość chwiejna emocjonalnie (typ BORDERLINE) cz.II

[nieprzenikniona]

Ja dostałam diagnozę bpd 12 lat temu w szpitalu...dzisiaj nie wiem czy do końca się z nią zgadzam (czasem mam wrażenie, że wcale), z drugiej strony raz przyklejona łatka wlecze się za mną od tego czasu i nawet nikt już nie próbuję wystawić nowej diagnozy....zresztą sama nie wiem kto miałby to zrobić bo psychiatrom (którzy mnie znają) na wizytach mówię jakieś 50% prawdy, z moją terapeutką pracuję nad poprawą mojego stanu i nie cisnę jej o diagnozę jako taką (tzn. nazwanie problemu i tak go nie rozwiąże więc się nie spinam), diagnoza z zewnątrz nie wchodzi w grę bo nie umiem tak od ręki wysypać wszystkich kart z rękawa...ale chyba bardziej skłaniałabym się obecnie ku cptsd niż właśnie bpd, a ze wiele cech podobnych to łatwo ubrać jedno w drugie...

[Chomikowna]

W dniu 24.12.2020 o 20:58, nieprzenikniona napisał:

Ja dostałam diagnozę bpd 12 lat temu w szpitalu...dzisiaj nie wiem czy do końca się z nią zgadzam (czasem mam wrażenie, że wcale), z drugiej strony raz przyklejona łatka wlecze się za mną od tego czasu i nawet nikt już nie próbuję wystawić nowej diagnozy....zresztą sama nie wiem kto miałby to zrobić bo psychiatrom (którzy mnie znają) na wizytach mówię jakieś 50% prawdy, z moją terapeutką pracuję nad poprawą mojego stanu i nie cisnę jej o diagnozę jako taką (tzn. nazwanie problemu i tak go nie rozwiąże więc się nie spinam), diagnoza z zewnątrz nie wchodzi w grę bo nie umiem tak od ręki wysypać wszystkich kart z rękawa...ale chyba bardziej skłaniałabym się obecnie ku cptsd niż właśnie bpd, a ze wiele cech podobnych to łatwo ubrać jedno w drugie...

Może zapytaj terapeutkę o te różnice z którymi się nie zgadzasz? Po co się zastanawiać jak można wiedzieć

[nieprzenikniona]

7 godzin temu, Chomikowna napisał:

Może zapytaj terapeutkę o te różnice z którymi się nie zgadzasz? Po co się zastanawiać jak można wiedzieć

W sumie to ja się nad tym nie zastanawiam, a szczególnie nie na tyle, żeby się tym jakos przejmować, więc nie bardzo widzę sens definiowania moich zaburzeń (zdaję sobie sprawę że mam ich sporo) konkretną diagnozą a tym bardziej, żeby tracić na to czas na terapii gdzie pracuję z konkretnymi problemami o których wiem lub o których po drodze się dowiaduję...

[piotr2021]

Nikt tu ostatnio nie pisze 

[piotr2021]

W dniu 7.10.2021 o 00:07, exodus! napisał:

@piotr2021 a czego oczekujesz od anonimowych userów?

 

społeczności 

 

[mandragora]

Hej, jak tam u Was samopoczucie? U mnie po kolejnym epizodzie depresji jest umiarkowanie dobrze, więc piszę podnieść na duchu i dać nadzieję, że jeszcze może być lepiej.

[shira123]

U mnie jest dobrze i stabilnie.wyszlam z silnych stanów lękowych,urlop mi sluzy i wszystko mi się układa poza zdrowiem niestety fizycznym.

[drjeckylmrhyde]

W dniu 3.10.2021 o 22:06, piotr2021 napisał:

Nikt tu ostatnio nie pisze 

Ja piszę. Nowy user, rzekomo border-border.

 

Tej bordery, a przechodziliście psychozy?

[SwitchMe]

W dniu 11.07.2020 o 20:43, mandragora napisał:

 

@SwitchMe powiem Ci szczerze, jak przeczytałam Twój post, no ja bym powiedziała, że Twój facet gubi sie w zeznaniach. Szczególnie dziwne jest, ze tak bardzo sie denerwuje, gdy mu mowisz, że jego wersje się nie zgadzają. Dla mnie to brzmi podejrzanie. Z drugiej strony, wiem też, ze paranoja łatwo przychodzi.

Jak to teraz wygląda u Ciebie, bo kawałek czasu już minął?

Nadal jestem z tym mężczyzną a raczej na jego utrzymaniu mimo, że mam pracę chociaż za najniższą krajową. Biorę leki antydepresyjne i przeciwlękowe bo nabawiłam się nerwicy, mam od wielu miesięcy arytmię serce i często rzeczy wylatują mi z rąk. Mam problemy ze snem i z jedzeniem. Obecnie jestem na L4 od psychiatry. Co do tego faceta i związku z nim to on już ze mną zerwał i romansuje z koleżanką z pracy ale ja nadal z nim mieszkam bo nie stać mnie aby samodzielnie wynająć mieszkanie poza tym przygarnęłam zwierzęta ze schroniska bo czułam się samotna i teraz mam problem bo ciężko z nimi coś znaleźć poza tym w tym mieście, w którym jestem mieszkania są bardzo drogie. Ogólnie sytuacja bez wyjścia. On nadal mnie oszukuje jak tylko ma ochotę a ostatnio nawet przestawia mi rzeczy i mimo, że go proszę aby nie rzucał np swoich ubrań na moje kosmetyki albo nie zostawiał butów w przedpokoju to i tak to robi. Np ja złożę suszarkę na pranie, wychodzę do sklepu, wracam a on ją rozkłada, pytam się czemu ja rozłożył czy zamierza robić pranie to odpowiada, że on nic nie rozkładał...

Edytowane 5 Marca 2023 przez SwitchMe

[mandragora]

@SwitchMeto wygląda na gaslighting. Współczuję mocno tej sytuacji, bo rozumiem jak to jest czuć się, jakby nie było wyjścia z sytuacji. Wiem też, że nie jest łatwo mieszkać dalej po rozstaniu i to jeszcze z takim człowiekiem. A nie masz np jakiegoś znajomego/znajomej, z którymi mogłabyś wynająć na zasadzie współlokatorów? Moze wtedy byłoby łatwiej. Ewentualnie może wynająć nie mieszkanie a pokój. Wiem, że mieszkanie z obcymi ludźmi nie jest komfortowe ale to chyba zawsze jakieś rozwiązanie żeby zakończyć obecną sytuację. Jestem pewna, że dasz radę i uda Ci się wybrnąć z tego.

[SwitchMe]

1 godzinę temu, mandragora napisał:

@SwitchMeto wygląda na gaslighting. Współczuję mocno tej sytuacji, bo rozumiem jak to jest czuć się, jakby nie było wyjścia z sytuacji. Wiem też, że nie jest łatwo mieszkać dalej po rozstaniu i to jeszcze z takim człowiekiem. A nie masz np jakiegoś znajomego/znajomej, z którymi mogłabyś wynająć na zasadzie współlokatorów? Moze wtedy byłoby łatwiej. Ewentualnie może wynająć nie mieszkanie a pokój. Wiem, że mieszkanie z obcymi ludźmi nie jest komfortowe ale to chyba zawsze jakieś rozwiązanie żeby zakończyć obecną sytuację. Jestem pewna, że dasz radę i uda Ci się wybrnąć z tego.

wiem, że to gaslighting dużo o tym czytałam jednak i tak mnie to wyprowadza z równowagi i nie wiem jak mam na to reagować, także sama świadomość nawet nie pomaga

niestety właśnie nie mam znajomych, od kiedy zaczęłam ten związek z nim a trwa już 10 lat to znajomych traciłam jeden po drugim, w końcu sama się odizolowałam bo przestałam ufać ludziom i nie mam nikogo, łącznie z rodziną

byłoby mi łatwiej gdybym nie miała zwierząt ale ze zwierzętami jest bardzo trudno coś wynająć poza tym mieszkania są tak horrendalnie drogie, że jedna osoba nie jest w stanie płacić 3k za mieszkanie, no i jestem głupia bo przerwałam dla niego studia, mam średnie wykształcenie, zarabiam najniższą krajową i ogółem jestem w d... może jakoś to będzie, czekam na cud

[Psychoanalepsja_SS]

Właśnie odbyłem spotkania diagnostyczne zaburzeń osobowości z wykorzystaniem kwestionariusza SCID-5-PD. Wyszła mi osobowość unikająca i borderline ze wskazaniem do dalszej diagnozy w kierunku ADHD. Zrobiłem to o parę lat za późno. Ciekawe czy znajdę jakąś drobną stabilizację w tej diagnozie. Czy będę mógł te "łatki" wszyć w moje dziurawe i niestabilne pojęcie Ja? Na razie wywołało to we mnie dziwny stan "zadumy", który odbieram jako negatywny, choć w istocie może wcale taki nie jest.

 

Teraz powinienem pójść za ciosem. Jestem na liście oczekujących na terapię indywidualną DBT. W międzyczasie zaproponowano mi cykl e-spotkań z mindfulnessu, tylko musiałbym się szybko zdecydować, bo wiele osób chętnych na miejsca... A mi się włącza prokrastynacja, odraczanie decyzji. Bo rozważę wszystko na spokojnie, z chłodną głową potem. A potem nie nadchodzi, zwłaszcza gdy w powietrzu wisi dziwny nastrój tejże "zadumy", a ja w międzyczasie, po części przez ten nastrój, ulegam tendencjom autodestrukcyjnym.

Czy ktoś z tutaj obecnych oprócz bordera ma również unikającą?

[nieprzenikniona]

Wg mojej lekarki nadal mam bordera i to bardziej w kierunku psychotycznym niż neurotycznym. W sumie diagnoza jest mi już obojętna ale sama nie wiem czy da się to chociaż zaleczyć (wyleczyć to na pewno już nie patrząc na mój wiek). Póki co 3 lata terapii a i tak co chwilę kryzysy, chyba najlepiej póki co zadziałał na mnie neuroleptyk.

[Gość betelgeuse]

19 godzin temu, nieprzenikniona napisał(a):

wyleczyć to na pewno już nie patrząc na mój wiek

to ile masz lat?

[nieprzenikniona]

Godzinę temu, betelgeuse napisał(a):

to ile masz lat?

38

[Gość betelgeuse]

7 minut temu, nieprzenikniona napisał(a):

38

to chyba jeszcze nie jest to jakiś zaawansowany wiek

[nieprzenikniona]

3 godziny temu, betelgeuse napisał(a):

to chyba jeszcze nie jest to jakiś zaawansowany wiek

Ale na to, że „wyrosnę” z bpd raczej nie mam już szans

[Gość betelgeuse]

8 godzin temu, nieprzenikniona napisał(a):

Ale na to, że „wyrosnę” z bpd raczej nie mam już szans

a próbowałaś może leczenia na jakimś oddziale leczenia zaburzen osobowosci?

[nieprzenikniona]

13 godzin temu, betelgeuse napisał(a):

a próbowałaś może leczenia na jakimś oddziale leczenia zaburzen osobowosci?

Chodzę na terapię 3x tyg, biorę leki (w sumie co 5-6 tyg jestem u psychiatry). Oddziały nie wchodzą w grę bo praca, dzieci etc. Jakbym jeszcze wypadła z normalnego życia to już w ogóle straciłabym motywację do leczenia. A lata temu byłam na 3 mc oddziale zaburzeń nerwicowych i osobowości i na dłuższą metę nie podziałało.

Edytowane 23 Maja 2023 przez nieprzenikniona

[123she]

6 godzin temu, nieprzenikniona napisał(a):

Chodzę na terapię 3x tyg, biorę leki (w sumie co 5-6 tyg jestem u psychiatry). Oddziały nie wchodzą w grę bo praca, dzieci etc. Jakbym jeszcze wypadła z normalnego życia to już w ogóle straciłabym motywację do leczenia. A lata temu byłam na 3 mc oddziale zaburzeń nerwicowych i osobowości i na dłuższą metę nie podziałało.

A jak mogę zapytać to czemu aż 3x w tygodniu się spotykasz z psychoterapeutą/tką? W sensie czemu tak?

[nieprzenikniona]

Godzinę temu, 123she napisał(a):

A jak mogę zapytać to czemu aż 3x w tygodniu się spotykasz z psychoterapeutą/tką? W sensie czemu tak?

Jakoś tak wyszło, przy dwóch sesjach przerwy były za duże aby zachować ciągłość (mam z tym problem). Generalnie nawet teraz tak często zmieniają się moje stany, że zachowanie ciągłości bywa bardzo trudne.

[123she]

49 minut temu, nieprzenikniona napisał(a):

Jakoś tak wyszło, przy dwóch sesjach przerwy były za duże aby zachować ciągłość (mam z tym problem). Generalnie nawet teraz tak często zmieniają się moje stany, że zachowanie ciągłości bywa bardzo trudne.

Dzięki za odpowiedź. Z tego co pamiętam to mamy trochę podobne zmagania z dysocjacją i ja mam wrażenie, że u mnie 1x w tygodniu to trochę za mało a czasami są dłuższe przerwy z różnych przyczyn. Ostatnio się przestraszyłam, że historia się powtórzy  i obecna terapeutka też mnie wyrzuci, bo to za trudne wszystko:/

[nieprzenikniona]

Ja mam też coś co przypomina dysocjacyjne zaburzenia osobowości, może nie aż tak jak w opisywanych w książkach przypadkach ale dość często zmienia mi się wszystko o 180 i nie zawsze jestem w stanie przypomnieć sobie siebie w innych stanach niż tym który mam w danej chwili. Przez to tygodniowe przerwy to było jak zaczynanie terapii za każdym razem od nowa. Teraz najdłuższe przerwy to 2 dni i zdecydowanie łatwiej o kontynuację, chociaż często i tak z dnia na dzień zdarza mi się całkiem zmienić i odbierać świat już zupełnie inaczej.

[Gość betelgeuse]

9 godzin temu, nieprzenikniona napisał(a):

biorę leki (w sumie co 5-6 tyg jestem u psychiatry)

a jakie konkretnie leki bierzesz i jak długo?

[nieprzenikniona]

2 minuty temu, betelgeuse napisał(a):

a jakie konkretnie leki bierzesz i jak długo?

Obecnie od lutego Aripiprazol 5mg i schodzę z Wenlafaksyny ale raczej czarno to widzę (zejście z Ssri/ SNRI w ogóle). A tak ogólnie to wiele leków za mną, najdłużej brałam seronil ale przestał działać.