WENLAFAKSYNA (Alventa, Exyven, Efectin ER, Efevelon SR, Faxigen XL, Faxolet ER, Lafactin, Oriven, Prefaxine, Symfaxin ER, Velaxin ER, Venlafaxine Aurovitas/ Bluefish XL, Venlectine)

[Gość]

Drugi miesiac bez lekow.. nie wierze..

u mnie było dobrze 8 miesiecy poki nie wrociłam do leków hormonalnych. Powodzenia :)

[kucharz]

kucharz,

To też kucharzu ale tu chodzi generalnie o cos innego. Jeden lek wypiera drugi ze szlaków metabolicznych- oólnikowo mówiąc, przepływa wtedy taka wenla jak woda po Tobie.

 

 

Tego nie wiedziałem.

 

Drugi dzień bez litu dzisiaj. Czuję się trochę lepiej, ale dupy nie urywa. Lit utrzymuje się w organizmie przez 48 godzin, więc może jutro poczuję wyraźną różnicę... Albo i nie, bo zakładając ze Wenla przelatywała przeze mnie jak woda, to trzeba będzie czekać na działanie. Chwilami nie ogarniam, cierpliwości już mi brakuje na to wszystko.

[ala1983]

Drugi miesiac bez lekow.. nie wierze..

 

Miałaś jakieś objawy odstawienne przy schodzeniu z 37,5? Bo ja też jestem na terapii i chciałbym zejść z wenli.

Lekkie brain zapsy. Tym razem nic szczegolnego sie nie dzialo.

 

-- 06 lut 2015, 22:59 --

 

Mam juz chyba wprawe w schodzeniu

[lunatic]

ja tez chciałem odstawić leki i jest to niemozliwe, wyczerpanie fizyczne połączone z derealizacją, jednym słowem duże natężenie lęku, mimo ze depresji juz chyba dawno nie mam

[ala1983]

lunatic, Dla mnie tez bylo przez dlugi czas niemozliwe, dopiero po kilku latach terapii niemozliwe stalo sie mozliwe.

 

-- 06 lut 2015, 23:05 --

 

lunatic, Pol roku z poprzedniego spedzilam w szpitalu, wiec musialo w koncu zaskoczyc.

[lunatic]

bylas w szpitalu na odstawieniu?

[ala1983]

bylas w szpitalu na odstawieniu?

Nie na terapii bylam.

[lunatic]

na terapii w szpitalu? i to tak długo?

[ala1983]

lunatic,

 

-- 06 lut 2015, 23:15 --

 

lunatic, Wolalam pol roku w zamknieciu niz reszte zycia na prochach.

[lunatic]

ala1983,

nie dało rady terapii normalnej? czy nie chciałaś

[ala1983]

ala1983,

nie dało rady terapii normalnej? czy nie chciałaś

Dluga historia, terapie mam nadal i mialam tez przed szpitalem.

Dobranoc

[crayzyalexxx]

I tak pewnie wrócisz do prochów. Za dlugo je bralas. Wystarczy tylko maly piard a zaraz zażyjesz. Jak nie teraz to za jakiś czas.

[Gość]

niestety lek mi do końca nie pomógł. nastrój trochę poprawił ale lęk społeczny pozostał. nadal dokucza drżenie rąk np. kiedy przyjdą do nas goście. dlatego zmniejszam dawkę bo nie widzę sensu brania go

 

-- 07 lut 2015, 08:35 --

 

ala1983,

nie dało rady terapii normalnej? czy nie chciałaś

Dluga historia, terapie mam nadal i mialam tez przed szpitalem.

Dobranoc

 

Nie wiedziałem że byłaś w szpitalu

[ala1983]

I tak pewnie wrócisz do prochów. Za dlugo je bralas. Wystarczy tylko maly piard a zaraz zażyjesz. Jak nie teraz to za jakiś czas.

Zazdroscisz mi pewnie.

[crayzyalexxx]

Niby czego mam zazdrościć ? Tylu lat spędzonych na lekach ? Zycze wszystkiego dobrego, zebys do nich nie wrocila. Tyle, ze z tego co sie tu na forum widzi, to wiekszosc wraca

[lunatic]

I tak pewnie wrócisz do prochów. Za dlugo je bralas. Wystarczy tylko maly piard a zaraz zażyjesz. Jak nie teraz to za jakiś czas.

Zazdroscisz mi pewnie.

zwykła złośliwosć, efekt po wenli albo cecha charakteru, bo po co niby komus coś takiego pisać

[crayzyalexxx]

A ty sie LUNATIC nie wpierd...alaj. Mierzysz ludzi swoją miarką dobre hehe bo jak na razie to ty jestes zlosliwy, wszystkim dogryzasz, szukasz zaczepek slownych od dawna. Wiec to co napisales, to chyba o sobie

[Kalebx3 Gorliwy]

Tyle, ze z tego co sie tu na forum widzi, to wiekszosc wraca

żeby wrócic to trzeba przestać , odpocząć, przystopować ,,,, a mi nawet to nie jest dane. Więc jak tu wrócić skoro nawet sie nie odeszło .

Inna sprawa jak nawet by sie udało odejść z lekka , a miało by się żyć bez leków jakośćiowo gorzej, to już na wejściu odpuszczam takie imprezki abstynencyjne .

Wątrobę mam ze skóry ,,, to jakoś pzretrwam , ale za to czerep z jedwabiu , co juz przetaje być śmieszne .

[Patryk29]

Generalnie nie ma sie czym podniecac ze ktos nie bierze prochów ani juz tym bardziej chwalic albo komus zazdroscic, niby kurwa czego, to tak jak by powiedziec ze chory na raka nie bedzie bral chemii bo uwaza ze on sam wygra z rakiem

Nie powiem zdarzaja sie rzadkie przypadki cofniecia sie raka samoistnie, ale tych przypadków moze sie znajdzie kilka na kilkaset tysiecy przypadków, wiec ktos to nie bedzie bral leków w czasie powaznej choroby jest po prostu jebniety wedlug mnie, nie chcem obrazac nikogo to jego wybór, ale jezeli sytuacja zagraza zyciu trzeba brac prochy w kazdej chorobie, fakt od depresji sie nie umiera naturalnie, ale samobója mozna walnac bardzo szybko i latwo, leki troche jednak te mysli wylaczaja lub niweluja calkowicie, dla mnie obecne leki sa prymitywne, ale nic innego póki co nie ma, mozna isc na psychoterapie, ok nikt tego nie neguje, ale problem w tym ze niektórzy maja klopot zeby dojsc do toalety lub do pobliskiego sklepy tuz za rogiem! i co ci terapeuta powie?? rób zakupy na miesiac ?? zeby nie musiec chodzic codziennie

poza tym nikt nie zamierza reszty zycia brac prochy, no moze ktos sie znajdzie ja na pewno nie zamierzam, ja powoli zaczynam rozumiec jak wyglada leczenie depresji i gdzie jest przyszlosc w leczeniu depresji i z cala pewnoscia nie sa to leki ssri lub podobne, przyszlosc w leczenie zaburzen bedzie polegala na leczeniu depresji i przyczyn tej choroby a nie tylko stabilizowaniu danego neuroprzekaznika, pomijam juz fakt ze ssri sa skuteczne moze w 30% tak na prawde konkretnie, reszta albo ma niepelne remisje albo wogóle nie reaguje na te leki.

[lunatic]

bo jak na razie to ty jestes zlosliwy, wszystkim dogryzasz, szukasz zaczepek slownych od dawna. Wiec to co napisales, to chyba o sobie

co to znaczy wszystkim dogryzam? konkrety prosze a nie takie puste stwierdzenia

[depresja24h]

Patryk29, bo ta dziewczyna miała depresje reaktywną, czyli taką którą wywołana jest jakimś konkretnym problemem najczęściej związanym z jakąś stratą. Wg moich poglądów uważam, że jest to po prostu smutek, a im problemy cięższe i bardziej się nawarstwiają tym taki człowiek chodzi bardziej przygnębiony i rzeczywiście może to wyglądać na depresję. A jak trwa ponad dwa tygodnie i do tego pojawia się myśli samobójcze coś w stylu "mam tego wszystkiego dość, chce uciec od problemów" to przeciętny psychiatra wystawi diagnozę depresji i oczywiście wypisze jakieś tabletki (osoby zdrowe także miewają myśli samobójcze) Gdy taka osoba trafi do psychoterapeuty i zmierzy się z problemami, które ją dręczą, terapeuta pokaże jak sobie z nimi radzić lub po prostu one miną, wtedy taka osoba odstawia antydepresanty, "depresja" pewnie wróci gdy osoba znów znajdzie się w jakiś tarapatach, a ona będzie głosić ewangelie "nie bierzcie prochów, jesteście leniami, weźcie się za siebie, nikt za was własnego życia nie zmieni" Jest to dobra rada dla osób, które biologicznie mają zdrowe mózgi. Forum się tak już podzieliło na zwolenników psychoterapii i zwolenników psychofarmakologii. Dla mnie osoby, które powiedzmy zakochują się nieszczęśliwie i przez to chcą się zabić to nie są osoby w depresji. Smutek i ból jest nieodłącznym elementem życia, każdy go doświadcza, na swój sposób przeżywa i w takim przypadku najlepszym lekarzem jest czas. Leki czasem mogą jednak sprawić, że jeśli biologicznie coś w mózgu jest popsute(a tego nie wie nikt) to mogą zmienić percepcje odbioru tego problemu (np. nabrać więcej dystansu). Mówi się, że dziś depresje ma każdy, a to dlatego, że ludzie są z natury raczej leniwi, życie nie jest usłane różami, objawy depresji można bardzo łatwo komuś przypisać, a koncerny farmaceutyczne na tym żerują. Ciekawe co by było gdyby głosiły "Jesteś pracoholikiem? Nie potrafisz odpoczywać? Nadużywasz różnych substancji, podejmujesz ryzykowne działania, wydajesz dużo pieniędzy, mało śpisz. Sprawdź może to mania. Też wiele całkowicie zdrowych psychicznie ludzi mogłoby sobie przypisać takie cechy. I nagle przyjmować leki przeciwmaniakalne.

 

Dla mnie takim dobrym sposobem na odróżnienie smutku od depresji jest anhedonia (zanik odczuwania przyjemności z życia). O ile to, że ktoś nie ma siły by wstać z łóżka czy pójść do sklepu to przy występowaniu anhedonii trudno przepisać to lenistwu. Są takie ogólnie przyjęte formy spędzania czasu w sposób przyjemny: oglądanie ulubionego filmu, kąpiel, zakupy, zjedzenie ulubionego dania, imprezy, podróże, rozmowa z przyjacielem, jakieś hobby. I jak wytłumaczyć to, że człowiek nie wykazuje chęci na zrealizowanie jakiejkolwiek z tych czynności, zamyka się w domu i leży w łóżku. A wszelkie potrzeby skurczają się tylko do przetrwania: fizjologiczne i bezpieczeństwa (dach nad głową, zaspokojenie głodu). Nie chce Ci się jeść, rozmawiać, chodzić, dbać o siebie, a jakiekolwiek zainteresowania i pasje to tylko abstrakcja. Nie odczuwasz satysfakcji, bo coś Ci się udało, czujesz obojętność, przestaje Ci na czymkolwiek zależeć. W końcu przychodzą myśli samobójcze, bo nie da się tego przerwać, a Ty masz wrażenie, że kazda minuta Twojego życia to męczarnia. Czujesz się na tyle zmęczony, że nawet wyjście z domu po sznur i zawiązanie go na drzewie staje się wybitnie ciężkim do wykonania, więc tak leżysz i czekasz aż śmierć przyjdzie sama. To jest prawdziwa depresja.

 

Też tak uważam, że dopóty nie dojdzie do neuobrazowania mózgu i znalezienia przyczyny w mózgu co tam się dzieje, że człowiek zapada w taki stan to nigdy nie dojdzie do leczenia. Dla mnie to tak wygląda jakby przychodził człowiek z rakiem i mówił tu mnie boli i dostał tabletkę przeciwbólową. W zależności od stadium raka taka tabletka może pomoże, a może nie. To taki człowiek dalej idzie do lekarza i dostaje następny lek. Załóżmy, że ten lek zadziałał to znaczy, że pacjent został wyleczony. Powiedzmy, że rak już się nie rozwija i póki pacjent bierze tabletkę jest nie boli. A może ta dawka już nie wystarcza i potrzeba wyższa. Rak się rozwija dalej, a pacjent dalej szuka leku, który uśmierzy jego ból. Tak dla mnie wygląda leczenie depresji.

[Patryk29]

depresja24h, Zgadzam sie z tym co napisalas, ale czy ktos ma depresje reaktywna czy endogenna tu juz troch sie nie zgadzam, bo dla mnie depresja to depresja, kazda depresja rodzi sie w mózgu i to nie jest wazne czy jest to taka czy taka, moim zdaniem nie ma rodzajów depresji, z tego co wiem juz od dawna sie nie dzieli depresji na rodzaje, a to dlatego ze granicy pomiedzy nimi jest bardzo plynna, patrzy sie tylko na objawy i z jakim nasileniem one wystepuja, czyli lagodna, umiarkowana i ciezka.

Nie wiem czy ala1983 ma depresje reaktywna?, ona tez tego nie wie, w kazdym razie, zawsze wina lezy w wadliwej pracy OUN.

Zdarzaja sie depresje bardzo ciezkie po jakis narkotykach lub alkoholu, ale takie depresje czesto mijaja same z siebie, a leki sa tylko po to by przetrwac ten okres, u kazdego to wyglada inaczej, jeden wyzdrowieje w 6 miesiecy a drugiemu zajmie to 2 lata, albo dluzej, ale kazdy w koncu z tego wyjdzie, predzej czy pózniej, ale wielu ludzi po prostu nie jest w tym stanie wytrzymac.

[crayzyalexxx]

PATRYK29 popieram :)

 

LUNATIC skonczylam dyskusje z tobą bo mi sie nie chce z tobą gadac. Szkoda energii tracic. Trafnie opisales wyżej sam siebie. I na tym zakonczmy. A jak chcesz konkrety to przejrzyj forum bo chyba masz zaniki pamięci.

[depresja24h]

Patryk29, więc wytłumacz mi jedno. Są 2 osoby. Obie z diagnozą ciężkiej depresji, bo targnęły na swoje życie

 

1) Facet, który nabrał bezmyślnie dużo pożyczek i zapętił się, nie jest w stanie dalej tego spłacać. W końcu postanawia się zabić, bo nie widzi wyjścia z takiej sytuacji. Firmy windykacyjne do niego wydzwaniają, on chodzi zestresowany, znerwicowany, nie może spać po nocach. Po prostu nie widzi rozwiązania, ale chce dalej żyć. Ma kochająca go żonę, dzieci. Mając nóż na gardle postanawia się powiesić.

 

2) Kobieta ma mieszkanie, samochód, firmę, pozycję zawodową, urodę, patrząc z boku kobieta spełniona i szczęśliwa. Nagle z niewyjaśnionych przyczyn traci zainteresowanie życiem, zaczyna spóźniać się po pracy, rzadziej spotyka się ze znajomymi, izoluje się. Zaczyna coraz więcej czasu spędzać w domu, zaniedbuje dom i siebie. Jej myślenie zaczyna zmieniać się - trudno jej przypomnieć sobie pozytywne zdarzenia z przyszłości, spada jej poczucie wartości, nie dostrzega swoich osiągnięć. Porzuciła swoje dawne pasje - jazdę konną i rozwiązywanie krzyżówek. Przestaje dostrzegać sens życia. Postanawia przedawkować lekarstwa.

 

Te osoby spotykają się w szpitalu psychiatrycznym i rozmawiają, ale nie potrafią się zrozumieć, mimo iż mają taką samą diagnozę. Dlaczego?

[lunatic]

LUNATIC skonczylam dyskusje z tobą bo mi sie nie chce z tobą gadac. Szkoda energii tracic. Trafnie opisales wyżej sam siebie. I na tym zakonczmy. A jak chcesz konkrety to przejrzyj forum bo chyba masz zaniki pamięci.

to jezeli nie umiesz podac konkretu to po co w ogole sie odzywasz

dogryzam jak widze złosliwosc u innych albo pisanie głupot, a jak zaczepek słownych nie umiesz odroznic od złośliwosci to juz nie moj problem

Edytowane 7 Lutego 2015 przez Gość