Mój dzisiejszy dzień

ja już zmarnowałem swa młodość co najwyżej mogę nie zmarnować wiek średni ale bez zmiany podejścia ciężko z tym będzie.

a czemu nie chcesz zmienić podejścia?

gdybym to ja wiedział, widocznie mi się nie opłaca wg mojego zdegradowanego umysłu.

no tak, teraz masz same korzyści i jesteś szczęśliwy

Kiya, no faktycznie, sorki

znów taki sam dzień jak wczoraj, przedwczoraj, 2 tygodnie temu.

Boje się, że zdziczeję kompletnie

no tak, teraz masz same korzyści i jesteś szczęśliwy

szczęśliwy nie ale zrobienie czegoś zaburzy mój spokój i przewidywalne życie czego nie cierpię, niestety od jakichkolwiek zmian wolę nawet swoją beznadziejność.

jeśli masz czego chcesz to na co narzekasz?

carlosbueno, mnie zmiany i tak nic nie dają. Przed sobą nie uciekniesz.

carlosbueno, mnie zmiany i tak nic nie dają. Przed sobą nie uciekniesz.

ale można się ze sobą zmierzyć.

carlosbueno, mnie zmiany i tak nic nie dają. Przed sobą nie uciekniesz.

ale można się ze sobą zmierzyć.

slow motion, codziennie przegrywam. Dlatego piszę, że każdy dzień jest porażką.

Kiya, spróbuj spojrzeć z drugiej, pozytywnej strony, ja np. dzis wstałam do pracy, po 2 dniach zalegania w łóżku i uważam to za sukces i byłąm z siebie dumna, że mimo masakrycznych lęków rano nie poddałam się temu; Gosia ja jak Cię widzę i z Tobą przebywam na codzień cenię i lubię, jesteś wartościową laską , < i nie piszę tego, żeby pisać, ale tak myślę o Tobie i przepraszam, może to ja Cię sprowadziłam na ten depresyjny tor moim smopoczuciem wczoraj

amelia83, to nie Twoja wina, ja tak się czuję przez większość czasu. Wiem, że w realu tego po mnie nie widać.

Mój dzisiaejszy dzień. W sumie to nie było tak źle, byłem na terapii, znowu rozmawiałem o presji którą ciągle sobie wytwarzam mam jej dość nienawidze jej. To jest tak jakbym był związany i się dusił, kurde i nie potrawie jej zrzucić z siebie, wyszło że ja nie mam lęków jako takich tylko ciągła presja którą sobie wytworzyłem, jakby to co robie cokolwiek ważnego znaczyło. Rozmawiałem też o ewentualnych lekach, zależy jak wejde w rok szkolny i czy dma sobei rade bez nich...

Jutro jade w góry już się spakowałem nowy plecak kupiłem ;D W głowie czasami wyobrażam sobie sytuacje, że zacznę sie bać, ale mam nadzieje że będzie dobrze. Jadę z kumplem i dwiema koleżankami, tylko one nie zostają na noc. I będe nocował w schornisku. Trochę sie tego obawiam, wyjazdu znaczy sie.

Franklin2 rozumiem Cię doskonale. Ja prawie przed każdym wyjazdem zastanawiam się, czy nie czeka na mnie atak. Czasami chce mi się śmiać, bo kiedyś nie pomyślałaby nawet, aby pomyśleć o tym, że będę się bać. Niesamowite jak stres i niepoukładane życie mogą pozmieniać człowieka. Ja nie biorę leków. Na razie daję radę bez nich. Chociaż czasami jest ciężko i zastanawiam się czy nie prościej byłoby z lekami. Ale moja nerwica nie jest aż tak ekstremalna. Jedź w góry i olej nerwicę. Wyślij ją na urlop nad morze. Będzie te paręset kilometrów z dala od Ciebie. A gdybyś poczuł się źle to w każdym miejscu są ludzie, którzy Ci pomogą. Nie musisz im od razu opowiadać o chorobie. Czasami wystarczy zwykła rozmowa o pogodzie, aby odwrócić uwagę, czasami pomoże krótki spacer. Grunt to żebyś dobrze się bawił.

Ja z kolei chodzę podminowana bo robię prawo jazdy. A każda jazda autem jest dla mnie jakimś koszmarem. Nie wiem dlaczego wymagam od siebie perfekcyjnych umiejętności. Boję się, że coś mi się pomiesza gaz z hamulcem, hamulec ze sprzęgłem etc. W czwartek mam kolejną jazdę ( 4 godzinę) a już tworzę w głowie scenariusze, że mi nie wyjdzie, że coś schrzanię, że instruktor mnie wyśmieje. Pojawia się ten durny lęk. I nie umiem go do końca zlikwidować.

intensywny i kolorowy, zakonczony samotnym spacerem przesyconym tęsknota i przemysleniami

W ten nowy dzień wkraczam jako brunetka i dziwnie mi z tym

Kiya, foto foto Chce to zobaczyc

Unikałam kogoś dłuższy czas... I tak napisała

Abbey, Ale może to lepiej? Po co odkładać to, co nieuniknione...?

Candy14, zaproponowałabym Ci, żebyś sama zobaczyła, ale chyba wyjeżdżasz?

Kiya, tyle, że to fajna osoba, ale... No ale my nie potrafimy ze sobą rozmawiać. Ja nie umiem z nikim rozmawiać

Pokaż kolor! Chcę wiedzieć co to, nie znam się na kolorach

jest dziwny ale chyba lubie ten dzien, tak mi sie wydaje, ze bedzie jednym z tych niezapomnianych :)

Dzień burzliwy, rozchorowałam się, byłam u lekarza i znów wydaje mi się, że mam guza mózgu, nie potrafię wyrzucić z siebie tej myśli. Dzień przeplatany z obojętnością, z rozpaczą i z paniką.

dziś unikam jak ognia złego humoru mojej mamy. Nie chcę kłotni, bo niedługo wyjezdam na studia i miałabym wyrzuty sumienia, gdyby teraz było zle.

dzisiaj praca, praca i praca..

musze podkrecic tempo zycia, bo troche pobimbałam w te wakacje.

Teraz liczy się tylko to, by zrobic jak najwiecej, w różnych aspektach zycia..

Mam wiare i nadzieję, bedzie jakoś ! :)

Chyba miałam atak nerwicy. Lekkie zawroty głowy, pobudzenie, uczucie czegoś w gardle, ciężkie serce i trzęsawka w środku, widoczne drżenia rąk, straszne

ja nie mam motywacji na zycie, nie zależny mi na niczym