czego się boimy? Lęk przed.................

witam ja w szczegołności dostaje leków jak jestem sama w domu bez męza a on pracuje na zmiany , wczoraj to nawet do mamy nie mogłam dojsc tak mnie "bomba wzieła "a mam mieszka ulice dalej mało nie zemdalłam az mi szkoda tych moich dzieci juz, a najgorsze to jest jak mój mąz ma nocki niby zasypiam na godzine potem sie budze i wszystko mnie atakuje kiedys to chyba napewno umre . na poczatku siostra u mnie spała ale potem sie wkurzyła i nie przychodzi jakos sobie radziłam ale znowu choroba mi powraca i do nocek mojego męza zostało mi 2 tygodzie a ja juz przezywam , gula mi siedziw gardle i ciemno sie robi jak pomysle . Moze ktoś miał takie cos i udało mu sie ??

Pozdrawiam serdecznie wszystkich

U mnie to następuje w momencie, kiedy muszę wyjść na zewnątrz... Wydaje mi się od razu, że kiedy znajdę się poza domem, umrę, czuję ucisk w mostku, dostaję ataków duszności, oblewam się potem (szczególnie ręce). kiedyś, gdy jeszcze nie zdiagnozowano u mnie nerwicy lękowej, przed opuszczeniem domu zamykałam się w łazience i robiłam wszystko, żeby opóźnić wyjście :| 3majcie się wszyscy!

Chyba w godzinach wieczornych.

Jest to związane z moim rytmem dnia gdyż aż do wieczora mam co robić. Potem wypada nieco odpocząć i jeśli nie znajdę nic z TV to głównie chodze w kółko po kuchni i słucham muzyki. W tym czasie oczywiście mam natrectwa myślowe - myślę i myślę i pojawiają się z tego ataki lęku.

Czasem gdy jakiś bodziec uderzy w mój czuły punkt wtedy atak lęku dopada mnie natychmiast. Może to być np. zaraz po przebudzeniu - tak jest dość często. Po takim poranku napięcie towarzyszy mi cały dzień aż w końcu skumulowane atakuje mnie wieczorem.

Ja ..mam to rano..nie budze sie normalnie,nie przeciagam,nie ziewam..wstaje bardzo wczesnie i od razu moje miesnie brzucha sa napiete...wypalam papierosa,pije cos goracego a wglowie mlyn wszystkie obawy i leki ..i tak do godziny czasu.....potem powoli puszcza.W ciagu dnia jest prawie normalnie...a gdy jestem zmeczona wieczorem to tez sie pojawia

właśnie ogładam na TV2 program o fobii szkolnej i fobii społecznej i tak sobie pomyślałam - inni też mają podobne problemy, niektórzy mają nawet gorzej i skoro oni mogą jakoś dawać sobie z tym radę, to ja też jakoś sobie poradzę!

I trzymajcie za mnie kciuki jutro i przez cały tydzień

Pamiętamy o Tobie i trzymamy kciuki!!!!Będzie dobrze,-napewno.Niestety ta choroba,jest ciężka,ale do pokonania.Pozdrawiam

Mam troszke innym problem choc zwiazany rowniez z 1 wrzesnia.

Mianowicie chodzi o synka.Zaczal w tym roku 4 klasy podstawowki,doszly mu nowe obowiazki,strasznie duzo nowych obowiazkow.Boje sie ze sobie nie poradzi,mam strasznie wysoki poziom w szkole a ja mam pewne obawy czy podolam mu pomoc.Wzaden sposob nie udaje mi sie zacheci go do nauki,potwornie nie lubi sie uczyc,siedziec nad ksiazkami,zero mobilizacji.

Bardzo mnie to nurtuje.Boje sie,ze moze nie otrzyma promocji do nastepnej klasy.Wiem,ze byc moze wszystko wyolbrzymiam ale boje sie szkoly za niego.

Staram sie cieszyć tym co mam.

Oj, jak dobrze poczytać tak optymistyczne posty! Feniks, dasz radę! Ja, niestety, nie radzę już sobie, chyba skazałam się sama na wewnętrzną niemoc... =/ Ale 3maj się, nie pękaj!

Nie wiem czy znacie te takie samochody MPO które czyszczą ulice? Niedawno zaczął się okres w którym zaczęły znów jeździć Pewnie wielu z was ich nie słyszy bo śpiecie w nocy ale ja tak już mam że chodzę spać puźno nad ranem albo mam lekki sen. Te samochody są strasznie głośne.. Ten zbliżający się huk całkowicie mnie przeraża. Budzę się i słyszę że "to coś" jest coraz bliżej i bliżej. Lek natychmiast mnie paraliżuje, serce zaczyna walić a ja nie mogę się ruszyć. Gdy jednak huk jest bardzo bardzo blisko zawsze wyrywam się z łóżka i biegnę do okna aby się upewnić co to za dźwięk. Czekam zawsze z nosem przyklejonym do szyby a serce podchodzi mi do gardła do czasu aż zobaczę pomarańczowe światło i upewnię się że to TYLKO TEN SAMOCHÓD

Najgorsze jest to że jak one jeżdżą to nie przejadą raz tylko tak z 5 czy 6 razy w odstępach gdzieś 2 minutowych albo dłuższych. Ledwo serce przestanie mi walić a tu znów po chwili zaczynam słyszeć ten potworny zbliżający się warkot i wszystko zaczyna się od nowa. Najgorsze jest jak jadą 2 naraz - wtedy to dopiero jest huk.

Czy ktokolwiek inny ma podobny problem i paniczną obsesję na punkcie tych "czyszczarek" (bo już tej na punkcie sygnału karetek nie liczę)?

Nie mysl o tym to samo minie. Kiedys mnie tak huk samolotow straszyl(tzn moze nie az tak, bo nie bieglem do okna, ale chwile sie balem bo nie wiedzialem co sie dzieje) i w ogole o tym nie myslalem i minelo. Proponuje zapomniec o tym, niedlugo zima, wiec pewnie w zimie nie beda jezdzic, a do wiosny juz o tym zapomniesz. A jesli nie da rady do zakladaj sluchawki na uszy, wlaczaj muze i zasypiaj w nich :).

Owszem, też nie cierpię czyszczarek MPO, ale to nie one same w sobie mnie przerażają, lecz świadomość tego, że niestety, zaczyna światać i nadchodzi nowy wstrętny dzień z problemami, którym trzeba będzie stawić czoło...

Pzdr

Kama

Witajcie, co wiecie o lęku przed utratą czyjejś miłości lub samej osoby ? Strach przed stratą ukochanej/ego, rodzica, przyjaciela itp... ? Wiecie jak sobie z tym radzić ?

nie piszemy całego tematu wielką literą [dop. shadow_no]

Strach przed stratą ukochanej/ego, rodzica

Oj o tym to Ja wiem aż za dużo. Najlepiej o tym nie myśleć.

Nie tak dawno bałam się żyć samodzilnie, bez miłości, teraz z tego lęku coś co prawda zostało ale niewiele. Prędzej mi do obojętności. Nie wiem co lepsze.

To chyba częsty lęk bo nie wielu ludzi chce być samotnych z wyboru. Ja zawsze sie boję że coś się stanie i stracę tych na których mi zależy. To w sumie taka bezsilność bo czasem nie wiem co byśmy robili a oni i tak odejdą - zostawią nas w ten czy inny sposób. Tak jak mój ex-chłopak który któregoś dnia po prostu miał zły humor i stwierdził że wygodniej mu będzie samemu gdy skupi sie na karierze. Było mi cięzko się z tym pogodzić ale co mogłam zrobić? Od paru miesięcy jestem z kimś innym i ten ktoś jest w dla mnie najbliższą podporą. Nie wiem co zrobie jeżeli jego też stracę...

problem w tym, że przecież wcale nie musimy nikogo tracić...to tylko (i aż :) ) lęk... tylko jak to cholerstwo opanować...

Bo ja wiem... starać się cieszyć chwilą obecną?

Ja mam zawsze o 4-tej w nocy,ataki paniki i uciekam z domu w poszukiwaniu ratunku!?Gdyby nie moja żona, pogotowie miałoby zajęcie co noc!Próbowałem różnych sposobów,ale "ona"jest bardzo uparta i nie chce zmienić godziny wysępowania.Jest to bardzo męczące,gdy chodzę do pracy.Pozdrawiam wszystkich "nerwusków".

To budzenie się przed świtem to koszmar...

Budzi mnie ostry lęk i myśl: "czego to dziś boję się najbardziej? Co mi dziś przyniesie okrutny los?" I jedno marzenie: żeby ten dzień juz się skończył!!! Żebym nie musiała stawiać czoła wszystkim problemom tego parszywego dnia! Najlepiej, żeby już była np. 19 - wtedy wszystko jest już za mną i nikt nie zakłóci mi spokoju aż do 22, kiedy to kładę się spać, a raczej padam ze zmęczenia, bo przecież nie śpię od 4 rano...

To straszne, bo na tzw. "normalne" życie mam tak mało czasu...

Pozdrawiam wszystkich budzących się o świcie!

B.

wiem, że to dziwne. Mam wspaniałego chłopaka, wiem, żę on mnie kocha, ja jednak mam cały czas wrażenie że mie opuści. Dużo razt płączę z tego powofu po nocach, wpamiam sobie, że jemu na mnie już nie zależy. To oropne. Wystarczy, że nie napisze do mnie czy coś, zaraz mam 'głupie' myśli. Może to w pewnyms ensie zazdrość? Nie wiem..

to właśnie to o czym piszę. "Za długo nie odpisywała/ał na smsa" , "powiedział coś nie tak", "spojrzał się nie takim wzrokiem"...."a to wszystko znaczy, że nas nie kocha i opuści..." :) Tak to mniej więcej wygląda. Oni mogą zapewniać, że kochają, że jest im wspaniale, że nie potrafią bez nas żyć, ale lęk to lęk. Dla kogoś kto znajdzie na to sposób pół królewstwa :)

Feniks az czuć Twój uśmiech na twarzy z zadowolenia z Samej z Siebie Jesteś dzielna .... Trzymam za Ciebie na następny tydzień kciuki powodzenia !

Feniks - świetnie, że dajesz radę!! Oby tak dalej!!!

mam do Was wszystkich prośbę - trzymajcie jutro ( w poniedziałek)za mnie kciuki - prowadzę swoje 4 pierwsze lekcje. Jestem zdenerwowana,ale mam nadzieję, że jakoś pójdzie.

Lublinianko Pewnie że Ci dobrze pójdzie Tylko zostaw swoją nerwiczkę w domku ... przeciez nie będziesz miała czasu sie Nią zajmować ,bo będziesz zajęta tym co lubisz robić ... Pozdrawiam i również trzymam kciuki

Ja Ci powiem tylko jedno śmierci nie można wywołać.