Samotność

Fantazjowanie mi się włączyło. Ale nie takie jakiego bym chciała, takie, nad którym nie mam kontroli.

Tu sam nie wiem co gorsze,pogodzenie się z wujową,przybijającą rzeczywistością,czy świat iluzji i funtazji który sie czasem do łba pakuje niekoniecznie proszony.

Jednak chyba wolę opcje nr 1 ,najbardziej chu..owa prawda jest lepsza od iluzji świata przedstawionego...

który mimo że niejednokrotnie przebija rzeczywistość jest iluzją.

Powiało powagą,czy innym badziewiem. pfu pfu

Kestrel, brawo ;p

Fantazja jest dobra, ale nie kiedy wkraczają do niej postacie ze świata rzeczywistego...

Kiya, ale po so mi aplauz

co do fantazji z ludźmi realnymi,mam to szczęście że nigdy na kimkolwiek aż tak mi zależało by mi po łbie i do świata fantatystycznego się wj**@ł.

tyle wygrać

Ja miewam różne fantazje, z osobami ze świata realnego także.

Jeśli chodzi o osoby ze świata realnego, to zazwyczaj fantazjuję że się z kogoś naśmiewam, komuś dokuczam albo, że robię z siebie błazna przed grupą.

Co do fantazji,to nadal się łudzę że któregoś dnia na tyle okłamie sam siebie by prawie nie mieć emocji i wyzbyć się potrzeby jakichś bliższych relacji z innymi,że przyjdzie to zgorzknienie/mechanizacja emocjonalna jak to nazywam : P.

Ta,marzenia ściętego łba

Zastanawiam się czy nie zacząć chodzić na spotkania buddyzmu diamentowej drogi. Medytacje są bezpłatne, za wykłady trzeba płacić. Podoba mi się buddyzm, ale nie akceptuje kwestii reinkarnacji. Zazdroszczę ludziom uduchowionym czy to katolikom czy właśnie buddystom, bije od nich takie ciepło i spokój.

weźcie mnie zamknijcie w jakiejś szklanej bańce, by nie mieć kontaktu z jakimkolwiek człowiekiem przerażają mnie kontakty międzyludzkie

Vett, mnie również. Mam dosyć.

Nie potrafię się starać.

O nic. Nie mówię nawet o kobiecie. Jestem tak kurewsko dumny i śmieszny zarazem, pyszałkowaty.

Nie czuję nic.

Jak śmieszne jest to, że wydaję się sobie być kimś a tak naprawdę jestem NIKIM.

Jak świetnie odgrywam rolę wśród społeczeństwa! Brawo, oskara dla tego Pana!

To jest kur.wa śmieszne.

Kiya, ale po so mi aplauz

co do fantazji z ludźmi realnymi,mam to szczęście że nigdy na kimkolwiek aż tak mi zależało by mi po łbie i do świata fantatystycznego się wj**@ł.

tyle wygrać

Tu masz rację, jak do fantazji przenikną ludzie ze świata realnego, co do których masz oczekiwania, to zaczyna się walić. Właśnie tak miałam. Dopóki w moich fantazjach przewijały się osoby nierealne albo będące poza zasięgiem, było przyjemnie. A jak pojawiły się tam osoby z realu, na których mi zależało, to rozbiły mi całą bańkę mydlaną.

Jak ktoś jest samotny o tu zapraszam, jest miejsce

http://vpx.pl/i/2013/10/09/1381081004698723718.gif

Jak ktoś jest samotny o tu zapraszam, jest miejsce

http://vpx.pl/i/2013/10/09/1381081004698723718.gif

dobre:)

Lunathick

a inni tez tak Ciebie oceniają tak jak Ty napisales?

jedyna, nie wiem jak oceniają mnie inni, nie pytam ludzi przecież o coś takiego.

Nie potrafię się starać.

O nic. Nie mówię nawet o kobiecie. Jestem tak kurewsko dumny i śmieszny zarazem, pyszałkowaty.

Nie czuję nic.

Jak śmieszne jest to, że wydaję się sobie być kimś a tak naprawdę jestem NIKIM.

Jak świetnie odgrywam rolę wśród społeczeństwa! Brawo, oskara dla tego Pana!

Lunathick, to wcale nie brzmi jak pyszałkowatość.

Coś słabo dzisiaj z samotnikami ?

Cisza jak makiem zasiał.

Nie mam sił. Chciałabym się odciąć od ludzi. Całkowicie.

Za bardzo się odsłaniam. Nie wyjdzie z tego nic dobrego...

Jestem Samotny.

Dlaczego, tak myślę?

Ponieważ wydaje mi się że ludzie jeśli kogoś lubią odzywają się do tej osoby, a jeśli kogoś nie lubią to wiadomo milczę w jego stronę. Ja nie mam znajomych, przyjaciół. A nawet śmiem powiedzieć że świat zaczyna mnie męczyć. Strasznie się nudzę.

jak ja cholernie nienawidzę ludzi

ale potrzebuję ich

Vett, ode mnie masz spokój

A ja chętnie posiedziałbym przy kimś teraz, i pogadał bym, żeby to była rozmowa taka luźna... kiedy by się chciało coś powiedzieć to bym mówił a jak niał ochotę pomilczeć to pomilczał.

Hmm... sama nie wiem.

Z jednej strony czasem chciałoby się z kimś zobaczyć zupełnie na luzie, a z drugiej jeśli już dochodzi do takich spotkań to zastanawiam się tylko "po co mi to było?". Obecność ludzi bardzo mnie męczy, a większa grupa(powyżej 5 osób) to już w ogóle.

Tak więc ogólnie, chyba mi z tą moją samotnością za dobrze, choć miło by było od czasu do czasu się spotkać, bez poczucia, że to męczy - ale nie wiem jak to zrobić

Asuu, mam tak samo, tylko bez znaczenia jak duża jest grupa - jedna osoba potrafi mnie wymęczyć tak samo jak 6 (a czasem w większym gronie jest łatwiej, bo nie ma przymusu rozmawiania)

Ja też różnie,czasem fajnie by było się spotkać,czasem mi sie odechciewa jak pomyśle nawet,pierdziele,mizantropem trzeba zostać

A tak na poważnie,lepiej mieć towarzystwo niż nie mieć.