Myśli samobójcze

[Gość]

nazywam się niewarto, leki dopiero co mam zwiększone więc jeszcze nie zaczęły działać.

[czarnobiała mery]

kasiątko, rozumiem, w takim razie trzeba czekać.

[Gość]

acherontia-styx, nie stać mnie, a do kogoś innego to nie chcę.

 

Z tym diagnozowaniem siebie to bym uważała bardzo.

wiem

[czarnobiała mery]

kasiątko, a Ty chodziłaś na płatną terapię?

[Gość]

nazywam się niewarto, chodziłam

 

acherontia-styx, skąd wytrzasnęłaś takie informacje Chodziłam do psychoterapeutki w nurcie Gestalt i bardzo mi pomogło.

[Gość]

acherontia-styx, nie szkodzi

[Kiya]

Powinnam.

[nynu28]

Autorko Witaj, ja też miałam zawroty głowy bóle leki ogóle zaburzenia ,zmęczenie , przy lekach Parogen wszystko minęło ale teraz niestety znowu powraca tak mi znów źle , współczuje bo wiem co to za uczucie tule mocno

[Abbey]

Muszę.

[Shantipriya]

Za każdym razem jak stoję na stacji kolejowej to myślę, żeby to w końcu zrobić. Albo pod rozpędzony samochód na ulicy. Bo po co to ciągnąć.

[monk.2000]

Kiedyś myślałem, że dobrze byłoby trafić na wojnę, wtedy by mnie zabili i jeszcze nazwali bohaterem.

Teraz nadal jestem w stanie, gdzie myślę o śmierci. Ale wiem, że tego nie zrobię, po drugiej stronie nie czeka ktoś, kto zabierze ten ciężar ode mnie. Jeśli nie robi tego teraz, to co zmieni śmierć.

[Gość]

Heh trafiłeś monk.2000, tak samo myślałem kiedyś, zwłaszcza w czasach rycerstwa Ottomanów ścinać, a carlos to na pewno by na krucjatę się zaciągnął żeby ubić muslimów

[AndreDA]

Kojarzycię scenę z Breaking Bad gdzie Walter zastanawia się, który moment był najlepszy by umrzeć? Daje to do myślenia. Na co ja czekam, po co ja to ciągnę? Pewnego dnia, gdy wreszcie to zrobię, będę ledwie cieniem samego siebie. Pustą skorupą. Czuję coraz mniej, bo gdy czuję to za bardzo boli. Nie mogę już płakać, nie potrafię się rozpłakać no. Co za wybór, zabić się, albo umrzeć w środku. Nadziei nie ma. O problemach ciężko już nawet mówić, nie istnieją problemy po odjęciu, których wszystko będzie dobrze. Musiałbym być zupełnie innym człowiekiem. Kolejne dni nie przynoszą nic nowego. Pustka, cholerna pustka, przerywana momentami pobudzenia, gdy pojawia się niesamowity ból, którego wbrew logice próbuję się złapać i nie dać mu odejść, by pamiętać jak najdłużej kim jestem. Każda godzina na tym świecie truje. W końcu zatruje wszystko co we mnie dobre, moją miłość. I gdy już stanę, kiedyś, na tym parapecie by skoczyć to będę osobą, którą nigdy nie chciałem sie stać, kimś kim dawniej bym gardził. Powinienem przynajmniej umrzeć jako ja, a może już nawet teraz jest na to za późno...

[QAbled]

Staram się z nimi walczyć z całych sił. Zawsze wracają.

[julusia]

Mi też zawsze wracają

[QAbled]

przykro mi, julusia tak ciężko się od nich uwolnić...

 

dzisiaj usłyszałam, jak mój brat rozmawia z moją matką... Ten wesoło, swobodnie, ma z nią silną więź... To dobrze, bo gdy się zabiję, to będzie miała w nim wsparcie, nie zostanie sama na starość. Gdybym teraz tylko znalazła kogoś, kto zaopiekuje się moim ojcem i moim chłopakiem, to mogłabym wreszcie zrobić to spokojnie.

[Myrcella]

Jak sobie radzicie z takimi myślami? Co robicie, aby przestały was nękać?

[Shantipriya]

Jak sobie radzicie z takimi myślami? Co robicie, aby przestały was nękać?

 

Próbuję się zająć czymkolwiek innym, co by mnie od nich odciągnęło, nawet sprzątaniem. Ale to rzadko pomaga.

[QAbled]

Jak sobie radzicie z takimi myślami?

 

Nie radzę sobie. Zaciskam zęby tylko dlatego, że od chęci zabicia się jak dotąd silniejsze są wyrzuty sumienia i poczucie odpowiedzialności za bliskich

[Gość]

Znowu wracają mysli samobójcze po długim czasie

[vifi]

Jak sobie radzicie z takimi myślami? Co robicie, aby przestały was nękać?

Patrzę co spowodowało u mnie napięcie/przeciążenie, staram się jakoś wyrzucić tę złość na świat jaką w sobie noszę, potem daję sobie prawo do jakieś przyjemności, do tego co najbardziej lubię. Następnego dnia staram się odkleić od kompa i w miarę możliwości wrócić do pracy.

[Indifference1]

Dołączę się do tematu bo dzisiaj miałam zajebiste myśli samobójcze. Jak sobie poradziłam? Rozmowa przede wszystkim. Z kimkolwiek. Odezwała się do mnie osoba z forum i z ponad godzinę rozmawiałyśmy. Życie mi uratowała, na prawdę. No i uratowało mnie to, że w domu była moja mama i siostra. Liczę, że jutro mnie nie dopadnie bo będę sama w domu... Ale jak coś to wiem gdzie szukać pomocy Po rozmowie zajęłam głowę serialem a teraz już jest ze mną lepiej. Chociaż pewnie chwilowo

[QAbled]

Indifference, mnie też pomaga rozmowa. Jak czuję się tak, że już prawie jestem gotowa to zrobić, a nie jestem w domu, natychmiast dzwonię do partnera. Jak nie mogę się dodzwonić do niego, to łapię kogoś innego, i gadam chociażby o pierdołach. Na wszelki wypadek, jakbym nie mogła złapać nikogo bliskiego, mam wpisany do komórki numer do telefonu zaufania dla osób ze skłonnościami samobójczymi. Jeszcze z tego nie korzystałam, mam nadzieję, że nie będzie takiej potrzeby, ale czuję się spokojniej, skoro mam takie zabezpieczenie.

 

Też jestem pod wrażeniem, że tutaj jest tyle osób życzliwych i skłonnych do pomocy...

[torres]

Kilka razy już prawie podjąłem decyzję o samobójstwie ale tak naprawdę nie wiem jak to zrobić. Boję się, że będę żył długo i nie będę potrafił się odjebać. Najlepiej strzelić sobie z pistoletu w głowę ale nie mam skąd wziąć pistolet. Przedawkowanie leków jest niebezpieczne bo można się obudzić ze zniszczonymi nerkami i wątrobą albo co gorsza uszkodzić mózg i zostać roślinką.Najlepszy byłby zastrzyk tylko znów problem jest z dostępnością substancji. Skok z wysokości to ryzyko umierania w bólu. Pozostaje powieszenie się ale tego też się boję, że może się nie udać

[deader]

Najlepiej strzelić sobie z pistoletu w głowę ale nie mam skąd wziąć pistolet.

"Zmartwię" cię - skuteczne, szybkie zastrzelenie samego siebie nie jest takie proste jak się zdaje, są dziesiątki przypadków nieudanych samobójstw za pomocą broni palnej. Nie muszę dodawać jak "ślicznie" potrafi człowiek wyglądać po odratowaniu po takiej zabawie...