Samookaleczenia.

[Gość]

Misiek to dobrze , ze już tego nie robisz.Ale jak sobie z tym poradziłeś ? Ktoś Ci w tym pomógł ? Terapeuta ?

[Gość]

Lariana masz racje , ze to uzależnia.Ja wczoraj w nocy nie wytrzymałam i trzy razy wbiłam sobie głęboko i mocno igłę w rękę, prawie do kości......Teraz boli mnie ręka tak , ze nie mogę nią ruszać.....eh.... i do tego naprawde wstydze się sama przed sobą ,ze to zrobiłam..... Trzy miesiące temu zdarzyło mi się to raz zrobić i potem przestałam....było dobrze ,myślałam , ze już nigdy tego nie zrobię, ale niestety nie dałam rady.....

 

---- EDIT ----

 

No właśnie ja też tak myśle jak patrze na tą ranę którą mam na ręku.... Jak to okropnie wygląda......Naprawdę mi wstyd...... Tym bardziej , ze ja akurat nie mam prawa tego robić.......nie powinnam przecież.......

[zepsuta]

zepsuta, faktycznie masz duży powód do dumy i ja też jestem z ciebie dumna dobrze zrobiłaś że się nie uzależniłaś jak to zrobiłaś że ci przeszło i już nie robisz tego ?? Luszynka, a o jakie inne zachowanie ci chodzi Samookaleczenie jest dla mnie jedyną formą rozładowania takich emocji mam ochotę robić to codziennie czy minie i samo przejdzie nie wiem czas pokaże Nienawidzę siebie i może dlatego cięcie jet takie zbawienne

 

Po prostu bałam się, że ktoś to zauważy i będą z tego problemy (mi.n w szkole). W mojej szkole za samookaleczanie robią ci niezłe afery... Moja przyjaciółka coś o tym wie. Mi pomógł strach.

[Gosiulka]

zepsuta, fakt jak idę do pracy to bandażuję sobie rękę ale nikomu tego nie pokazuje i nikt tego nie widział oprócz moich dzieci ale wytłumaczyłam im to że po prostu się skaleczyłam

[zepsuta]

U mnie by to wszyscy zauważyli

[Gosiulka]

Jeśli się uczysz to faktycznie wszyscy by to zauważyli Ja pracuję w kuchni także mam na sobie fartuch z krótkim rękawkiem i bandaż widać i dopytują się co mi się stało ale zbywam ich ze się skaleczyłam i odczepiają się i mam spokój Ale bardzo dobrze że już się nie tniesz i nie rób tego Trzymam za ciebie kciuki Nawet bardzo dobrze że w szkole za takie coś byłby niezły bigos bo przynajmniej miałaś powód do zakończenia tego Pozdrawiam

[zepsuta]

A mam ochotę na to wielką... Muszę wylać tą złość. Wolę ciecie niż palenie papierosów...

[linka]

zepsuta, najlepiej idź pobiegaj, pokrzycz....ja wiem, że to może średnio dobra rada...a może się uda. Napewno powinnaś iść do psychologa/psychiatry.

[zepsuta]

chyba położe się spać... bo senna strasznie jestem...

[Gość]

Zawsze jest inna droga - czasem jej nie widzimy. Ja wręcz szłam na łatwiznę - nieumiejętność radzenia sobie z emocjami rozładowywałam 'uszkadzając się' ale to bardzo krótkotrwała ulga i do tego uzależniająca. Pracujcie nad emocjami - nad ich identyfikacją, selekcją.

[Gość]

Nie chodzi o samo opanowanie - opanowanie w tym przypadku może doprowadzić do poczucia pustki --> ale napięcie zostaje. Dobrym sposobem jest sięgnięcie nawet 'na siłę' po długopis i kartkę (lub wejście na forum ) i próba wylania tego z siebie, ubrania emocji w słowa - na początek. Gdy na następny dzień wrócisz do siebie przeczytaj jeszcze raz to, co napisałeś i próbuj nazwać emocje, które wylałeś. 'Po fakcie' to już nie ma sensu. Nawet, jeśli jesteś przekonany, że będziesz pisać bzdury - niech ktoś z Was spróbuje tak zrobić. Jeśli za pierwszym razem nie uda się [w sensie: po tym jak coś napisze i tak zrobi sobie krzywdę] - nie przejmuj się, następnym razem będzie łatwiej.

[Lariana]

Zawsze jest inna droga - czasem jej nie widzimy. Ja wręcz szłam na łatwiznę - nieumiejętność radzenia sobie z emocjami rozładowywałam 'uszkadzając się' ale to bardzo krótkotrwała ulga i do tego uzależniająca. Pracujcie nad emocjami - nad ich identyfikacją, selekcją.

Skąd ja to znam..

[zepsuta]

Ja nie potrafię sobie radzić z emocjami.... Emocjonalna jestem bardzo ;/

[Gość]

A co jeśli to jest też forma ukarania siebie za coś??

[Gosiulka]

Zagubiona=>, jakbym słyszała siebie też właśnie tak to czuję

[Viridian]

A co jeśli to jest też forma ukarania siebie za coś??

 

Popracować nad wybaczaniem samemu sobie; każdy jest w końcu tylko człowiekiem. :)

[Gość]

Zagubiona=>, a jak myślisz - dokąd prowadzi taka forma rozładowania emocji - skoro ulgę czujesz tylko przez chwilę [może dłuższą, może krótszą - nieważne] a po tej chwili przychodzą wyrzuty sumienia, złość na siebie samą, że jesteś taka bezradna, w końcu taka nieudaczna, że nie radzisz sobie nawet z emocjami, w ostateczności przychodzi już obojętność... oczywiście, że karzesz siebie, ba - nienawidzisz w rezultacie - na tym polega to błędne koło. A zaczyna się tak 'niewinnie'. Popatrz, dokąd to prowadzi. Długotrwałe ciągnięcie tego robi się niebezpieczne - okaleczanie zdarza się coraz częściej, są coraz 'mocniejsze' a pierwotny cel nie ma już takiego znaczenia bo napięcie powoduje ciągłe poczucie winy = karzesz się coraz ostrzej... czy tylko mi się nasuwa, dokąd prowadzi ta droga Tak - do samobójstw, 'wypadków'... A chodzi o emocje - jednak z czasem one schodzą na dalszy plan. Na którym etapie jesteście

[Gość]

Etap??...teraz zdarza mi się to robić raz,dwa razy dziennie

Ale nie sądzę,że to jest na tej granicy, o której wspomniałaś.

Ale co zrobić, żeby przerwać to błędne koło?? Jak zmienić stosunek do siebie?? Jak przestać się obwiniać?? To wszystko jest bardzo trudne...

[Lariana]

Droga do wyzwolenia nigdyu nie była łatwa. Niewielu się udaje przezwyciężyć swoje słabości i strach .Tak strach .Przed działaniem ,przed zmianą siebie. Lepiej jest siedziec i narzekać ,mieć wymówki na wszystko.

Wybaczcie za słowa ale tego się nie da inaczej opisać.

[Gość]

Masz rację Lariana. Nie da się inaczej - jedynie siłą. Wydaje się Wam, że jej nie macie - macie, tylko wykorzystujecie w niewłaściwym kierunku [tu--> samookaleczanie]. Często nawijam o tej całej autosugestii - ale w niej widzę wiele dobrego dla Was - trzeba tylko trochę uporu. Staraj się Zagubiona=> 'przekręcać' złe myśli, np. jak myślisz - jestem beznadziejna ---> nie ja jestem beznadziejna a choroba. To tylko przykład ale taka praktyka wchodzi w krew prędzej, niż się spodziewacie i nawet nie zauważycie, w którym momencie takie 'przekręcanie' złych myśli na dobre będzie samoistne, a potem już jest z górki.

[Lariana]

Dlaczego myślę że jestem beznadziejna?

Co sprawia że tak myślę?

Czego się boje?

Czemu to robię choć wiem że mnie to niszczy?

Jacy są inni ? Są lepsi ode mnie ? Czemu tak myślę? Co sprawia że tak myślę?

Polecam takie pytania sobie i wam ..

[Lariana]

Jeśli chcecie ,to nie żaden przymus ^^ Myślę że byłby pomocne do zrozumienia siebie i swoich zachowań. Tak ,pytanie i odpowiedzi. Nie mówię o publicznym odpowiadaniu na pytania cos ty

[Gosiulka]

Cały czas myślę że jestem beznadziejna nie potrafię poradzić sobie z moim życiem które i tak już jest beznadziejne nie potrafię pokonać tych cholernych lęków nie potrafię już normalnie funkcjonować nic nie potrafię nawet przestać ciąć się nie potrafię

[Gosiulka]

W nic już nie wierzę !!! To co było wspaniałe i normalne zostało dawno za mną w tyle

[Gosiulka]

Ulga taka piękna ulga wreszcie mogę na chwilę odetchnąć Na jak długo mi to starczy nie wiem ważne że choć na chwilę