Samookaleczenia.

[midzi11]

zagubiona to moze czas najwyższy pomyslec o przyszłości.

[Lariana]

Może tego nie pojmuje bo nie tne się .Raz próbowałam i nie mialam odwagi by zadać sobie taki cios. Mam małą ranke na nodze..

Ludzie nie róbcie czegos takiego

Nie krzywdźcie się .Takie wolanie o pomoc nie jest dobrym rozwiązaniem..

[Gość]

midzi11, nie wiem co Ci odpowiedzieć. Chciałabym zmienić moje życie, moje postrzeganie siebie,ale to nie jest takie proste. Ale coś w tym kierunku robię, wiec chyba nie jestem tak do końca stracona.

[whisper]

midzi1, czasami to, że ktoś zauważy blizny nie jest wystarczającą motywacją, najlepiej byłoby się od tego wyzwolić dla SIEBIE i nikogo innego, bo w końcu powinniśmy kochać i szanować swoje ciało...

Zagubiona=>, wiesz, że nie jesteś stracona, póki tu jesteśmy cały czas mamy szansę :)

[Lariana]

To dobrze że robisz coś w tym kierunku..

To się liczy.

[Gość]

Trzeba znaleźć sposób na ten moment, gdy nachodzi mus zrobienia sobie czegoś - próbujcie Obserwujcie, jak się wówczas zachowujecie, po czym możecie wcześniej poznać, że za chwilę nastąpi ten moment - szukajcie wówczas zajęcia, nawet idźcie do ludzi Byle tego nie robić. Gdy się stanie - nie oskarżajcie się, nie wyrzucajcie sobie tylko powiedzcie sobie - następnym razem mi się uda, na pewno, wierzę.

[midzi11]

kurde ale dlaczego cięcie sie co was tak rajcuje w okaleczaniu sie?alkohol-rozumiem,narkotyki-rozumiem ale ciecie sie zadawanie sobie bolu nie mozecie sobie znalesc innego karania sie?jak wam przyjdzie na mysl cięcie sie to polecam rozpędzic sie i pier***nąć głowa w sciane,albo wyrzucic przez okno noz,nożyczki czy cos innego czym robicie sobie krzywde nie wiem rece sobie zwiążcie zwyzywajcie sie do lustra a najlepiej powiedzcie sobie NIE i nie wierzcie ze to jest silniejsze od was.nie wiem jak wy sie tniecie moze są to małe ledwie zadraśnięcia,moze jak zrobicie sobie w koncu kiedys pożądną ranę to wam przejdzie-mi po 2 takich razach kiedy miałam kilkanascie szwow i nie mogłam ruszac reką przez miesiąc wywietrzały z głowy te zabawy.

[Gość]

midzi11 ja tez byłam raz szyta. Nie wiem czemu akurat cięcie. Do alkoholików mam obrzydzenie, więc gdybym sama w to wpadła to jeszcze bardziej bym się nienawidziła. Ale wiem, że masz rację.

[midzi11]

zagubiona dasz rade.w twoim zyciu pewnie przyjdzie moment kiedy poprostu ci to przejdzie szkoda tylko ze bedziesz sobie pluła w brode za to jak wyglądają twoje rece(czy gdzie tam sie tniesz).ehh gdyby czlowiek mial nascie lat a dzisiejszy rozum...niestety zycia nikt za nas nie przezyje.i...nie tnij sie poprostu sie nie tnij.szanuj swoje ciało.

[Gość]

Tej chwili trzeba pomóc - a plucie w brodę nie ma sensu - bo samookaleczanie nie jest wynikiem naszej świadomej decyzji, tym bardziej zdrowej. Nie można się winić za spustoszenie, które dokonuje choroba. Zagubiona=>, musisz sobie uświadomić, że samookaleczanie to mechanizmy choroby a nie Twoja wina. Obwinianie się kochana jedynie dodaje powodów aby się karać.

[Gość]

midzi11, bethi, dziewczyny, ale ja się nie poddaję. A obwinianie siebie zawsze przychodziło łatwo. Trudno nad tym zapanować.

Wiem, że kiedyś będę na prawdę tego bardzo żałowała,już żałuję.

[Gość]

Jeśli obwinianie siebie pomaga Ci w walce z samookaleczającymi odruchami - cóż...

[Gość]

bethi, nie to miałam na myśli. Obwinianie nie pomaga ale wzmaga samookaleczenia. To chciałam powiedzieć. Ja na prawdę staram się zmienić nastawienie, inaczej myśleć o sobie, ale to nie jest proste i nie zawsze się udaje

[vacuity]

Wiara w Trójcę Świętą już jest niepopularna. Jak myślisz, co się stanie, jeśli powiem przeciętnej grupie osób w naszym wieku, że wierzę w Trójcę Świętą? Roześmieją mi się w twarz. Co myślą ludzie czytając tego posta? Co myślisz Ty? "katoliczka" , "ciemnota". Myśl co chcesz, ale wiesz co? Warto mieć coś, co daje siły by żyć. Bez względu na to czy i jak to jest popularne. Nie musi. Nie na tym to polega.

 

i...nie tnij sie poprostu sie nie tnij.szanuj swoje ciało.

 

ten argument akurat działa najmniej w takich chwilach...

 

Jeśli obwinianie siebie pomaga Ci w walce z samookaleczającymi odruchami - cóż...

 

Mi pomogło. Dopiero gdy uświadomiłam sobie jakim dnem (dosłownie) się stałam robiąc cięcia na skórze, dotarło do mnie: "możesz przestać". I przestałam. Od dwóch miesięcy żadnych nowych cięć :)

[vacuity]

Nie róbmy tutaj dyskusji o religii... Ty masz swoje zdanie, ja swoje i oboje dobrze wiemy, że nie przekonamy drugiej strony.

~The end~

Edytowane 9 Września 2010 przez Gość

[Gość]

Jeśli obwinianie siebie pomaga Ci w walce z samookaleczającymi odruchami - cóż...

 

Mi pomogło. Dopiero gdy uświadomiłam sobie jakim dnem (dosłownie) się stałam robiąc cięcia na skórze, dotarło do mnie: "możesz przestać". I przestałam. Od dwóch miesięcy żadnych nowych cięć :)

 

Sporo w tym racji - przyznaję. Dzięki tej metodzie sama poradziłam sobie z wieloma problemami - nie z samookaleczaniem, bo trochę mnie przeraża myśl, ile trzeba zadać sobie ran, aby stoczyć się na dno... [?]. Samookaleczanie wydaje mi się szczególnie niebezpieczne dla zdrowia i życia - to bardzo cienka granica, której na ogół nie jesteśmy świadomi. Skąd pewność, że jej nie przekroczymy. Cieszę się, że trwasz w nie-okaleczniu się. Trzymam za Nas kciuki [za siebie też bo nie robię tego od marca br.].

 

Uważam podobnie jak Ty - trzeba w coś wierzyć aby człowiek nie stał się pustą skorupą, do czegoś zmierzał [skoro już tu jest i musi jakoś żyć]. Nie dotyczy to wyłącznie kwestii religii - wydaje mi się, że sprzeczanie się o tę kwestię jest bez sensu. Spotkałam się zarówno z reakcją, o której piszesz, jak i z reakcją, o której pisze Neuroticus. I teraz mniej przyjemniej - nie jest to tematem tego wątku więc proszę nie kontynuować go, bo będę miała robotę

[Tornado]

....Im mniej sobie radzimy sobie z codziennością, tym większa chęć poczucia czegoś innego, odmiennego...

 

...Ja mam tak dzisiaj dość silnie... Nie chcąc jednak natrętnego wracania przez niektórych do dzisiejszego dnia "bo coś dzisiaj sobie zrobiłam i dlatego..." wiszę w powietrzu niewiedząc co z sobą począć. Bez celu, bez koncentracji, bez niteczki nadziei, że kiedyś to miałoby się zmienić...

 

Wiem, że jutro nowy dzień, nowe wyzwania - ale co z tego? Nawet jeśli trochę sił nabiorę, szybko się wyczerpią, wrócę do tego samego stanu...

 

...nie wiem, czy w coś wierzę, nie wiem, czy miałoby to jakikolwiek sens - w sumie tak samo jak nie ma sensu samookaleczenie. A że robimy w życiu tyle rzeczy bezsensownych, nawet to, że żyjemy - więc co za różnica...

[Gość]

Tornado różnica jest bardzo wyraźna Przebywając długo w 'próżni' traci się nadzieję i wiarę - ale pamięta się, że one były kiedyś i gdzieś są. Może tak 'lewitując' poszukać jej...

[midzi11]

no to ja juz wyczerpalam chyba zasob slownictwa...nie wiem jak wam pomoc.zreszta jakbym sie nie starala to i tak nie pomoge.mam nadzieje ze chodzicie na jakie terapie i rozmawiacie o tym to chyba jedyna nadzieja.trzymajcie sie

[Gość]

midzi11, ja robię sobie przerwy miesięczne od pewnych tematów - jak czuję, że jestem u skraju załamania

[Gość]

midzi11, nie przejmuje się ,jak już powiedziałaś tylko i wyłącznie sami możemy sobie pomóc,bo to od nas wszystko zależy. Jeśli my sami nie będziemy chcieli to żadne siły nas nie przekonają.

[midzi11]

bethi u mnie to jest codzienna walka o dobry nastroj jak narazie wygrana wiec do załaman nie dochodzi aaaaaaleee...kto wie co bedzie jutro i tego najbardziej sie boje.

 

zagubiona dokladnie tak jak napisalas.zycze ci powodzenia w tej walce.wygrasz napewno jesli nie dzis to jutro

[Gość]

midzi11, Dzięki

Oby Twoja walka też się kiedyś skończyła(szczęśliwie oczywiście).

[Lariana]

Nie lepiej zrozumieć zły nastrój? Na walkę można stracić wiele energii potrzebna nam do cieszenia się..

[t.w.i.l.i.g.h.t]

Tu się zgodzę, ale ''z umiarem''. Sam uważam, że zrozumienie naszych reakcji niweluje strach, który je powoduje (najbardziej boimy się nieznanego) ale w pewnych sytuacjach nawet próba zrozumienia nasila ten strach - nazywam to ''cichą paniką", bo możemy ''zewnętrznych'' objawów paniki nie okazywać. Sam tak czasem reaguję, a znam osoby, które uważają zrozumienie za w ogóle niepotrzebną metodę, miast niej preferując wyciszenie i oderwanie od problemów - pewnie to kwestia wypośrodkowania, (bo chcąc zrozumieć na siłę i za szybko łatwo możemy zacząć ''filozofować'' na temat swoich stanów i jeszcze święcie wierzyć, że tak jest - to też znam po sobie ) ale jedynej idealnej metody dla każdego nie ma, trzeba to wybadać samemu... Hm, czyli jakby nie patrzeć, zrozumienie siebie, w ten czy inny sposób powraca

 

Taki czy siak, trzymam kciuki za Waszą siłę aby wytrwać, a dla tych co nie zaczęli - na dobry start :)

 

(Sam nie miałem przypadków ''prawdziwego'' samookaleczenia - za to kilka razy takie odruchy, raz, czy dwa próby - ale ''ratowały'' mnie zabawne przypadki, np. wyjątkowo tępy nóż, (100% bezwiednie) którym za cholerę nie szło przeciąć skóry bez piłowania. Mimo naprawdę podłego stanu, wizja ''piłowania'' sobie nacięć na ręce była na tyle kuriozalna, że odezwał się wisielczy humor i było po próbach :) )