co by tu

Kimałam przy włączonym tv, od godz. 20.00 w śnie dłużyło mi się, myślałam, że przespałam całą noc, a wstałam już o 1.00. Co się rzuca u mnie: fochy i obiekcje. Pęka mi łeb. Spałabym na zapas tak by nadal unikać wszelkiej odpowiedzialności. Fizycznie nie mam siły, a psychicznie? Czar goryczy się przelał.

Płytkie odczuwanie wszystkiego - to mam. Jakby mi przysłoniła percepcję ciemna chmura Mam tak jak ty w podanym opisie. Ja niedawno stwierdziłam, że mi osobowość ulatuje. Odczuwam to na poziomie głowy i wzroku, w dobrym stanie się mam, po czym "energia" odlatuje i wtedy odczuwam brak sensu.

Uleciała mi moja własna osobowość gdzieś poza mnie. A co jeśli ktoś inny korzysta z jej dobrodziejstw? Teraz czuję jej przypływ. Traktuję cię jak moje kochanie Musisz być we mnie.

Agresja słowna, agresja fizyczna względem przedmiotów, względem ludzi. Gdy tracę cierpliwość, wpadam w szał, jestem agresywna. Nawet nie zapłaczę po wszystkim.

A ja ścięłam sobie sama włosy Mam jakie chciałam, krótkie. Chociaż z tyłu jakby pozostały dłuższe. A tak sobie siedzę bez sensu zamiast iść spać. Jak wyglądają te myśli samobójcze? Podobnie odczuwam napięcie i pobudzenie.

Wyglądam jak ćpunka, zaspana, jakaś taka zasmarkana, palec w nosie, cera mocno sfatygowana, uroda niewyraźna, załamka w oczach, jak beneficjentka mopsu, albo pacjentka hospicjum. Przez nadwagę jestem niepełnosprawna. Postarzałam się o wiele lat, jak babcia. Szał z tą cerą, a wystarczyło trzymać wagę i pracować i by mi samoistnie ryja nie przerobiło na ciziowo-sandrową.

Brakuje mi interakcji społecznych. Muszę się odbudować, poza tym mój mózg tego potrzebuje.

Do siebie: Wyszłam i nie wróciłam (w kierunku Bałtyku) Do innych: Ciekawa ludzi, łał Do świata: Nastrój bardzo przyzwoity, z czego jestem bardzo rada, coś mnie rozśmiesza

Byłam dzisiaj po za domem 3,5 godziny, na mieście, a po przyjściu do domu zdycham tak mnie wszystko boli. Ból przenika mi do wszystkich tkanek. ;(

Krótka i słaba pamięć.

Nie wegetuj, trzymaj się. Mnie zastanawia i absorbuje nieokreśloność, wszystko bym chciała umieć nazwać i nazywać. Po za tym stagnacja życiowa.

Nieźle, a jakie to były leki? Jak je brałaś? Ja już do psychiatry nie pójdę, bo nie potrafią leków przypisać. Inną sprawą jest to, że nie powiedziałam o wszystkim, coś tam pominęłam bo oczywiście pamięć szwankuje gdy jej nie ćwiczy. Mnie by to życie lata temu uratowało. A tak się zbieram teraz jak sójka z moim życiem. Anhedonia czy coś, weź to wszystko nazwij yhy.

No tak to prawda.

Rozporządzam swoim stanowiskiem pracy. Czysta ironia.

Skupiam moją uwagę na czymś niezidentyfikowanym (nudzę się), to nawet nie jest myślenie, siedzę w stanie gotowości zupełnie bez potrzeby, spięta. Trochę jakbym pracowała umysłowo nad czymś (a to nuda, nie praca). Brak polotu, rozejrzenia się i tylko to skupienie, przez które się odrealniłam i zapomniałam o sobie. Nie chcę wnikać na co ja czekam, mam mentalność lenia któremu wszystko przyjdzie samo.