Osobowość schizoidalna

[lukk79]

schizoidia to pewien dar, a dokładniej możliwość zachowania swojej tożsamości w warunkach prawie kompletnej dezorganizacji życia. Mam na myśli społeczeństwo. I mam na myśli to, że pójście na kompromis w kwestii tego właśnie zachowania własnej tożsamości jest, mam wrażenie, u schizoidów łatwiejsze lub może mniej problematyczne - biorąc pod uwagę czasy w jakich jesteśmy. Mamy do czynienia ze społeczno-eokonomiczną i polityczną schizofrenią, jednostki są zmuszane przez ten system do tego żeby stawać się elastyczni, rezygnować z części siebie w imię przystosowania do reguł określonych przez system, nawet jeśli to nie kliniczna schizofrenia to jest taka w wymiarze politycznym (w szerokim tego słowa znaczeniu). Dominuje określony typ osobowości, wszyscy, którzy nie chcą lub nie mogą się do takiego standardu zbliżyć zostają odsuwani jako społecznie niefunkcjonalni. Mam wrażenie, że typ schizotymiczny ma tutaj jakąś przewagę, nie umiem jeszcze powiedzieć jaką.

[ala1983]

lukk79, Hmm.. zalezy jak na to spojrzec. W pewnym sensie schizoid tez cierpi, ze nie pasuje do reszty spoleczenstwa.

[servenon]

Ja nie lubię przebywać w towarzystwie, ponieważ ludzie mnie nudzą, irytują, drażnią, poza tym wtykają nos w nieswoje sprawy. Dodatkowo odrzuca mnie u ludzi niedbałość o wygląd zewnętrzny. Myślę, że jest to spowodowane tym, iż w wieku nastoletnim cierpiałem na zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne.

[ala1983]

Mnie moja aspolecznosc bardzo ostatnio meczy.

 

-- 14 kwi 2015, 20:18 --

 

Bo znowu sie wycofalam

[servenon]

ala1983, a czy Ty odczuwasz niepokój/lęk związany z kontaktem z obcymi ludźmi? Podobno osoba schizoidalna nie odczuwa żadnych emocji, nie interesuje jej krytyka. U mnie natomiast jest na odwrót.

[ala1983]

ala1983, a czy Ty odczuwasz niepokój/lęk związany z kontaktem z obcymi ludźmi? Podobno osoba schizoidalna nie odczuwa żadnych emocji, nie interesuje jej krytyka. U mnie natomiast jest na odwrót.

Odczuwam, ale jestem tak jakby nieobecna w towarzystwie (reakcja obronna, troche jak autyzm).

Po moim polrocznym pobycie w szpitalu zespol terapeutyczny stwierdzil, ze to os.schizoidalna, bez dwoch zdan.

[servenon]

Ja natomiast w towarzystwie komunikuję się z ludźmi, ponieważ chcę być lubiany. W wieku 16 lat byłem 3 tygodnie w szpitalu. Zdiagnozowano u mnie zaburzenia schizotypowe (moim zdaniem ta diagnoza jest błędna) oraz zaburzenia obsesyjno-kompulsyjne. W 2013 roku psycholog zdiagnozował "cechy osobowości schizoidalnej".

[lukk79]

lukk79, Hmm.. zalezy jak na to spojrzec. W pewnym sensie schizoid tez cierpi, ze nie pasuje do reszty spoleczenstwa.

to prawda. Ale jeśli wie, że nie pasuje i prawdopodobnie już tak będzie to czy powinien przez to cierpieć ? Myślę, że z czasem można się z tym pogodzić. A wykorzystać to co schizoidia daje. Ale nie wiem jeszcze co.

[krzych91]

Właśnie o to chodzi, że zdarza mu się przez to czasem cierpieć, ale chyba trzeba na to patrzeć jak na skutek uboczny właśnie tego, co taki stan daje. A jest to po prostu dystans, stan częściowego psychologicznego oderwania od rzeczywistości społecznej, świata zewnętrznego i jego spraw. To daje właśnie pewną niezależność, większą możliwość samodzielnego decydowania o własnej drodze, przeciwstawiania się presji społecznej. Ale wiadomo, schizoid też człowiek i w związku z tym nie maszyna, czasem takie "oderwanie" nastręcza pewnych kłopotów i cierpień. Choćby dlatego, że każdy ma przecież różne dni. Poza tym pewne niedostatki w sferze interpersonalnej bywają uciążliwe. Ale moim zdaniem takie trudności zasługują właśnie na określenie ich co najwyżej mianem "skutku ubocznego".

[servenon]

Czy ludzie z Waszego bliskiego otoczenia podejrzewają Was o ukryty homoseksualizm wiedząc, że nie macie dziewczyny/chłopaka?

[ala1983]

Czy ludzie z Waszego bliskiego otoczenia podejrzewają Was o ukryty homoseksualizm wiedząc, że nie macie dziewczyny/chłopaka?

Nie

Nie slyszalam nigdy takich podejrzen.

[lukk79]

jasne, że będzie cierpiał, są różne dni dokładnie. Czasem jest naprawdę dziwnie, cięzko, fajny wątek był kiedyś na forum - nazywał się Kiedy osobowośc boli i staje się udręką, ta nazwa sporo mówi o tym, że jest różnie. I dobre też te powiedzenie, aby mieć siłę by zaakceptować to czego zmienić nie można, cierpliwośc żeby walczyć o to co można zmienić itd. Stąd moje pytanie do Was - co chcielibyście zmienić w sobie najbardziej, co uważacie, że jesteście w stanie zmienić, czy dostrzegacie taki moment kiedy wolicie wycofać się w chorobę niż dokonywać zmian ?

[lukk79]

rcazej ci którzy mnie znają nie mają takich przypuszczeń o homoseksualizm

[servenon]

Stąd moje pytanie do Was - co chcielibyście zmienić w sobie najbardziej, co uważacie, że jesteście w stanie zmienić, czy dostrzegacie taki moment kiedy wolicie wycofać się w chorobę niż dokonywać zmian ?

 

Chyba niczego nie chciałbym zmienić, może poza wyglądem fizycznym. Dla mnie w tym zaburzeniu najgorsza jest apatia i brak mobilizacji.

[ala1983]

czy dostrzegacie taki moment kiedy wolicie wycofać się w chorobę niż dokonywać zmian ?

tak, szczegolnie wtedy kiedy mimo ogromnych wysilkow i z trudem osiagnietej poprawy nagle wszystko wraca do punktu wyjscia.

To jak walka z wiatrakami, walka o lepsze jutro, ktore tak na prawde nigdy nie nadejdzie... no to pojechalam pesymizmem...........

[lukk79]

ALA, ale czy calkowicie wraca do punktu wyjścia ? Nie masz wrażenia, że jednak coś udaje się przełamać ? No bo skoro osiągasz jakąś poprawę to coś z tego musi zostać w tobie, to nawet organizm koduje. Chociażby niech to będzie akceptacja swojego stanu. Choć bardziej mi zależy na zmianach schematu/ów. Wiem, że może nie nadejść wyzwolenie się ze swoich przypadłości i to rodzi pesymizm ale kiedy patrzę z perspektywy - nie musi nadejśc, a ja robię pomału swoje to jakby odnajduję się w świecie z tym co mam i widzę, że nie jest najgorzej. Choć niewiele udało się zmienić. Chyba jednak w sporej mierze trzeba się pogodzić. A macie czasem poczucie, że coś jednak przełamaliście, że jest inaczej niż kiedyś, że reagujecie lepiej w róznych sytuacjach społecznych ?

[ala1983]

A macie czasem poczucie, że coś jednak przełamaliście, że jest inaczej niż kiedyś, że reagujecie lepiej w róznych sytuacjach społecznych ?

Moja historia jest troche inna. Ja bardzo wiele lat funkcjonowalam na lekach. Pod tym wzgledem jest lepiej, ze teraz radze sobie sama. Jednak wsrod sytuacji spolecznych nadal z wielkim trudem.

Zalezy co uznamy za sukces.

[servenon]

Mam do Was kolejne pytanie: dlaczego izolujecie się od otoczenia?

Ja unikam częstych kontaktów międzyludzkich, między innymi dlatego, ponieważ by nie zostać posądzonym o arogancję muszę zmuszać się do wspólnej konwersacji.

[mark123]

Mam do Was kolejne pytanie: dlaczego izolujecie się od otoczenia?

Ja unikam częstych kontaktów międzyludzkich, między innymi dlatego, ponieważ by nie zostać posądzonym o arogancję muszę zmuszać się do wspólnej konwersacji.

Ja z czterech powodów:

nie mam potrzeby nawiązania z kimś relacji; mam bardzo niewielkie umiejętności społeczne; wkurza mnie ludzkość; lęki społeczne

[lukk79]

Zalezy co uznamy za sukces.

 

chyba bardzo subiektywne to jest

 

ja tez bardzo długo na lekach, od 2,5 roku nic

Edytowane 18 Maja 2015 przez Gość

[lukk79]

ja jak się czuje niepoukładany to unikam ludzi bo się nie wiem jak zachowac itp.Ale jak się czuje stabilnie to lubię być wśród ludzi, obserwować, sprawia mi tez momentami radość rozmowa, jest ok

[ala1983]

Mam do Was kolejne pytanie: dlaczego izolujecie się od otoczenia?

Ja unikam częstych kontaktów międzyludzkich, między innymi dlatego, ponieważ by nie zostać posądzonym o arogancję muszę zmuszać się do wspólnej konwersacji.

Ja z czterech powodów:

nie mam potrzeby nawiązania z kimś relacji; mam bardzo niewielkie umiejętności społeczne; wkurza mnie ludzkość; lęki społeczne

U mnie tak samo. Co do tych le,kow spolecznych to jest strach przed odrzuceniem i krytyka. A to bardziej cecha osobowosci unikajacej, ktora tez posiadam widocznie.

[wielbłądzica]

Rok temu byłam w szpitalu leczyć się na fobię społeczną, która ujawnia się również poprzez problemy psychosomatyczne. Stwierdzili mi tam osobowość schizoidalną. Jednak nie do końca identyfikuję się z opisem tej osobowości, ponieważ bardzo lubię przebywać z ludźmi i mój problem polega na tym, że chciałabym funkcjonować wśród nich bez bojaźni przed ich złą oceną. W szpitalu trudno było mi kogokolwiek polubić i dlatego się izolowałam po kątach szpitala.

Zwykle po każdym towarzyskim wyjściu nie mogę sobie później w samotności poradzić z emocjami. Przychodzą mi do głowy myśli, że niepotrzebnie jestem otwarta i za dużo mówię, przez co mogę być później negatywnie odbierana, a w konsekwencji samotna. Milczenie wśród ludzi też nie sprawia mi przyjemności. Jedynym wyjściem wydaje się niekontaktowanie się z ludźmi i całkowita izolacja przed nimi, wtedy jakoś normalnie funkcjonuję bez huśtawek emocjonalnych.

Nie potrafię znaleźć sobie grupy ludzi, w której czułabym się bezpiecznie. Nie dogaduję się z ludźmi z zaburzeniami, a przy "normalnych" czuję się zbyt zaburzona. Nie wiem co z tym zrobić.

[Psychoanalepsja_SS]

Mam podobną sytuację. Po próbie samobójczej na zamkniętym zdiagnozowano mi schizoidalną, przy czym również lubię przebywać z ludźmi, rozmawiać, itd. Problematycznym jest jednak dla mnie ten kontakt, o ile od paru lat problem wykazuje tendencję zniżkową, wciąż w niektórych sytuacjach trudno mi rozmawiać, załatwiać rzeczy z nieznajomymi lub tymi znajomymi, z którymi dawno zamieniłem choć słowo. Wynika to raczej głównie z lęku przed krytyką i odrzuceniem, lęku przed wyjściem na kretyna, fajtłapę, nudziarza, itd. itd. - czyli na osobę, z którą nie warto utrzymywać kontaktu. Poza tym trochę nie chce mi się wychodzić do ludzi - zwyczajne lenistwo i odkładanie spraw na później.

Dlatego nie bardzo ufam mojej oficjalnej diagnozie.

[mark123]

U mnie chyba to, że nie mam potrzeby nawiązywania żadnych relacji może być związane z tym, że nie przechodziłem fazy ciekawości świata w dzieciństwie, pociąga chyba ona za sobą ciekawość do ludzi, więc w tej fazie zaczynają rozwijać się potrzeby społeczne. Nie byłem nigdy ciekawy świata i w efekcie nie rozwinęły się potrzeby społeczne.