PAROKSETYNA (Arketis, ParoGen, Paroxetine Aurovitas, Paroxinor, Paxtin, Rexetin, Seroxat, Xetanor)

[eleniq]

26 minut temu, acherontia styx napisał:

Weźcie Wy wszyscy w końcu zrozumcie (a przynajmniej te osoby, które tak podchodzą do sprawy), że leki nie zrobią wszystkiego. To, że ktoś bierze leki p/lękowe nie oznacza, że lęki się nie pojawią w ogóle. Leki owszem, osłabią objawy, zminimalizują nasilenie ale sprawy nie załatwią całkowicie. Lekami co najwyżej zaleczycie problem, ale też nie całkowicie, jednak po odstawieniu większość objawów wróci jeśli nie przepracujecie przyczyn tego na terapii to nie jest antybiotyk, żeby leczył całkowicie chorobę/zaburzenie.

 

Ja jakbym miała takim podejściem się kierować to już dawno należałoby mnie uznać za lekooporną, bo u mnie żadne leki nie spowodowały ustąpienia objawów. Dopiero jak po iluś latach brania leków w połączeniu z najpierw nieudanymi terapiami, aż w końcu trafioną terapią, która mnie przeorała, ale pozwoliła przepracować wiele spraw pojawiła się poprawa na tyle, że leki powoli mogę odstawiać.

 

Potwierdzam. Ja byłem na samym Fevarinie jeszcze w liceum, a na psychoterapię zdecydowałem się dopiero w wieku 20 lat, no bo wtedy gdy zaburzenia depresyjne zaczęły mnie przewyższać, coraz bardziej się izolowałem, stwierdziłem nie chcę zakisić się w samotności w chorobie poszedłem na psychoterapię, z początku byłem bardzo dysforyczny i zagubiony, ale terapia pozwala odnaleźć się w świecie i znaleźć pewność siebie, którą zabiera choroba, bo żadne leki nie zmienią osobowości. Tu tylko psychoterapia. Chociaż w pewnym momencie psychoterapia stała się zbyt mocna i dostawałem napadów lęku po roku, bo zaczęły wychodzić coraz głębsze lęki i były mi potrzebne stabilizatory nastroju. Jak mówiłem leki są na objawy psychiatryczne typu lęk, problemy ze snem, łaknieniem, libido itp. ale leki nie zmienią myślenia, nie spowodują, że staniesz się normalny. Na zaburzenia adaptacyjne i fobię społeczną moim zdaniem nadrzędnie tylko psychoterapia. Jeśli chodzi o natłok myśli to jest to niewątpliwie zaburzenie pracy mózgu, ale to i tak bywa czasem silniejsze bo próbuje się przedostać z podświadomości. Psychika to bardzo skomplikowany twór i prawdopodobnie bardzo potężny, cóż. Też nie chcę martwić, ale jeśli ani leki ani psychoterapia nie pomaga to można pomyśleć jeszcze o elektrowstrząsach albo stymulacji magnetycznej, a jak lekarz stwierdzi inaczej, to nauczyć się z daną rzeczą żyć i tyle...

[PiotrekLondon]

Stymulacje juz mialem 8000zl poszlo w bloto , niby lekarz mowi ze powinienem zrobic meinatenace sessio czyli jedna sesje tylko podtrzymujaca ale wydaje mi sie ze to kicz niestety. A psychoterapie oczywiscie uczeszczam raz na tydzien , ale kurna online

[acherontia styx]

36 minut temu, PiotrekLondon napisał:

Ok ale chyba taka bomba jak 60mg Paro plus Doxepin 75mg powinno lęki skasowac?

Niekoniecznie. Tak jak pisałam może spowodować tylko zmniejszenie ich nasilenia, ale na wyeliminowanie ich całkowicie nawet bym nie liczyła.

 

36 minut temu, PiotrekLondon napisał:

zeby w glowie nie bylo natloku mysli, przewaznie tych zlych bo nawet siedzac na terapi i sluchajac co terapeuta do Ciebie mowi myslami jest sie gdzie indziej. 

To właśnie zadanie terapii, żeby dojść skąd te nieprawidłowe schematy myślenia i je zmienić na zdrowe.

 

 

[marta_anna]

2 godziny temu, acherontia styx napisał:

 

 

Ja jakbym miała takim podejściem się kierować to już dawno należałoby mnie uznać za lekooporną, bo u mnie żadne leki nie spowodowały ustąpienia objawów. Dopiero jak po iluś latach brania leków w połączeniu z najpierw nieudanymi terapiami, aż w końcu trafioną terapią, która mnie przeorała, ale pozwoliła przepracować wiele spraw pojawiła się poprawa na tyle, że leki powoli mogę odstawiać.

I tu nie do końca się zgadzam. To, że Ty tak masz nie znaczy że to reguła. Ja na przykład mam za sobą chyba z 15-20  lącznie terapii, która nie dała nic. Natomiast leki pomagały. Paroksetyna na objawy lękowe była super, tylko odrzuciłam, bo nie mogę sobie pozwolić na te objawy uboczne które występowały. Sertralina wyeliminowała depresję. Więc w moim przypadku można powiedzieć, że jestem terapiooporna a dobrze reaguję na leki.

 

Wszystko jednak jest sprawą indywidualną jeśli chodzi o psychikę - to mechanizm zbyt złożony żeby, wnioskując wedle siebie, ustalać ogólnie prawdziwe zazady 

[zoom]

@acherontia styx
Zgadzam się z Tobą że leczenie powinno iść dwutorowo czyli leki+terapia bo przecież ten nasze objawy chyba skąd tam pochodzą, nie wzięły się z powietrza. Sam byłem aż 2x na terapii i muszę przyznać że po tych dwóch razach poczułem się lepiej, być może samo to że mogłem się wygadać mi pomogło. Tak czy siak po dwóch razach uznałem że jest ok i zakończyłem temat

Na dziś sam się zastanawiam czy nie podejść do tego kompleksowo i raz porządnie spróbować pochodzić tyle ile będę musiał żebym później mógł sobie spojrzeć w twarz że chociaż próbowałem. Czytając przypadki z jakimi tutaj zmagają się ludzie to moje chyba nie są najgorsze - ale wiadomo każda przypadłość jest dla danej osoby najbardziej uciążliwa.

Ja czasem się zastanawiam ze może to sobie wszystko wmawiam te moje objawy ze może moja psycha tego potrzebuje? A może nawet takie myślenie to objaw choroby. Też tak macie?

[zoom]

2 godziny temu, PiotrekLondon napisał:

Stymulacje juz mialem 8000zl poszlo w bloto , niby lekarz mowi ze powinienem zrobic meinatenace sessio czyli jedna sesje tylko podtrzymujaca ale wydaje mi sie ze to kicz niestety. A psychoterapie oczywiscie uczeszczam raz na tydzien , ale kurna online

Mam takie pytanie do ciebie- jak ty funcjonujesz na tylu lekach które bierzes/brałeś. Ja brałem tylko Paro 20mg i teraz Lamo, ale jak patrzę na twoje bomby to się zastanawiam czy nie ma jakiś mega uboków etc, no i ilości ja to bym chyba się nie podniósł po tym czy takie dawki pozwalaja normalnie funkcjonować?

[acherontia styx]

3 godziny temu, marta_anna napisał:

15-20  lącznie terapii,

sama ta liczba już wiele znaczy   ale nie będę się nad tym rozwodzić   lęki nie biorą się z powietrza i same z siebie, tak jak napisał @zoom

Zresztą zapytaj jakiegokolwiek lekarza psychiatrę czy same leki wyleczą 100% skutecznie lęki na stałe  

 

2 godziny temu, zoom napisał:

Na dziś sam się zastanawiam czy nie podejść do tego kompleksowo i raz porządnie spróbować pochodzić tyle ile będę musiał żebym później mógł sobie spojrzeć w twarz że chociaż próbowałem. Czytając przypadki z jakimi tutaj zmagają się ludzie to moje chyba nie są najgorsze - ale wiadomo każda przypadłość jest dla danej osoby najbardziej uciążliwa.

Ja dzisiaj wiem, że po pierwsze każdy ma swój odpowiedni czas i gotowość do terapii. Ja po 2 dłuższych (3-4 lata każda) terapiach totalnie nieudanych byłam maksymalnie zniechęcona i tu zasługa tak na prawdę mojej lekarki, która podstępem "zmusiła" mnie do kolejnej terapii, a że akurat wtedy trafiłam na terapeutkę z którą załapałam to "flow" (chociaż na początku jej nienawidziłam)to zaskoczyło po czasie  tamte terapie też mi coś dały, ale bardziej nazwałabym to regularnym wsparciem psychologicznym niż terapią.

Moja lekarka nawet mnie później pytała jak ma kogoś przekonać do terapii (po tym jak mnie urabiała pół roku i urobiła - podstępem) i odpowiadam zawsze to samo: trzeba dojrzeć  a ona się sama śmieje, że mnie podaje jako przykład pacjenta nie do przekonania do terapii xD i ten nieprzekonywalny pacjent nagle stał się wzorowym pacjentem jeśli chodzi o skuteczność terapii.

 

2 godziny temu, zoom napisał:

Ja czasem się zastanawiam ze może to sobie wszystko wmawiam te moje objawy ze może moja psycha tego potrzebuje? A może nawet takie myślenie to objaw choroby. Też tak macie?

No na pewno coś poprzez nie wyraża i w jakiś sposób są jej "potrzebne", co? Nie wiem.

Ale ja też tak miałam, z tym, że ja poszłam krok dalej xD zaczynałam sądzić, że udaje, pomimo, że wszyscy lekarze i terapeuci zapewniali mnie, ze to nie udawanie  no ale ja miałam "hardcorowe" objawy (zresztą opisywałam je w którymś wątku)

[marta_anna]

15 lat terapii,  nie 15 terapii. Trzeba chcieć zmian. Ja widać nie chce

Edytowane 28 Stycznia 2021 przez marta_anna

[acherontia styx]

2 minuty temu, marta_anna napisał:

15 lat terapii,  nie 15 terapii. Trzeba chcieć zmian. Ja widać nie chce

Aaa, to przepraszam, nie zaznaczyłaś że chodzi o lata dlatego potraktowałam to jak liczbę terapeutów.

[PiotrekLondon]

10 godzin temu, zoom napisał:

Mam takie pytanie do ciebie- jak ty funcjonujesz na tylu lekach które bierzes/brałeś. Ja brałem tylko Paro 20mg i teraz Lamo, ale jak patrzę na twoje bomby to się zastanawiam czy nie ma jakiś mega uboków etc, no i ilości ja to bym chyba się nie podniósł po tym czy takie dawki pozwalaja normalnie funkcjonować?

 

Cos Ty na pelnym luzie funkcjonuje, ja malo ktore leki czuje wogole. Jedyne co doskwiera to suchosc w ustach taka ze az jezyk sie robi brazowy. Te leki cos na mnie nie dzialaja , nie likwiduja lekow.... jakas masakra. Stad lekarze nie boja sie ciezszej artyleri

[marta_anna]

Nie mogłam się powstrzymać

Ja na paroksetynie  

 

Edytowane 29 Stycznia 2021 przez marta_anna

[Chorujacy]

Po co w ogóle kogoś zachęcać. Lepiej już odradzać terapię. 

[marta_anna]

1 godzinę temu, Chorujacy napisał:

Po co w ogóle kogoś zachęcać. Lepiej już odradzać terapię. 

ooops. nie chciałam żeby tak zadziałało. Jak co to przepraszam i cofam!

 

Chodziło mi o to że paroksetyna na mnie konkretnie tak działa.

U mnie jest problem dość specyficzny: uprawiam sport, zależy mi na wynikach i wszelkie spadki kondycji i siły są od razu widoczne.  Rozbawiła mnie  adekwatność tego zdjęcia do mojego stanu  na treningu i dlatego to tu wkleiłam. W normalnym życiu spadek energii jest prawie niezauważalny. Nawet jeśli rekreacyjnie ktoś coś trenuje to nie zauważy. Ale mnie mocno siekło kiedy próbowałam cisnąć koszmarnie mocne interwały. Stąd całe nieporozumienie.

 

Generalnie uważam ze, z psychologicznego punktu widzenia, paroksetyna jest bardzo dobrym lekiem na stany lękowe i lęk uogólniony. Jeśli komuś nie przeszkadzają działania uboczne polegajace na pewnym osłabieniu  siły mięśniowej i na spadku libido to powinien to brać.

 

U mnie lek się nie sprawdza  z uwagi na wspomniane działania uboczne ale na lęki zadziałął świetnie. Od 2 tygodni nie biorę i kondycja jest już tip top, ale lęki niestety wróciły. W moim przypadku jedyne sensowne działanie to znalezienie innej metody, innego leku. A Ty bierz koniecznie paroksetynę i sprawdzaj czy działania uboczne są dla Ciebie akceptowalne. Powodzenia!!!!

[Chorujacy]

A to jest opcja najgorsza z możliwych. Bez względu a rodzaj leku każdy serotoninowy lek pogarsza stan i to bez względu czy brany tydzień czy pół roku. A co do psychoterapii to nie spotkałem terapeuty który by zachęcał pacjenta. 

Edytowane 30 Stycznia 2021 przez Chorujacy

[marta_anna]

hm.... biorę od 11 lat asertin/sertralinę i nie ma problemów z kondycją przy tym leku. Tyle że, w moim przypadku, na lęki g... daje. Wydaje mi się że jednak paroksetyna pod tym wzgledem jest najgorsza, bo działa sedatywnie. Inne serotoninowe nie mają działania usypiającego     

 

 

Oto co mi napisał lekarz sportowy odnośnie paro: "Może tak być  [tzn paro może pogarszać kondycje sportową] ze względu na mechanizm działania.

Wykazuje niewielkie powinowactwo do receptorów muskarynowych, adrenergicznych α1, α2, β, dopaminergicznych D2, serotoninergicznych 5-HT1 i 5-HT2 i histaminowych H1.

Głownie chodzi o receptory dopaminy, adrenaliny - może je troszkę blokować."

 

Tak jest tylko z paroksetyną. Inne SSRI takiego blokującego działania na  receptory dopominowe i adrenaliny nie mają. Więc nie powinny obniżać kondycji

 

Edytowane 30 Stycznia 2021 przez marta_anna

[marta_anna]

Jeśli chodzi o psychoterapię - też mam złe doświadczenia. 15 lat terapii i albo o d... rozptrzaść - nie działą. Albo ktoś zniechęca. Tak więc  - the same here! 

[eleniq]

Czy paroksetyna zaburza sen? Czy powodowała u kogoś z was żywe sny albo koszmary, nieprzyjemne marzenia senne??? Czy długo pamiętacie swoje sny po niej?

[buraczek58]

marta-anna , ja biorę paroksetynę miałam koszmarne leki, wszystko minęło. Oprócz paro biorę też pregabalinę. W sumie czuję się tak niebiańsko, tylko siedzieć w fotelu i popijać kawkę. Paroksetyn a z pewnością rozleniwia, człapię jak mój żółw, mam problem z mięśniami, są ciężkie ,kondycja zerowa, ale to już moja wina, ale mnie to nie przeszkadza , choć w młodości też uprawiałam sport-koszykówkę.Skakałam po 3 schodki na raz. Teraz zero takich wygibasów. Wyciągnij wnioski.

[marta_anna]

@buraczek85

 

Bardzo dziękuję za opinię o paroksetynie. Dokładnie opisujesz moje doświadczenia. 

Jestem Ci bardzo za ten opis wdzięczna, bo to tylko dowodzi, że moje odczucia to nie wytwory chorej wyobraźni. Ostatnio pani psychiatra stwierdziła, że ja sobie WMÓWIŁAM ten spadek formy na paroksetynie a potem WMÓWIŁAM sobie poprawę kondycji i wzrost siły mięśni po odstawieniu paroksetyny. Bo, jak pani dr stwierdziła, będąc osobą lękową "somatyzuję" sobie moje lękowe wyobrażenia i ulegan autosugestii. Hm.... z tego wynika, że leki nie winne tylko ja. Do tego jeszcze winny jest zegar basenowy, bo uparcie pokazywał znacznie gorsze czasy kiedy pływałam na paroksetynie (mimo mega wysiłku jaki wkładałam w każdy ruch), a potem, skubaniec, wyzłośliwił się jeszcze bardziej pokazujac już moje najlepsze "startowe" czasy w dwa tygodniu po odstawieniu leku 

 

Mam 49 lat i wiem, że już nie tak wiele mi zostało by spełnić swoje marzenia i jeszcze coś w tym sporcie pokazać startując w amatorskich zawodach "Pływanie Masters". Na razie formę mam bardzo dobrą, bo wiem jak komponować treningi tak by z wiekiem kondycja pozostawał wciąż na bardzo wysokim poziomie (fajna książką Joe Friel "Szybkość i siła po 50tce" - czytałaś? Polecam!)

Póki co znalazłam psychiatrę który zajmuje się sportowcami i należy do międzynarodowego stowarzyszenia Psychiatrii Sportu (Piotr Wróblewski - Łódź). Wybieram się do niego w połowie marca i mam wielką nadzieję że spojrzy całościowo na mój problem i nie będzie starał się leczyć lęków kosztem osiągnięć sportowych.

 

Przy okazji - znalazłam też fajny artykuł na temat psychiatrii sportu który porusza nasz problem: Sport Psychiatry: An Emerging Specialty - Psychiatry Advisor

 

Może nie poddawaj się? Jak co to mocno trzymam kciuki!!!!!!!  

[marta_anna]

Ja przeszłam płynnie z asentry na paroxinor i od razu brałam 20 mg. Efekt przyszedł bardzo szybko. Chyba właśnie dlatego że synapsy były już wysycone serotoniną po sertralinie

[marta_anna]

11 lat zażywałam asertin. Paroxetynę 3 tygodnie ale byłam niezadowolona z efektów ubocznych - tzn znacznego spowolnienia, więc wróciłam do asertinu i chyba tak już zostanie. 

[PiotrekLondon]

A ja aktualnie schodze z Paro, w ciagu dwoch dni zszedlem z 60mg na 20mg i szczerze nawet nie poczulem zbytnio tego zejscia. Mysle ze to dzieki Doxepinie i Klomipraminie , na faszerowany jestem Serotonina Wiec pozegnania nadszedl czas

[marta_anna]

3 minuty temu, PiotrekLondon napisał:

A ja aktualnie schodze z Paro, w ciagu dwoch dni zszedlem z 60mg na 20mg i szczerze nawet nie poczulem zbytnio tego zejscia. Mysle ze to dzieki Doxepinie i Klomipraminie , na faszerowany jestem Serotonina Wiec pozegnania nadszedl czas

Piotrek, a czujesz że wraca Ci energia? Pisałeś że jesteś totalnie bez sił na paroksetynie i ciekawa jestem czy zmniejszenie dawki coś zmieniło.

Ja ponad 2 tygodnie po odstawieniu śmigam na basenie jak dawniej. Siła mięśni, kondycja wróciła

[PiotrekLondon]

20 minut temu, marta_anna napisał:

Piotrek, a czujesz że wraca Ci energia? Pisałeś że jesteś totalnie bez sił na paroksetynie i ciekawa jestem czy zmniejszenie dawki coś zmieniło.

Ja ponad 2 tygodnie po odstawieniu śmigam na basenie jak dawniej. Siła mięśni, kondycja wróciła

 

Heh u mnie jest ciezka sytuacja bo mam wprowadzane dwa nowe leki... Jak wiekszosc wie Anafranil i Amitriptylina to bardzo mocne zabawki.

Zmaga sie glownie z ubokami zwiazanymi z przewodem pokarmowym... mam mdlosci, jedzenie jakby mialo mi sie zaraz cofnac, brzuch napecznialy jak pilka i czuje ze mam lekkie zaparcia No i oczywiscie lęk mam nasilony. Wiec poki co nie czuje zbyt duzego przyplywu mocy. Musze sie porzadnie z Paro wyplukac i dac nowym lekom dzialac... Ale mysle ze sily mi wroca. Na samej Predze mialem wiecej sily juz. Ale sie wypalila albo w glowie mi sie namieszalo

[marta_anna]

ech, współczuję