Samotność

[Follow_]

Nie zgodzę się z tym do końca...

dużo jednak zależy od nas.

i nikt mi nie powie, że nie...

 

rozpaczam nad swoją samotnością

ale wiem, że częściowo to moja wina

[tarara_n_tula]

Jestem sama jak palec z własnej winy. Przez lata bycia pośmiewiskiem, jestem do wszystkich "obronnie" nastawiona.

 

Czyli nie jesteś sama z własnej winy tylko z winy tych, którzy źle Ciebie traktowali.

Gdyby złamali Tobie nogę, było jasne, że to ich wina.

Dlaczego tym, że złamali coś w Twojej psychice obarczasz siebie?

Tak, jak złamania nogi bywają powikłane, tak samo urazy psychiczne bywają trudne do leczenia.

Jeśli chodzisz na terapię i robisz co możesz, żeby wyzdrowieć, cała wina spada na tych, którzy Cię skrzywdzili.

 

Owszem, ci ludzi odegrali w tym dużą rolę, lecz nie zmienia to faktu, że jednak to wszystko ode mnie zależy. Jestem sama z własnej winy, ponieważ wiem, że mam problem ale nic z nim nie robię i cały ten patologiczny stan zamiatam pod dywan.

[Niki333]

Dla mnie samotność to spokój i schronienie, będąc w ciężkiej fazie depresji, czyjeś towarzystwo niesłychanie mnie męczy i nie wyobrażam sobie np. spędzenia świąt, wigilii z rodziną, znajomymi czy z kimkolwiek. To by by była prawdziwa męka i kara dla mnie, nigdy w takim stanie nie szukam towarzystwa.

Zostaje izolacja i samotność, tam mogę cierpieć w spokoju.

 

-- 27 paź 2014, 22:16 --

 

Z urodzinami podobna sytuacja, uciekam, zamykam się, niema mnie.

 

-- 27 paź 2014, 22:18 --

 

I tak w każdej dziedzinie życia w sumie.

 

ja mam dokładnie tak samo

[PannaNatalia]

Jestem pogrążona w smutku i samotności. Wydaje mi sie,że nie jestem taka najgorsza a żaden facet nawet nie zwróci na mnie uwagi. Mam nerwicę,ciągle się boję ale mam też potrzebę kochania i bycia kochaną. Do jasnej Anielki też zasługuję na odrobinę szczęścia,ramiona,które mnie przygarną nawet jak jest beznadziejnie.....

 

-- 04 lis 2014, 17:03 --

 

Jestem pogrążona w smutku i samotności. Wydaje mi sie,że nie jestem taka najgorsza a żaden facet nawet nie zwróci na mnie uwagi. Mam nerwicę,ciągle się boję ale mam też potrzebę kochania i bycia kochaną. Do jasnej Anielki też zasługuję na odrobinę szczęścia,ramiona,które mnie przygarną nawet jak jest beznadziejnie.....

[Kalebx3 Gorliwy]

Jestem pogrążona w smutku i samotności. Wydaje mi sie,że nie jestem taka najgorsza a żaden facet nawet nie zwróci na mnie uwagi. Mam nerwicę,ciągle się boję ale mam też potrzebę kochania i bycia kochaną. Do jasnej Anielki też zasługuję na odrobinę szczęścia,ramiona,które mnie przygarną nawet jak jest beznadziejnie.....

 

----wszyscy pokutujemy za to ,że żyjemy ( sedes )

[Petek]

Pwiedzcie mi czy takie zabieganie po to żeby się spotkać z mojej strony że ja cały czas dzwonie a ta osoba mowi że jutro się odezwie czy kiedyś a tak naprawdę się nieodzywa albo ze ja do tej osoby zawsze dzwonie czy się ustawiamy a ona ona nigdy do mnie niezadzwoni. Czy jest sens czy skonczyc z takim podejściem?

[devnull]

Nie myślę już o sobie w kategorii człowieka, ot taki zagubiony humanoid sterowany chemią.

[Gość]

Nie zgodzę się z tym do końca...

dużo jednak zależy od nas.

i nikt mi nie powie, że nie...

 

Naprawdę? Czyli to nasz wolny wybór, że siedzimy w chorobie zamiast wyzdrowieć?

[vifi]

Czyli to nasz wolny wybór, że siedzimy w chorobie zamiast wyzdrowieć

Choroba o zdanie się nie pyta, ale to że siedzimy na forum, a nie na kursie czegośtam, albo że się leczymy (albo nie), mamy kontakt z rodziną/znajomymi (albo nie), na ogół jest w przestrzeni naszej wolności.

Czasami miewałem wrażenie, że nerwica jest bardziej zależna od mojej woli niż mi się wydawało, ale wolny wybór to i tak nie jest.

[Gość]

Choroba o zdanie się nie pyta, ale to że siedzimy na forum, a nie na kursie czegośtam, albo że się leczymy (albo nie), mamy kontakt z rodziną/znajomymi (albo nie), na ogół jest w przestrzeni naszej wolności.

 

Uważam, że siedzenie na forum (jako aktywność dodatkowa, a nie aktywność zamiast leczenia) może wspierać leczenie. Świadomość, że są też inni radzący sobie z tą chorobą i wymiana doświadczeń w tej kwestii może dodawać siły do walki o zdrowienie.

A kontakt ze znajomymi? Nie wiem, miałam taki czas, kiedy bardzo próbowałam zbliżyć się do ludzi, ale czułam się tak, jakbym siedziała za szybą oddzielającą mnie od świata. Wtedy to nie był mój wybór, wtedy byłam ciężko chora. I nawet nie miałam świadomości, że to choroba. Ta świadomość (i związana z nią decyzja o szukaniu pomocy) przyszła dużo później.

[520m.n.p.m.]

[Gość]

Nie myślę już o sobie w kategorii człowieka, ot taki zagubiony humanoid sterowany chemią.

 

*virtual high5*

[( Dean )^2]

Oczywiście nie wniesie to zupełnie nic sensownego do tego wątku ale też czuję się przeraźliwie samotny i to będzie trwać bo nie mam się z kim spotykać.Jestem całkiem sam.

[Gość]

( Dean )^2, rozumiem Cię doskonale. Chciałabym w końcu wyjść z kimś pogadać, a nie mam z kim.

[Gość]

( Dean )^2, a nie szukasz ludzi? Nie zgadujesz? Ja często na imprezach kogoś poznaję i to nawet sensownych ludzi.

Midori, też nie zgadasz? Przecież w necie to jeszcze łatwiej kogoś wyszukać.

[adel]

Midori, to kiedy wychodzimy porozmawiac

[Niki333]

Pwiedzcie mi czy takie zabieganie po to żeby się spotkać z mojej strony że ja cały czas dzwonie a ta osoba mowi że jutro się odezwie czy kiedyś a tak naprawdę się nieodzywa albo ze ja do tej osoby zawsze dzwonie czy się ustawiamy a ona ona nigdy do mnie niezadzwoni. Czy jest sens czy skonczyc z takim podejściem?

 

 

Ja miałam podobnie. Całe życie to ja pierwsza wyciagałam rękę i zabiegałam o spotaknie czy coś. Zmęczyło mnie to i doszłam do wniosku że jeżeli ktoś się nie odzywa to znaczy że mu na mnie nie zależy i wtedy koniec znajomości. Dlatego teraz nie mam znajomych bo tak podchodziłam do spawy, ale to temat na inną rozmowę.

Edytowane 6 Listopada 2014 przez Gość

[Pasimba]

ja raczej pierwsza się nie odzywam, ale myślę o znajmych. czasem im wysyłam jakis cytat ze złotych myśli, albo komentuję na fb/

[my_name]

Nie zawsze tak jest, że jeśli ktoś się nie odzywa, to mu nie zależy. Ja mam taki durny charakter, że czasem nawet osoby, które lubię muszą mnie "przycisnąć" żebym się z nimi spotkała. Czasem dłużej nie odpowiadam na smsa czy maila. Z tym że jak dłużej się do mnie nie odzywa osoba, na której mi zależy, to jednak w końcu nawiązuję pierwsza kontakt. Może da się jakoś wyczuć, czy ktoś chce kontynuować znajomość, czy nie? Mam koleżankę, która jest bardzo towarzyska i ona często jest w takiej pozycji, że zabiega o kontakt - a według mnie jest bardzo sympatyczna.

[Petek]

Ja miałam podobnie. Całe życie to ja pierwsza wyciagałam rękę i zabiegałam o spotaknie czy coś. Zmęczyło mnie to i doszłam do wniosku że jeżeli ktoś się nie odzywa to znaczy że mu na mnie nie zależy i wtedy koniec znajomości. Dlatego teraz nie mam znajomych bo tak podchodziłam do spawy, ale to temat na inną rozmowę.

 

To chcesz powiedzieć , że po prostu zle podchodziłaś dlatego że to Ty zawsze wyciagalas reke jako pierwsza?

[lekka_jak_piorko]

Cześć wszystkim.

Zacznę od tego że jestem teraz w klasie maturalnej i od kilku lat narasta we mnie poczucie beznadziei, pustki, bezsensu życia.

Czuję się "wyalienowana", odstająca od społeczeństwa. W podstawówce byłam jeszcze normalną dziewczyną, jednak już w gimnazjum zaczęłam stopniowo odsuwać się od rówieśników. W liceum chciałam to zmienić, zerwać z samotnością - nie udało się. Jestem raczej zamknięta w sobie, prawie nigdy nie wypowiadam się na forum np. klasy, nie chodzę na imprezy (bo nie jestem na nie zapraszana) itd. Inny problem jest taki, że towarzystwo ludzi często mnie męczy. Nie potrafię z nikim złapać kontaktu, nie znajduję wspólnych tematów. Efekt jest taki, że chociaż czuję się samotna, jednocześnie izoluję się od ludzi.

W moim klasie jestem raczej nielubianą osobą, lub, żeby ująć to lepiej mało kto mnie w ogóle zauważa.

Mam dwie zaufane przyjaciółki jednak nie zawsze czuję się przy nich dobrze.

Mam też chłopaka, ale poza seksem i głupotami raczej nie mamy o czym rozmawiać. Nie wiem nawet po co z nim jestem, skoro nie kocham go, chyba ze strachu bez kompletną pustką w moim życiu.

Czasem mam wrażenie, że jestem obca i nie pasuję w ogóle do społeczeństwa. Ludzie są tu, a ta jestem tam, zawsze sama, ponura, zamyślona. Ciągnie mnie w ich stronę ale nie umiem pokonać dystansu, przekonać się do nich...

Czy jest tu ktoś z podobnymi problemami do mnie?

[lucy1979]

Witaj, lekkajakpiórko

Tu jest dużo osób, które tez nie mogą się odnaleźć w społeczeństwie. Na pewno znajdziesz niejedną bratnią duszyczkę na forum i będzie Ci lżej.

[Targaryen]

Witam!

 

Mam 16 lat i trochę problemów... Jestem bardzo nieśmiałym uczniem 2 klasy liceum i nie mam żadnych znajomych,nie potrafię nawiązywać i podtrzymywać znajomości,w szkole czuje się jak śmieć gdy widzę jak inni potrafią normalnie rozmawiać ze sobą razem cieszyć się śmiać się ale też dzielić żale między sobą,czuję się jak odrzut,czuję się inny czuje się źle,w domu odreagowuje na to wszystko marnowaniem czasu przy komputerze,spaniem a od czasu do czasu przeczytam jakąś książkę.Poza szkołą też nie mam znajomych więc całe dnie spędzam w domu,mam wtedy dużo czasu na myślenie,a wiadomo do czego to myślenie potrafi doprowadzić....Ale mam motywację do działania tylko nie wiem jak działać

 

Myślę że żródłem mojej samotności jest to że poza bardzo wąskim gronem ludzi(rodzina) nie potrafię być sobą,bardzo się spinam przy innych ludziach(nie wiem czemu),szkoła jako miejsce bardzo mnie stresuje co nie ułatwia mi zadania...

 

POMOCY!!!! NIE CHCĘ CAŁEGO ŻYCIA SPĘDZIĆ W SAMOTNOŚCI

[rikuhod]

Targaryen, wiesz wł mnie najlepszym sposobem na nabranie śmiałości jest większe korzystanie z życia, bo to pomaga przełamywać bariery co psychika nam tworzy

 

sam pewnie to załważasz że jak chcesz się do kogoś zbliżyć pogadać nagle nachodzi setka myśli, które tak ci mózg zajmą że nie możesz się ruszyć, naerymodzi stres x__x jak młodszy też tak miałem

 

 

większe korzystanie z życia pozwala właśnie przełamywać takie bariery, dlatego rób to na co w danej chwili masz ochote, chcesz coś zjeść zrób to, chcesz pograć rób to, chcesz coś obejrzeć zrób to. Nie powstrzymuj się przed niczym (nie przejmuj się o obowiązkach bo takie rzeczy jak szkoła robimy instynktownie, kiedy wiesz że trzeba zrobic lekcje instynktownie bedziesz wiedział kiedy, to co jest ważne intuicyjnie wiemy kiedy się zająć)

 

szanuj siebie, rób to co w danej chwili masz ochote to napełnia wewnętrzną siłą

to obniża stres i osłabia te bariery co psychika stawia. W ten sposób, szanując siebie robiąc to co w danej chwili masz ochote napełniasz się siłą. W pewnym momencie będąc bardziej szczery ze sobą będziesz miał większą odwage zblizyc się do kogoś.

 

W pewnym momencie wszystko co do tej pory robiłeś powoli zacznie nużyc i tym bardziej będziesz chciał zbliżyć się do innych bo dotychczasowe rzeczy cie nudza, a sam napełniony siłą masz większą śmiałość zbliżyć sie do innych.

[Targaryen]

No nie wiem,mam spore obawy że jak tego sam nie przezwyciężę to mi tak zostanie