Myśli samobójcze

dominika92 każdemu pomaga co innego. Prawda. Takie męki tj. bezsilność, lęk, niemoc w sile wieku uważam za największy dramat, jaki może spotkać młodego człowieka. Próbuj dalej leczenia.

dziewczyny nie umierajcie mi tu co ja tu pocznę wśród takich różnych na forum mniej wrażliwych serio

-- 17 sie 2011, 16:52 --

jak mnie dopada to coś a dopada to mówie wtedy(tak gadam do siebie ponoc objaw normalności)

że jeszcze poczekam jeszcze jeden dzień a zawsze mogę sie poddać i na tym oszustwie jakos jadę

Noopii, eh...ja już nie wiem. kolejny dzień spędzam w łóżku pod kołdrą...i nie chce z niego wyjść. będę tak siedzieć dopóki nie pojawi się rozwiązanie..czyli długo.

halenore, jakiego leczenia..jak..ja już nie chce. niedługo kończę 20 lat i co ? dobrze że chociaż miłość przeżyłam. do szkoły nie chodziłam, na imprezy nie chodziłam, nigdzie nie chodziłam bo akurat mi przypadło wszystko na czas dojrzewania. czytaj 6 lat wyjętych z życia...6 lat zmarnowanej młodości. 6 lat zmarnowanych planów. a ostatnie 1,5 roku to już w ogóle. spędzam czas gorzej niż stara babcia. gorzej niż niepełnosprawna się czuję. sama do sklepu nie. majtki i jedzenie muszą mi inni kupować. do tego czuję że jestem debilem. zero wykształcenia, wiedzy...moja wiedza pochodzi tylko z jakiś książek których w ostatnich czasach i tak nie ma wiele, nie wiele znam historii, jestem debilem.

a nie tak to miało wyglądać.

Dominika 92 samo się nie pojawi chociaż ,trochę musisz się wysilić dla siebie samej.

Noopii, ale ja już się tyle wysilałam..nigdy się nie poddawałam, zawsze walczyłam. nigdy nic sobie nie zrobiłam mimo okropnego bólu psychicznego. bo wierzyłam że dam radę, że coś wymyślę, że małymi kroczkami ...ale jakoś wszystko mnie zawiodło, doprowadziłam się do takiego stanu że największym problemem jest to żeby ruszyć z miejsca..muszę podjąć drastyczne kroki a nie jestem w stanie tego zrobić. i jak ja mam z tego w takiej sytuacji wyjść? jak? nie jestem w stanie zmusić się do czegokolwiek. przydałyby się leki, ale nie jestem w stanie iść do psychiatry. i co teraz? nie wiem.....

wiem jedno że to co ostatnio próbowałam czyli metoda pomalutku do przodu nie sprawdza się. potrzebuję drastycznych zmian, ale nie jestem w stanie podjąć działania. przydałoby się żebym wstała bez namysłu i wyszła. ale nie umiem. i co ja mam zrobić? wiem co powinnam a mimo to jakaś siła zatrzymuje mnie w miejscu. brak motywacji, brak nie wiem czego..brak pozytywnych emocji.

najlepiej by było jakby tak ktoś mi przez internet przepisał leki które pozwoliłyby mi podjąć jakieś kroki..ale tak się nie da.

Wróciłam, przespałam to wszystko ale nadal jest źle, nie wiem nawet po co to pisze...

Tak mi smutno,że jest Wam tak źle:-(dominika92może jakiś ładunek ruszyłby Cię spod tej kołdry..żart przydałby się jakiś dopalacz-rozpalacz.;-)

Noopii, no przydałby się..ale sukces przed 19 a ja w końcu odsłoniłam dziś żaluzje..

Jak nie zacznę jeść nie pożycza mi na fajki... Zajebiscie

A moze to wlasnie jest przejaw troski o ciebie?

U mnie jak jest bardzo źle to przestaje jeść. Siostra tylko się przejmuje ale Ona nic prawie nie wie, nie chce jej martwić. Jutro jej powiem że jadłam i będzie ok.

Oszukujesz ją i sama siebie ,straconego zdrowia nic nie wroci

Czy kiedykolwiek przy każdym problemie, gorszym nastroju, nie będę myśleć o samobójstwie ?

nie mam siły udawać że nie chcę tego zrobić

Czarna róża siostra sie przejmuje bo Cię kocha chociaż mało wie może warto się przed nią trochę otworzyć?Lady B chcieć,a zrobić to różnica,ale lepiej nie chciej.

Jest źle, jest naprawdę źle, nie mogę przestać myśleć o śmierci. Dzisiaj mam wizytę u psychologa. Szukam wyjścia z tego wszystkiego ale nie potrafię go znaleść, rodzina ma to wszystko gdzieś, dla nich to chyba bez różnicy czy żyje czy nie. Ze wszystkim sama, coraz bardziej się w tym wszystkim zatracam, nie wiem czy dalsza walka ma jakiś sens, już mi się nie chce.

Wszystko stało się obojętne, to że mam bałagan w pokoju, to że siostra wyniosła odemnie z pokoju kubek po kawie gdzie już była pleśn, wszędzie ciuchy mam porozwalane, nic mi już nie przeszkadza, mali się przepychają a ja nic, uwieszają się na drzwiach a ja nic (choć zawsze ich wyzwalam) nigdy tak nie było

-- 18 sie 2011, 07:35 --

Już się chyba poddałam. Co ma być to będzie

wiesz róża kiedys przyznałam sie swojej psycholog do takiego bałaganu i braku motywacji a ona do mnie tekst"jak posprzata pani balagan we własnym wnetrzu to utrzymanie porzadku na zewnatrz nie bedzie problemem".I z perpektywy czasu przyznaje jej racje mialam spory czas w domu bałagan ale siły włozyłam w walke o lad wewnetrzny o przetrwanie ,nie jest jeszcze idealnie,daleka droga ale jest lepiej i we mnie w srodku i coraz czesciej dąże do prawie idealnego porzadku we własnym domu.w sumie to ciekawa zależność.

.To tylko gorsza chwila.Nie chcę się poddać.I Wy też się nie poddawajcie.Macie przecież ludzi, którym na Was zależy.Choćby dlatego warto się z tym wszystkim męczyć.

Po co się męczyć, jak można zaradzić, rozwiązywać swoje trudności na psychoterapii?

różyczko, trzymam kciuki za dzisiejszą Twoją sesję, otwórz się proszę!

:*

Moniko ja nie wiem czy wogóle tam pójdę. Nigdy podkreślam nigdy w życiu nie czułam się tak jak wczoraj i dzisiaj a były chwilę gdzie siedziałam na torach czekając na śmierć a dzisiaj nie mam siły na nic. Poprostu na nic. Siedzę skulona z telefonem w ręku nawet nie mam ochoty się pociac, zadać sobie jakikolwiek ból fizyczny, nic zero agresji. Jestem za spokojna, być może to ten czas.

Ale jestes potrzeba i swojej siostrze i nam tez wiec walcz

Nigdy tak nie było.

Moniko ja nie wiem czy wogóle tam pójdę. Nigdy podkreślam nigdy w życiu nie czułam się tak jak wczoraj i dzisiaj a były chwilę gdzie siedziałam na torach czekając na śmierć a dzisiaj nie mam siły na nic. Poprostu na nic. Siedzę skulona z telefonem w ręku nawet nie mam ochoty się pociac, zadać sobie jakikolwiek ból fizyczny, nic zero agresji. Jestem za spokojna, być może to ten czas.

Idź na tą terapię, opowiedz o samopoczuciu.

Nawet nie wiem jak mam mu to powiedzieć. Ale idę, być może to szansa

Czarna róża idź powiedz jak Ci źle potem napisz jak było trzymaj się dzielnie.