Nerwica i pory roku (objawy meteopatyczne)

Ja jesieni nie lubię, zawsze z żalem przyjmuję do wiadomości że lato i wiosna już minęły i że nadchodzą te pochmurne, smutne dni.

Na szczęście ukochałam sobie zimę ale taka białą, puchata a nie tą chlapę z deszczem. Kocham Boże narodzenie te wyczekiwanie.. Myśl o zimie pozwala mi szybko przejść przez jesienne dołki i pagórki :)

^_^

Wstrętnie jest Misiek, u mnie też, wieje i zimnooo

Mam nadzieję że nie.. Ja już czekam na wiosnę chociaż boję się tego co może być za parę miesięcy..

Ja uwielbiam jesień, zimę, wiosnę trochę mniej, ale lato również lubię... Tylko mam jeden problem... Nie wiem co to jest, bo boję się ciemności... O tej porze, to już o 17 najlepiej jak jestem w domu.. I to na dodatek nie mogę się skupić i w ogóle..Jeden wielki lęk. No, a najlepsze jest to, że lubię jak jest ciemno.. Kocham jeżdzic po mieście i patrzeć na te wszystkie świecidełka, oglądać gwiazdy (ale to z kolei, budzi we mnie lęk przed wszechświatem-jak wyobrażę sobię, że jestem w wielkiej przestrzeni, o której nic nie wiem, a stoję na małej kuli..). Przed wszystkim co lubię, mam jakieś zachamowania. A nawet więcej niż lubię... Kiedyś to dla mnie było wielką frajdą, a teraz? Jak mam z tym walczyć?;(

Masz rację... Nic od razu.. Powinnam wyluzować, ale kurczę nie mogę! Bo ile to będzie mnie męczyło? W każdej sekundzie życia zmagam się z lękami, z natręctwami, z innymi tego typu dzikimi rzeczami. Ale czy jest coś takiego, jak lęk przed ciemnością?

Mam nowa taktykę - codziennie spacer, nie ważne czy ładnie i słonecznie czy zimno i pada - najwyżej uzbroję się w jakiegoś przeciwdeszczaka i kaloszki, walę tą paskudną pogodę idę zbierać kasztany i żołędzie - wywalę je pod komputerem - to podobno dobre odpromienniki:-)

Ja lubię jesień i zimę, dlatego, że ludzie zajęci są "walką" z pogodą i nie zwracają uwagi na innych przechodniów, a latem jest tyle spacerowiczów, są te ogródki z piwem skąd ciągle słychać jakieś hi hi, ha ha, co mnie odstrasza. Poza tym im więcej mam na sobie odzieży tym lepiej się czuję i nie chodzi tu o kompleksy, chodzi o pewnie odgrodzenie sie od innych.

motylcio, też boję się ciemności oj straszno jest ale najbardziej dokucza mi to że jeśli już gdzieś idę jak jest ciemno to boje się ze nikogo tam nie będzie i nikt mi w razie czego nie pomoże jak będę miała atak a jeśli jestem w domu i jest już ciemno to strach mnie oblatuje z tego powodu że czuje się zamknięta bo nie można wyjść na dwór bo jest ciemno i takie błędne koło Wtedy najlepiej iść spać aby jak najszybciej był ranek i jaśniej no ale przecież nie położę się o 17.00 już spać i wtedy trza kombinować co by tu robić aby czas zleciał

Gosiulka, dokładnie mam to samo... Tyle, że ja nie wychodzę raczej, gdy jest ciemno... Mimo, że to lubię... A jak już mam (najczęściej, gdy wracam skąś), to jest to dla mnie koszmar! Jeszcze tak chodzić po mieście to w miarę, ale np. w sklepie być, gdy robi się ciemno... W domu z koleji też nie dobrze, najczęściej siedzę przed komputerem i najczęściej nawet do łazieki boję się pójść... Nie mówiąc już o byciu np. w kuchni, czy w pokoju z rodziną. Jak z tym walczysz? Robisz coś, poza przełamywaniem się na siłę?

motylcio, jak jest ciemno to wychodzę tylko wtedy jak już muszę Pierwszym moim krokiem do pokonania tego lęku chociaż troszeczkę to jest że gdy wychodzę to zawsze słucham mojej mp3 nie rozstaję się z nią nigdy to trochę zminimalizowało moje lęki przed ciemnością Staram się wmawiać sobie jak jest pięknie gdy jest ciemno patrzeć na światełka z lamp i wdychać świeże powietrze co uwielbiam robić Co do sklepów to już mi trochę przeszło jak właśnie chodzę z mp3 w uszach wstyd się przyznać ale nawet w domu jej słucham Spróbuj może i tobie pomoże Życzę powodzenia

Mnienajbardziej boli to, że ja lubię, gdy jest ciemno, lubię te świecidełka i uważam, że naprawdę jest pięknie, ale lęki dominują nad tym wszytskim... One mnie po prostu paraliżują, nie mogę robić tego co lubię, tylko to co muszę i to jeszcze z wielkimi przełamywaniami... Spróbuje tej mp3;)

motylcio, uwierz mi ja naprawdę też kocham jak jest ciemno (może inaczej lubiłam) teraz na nowo uczę się przywrócić to co było i jest takie piękne Zawsze wieczorami jak było ciemno chodziłam na spacery uwielbiałam być na działce do ciemnego palić ognisko a teraz gdy tylko robi się szarówka to ja już uciekam do domu Próbuje ile się da wiem że początki są bardzo trudne ale warto działać i walczyć żeby chociaż to nam nerwica oddała

W sumie początki były dwa lata temu, a teraz jest tylko coraz gorzej...

Ehhh... gdyby to była ta piękna złota jesień jak w elementarzu dla pierwszaków to by było fajnie. Też lubię jak jest ciemno, wieczór i noc mają swój klimat, a przecież jesienią są coraz dłuższe. Jednak męczą mnie te deszcze, szaruga, no i to nasilające się przemęczenie

Zima też nie jest za fajna. Szczególnie jeżeli nie ma śniegu tylko sam mróz albo ciągła ciapa. Jednak lepsza ona niż jesień. Od zimy to już do wiosny niedaleko więc ma się jednak tą nadzieję. Za 4 miesiące powinno być coraz lepiej. Trzeba tylko przeczekać

Zimą chociaż rześko ;]

i śnieżkami porzucać

I tarzać się w śniegu jak małe dziecko, i nawrzucać komuś śniegu za kołnierz

Zimka ehh żeby jak najszybciej zmiana sportu

Misiek nie bój nic... Na 1.11 zapowiadają opady śniegu... Jak Ja uwielbiam ZIMĘ

Duran84, nawet nie mów, powaznie ma być snieg?

Tak słyszałem...

grr i znowu będzie taka ciapa z tego.. bo jakoś nie wierzę żeby ten śnieg się miał dłużej jakoś utrzymać. Ja juz czekam na wiosnę.

A na TVN meteo mówili że się ociepli xD lepiej tych pogodowych szamanów nie słuchać bo widać sami nie wiedzą co i jak