"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

zaqzax-3, żeby odstawienie leków pozwoliło odejść, to dawno bym to zrobiła

Brat zrezygnował z pracy.Siedzi w Wawie i chleje.Wróci pewnie jak mu się kasa na picie skończy i w domu będzie siedział do późnej wiosny.Piję z moją dawną koleżanką,prostytutką.Boję się.Mogą go okraść,pobić.Ma tableta ze sobą ode mnie jak go ukradną to przez trzy lata będę płaciła rachunki za nic bo jest na abonament.Brat ma 46 lat i zero rozumu.Dzieli nas 200 km,a ja się denerwuję.Nic go nie obchodzi.Pójdę na staż to zamiast sobie odłożyć będę musiała oddawać na jedzenie,rachunki,a ten będzie spał do wieczora,narzekał i upijał się.Wszystkiego mi się odechciewa.Tylko głód może mnie uratować i pomóc to przetrwać.

-- 05 lis 2012, 19:45 --

Poza tym mój drugi brat ma guza mózgu z którym nie da się nic zrobić.Boję się po śmierci Krzysia.

Siostra ma nas w dupie bo kupiła sobie domek na działce we wsi.Stracę kontakt z moją chrześniaczką.

Brat schizofrenik ciągle mówi do siebie i chwilami jest nie do zniesienia.

Przepraszam coś we mnie pęka

kasiątko, współczuję takiego członka rodziny. Taki stary, a taki nieodpowiedzialny. Do końca życia będzie wam kulą u nogi?

Czemu zrezygnował z pracy? Wygrał w totka?

omeeena, bo mu się znudziła

omeeena, bo mu się znudziła

Współczuję, znam to doskonale od strony ojca Nigdy nie zrozumiem, jak można coś takiego robić bliskim ...

Jak ja chcę przeżyć życie, jak jedna uwaga od kogoś, kogo ledwo znam na temat czegoś głupiego powiedzmy, co zrobiłam, od razu potrafi zburzyć cały mój pogląd na świat i najchętniej bym się walała po podłodze krzycząc, że przepraszam, iż jestem, kim jestem- żałosne i męczące. Dwie mnie siedzą w środku- jedna wiecznie upokorzona, z poczuciem winy, pragnąca jak najmniej się wyróżniać, a druga nieogarnięta, żartobliwa, neurotyczna, krzykliwa, bez tabu- i tak się obie żrą, a samopoczucie zależy od tego, którą kto połechce...

Keji, wczoraj też dostałam po nosie i jeszcze usłyszałam, że taki "kopniak" ma mi pomóc. Niestety zdecydowanie nie czas na to był i zaliczyłam nieplanowaną jazdę.

Musimy kierować się tym, że nie każdy zna nas na wylot i potrafi przewidzieć skutki swoich czynów czy słów. Bo wielu z nas mówi: "a co mi tam, olać to...", a potem przeżywa każde przykre słowo, kombinuje, jak powinien zareagować i ogólnie się zadręcza. A potem słyszymy: MA PANI NERWICĘ

A ja odniosłam sukces, nawet duży sukces finansowy jak na mnie, ale za nic mnie on nie ucieszył... Poza tym wciąż jeszcze męczą mnie flashback'i feralnego zdarzenia które miało miejsce 2 tygodnie temu, a które zachwiało moim światem :/ I znów łapie mnie te same duszące uczucie co wtedy... Smutek nie do opisania...

carola, nie na darmo mówią, że pieniądze, to nie wszystko...

Czemu zawsze wszyscy mnie "odwołują" ... zdążę się na coś nastawić i tyle z tego jest.

omeeena, akurat to jest w tej chwili tło całej tragedii. Tragedią jest to, że po tym jak dwa tygodnie temu o mało nie uniknęłam rozstania o głupotę z moją druga połową i mimo, że doszliśmy do porozumienia, że oboje staramy się i nam to porozumienie wychodzi, że wszystko wróciło już do normy, to ja dalej mam bardzo bolesne i paraliżujące przebłyski tamtego dnia. Wizja rozstania była i jest nadal dla mnie czymś "z kosmosu", czego nie mogę zaakceptować - łączy nas wspólne życie, pasja, dom, firma... Jak żyć, nie żyjąc tamtym dniem?

carola, jakbym to wiedziała, nie byłoby mnie tu, kochana.

Cześć, ja może dziś nie pojęczę. Nie jest najgorszej pod tym względem że "ja" na które mam wpływ jest jakby trochę ponad chorobą, ale część mnie na którą nie mam wpływu wciąż ciąży. Nie przejmuję się tym, na to nie mam wpływu. Czy to nie pewien komfort, żeby przyznać rację, że nie ma się na coś wpływu i pozwolić temu istnieć? No taki lęk np. też ma prawo do życia. Nie zabierajmy my mu go.

kasiątko, nie masz za co przepraszać

monk.2000, co ty zażywasz???!!!

Pakuję się do szpitala

Mireille, aż tak źle? Na jak długo?

łysieje.

Mireille, aż tak źle? Na jak długo?

Przynajmniej 2 tygodnie.

muszę wrócić na forum. Do psychologa, psychiatry. Nie daję już sobie rady

Lady Em., az tak źle ? dawno Cie tu nie było

ladywind, ha, noo... od czerwca bodajże. Bo było dobrze, ale znów jest masakra...

Sądziłam że nie jestem aż taka kiepska, ale jednak..

Nie lubię siebie. Nie lubię swojego życia. Ciągle od nowa udowadniam sobie jaka jestem beznadziejna. A najgorsze, że udowadniam to również tym kilku osobom, którym na mnie zależy. Nie wiem ile wytrzymają, ale boję się, że kiedyś zostanę całkiem, ale to całkiem sama

Nie lubię siebie. Nie lubię swojego życia. Ciągle od nowa udowadniam sobie jaka jestem beznadziejna. A najgorsze, że udowadniam to również tym kilku osobom, którym na mnie zależy. Nie wiem ile wytrzymają, ale boję się, że kiedyś zostanę całkiem, ale to całkiem sama

Aż tak źle to chyba nie bedzie..

Poszukaj pomocy u jakiegoś specjalisty..

Coraz większe pogrążanie się nic dobrego nie da..

znajdź w sobie siłe i motywację do walki..

fobos, co się stało, że masz takie myśli?