"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

Dysphoria, Rozumiem. Więc mówię,że to mechanizm. Wyuczony z jakiś powodów.

Monika1974, Dobrze, mechanizm gwoli nazewnictwa, ok moze byc, jednak bede sie upieral mimo wszystko, ze to problem "rozkodowania" raczej. No bo jesli ktos rozkoduje ow mechanizm, w sensie ze bedzie wiedzial ze to jedynie cos wyuczonego to co wtedy?

Dysphoria, To wtedy wspaniale,jeśli to sobie uświadomi,że rozkodował problem. Wtedy uświadamia sobie,że lepiej jednak jest wyrażac siebie, swoje emocje, poprostu żyć świadomie, nie niszczyć siebie tłumiąc negatywne i pozytywne emocje.

Monika1974, Chodzilo mi o to, ze jest ktos kto jest "kodujacym" w sposob wyuczonego mechanizmu i ktos kto "rozkodowywuje" ow mechanizm w sensie ze wie, ze to jedynie mechanizm. To co wtedy sie dzieje? Oj chodzi mi o to upraszczajac, ze nie tyle wazne jest ze ktos wyraza, albo i nie emocje w jakis sposob, albo w ogole ma z tym problem, tylko to w jaki sposob ktos inny, inna osoba "rozkoduje", zrozumie te emocje, w rozny sposob wyrazane, czyli ze nie tyle wazne jest samo ich wyrazanie, co tez odczytywanie ich. Kurde namieszalem hehehe.

Dysphoria, Rozumiem.MOżesz miec problemy z przekazywaniem informacji na temat emocji...bo to nie jest latwy temat.

Postaram się odpowiedzieć.....

Jeśli ktoś nieświadomie odczyta Twoje emocje w sposób nieadekwatny....to przecież możesz wytłumaczyć co miałeś na myśli.

Jedni się śmieją...a tak naprawdę to mogą się bać, śmiech jest ich obroną przed strachem.

Niektórzy płaczą ze szczęścia. Człowiek nie w temacie mógłby pomyśleć......ojej.....płacze? dlaczego? co się stało? stało się coś strasznego?

Wszystko zależy też od naszej empatii.

Rozumiesz?

Od tygodnia moja mama lezy w szpitalu po tym jak zdiagnozowano u niej udar mozgu...To byl doslownie grom z jasnego nieba...w takich chwilach czlowiek czuje w pelni bezsens zycia-tych paru chwil szczescia i 99 procent bolu, na dodatek jesli ktos jest wiecznym pesymista jak ja.

Ale Twoja mama jest przytomna? Po rehabilitacji ma szanse na normalne życie?

Zazdroszczę...

nikt z moich bliskich nie rozumie czym tak na prawdę jest depresja i nerwica lękowa, "co ty pieprzysz" "weź się ogarnij" "jak się można bać pójść na pocztę " "leń" "nieudacznik" etc.etc.

nikt z moich bliskich nie rozumie czym tak na prawdę jest depresja i nerwica lękowa, "co ty pieprzysz" "weź się ogarnij" "jak się można bać pójść na pocztę " "leń" "nieudacznik" etc.etc.

dokładnie..

dlatego lepiej zgrywać, że wszystko jest w porządku....

wprost nie powiedziałem nikomu co mi jest tylko starałem lekko naprowadzić że coś się ze mną dzieje niedobrego, a o chorobach psychicznym rozmawiałem raczej czysto teoretycznie , o lekarzu też nikt nie wie, dla moich bliskich osoba chodząca do psychiatry to człowiek drugiej kategorii , (aż jak nigdy jak pisze mam łzy w oczach, ech)

khali, trzymaj się, dobrze Cię rozumiem...

No u mnie było to samo... wmawiasz sobie,jesteś zdrowy,itp.

w końcu zrozumieli jak zgarnęło mnie z ulicy pogotowie jak dostałem mega ataku lękowego

ja powiedziałem tylko o 1 silnym ataku paniki bo też wylądowałem w szpitalu na badaniach , a i tak patrzyli na mnie jak na idiote od tamtej pory gęba na kłódkę i w razie potrzeby benzo

mnie też pogotowie zgarnęło, ze szkoły trzy lata temu...

krzywo nie patrzyli, ale się zachowywali jakby się mnie bali i chcieli pomóc ale nie wiedzieli jak więc woleli nie robić nic i udawać że wszystko w porządku:/

zresztą nauczyciele w szkole też zaczęli. ale cóż. Chyba taki nasz los...

-- 27 mar 2011, 17:40 --

niech mnie ktoś zjebie i sprawi żebym przestała sobie szkodzić

Za ponad miesiąc matura, a ja już się boję Nie wiem, co to będzie, odczuwam ogromną presję i jednocześnie lęk

Poza tym czuję, że zjadłam za dużo i czuję się wieeeeeeeelkaa..

z tego je*anego łóżka boli mnie kręgosłup.. bolą mnie kolana... cała chodze połamana

Dobra, zaczynam jęczeć. Nie potrafię się na niczym skoncentrować, ciągle mnie rozpraszają myśli natrętne. Żeby było śmieszniej, w myślach "przeklinam" ludzi, których powinienem kochać. Wyobrażam sobie, że stanie się im coś złego. Dzień w dzień. Mam obsesje na tle seksualnym, tzn. myślę że / wydaje mi się / boję się że jestem pedofilem. Do dziewczyny w całym swoim życiu nawet się nie zbliżyłem i nie sądzę, żeby się to zmieniło. Psychiatra faszeruje mnie świństwem, po którym nie mogę się, za przeproszeniem, zdefekować. Ktoś mnie przelicytuje?

--------------------- edit:

Od razu lżej

jestem gupia bez Ł. kompletnie zgłupiałam

znowu wpadam w obojętność.

@Korba

'Nobody chooses to be a freak...'

Cóż to za ponury absurd, żeby o życiu decydować za młodu, kiedy jest się kretynem

Nibelheim, życie jest jednym wielkim ponurym absurdem, poza tym to zdanie wyrwane przez Ciebie z kontekstu.

Przepraszam.

jestem gupia bez Ł. kompletnie zgłupiałam

znowu wpadam w obojętność.

Dezorientacja Kasiu. To znaczy,że coś ewoluuje.

To może być konstruktywne.

Monika1974, Monika, no właśnie teraz to mam wrażenie, że się cofnęłam w rozwoju

Monika1974, Monika, no właśnie teraz to mam wrażenie, że się cofnęłam w rozwoju

to tylko wrażenie, Kasiu.

Co za ponury dzień! Nienawidzę weekendów. Nawet jęczeć mi się nie chce.

być może.

marzy mi się niczego i nikogo nie potrzebować, niczego i nikogo nie pragnąć.

-- 27 mar 2011, 20:37 --

Sabaidee, weekend już się powoli kończy, wytrzymaj jeszcze 2 i pół godzinki.