Problemy narzeczeńskie , małżeńskie

Chdzi mi oporadyz wiązene z rodzina , narzeczeństwem czy małżeństwem .Waidomo że w życiu nie układa sie idealnie .Z pewnoscią każdy ma jakieś problemy z partnerem i nie potrafi sam na nie oprowiedzieć .

[Dodane po edycji:]

Załozyłam ten wątek ponieważ sama mam problem . Mam narzeczonego , juz od kilku miesiecy , a od roku jesteśmy razem . Nie zdarzaja sie nam jakieś poważne kłotnie , czasem sprzeczki ale to jest normalne. Planujemy ślub . Tylko coraz bardziej im dłużej jesteśmy razem ja zamiast miłosci czuje chyba coraz bardzej przywiążanie do niego , niż miłość. Czuje i wiem ze w bardzo wielu sprawach sie zgadzamy i mamy takie same albo podobne poglądy , a mi i jemu chodzi o to żeby było nam ze sobą dobrze . Dzieli nas odległosc i czasem jak nie przyjedzie to wściekam sie , ale nie o to że nie przyjechał ale w szczególnosci o to że musze sama w domu siedzieć. Jak z nim jestem to wydaje mi się że to jest miłość .Lecz jak go nie ma przy mnie to jakoś mi go specjalnie nie brakuje , ale nie wyobrażałabym sobie życia bez niego.może trudno pojąć o co mi chodzi .Ale wychodzi na to że coram zbardziej sie do niego przyzwyczajam a moze sie potem okazać że to nie jest faktycznie miłosc .Tylko poślubie , a wtedy juz za późno . Ogólnie jestem człowiekiem nie ufnym i jemu tez nie ufam w stu procentach , czasem podejrzewam go o nielojalnośc , badź nieszczerosc względem mnie . Tylko juz sama nie wiem czy w przyszłosci taki związek ma szanse przetrwać .

Myślę , że Twoje wątpliwosci pomóglby Ci rozwiklać psycholog.Masz problemy emocjonalne i stąd taka huśtawka .Tak mi sie przynajmiej wydaje.Trudno jest Ci coś doradzić , bo Ty sama najlepij wiesz , co w Tobie tkwi...

Popieram poprzednią wypowiedź. Kiedy też więcej poznasz samą siebie, łatwiej Ci będzie ocenić, z czego wynikają takie a nie inne reakcje i będziesz wtedy w stanie ocenić lepiej sytuację. Czasami wystarczy opowiedzieć o sobie i swoich poglądach, spojrzeniu na świat, codziennych problemach - układa się wtedy wszystko i staje się jaśniejszym, co się czuje i dlaczego, a czasami wymaga to większej ilości czasu, bo potrzebne jest większe zagłębienie się w samego siebie. I w jednym i w drugim przypadku pomoc psychologa bywa nieoceniona.

A czym dla Ciebie jest miłość? Wydaje mi się, że mylisz zakochanie z miłością. Miłość to wola bycia z drugą osobą, szacunek, troska, zaufanie i wierność. Myślałaś, że zakochanie będzie trwać wiecznie?

Ale jeśli nie ufasz mu w 100%....

Idź do psychologa.

Zapytaj się rodziców czy dziadków, czym dla nich jest miłość. Bo są jej różne rodzaje: miłość partnerów / małżonków, rodzica do dziecka, dziecka do rodzica i różne są jej natężenia. Zastanów się co czujesz do rodziców, co by się zmieniło, gdyby ich zabrakło nagle, i to w każdej sferze.

Tylko nie oglądaj głupich seriali i romansów, to nie jest prawdziwe życie.