Czy mam szanse na takie zycie jak kiedys??

ja ciagle staram sie cos robic i nic nie pomaga , biegam chodze na spacery na silownie nawet staram sie zmuszac i wszystko na nic leki tez nic nie dzialaja ale wiem ze musze czekac cierpie i placze w swoim pokoju i mysleze to sie nidgy nie skonczy , moje zycie stalo sie koszmarem ktory nie ma sie ku koncowi chyba ze sie odwaze na meska decyzje i skoncze me cierpienia i zycie jak podczlowiek

Jest szansa na wyleczenie, a przynajmniej na zycie bez smutku, ale po 1) trzeba wziac swoja d... w troki i dzialac ! Cos robic, jak siedzicie w domu i jeczycie, to na pewno Wam sie nie polepszy, po 1) probowac wrocic do pracy, chociazby na pol etatu, po 2) aktywnosc po 3) wsparcie rodziny/przyjacio po 4) DZIALANIE, czyli hobby, czytanie ksiazek, filmy itd Owszem nie od razu i przez dluzszy czas nic sie Wam nie bedzie chcialo, ale powoli znowu sie zachce, niemniej nie jest to proces szybki. Mi sie dopiero poprawilo po 1,5 roku -takze szansa jest tylko trzeba dzialac :)

czuje sie coraz gorzej zamiast coraz lepiej , czuje niewyobrazalne cierpnienie i smutek w moich oczach , bol w nich ktorego wytrzymac nie idzie .... przegrywam an calej lini pozostaje tylko kropke nad i zrobic.. ale odwagi brak ...

czuje sie coraz gorzej zamiast coraz lepiej , czuje niewyobrazalne cierpnienie i smutek w moich oczach , bol w nich ktorego wytrzymac nie idzie .... przegrywam an calej lini pozostaje tylko kropke nad i zrobic.. ale odwagi brak ...

To może dobrze, że jej brak. Możę w końcu się odmieni, może w końcu będzie lepiej a nie gorzej a wtedy nawet nie pomyślisz aby postawić "kropke nad i". Warto poczekać...

jak by mialo byc lepiej to juz by bylo zaraz bedzie 1,5 miecha jak jem te leki i nic...

krwiopij powiedz mi jak zaczynalas sie leczyc po jakim czasi poczulas sie tak ze poczulas ze mozna z tym wygrac , ze to tak nie przeszkadzalo w zyciu i mozna bylo zyc?? ile to miesiecy?? moze lat....

a jakie leki bralas mozesz zdradzic??

ale chodzi mi o te ktore ci pomogly przy pierwszym epizodzie , te ktore w 4 miechy ci pomogly bo musialy pomoc skoro wyszlas z tego epizodu

to lipa na mnie tez nic nie dziala .... a minac nie chce samo... jestem w bagnie w ktorym utone..

jestem w bagnie w ktorym utone..

Też mi się tak czasem wydaje

jak by mialo byc lepiej to juz by bylo zaraz bedzie 1,5 miecha jak jem te leki i nic...

Jeszcze będzie, półtora miesiąca to wcale nie jest aż tak długo...cierpliwości.

ja moglbym wytrzymac nawet rok jeszcze byle bym wiedzial ze kiedys wroce do normalnosci i zaczne zyc jak kiedys , ale w to watpie to juz 3 kuracja i nic mi nie pomaga , po oc sie meczyc jak lepiej nie bedzie nigdy?? i tak bede musial kiedys odebrac sobie zycie to tylko kwestia czasu...

[Dodane po edycji:]

zero poprawy moge powiedziec ze jest wrecz gorzej , czuje jak smutek sie we mnie poglebia....

1,5 miecha escytalopramu i 16 dni fluoksetyny i zero poprawy juz nie wiem co mam robic

Zagubiony.

Ja tak zdycham juz 3 lata.

Nie ma chyba leku ,ktorego bym nie spróbowal.

Nie ma chyba dnia bez myśli o samobójstwie.

Pogodziłem sie z ta myślą.Oswoiłem.Nie boje się kompletnie .

I tak sobie czekam aż wydarzy się cud.

Głupio by było sie zabić , a okazałoby sie potem , że kolejny lek mialby być tym trafionym.O ile istnieje jakieś "potem", bo raczej sklaniam sie ku przekonaniu że "potem" jest tylko "czarna du.pa " bankowo nie gorsza niz obezna męka

Robert

NIGDY:(

Dokładnie.

Więc u mnie już chyba nie długo to potrwa.

Ale jeszcze sie staram.

Skończyć zawsze zdążę, co nie?

tak jak mowisz , jak ja sproboje wszystkie leki i nic mi nie pomoze to jestem pewny ze takiego zycia nie zaakceptuje i zabije sie bo nie mam wyjscia ...

Taka wegetacja jest nieakceptowalna, dla ludzi nauczonych wcześniej ŻYĆ..

Nie w moim i jak widać ,Twoim przypadku.

Miałem robic z tym porządek 1 października. Ale pojawiła sie jeszcze kolejna nadzieja-nie chce tego zmarnować.

Spokojnie podchodze do sprawy, bo pogodziłem sie z myśla o odebraniu sobie wegetacji (przecież nie napiszę życia,hehehehe ) i kompletnie nie mam obaw. Żal mi tylko niezmiernie 6 letniego synka.

Ale nawet dla Niego nie jestem już w stanie tego dłużej ciągnąc .

Pożyjemy -zobaczymy, albo nie zobaczymy-nie pozyjemy

Ludzie bierzcie życie takie jakie jest.Nie ma sensu szukać tu winnych.Mamy pecha i tyle.

huj z takim pechem pierdole go , to nie zycie to udręka nie do zaakceptowania

Zagubiony myślisz że ja nie mam pecha?Popatrz na fotke.Ile dzieci z Ugandy nie ma nic do jedzenia.

Ja tam mimo wrzystko wierze w to że moje zycie może jeszcze wyglądać jak kiedyś a nawet lepiej... :) Wam także tego życzę...

Damy radę

ja tez mam taka nadzieje ale ile mozna nadzieja zyc jak efektow brak...

Ja tam mimo wrzystko wierze w to że moje zycie może jeszcze wyglądać jak kiedyś a nawet lepiej... :) Wam także tego życzę...

 

Damy radę

U mnie gorzej już wyglądać nie może Musi być tylko lepiej.

[Dodane po edycji:]

Taka wegetacja jest nieakceptowalna, dla ludzi nauczonych wcześniej ŻYĆ..

Nie w moim i jak widać ,Twoim przypadku.

Miałem robic z tym porządek 1 października. Ale pojawiła sie jeszcze kolejna nadzieja-nie chce tego zmarnować.

Spokojnie podchodze do sprawy, bo pogodziłem sie z myśla o odebraniu sobie wegetacji (przecież nie napiszę życia,hehehehe ) i kompletnie nie mam obaw. Żal mi tylko niezmiernie 6 letniego synka.

Ale nawet dla Niego nie jestem już w stanie tego dłużej ciągnąc .

Pożyjemy -zobaczymy, albo nie zobaczymy-nie pozyjemy

U mnie widzę małe ''postępy'' .Tak jak do tej pory myśli samobójcze, były takie, powiedzmy ''egzotyczne'', takie puste slogany rzucane przez mój umysł, to od paru dni towarzyszy im wizualizacją, typu: co, jak, gdzie i kiedy. Skoro nastąpiła już taka mała ewolucja, myślę, że do kolejnego kroku, czyli wykonania, już dużo nie pozostało.