Zaburzenia odżywiania (anoreksja, bulimia)

chojrakowa, zazdroszczę Ci, że Ty taki sposób znalazłaś . U mnie krucho ze stabilnością. Próbowałam nie raz. Niestety, ale każde hobby rzucam prędzej, niż je zaczęłam . Mam pewien plan i jak tylko kupię niezbędną mi rzecz do realizacji, to... Może się uda. Może tym razem będzie inaczej. Tym bardziej, że jest osoba, która będzie mnie dopingować, więc może nie poddam się tak szybko i w miarę zdyscyplinuję, kiedy mi się na chwilę "odechce". Z tym, że na to wszystko pewnie też duży wpływ mają stany depresyjne, ogólny brak motywacji i inne kwiatki.

Znów wymiotowanie... masakra.

-- 10 sty 2013, 18:48 --

Ja się nawet nie objadam. To nie jest tak, że wciągam na raz pół lodówki. Dziś zjadłam trochę zupy bez ziemniaków i surówkę w szkole, a to co zwymiotowałam to bylo jakieś ćwierć kiełbasy...

kiepski czas dla wszystkich co?

ja mam okrótnego doła i czuje się jak pochłaniacz... Jem czasami nie wiem po co, po prostu, z napięcia, ze złości, z nienawiści...

moyraa, wiem, wieeeem coś o tym.

Ale poczekaj, mi coś walnie (a przy borderze nieciężko o to) i znów odbije się na moim postrzeganiu siebie.

Żal żal żal.

Zjadłam i zaraz umrę z wyrzutów sumienia

Helvetti, nie da się być tak chudym jakbyśmy chciały i żyć w miarę przyzwoitości.

Ja ważyłam 27kg i rzygałam jak dałam radę doczłapać się do lustra na swój widok.

Ja ważę dużo (naprawdę), mam swój cel ale już czuję że nie będę mogła po tym jak go osiągnę przestać. niby u mnie to krótko trwa w porównaniu do innych ale to męczy potwornie

moyraa, wiem, wieeeem coś o tym.

Ale poczekaj, mi coś walnie (a przy borderze nieciężko o to) i znów odbije się na moim postrzeganiu siebie.

Żal żal żal.

Oby nie .

Żaden żal. Tak jest. Po prostu. Chociaż też mi czasem głupio przed samą sobą, kiedy oddaję się jakiejś "wielkiej pasji", kupuję jakieś pierdoły, niepierdoły (a kasa leci...), a potem... Nic. Poza tym - myślę, że teraz będzie już super i to to COŚ na całe życie, a potem... Jest jak zwykle. A w sumie teraz już nawet się nie łudzę. Z resztą co ja gadam - z tą nową pasją znowu się łudzę...

A żeby nie tak offtopowo - dzisiaj udało się w końcu zjeść w miarę przyzwoite ilości jedzenia. Oby tak zostało przez jakiś czas chociaż. Byłoby świetnie.

moyraa, tak trzymać.

chojrakowa, 27 kg?

to że z nami tu jesteś, to w takim razie niesamowity sukces! :)

Ja dziś w miarę udany dzień z moim ED, bez kompulsów i na zdrowo.

Teraz najgorsze- noc.

Powodzenia dziewuszki!

Ja w nocy zasypiam, dla mnie najgorszy czas to po szkole... i tez w nim dziś była porażka

pinda, i to bez pobytu na zamkniętym (wtedy)

Jakoś poszło oby do przodu...

Helvetti, ja to właśnie najgorzej mam nocą, więc właśnie nadchodzi czas mojej próby...

Chyba nie możesz spać, i to dlatego, co? Bo ja śpię spokojnie po lekach

Helvetti, tak, problemy ze snem, ale to głównie dlatego, że nocą staram się pracować nad zaległościami.... Co też różnie wychodzi... Niby mózg potrzebuje energii, by móc prawidłowo funkcjonować, ale z pewnoscią nie w takich ilościach jakie pochłaniam.

chojrakowa, zajebiście, no to trzeba się cieszyć i radować :)

pinda, nawet sobie nie wyobrażasz, jakie mam problemy z układem pokarmowym po tym wszystkim

Trzymam za was kciuki dziewczynki

Muszę zejść do wychowawców, chociażby posiedzieć, bo zwariuję z tymi myślami o makaronie który zjadlam. Fakt, że o 19.30 ale nadal męczy...

chojrakowa, domyślam się, ja na szczęście nei mam jeszcze takich problemów, ale u mnei to kompulsje.

W ogóle polecam najnowszą książkę Romy Ligockiej "Dobre dziecko", opisuje w niej m.in. swoje przejścia z anoreksją, w dodatku krótko po wojnie. Dziś patrząc na tą babkę, trudno uwierzyć, że to ją dotknęło.

Helvetti, już nie da się go zwrócić, jakiś plus.

Moja ulubiona o anoreksji to "Zaplecze" Marty Syrwid. Podoba mi się chyba przedewszystkim ze względu na styl pisania, jest genialna.

No i mam książkę "chuda" ale dużo mniej mi się podoba.

-- 11 sty 2013, 00:38 --

Helvetti, już nie da się go zwrócić, jakiś plus.

Tak i mimo to w jakimś dziwnym stopniu mnie to cieszy. Najgorzej jest u mnie po obiedzie w szkole, mimo że np jem zdrowo jak dziś

Nienawidzę czytać takich książek.

Po pierwsze, zawsze mnie inspirują do złego. Po drugie, najzwyczajniej mnie drażnią.

Ja oglądałam nieraz programy o odchudzaniu, ale to pół biedy. Gorzej jak włączałam na tvn player rozmowy w toku o anorektyczkach

Oj mówię Wam, ta książka jest wyjątkowa, jestem zachwycona tą prozą.

Ale rozumiem :)

Helvetti, pozabijałabym głupie dziwki. No zero współczucia we mnie jest apropo takich anonimowych, nie znanych mi dziewczyn.

Może im zazdroszczę? Nie wiem sama.

Helvetti, lepiej się nie nakręcaj i nie oglądaj takich rzeczy, potem to głowe niepotrzebnie dryluje