Co dziś zrobiliśmy konstruktywnego

[mienta]

1 godzinę temu, acherontia styx napisał(a):

Powiem tak: nie interesowałam się specjalnie biochemią mózgu i tym jak się zmienia pod wpływem biegania, mogę jedynie się wypowiedzieć co bieganie daje pod względem samopoczucia, chociażby psychicznego. I to też nie jest tak, że pobiegasz 2 tygodnie i nagle będzie jakaś super zmiana, bo nie będzie. Tym bardziej jeśli wcześniej nie biegałeś w ogóle, to na początku jedynie co będziesz czuł to zadyszkę i frustrację, że nie jesteś w stanie przebiec ciągiem 2-3 czy 5km sorry, not sorry, taka prawda. Każdy kiedyś zaczynał.
Psychiatrzy/psycholodzy często polecają bieganie, bo ono pomaga rozładować napięcie, odciąć się od problemów chociaż na chwilę i być tu i teraz (kto umierał na interwałach ten wie, że nie da się wtedy myśleć o niczym innym jak tylko o tym, żeby je przetrwać ). Z czasem dochodzi satysfakcja z tego, że jesteś w stanie przebiec coraz większy dystans bez zadyszki, pobiec coraz szybciej przy mniejszym zmęczeniu, poczucie sprawczości i pojawia się ta tzw. euforia biegacza i bieganie zaczyna sprawiać przyjemność. 
Powiem mniej więcej jak u mnie wygląda bieg: wychodzę i przez pierwsze +/- 2km pluję sobie w brodę, że chyba się z chomikiem na mózgi zamieniłam: nogi nie chcą nogować ;), oddechu nie mogę złapać i w ogóle no tragedia, przetrwać pierwsze 10 minut męczarni i później już jest luz, mogę sobie biec i jest luz blues i fajnie 

Podpisuję się pod tym obiema rękami. Jest jeszcze coś takiego jak euforia biegacza. Nie wiem, może się mylę, ale czy mózg wtedy wytwarza jakieś naturalne "narkotyki"?

[Fobic]

Zrobiłem dziś 20 km rowerem w ok. godzinę w poszukiwaniu kartridża do e-fajka  a wcześniej przez kilka godzin taniec na rusztowaniu 

W pewnym momencie jazdy, kiedy byłem już całkowicie wyczerpany, ale wciąż jechałem, poczułem coś na wzór lekkiej euforii, jak po stymulantach, przyjemne mrowienie w kończynach przez 1-2 min.

[bei]

Byłam na rozmowie kwalifikacyjnej. Zapytali mnie rano czy mogę przyjść po pracy i poszłam, przynajmniej się nie stresowałam przygotowaniem. Na rozmowie się zestresowałam, bo mi się bluzka rozpięła na wysokości biustu i zamiast ją normalnie zapiąć to zasłaniałam się przez długi czas ręką .

[Przemek_Leniak]

och euforia biegacza  kiedyś biegałem długie dystanse - powiedzmy że zbliżone do maratońskich
i faktycznie jest takie zjawisko - wydaje się że można biec i biec bez końca...
ale dziś sporo wygrabiłem i wykosiłem kawał mocno zarośniętej łąki
to dość konstruktywne...
chyba...
;-P