alone05

mogłabyś być moją przyjaciółką internetową, takie znajomości też się liczą

Ja właściwie też jestem domatorką, całe dnie siedzę w domu, nie mam znajomych i przyjaciół, tak jest od końca podstawówki i jest mi dobrze z tym, dobrze jest mi w domu.

Mi się nie podobają kobiety o jasnych blond włosach, bo mi się kojarzą z Pamelą Anderson i Dodą a ich nie lubię, jedynie mi się podobają kolory włosów ciemny blond, rude, bordowe, kasztanowe i czarne.

kupiłam nową płytę Avril Lavigne "Head Above Water" i starą płytę Avril "Under My Skin".

Ja tak nie mam, wręcz przeciwnie, często czuję głód, muszę jeść przynajmniej co 5 godzin i to jakiś porządny posiłek, żeby się najeść, najczęściej jakaś bułka, jakiś batonik i kawa na śniadanie, porządny obiad, deser, podwieczorek i porządna kolacja, czasem nawet dwie kolacje jak jestem jeszcze głodna.

Oglądanie "Big Brothera", ludzie mieszkają ze sobą, rozmawiają, zupełnie jak w serialu.

Obecnie czytam "Przymierze Ciemności" Anne Bishop Dena Nehele leży w gruzach. Okrutne królowe rządzące tym terytorium zginęły podczas burzy mocy, która przetoczyła się przez Królestwa, oczyszczając je ze skazy Dorothei SaDiablo. Po latach walk z plebejuszami zostało tu zaledwie stu Książąt Wojowników - bez przywódcy i bez nadziei. Theran Szary, ostatni potomek rodu Jareda i Lii, ma tylko jeden cel – podnieść z ruin Dena Nehele. Jednak najpierw musi znaleźć Królową, która zna Protokół, przestrzega kodeksu honorowego Krwawych i żyje wedle Starych Obyczajów. Cassidy to opuszczona przez cały dwór Królowa. Jest nieatrakcyjna i uważa się za niewystarczająco silną. Kiedy jednak zostaje wybrana na władczynię Dena Nehele, ponownie musi przekonać zgorzkniałych mężczyzn, by zechcieli jej służyć. Jednym z nich jest Gray, kuzyn Therana i Książę Wojowników, którego umysł i ciało zostały złamane torturami przez zepsute królowe Dena Nehele. Coś w nowej Królowej sprawia jednak, że mimo traumatycznych doświadczeń Gray pragnie jej służyć – odzyskując jednocześnie wiarę w to, że znów potrafi być silnym mężczyzną. Tylko Cassidy może przekonać Graya – i samą siebie – że nawet najgłębsze rany można uleczyć, czasami wystarczy tylko iskierka nadziei. oraz "Wojownicy. Niebezpieczna ścieżka" Erin Hunter Klan Cienia wybrał nowego przywódcę. Ogniste Serce przeczuwa jednak, że stary wróg wciąż pragnie zemsty na swoim poprzednim klanie. Tymczasem w lesie pojawiło się nowe zagrożenie, które zagraża życiu każdego kota. Klanowi Pioruna grozi unicestwienie jego przywódczyni odwróciła się od swoich przodków. Głowę Ognistego Serca zaprząta jedna myśl może Błękitna Gwiazda ma rację? Może Klan Gwiazdy opuścił ich na zawsze?

Skończyłam liceum ekonomiczne, ale z przedmiotów ekonomicznych miałam słabe oceny, ledwo trójki, dwójki, wiedza nie wchodziła mi do głowy, mimo że dużo się uczyłam to słabe wyniki osiągałam. Na szczęście to już dawno za mną, ten horror się skończył, już nigdy nie wróciłabym do szkoły.

Ja w dzieciństwie byłam strasznym chuliganem, uciekałam ze szkoły, chodziłam na wagary, rozrabiałam na podwórku, biegałam za psami i kotami na podwórku, bardzo ruchliwa byłam, rodzice mieli ze mną ciężko, tylko współczuć rodzicom.

popłakałam się na filmie, zużyłam sporo chusteczek, bo mi też oczy łzawią i katar z nosa leci.

nadal od kobiet ma się niewielkie wymagania, mają tylko gotować, sprzątać i ładnie wyglądać, kobietom nie wybacza się tylko brzydoty i otyłości, takie kobiety są skreślone przez mężczyzn.

Ja w lustrze widzę brzydulę i grubaskę.

brzydulę

Ja nie lubię swojego wyglądu, nie mogę na siebie patrzeć, najbardziej nie podoba mi się, że muszę nosić okulary i że jestem gruba, mam nadwagę, wyglądam jak jakiś dziwoląg, kosmita z planety Mars. Najlepiej mam w zimie, kiedy mogę nosić czapkę i kaptur, wtedy mnie nie widać a najgorzej mam w lecie, kiedy nie można nosić czapki, nie wyobrażam sobie dalszego życia z takim wyglądem, chyba że ma być to życie w samotności to jakoś pociągnę do końca, nie wyobrażam sobie być w związku, z takim wyglądem to niemożliwe.

Ja ukończyłam psychoterapię pozytywną, trwała 6 miesięcy, nauczyłam się na niej jak cieszyć się z małych rzeczy, prowadziłam dziennik psychoterapii.