Osobowość unikająca (lękliwa)

[fatuma03]

sleepwalker, musze taki eksperyment zrobic. wiem ile to bedzie kosztowac,musze cos zrobic bo oglupieje( a takie mam ladne buty ii torebbke... marnuja sie)

[sleepwalker]

fatuma03, widzisz! Same argumenty za! Tylko napisz jak się uda. Wiem jak jest trudno, ale też wiem, że to potrafi wyjść na dobre.

[fatuma03]

sleepwalker, trzymaj kciuki

[niecierpliwy]

Czym się rózni osobowość unikająca od fobii społecznej ?

[fatuma03]

niecierpliwy, ja mam tez bk

bonderliine i dyssoccjalna. za kazdym razem inny wynik.

[ewan74]

powiedzcie jak sobie radzicie na codzień z tym co wywołuje lęk, bo jak dla mnie to głównie myśli je wywołują i wyobrażenia które powstają za tymi myślami, jak sobie radzicie gdy chodzicie do pracy , co wam pomaga /? jaki nowy sposób myślenia , nowe podejście do siebie , co mówicie do siebie? jak siebie wspieracie ?

[vifi]

Czym się rózni osobowość unikająca od fobii społecznej ?

Wydaje mi się że osobowość unikająca niekoniecznie musi wiązać się z lękiem przy normalnych w społeczeństwie typu zakupy, spotkania w pracy (formalne, gdzie wszystko jest ustalone), może nawet odpowiedź czy przeczytanie przemówienia nie być taka paraliżująca.

[fatuma03]

Jak to jest możliwe, ze 4 razy miałam badaną osobowość i wyszły mi trzy różne? Tylko jedna się powtórzyła. O co w tym chodzi?

[fatuma03]

kros, to ja mam trzy osobowości? Bez sensu. Ci lekarze widocznie nie nadają się do robienia tego co robią

[fatuma03]

kros, ja mam podobnie

[fatuma03]

kros, mam nerwice lękową,nieraz mam takie ataki ze nie jestem w stanie normalnie żyć. Potrafiłam tygodniami z domu nie wychodzic. Przeszło rok tak sië męcze

[sleepwalker]

kros, też potrafię masę razy coś poprawiać albo np. analizować coś, doszukując się błędów. Więc nie, nie jesteś sam.

[fatuma03]

Ja dziś musiałam wyjść z domu. Cały czas w głowie mi sie kreciło,szłam jak pijana,w urzedzie się jąkałam i wydaje mi sie ze jak na wariatke ns mnie patrzyli,bo gadalam bez ładu i składu. Ale załarwiłam. Wracając miałam mgłe na oczach. Ale teraz jestem zadowolona że w ogole wyszłam. Najgorszy jest ten pierwszy krok za drzwi. Najgorszy jednak problem to pisanie. Ja sie przy kimś nawet nie podpiszę,tak mi ręce latają

[sleepwalker]

TCzuje się jak darmozjad i ciężar dla rodziców bo mnie utrzymują tyle lat, nawet nie potrafię iść do pracy bo się boje.

Nie wiem, bo też mieszkam z rodzicami i polegam na nich...

[fatuma03]

kros, też mam zaniki pamięci i to w różnych sytuacjach,mylą mi się dni,nie pamiętam czy dane zdarzenie miało na przykład miejsce wczoraj czy dwa dni temu

[degenero]

Ja obecnie chodze na studia zaoczne... chociaż się stresuje jak cholera to siedze twardo, między ludźmi nie dając po sobie poznać że zaraz prawie zejde z tego świata... mimo wszystko mam bardzo ciepłe relacje między moją grupą a mną, pomagamy sobie nawzajem, ludzie nawet mają mnie za osobe która ogarnia cały ten burdel na studiach... problem w tym że mam kłopoty z koncentracją i wogóle z uczeniem się czegokolwiek, teraz na sesji polegam wyłącznie na ściagach póki co mi sie udaje... Mój charakter pasuje do tego tematu ze względu na unikanie - mam problem z konfrontacją z obcymi ludźmi... nigdy nikomu o tym nie mówiłem, dziśto mój debiut że napisałem o tym tutaj odnosze wrażenie że daje czasem sobą manipulować żeby zyskać uznanie i aprobate innych... jak wiadomo nie wszyscy są stworzeni żeby mieć wobec każdego dobre intencje. Prosty przykład dajmy na to ktoś chce mi się bezczelnie wcisnąc w kolejke, mam problem z racjonalnym wytłumaczeniem mu żeby spierrrr.....lał przez to nie czuje się zbyt atrakcyjny dla kobiet bo wiadomo one lubią facetów pewnych siebie którzy się w tańcu nie pierd...ą również mam problem, żeby odeprzeć ataki na moją osobe od wszelkiej maści buractwa - osób o większej tężyźnie fizycznej którzy mnie czasem prowokują i ubliżają... Nie potrafie im powiedzieć żeby zamkneli jape bo dostaną w morde... nawet mi tu nie pomogły solidne dostawanie po buźce na sparingach boksu, myślałęm że to choć na chwile zmieni moją psychike i da lekceważacy stosunek do ludzi, jak widać nawet ćwiczenia fizyczne mi nie pomagają w budowie własnego wizerunku. To raczej na sto procent wynika z braku pewności siebie, z myślenia co by było gdyby - konsekwencje i z tego że wszyscy koncentrują się na mojej osobie jak zareaguje podczas takiej sytuacji... Peszy mnie to, przez to czuje się źle i nosze w sobie uczucia których nie potrafie później wyrazić, a z każdym dniem jest coraz gorzej...

[jadzik18]

dagenero, nie wszystkie dziewczyny lubią facetów typu Macho...Wiem, co mówię, sama wolę tych wrażliwych, romantycznych...co nie mają nic wspólnego z bijatykami, kłótniami itp...

Także nie uważam że to jest Twoja wada, po prostu masz inną osobowość niż przyjęło się w tym stereotypowym świecie

[degenero]

dagenero, nie wszystkie dziewczyny lubią facetów typu Macho...Wiem, co mówię, sama wolę tych wrażliwych, romantycznych...co nie mają nic wspólnego z bijatykami, kłótniami itp...

Także nie uważam że to jest Twoja wada, po prostu masz inną osobowość niż przyjęło się w tym stereotypowym świecie

 

dzięki koleżanko za miłe słowa i pocieszenie generalnie z natury czuje sie raczej chamski, bezczelny i impulsywny dla bliskich - mówie wprost o tym co czuje i myśle bez względu na konsekwencje... ale potrafie być też dla nich super miły i służyc każdą pomocą - mówie tu o rodzinie ale tak jak wspominałem wyżej moim problemem w kontaktach ze światem zewnętrznym - koledzy, koleżanki, znajomi, obcy ludzie sprawiam wrażenie ciepłej kluchy którą można manipulować, a w środku mnie czuje że ukryty jest kawał drania... kiedy ktoś mi za przeproszeniem pieprzy jakieś bzdury, głupio do mnie gada, próbuje mnie zastraszyć i pokazać swoją wyższość nie potrafie skutecznie odeprzeć tego ataku, ani przekonać go do tego że jest idiotą... poprostu brak mi słów w tym momencie - pustka w głowie... nie potrafie okazywać mojego prawdziwego oblicza ludziom, bo chyba boje sie ich reakcji, tego że zostane odrzucony, tego że dostane za przeproszeniem w ryj, przez co dusze całą energie w sobie... kłótnie są po to żeby sie rozładować a później zazwyczaj wszystko wraca do normy. Mam chyba zniekształcony obraz rzeczywistości, w końcu po kłótni koledzy dalej zostają kolegami, koniec świata nie następuje, a ludzie będą zaskoczeni że mam własne zdanie i nie dam sobą poniewierać... czasem mam taką ochote ryknąć, wyżyć się, wykrzyczeć i wydalić na innych całą swoją złość tak żeby im pospadały czapki z głów... chyba musze się powoli tego uczyć, bo nie mam zamiaru całe zycie być magazynem dla własnych emocji

[depas]

W moim wypadku mój umysł jest moim najgorszym wrogiem, podsuwa mi już od rana, kiedy tylko się przebudzę obrazy i symulacje wszelkich możliwych porażek, widzę przed oczami sceny w których coś zawalam, zapominam, a ktoś krzyczy na mnie, upokarza mnie itd. Tylko otwieram oczy rano i już widzę coś takiego. Od dłuższego czasu szukam pracy ale myśl o nowym miejscu i towarzystwie napawa mnie przerażeniem i podsuwa myśli samobójcze, żeby od wszystkiego uciec i poddać się. Jeszcze pracy nie znalazłem, a już wiem że będzie źle, nie dam sobie rady, zawalę, będą się ze mnie śmiać i oceniać. Nie wiem czemu mój umysł czy świadomość mi to robi, dlaczego właśnie tak jest, dlaczego zamiast widzieć pozytywy albo zwyczajnie nie widzieć nic, muszę oglądać sceny swoich wyimaginowanych porażek i błędów... Do tego kiedy się zestresuję przestaję logicznie myśleć, nie rozumiem co się do mnie mówi i nie jestem w stanie zapamiętać nowych informacji. Z tego powodu odszedłem z ostatniego miejsca pracy ponieważ nie dość szybko (albo wcale) ogarniałem. Tracę nadzieję że kiedyś będzie lepiej i będę w stanie normalnie funkcjonować z ludźmi, bo to ich właśnie najbardziej się obawiam. A leki? Lekarze zgodnie twierdzą że nie mogę sobie za wiele po nich obiecywać, jednak wciąż wierzę że kiedyś uda się trafić w coś co naprawdę pomoże.

Ufff, rozpisałem się, dzięki za uwagę.

[poem]

U mnie te zaburzenia nie są bardzo nasilone. Ale jednak, często wycofuję się jeszcze zanim spróbuję.

 

Próbowałam terapii (byłam w ośrodku psychoterapeutycznym 9 miesięcy), ale była nieskuteczna, bo nie potrafiłam mówić o sobie.

Teraz czuję, że bym potrafiła, ale nie wiem gdzie znajdę dobrego psychoterapeutę na nfz.

[poem]

U mnie te zaburzenia nie są bardzo nasilone. Ale jednak, często wycofuję się jeszcze zanim spróbuję.

 

Próbowałam terapii (byłam w ośrodku psychoterapeutycznym 9 miesięcy), ale była nieskuteczna, bo nie potrafiłam mówić o sobie.

Teraz czuję, że bym potrafiła, ale nie wiem gdzie znajdę dobrego psychoterapeutę na nfz.

[pisanka]

ja ciągle walczę z odbieraniem telefonu. jak widzę, że ktoś dzwoni to od razu wyciszam dźwięk i udaje, że nie zauważyłam niczego. do tego czego nie zaplanuję to rezygnuję. jutro zaczynają mi się warsztaty teatralne i cały czas zastanawiam się czy jest w ogóle sens tam iść..dzisiaj miałąm wrócić na zumbę i siłownię, ale z racji że miałam badania rano i jestem osłabiona to nie pójdę, bo strasznie boli mnie głowa i brak mi sił, zacznę od środy. chyba, że znowu znajdzie się wymówka.. jak chce się z kimś spotkać, to zwykle odwołuję tego samego dnia. ech ;(

[pisanka]

ja ciągle walczę z odbieraniem telefonu. jak widzę, że ktoś dzwoni to od razu wyciszam dźwięk i udaje, że nie zauważyłam niczego. do tego czego nie zaplanuję to rezygnuję. jutro zaczynają mi się warsztaty teatralne i cały czas zastanawiam się czy jest w ogóle sens tam iść..dzisiaj miałąm wrócić na zumbę i siłownię, ale z racji że miałam badania rano i jestem osłabiona to nie pójdę, bo strasznie boli mnie głowa i brak mi sił, zacznę od środy. chyba, że znowu znajdzie się wymówka.. jak chce się z kimś spotkać, to zwykle odwołuję tego samego dnia. ech ;(

[sleepwalker]

jutro zaczynają mi się warsztaty teatralne i cały czas zastanawiam się czy jest w ogóle sens tam iść.

A z tym wiążą się jakieś lęki? Bo ja np. nie wyobrażam sobie w ogóle siebie w czymś takim. Co do odwoływania... skąd ja to znam. Często do ostatniej chwili nie mam pojęcia czy zdobędę się na to, żeby wyjść czy nie. Wielka wewnętrzna walka.

[sleepwalker]

jutro zaczynają mi się warsztaty teatralne i cały czas zastanawiam się czy jest w ogóle sens tam iść.

A z tym wiążą się jakieś lęki? Bo ja np. nie wyobrażam sobie w ogóle siebie w czymś takim. Co do odwoływania... skąd ja to znam. Często do ostatniej chwili nie mam pojęcia czy zdobędę się na to, żeby wyjść czy nie. Wielka wewnętrzna walka.