Depresja a szkoła/studia

[Ferdynand k]

Ja zwolnienie na pół roku z WF-u od neurolog wysępiłem z powodu depresji

[aniołek]

u mnie ludzie już chyba zaczynają widzieć,że coś jest nie tak z moją osobą choć musi być to dla nich dziwne skoro przez dwa ostatnie lata byłam najgłośniejszą i jedną z najaktywniejszych osób,wcześniej strasznie przejmowałam się co sobie będa myśleć i jak będą mnie obgadywac,ale teraz to mam w dupce bo musze jakoś skupić się na tej walce.Mam tylko poważne problemy z rozmową z osobami,szczególnie w autobusie jak ktoś wsiada ode mnie z roku telepie się całą by pogadać próbując się nie rozryczeć

[sweethomealabama]

aniołekja ludzi z roku omijam jak ognia niestety w pracy też zaczyna robić się nieciekawie .

L.E.Ja nie mam problemu na studiach z powiedzeniem prowadzącym ,że mam depresje.Choć gdy powiedziałam o tym pani w dziekanacie ona po prostu mnie wyśmiała i powiedziała dosłownie,,nie zależy pani na tych studiach''.Wyszłam stamtąd z płaczem i powiedziałam pani prowadzącej gdy poszłam po indeks ,że przepraszam ,że jestem taka zapłakana ale mam depresje i dlatego jestem w takim stanie a ona tylko mnie zapytała czy biorę leki i poklepała mnie po ramieniu,póżniej pani w dziekanacie troszkę delikatniej do mnie podeszła ale trauma pozostała.

[Gość]

sweethomealabama, gdym ja się przyznała, że mam depresję w dziekanacie to od razu by powiedzieli ''dziękujemy pani''. A co tam będą się kim przejmować.

[Lady Em.]

wykończony, ja też mam zwolnienie z wf, ale z powodu moich niby przewlekłych chorób układu odpornościowego

I się strasznie cieszę, bo jak na razie solidna depresja mnie nie dopadla:D

[Gość]

Jest tu ktoś? Nie mam siły na nic... i boję się, nie wiem co to będzie, nie wiem jak to zmienić. Nic do mnie nie dociera, jak tu się więc uczyć, jak pokazywać na zajęciach Mam wrażenie, że wszyscy się dziwią, że tam w ogóle przychodzę skoro i tak mi nic nie wychodzi i dziwią się, że jeszcze nie rzuciłam tych studiów

[Gość]

Jest tu ktoś? Nie mam siły na nic... i boję się, nie wiem co to będzie, nie wiem jak to zmienić. Nic do mnie nie dociera, jak tu się więc uczyć, jak pokazywać na zajęciach Mam wrażenie, że wszyscy się dziwią, że tam w ogóle przychodzę skoro i tak mi nic nie wychodzi i dziwią się, że jeszcze nie rzuciłam tych studiów

[babol440]

No to przybij piątkę rosemary, jest nas co najmniej dwoje Ja ostatnio też straciłem motywację do nauki, zwłaszcza, że studiuję coś co do mnie w ogóle nie pasuje. Z rodzicami pod tym względem nie dogaduję się, a poczucie własnej wartości tak mi spadło, że nie wiem co mógłbym robić zamiast tego (czy coś studiować, czy gdzieś pracować, już nie wiem czy do czegokolwiek się nadaję). I najbardziej się boję o przyszłość, że dyplom i tak nic mi nie da. Mam ciągłe wyrzuty sumienia, że podjąłem w przeszłości szereg błędnych decyzji i że marnuję pieniądze rodziców na tych studiach.

Same zajęcia to jest po prostu męka. Każde wystąpienie przed grupą to walka z samym sobą - mówię (a w zasadzie próbuję mówić, bo głos zawsze mi drży, gubię wątek, myśli itp.) często o rzeczach, o których nie mam zielonego pojęcia.

Niedługo czekają mnie poprawki i czasami mam ochotę je uwalić, żeby może zrobić krok w tył, ale nie tkwić w tej rutynie...

[babol440]

No to przybij piątkę rosemary, jest nas co najmniej dwoje Ja ostatnio też straciłem motywację do nauki, zwłaszcza, że studiuję coś co do mnie w ogóle nie pasuje. Z rodzicami pod tym względem nie dogaduję się, a poczucie własnej wartości tak mi spadło, że nie wiem co mógłbym robić zamiast tego (czy coś studiować, czy gdzieś pracować, już nie wiem czy do czegokolwiek się nadaję). I najbardziej się boję o przyszłość, że dyplom i tak nic mi nie da. Mam ciągłe wyrzuty sumienia, że podjąłem w przeszłości szereg błędnych decyzji i że marnuję pieniądze rodziców na tych studiach.

Same zajęcia to jest po prostu męka. Każde wystąpienie przed grupą to walka z samym sobą - mówię (a w zasadzie próbuję mówić, bo głos zawsze mi drży, gubię wątek, myśli itp.) często o rzeczach, o których nie mam zielonego pojęcia.

Niedługo czekają mnie poprawki i czasami mam ochotę je uwalić, żeby może zrobić krok w tył, ale nie tkwić w tej rutynie...

[Cocoseque]

sweethomealabama, gdym ja się przyznała, że mam depresję w dziekanacie to od razu by powiedzieli ''dziękujemy pani''. A co tam będą się kim przejmować.

 

Ja również nie zamierzam nikomu wspominać o swoich chorobach. Robię teraz bilans na studia i nie chcę wpisywać nic dotyczącego migren, nerwicy itd. Nie wiem, czy dobrze robię, ale chcę studiować.

[Cocoseque]

sweethomealabama, gdym ja się przyznała, że mam depresję w dziekanacie to od razu by powiedzieli ''dziękujemy pani''. A co tam będą się kim przejmować.

 

Ja również nie zamierzam nikomu wspominać o swoich chorobach. Robię teraz bilans na studia i nie chcę wpisywać nic dotyczącego migren, nerwicy itd. Nie wiem, czy dobrze robię, ale chcę studiować.

[Gość]

^Hej, przecież by chyba nie mogła pani w dziekanacie tak powiedzieć ani nikt inny Za co innego mogą wyrzuć, za brak osiągnięć, niezdane egzaminy itp, a co do tego to im nic do rzeczy, mogą co najwyżej coś sobie sądzić o nas albo być niemiłymi. Czy może żyję w iluzji?

 

I najbardziej się boję o przyszłość, że dyplom i tak nic mi nie da. Mam ciągłe wyrzuty sumienia, że podjąłem w przeszłości szereg błędnych decyzji i że marnuję pieniądze rodziców na tych studiach.

...

Niedługo czekają mnie poprawki i czasami mam ochotę je uwalić, żeby może zrobić krok w tył, ale nie tkwić w tej rutynie...

Ja też właśnie, okropnie, mam wrażenie, że po prostu umrę z głodu, będę bezdomna itp jestem zupełnie, kompletnie niezaradna, zupełnie nie potrafię o siebie zadbać... naprawdę czuję się jak dziecko. I cale pieniądze które dostaję na to tylko idą na marne.........

I dokładnie, też mam czasem ochotę coś zrobić żeby przerwać tę rutynę, nie tkwić w tym..

[Gość]

^Hej, przecież by chyba nie mogła pani w dziekanacie tak powiedzieć ani nikt inny Za co innego mogą wyrzuć, za brak osiągnięć, niezdane egzaminy itp, a co do tego to im nic do rzeczy, mogą co najwyżej coś sobie sądzić o nas albo być niemiłymi. Czy może żyję w iluzji?

 

I najbardziej się boję o przyszłość, że dyplom i tak nic mi nie da. Mam ciągłe wyrzuty sumienia, że podjąłem w przeszłości szereg błędnych decyzji i że marnuję pieniądze rodziców na tych studiach.

...

Niedługo czekają mnie poprawki i czasami mam ochotę je uwalić, żeby może zrobić krok w tył, ale nie tkwić w tej rutynie...

Ja też właśnie, okropnie, mam wrażenie, że po prostu umrę z głodu, będę bezdomna itp jestem zupełnie, kompletnie niezaradna, zupełnie nie potrafię o siebie zadbać... naprawdę czuję się jak dziecko. I cale pieniądze które dostaję na to tylko idą na marne.........

I dokładnie, też mam czasem ochotę coś zrobić żeby przerwać tę rutynę, nie tkwić w tym..

[babol440]

Ja już tkwię w tym prawie rok. Nic nie zrobiłem żeby zmienić swoją sytuację. Nie wiem jak. A do tego dochodzi jeszcze fakt, że jestem facetem i niezaradność jest raczej u mnie niemile widziana przez społeczeństwo.

[babol440]

Ja już tkwię w tym prawie rok. Nic nie zrobiłem żeby zmienić swoją sytuację. Nie wiem jak. A do tego dochodzi jeszcze fakt, że jestem facetem i niezaradność jest raczej u mnie niemile widziana przez społeczeństwo.

[vifi]

Ja jakoś sobie radzę, ale moja terapeutka mówiła że wielu wykładowcom mięknie w takich przypadkach i jednak idą na jakieś ustępstwa.

[vifi]

Ja jakoś sobie radzę, ale moja terapeutka mówiła że wielu wykładowcom mięknie w takich przypadkach i jednak idą na jakieś ustępstwa.

[mark123]

Ja gdyby nie rodzice, to bym chyba rzucił studia, one bardziej pogarszają mój nastrój i bardziej obniżają chęć do życia, poza tym i tak mi na nich nie idzie.

[mark123]

Ja gdyby nie rodzice, to bym chyba rzucił studia, one bardziej pogarszają mój nastrój i bardziej obniżają chęć do życia, poza tym i tak mi na nich nie idzie.

[ekspert_abcZdrowie]

Odnośnie tematu wątku polecam artykuł: http://portal.abczdrowie.pl/depresja-szkola.

[ekspert_abcZdrowie]

Odnośnie tematu wątku polecam artykuł: http://portal.abczdrowie.pl/depresja-szkola.

[cytrynkaaa88]

Mam ciągłe wyrzuty sumienia, że podjąłem w przeszłości szereg błędnych decyzji i że marnuję pieniądze rodziców na tych studiach.

Studiowałam kiedyś fizjoterapię. Już po pierwszym roku wiedziałam, że to nie to, ale nie umiałam wtedy podjąć jasnej, słusznej decyzji i spadać stamtąd. Skończyłam licencjat. Potem poszła na pedagogikę i tu odżyłam. Nie powiem, przez parę miesięcy miałam poczucie zmarnowania czasu i pieniędzy rodziców. Ale potem sobie jakoś wytłumaczyłam, że pieniądze to rzecz nabyta, że w zasadzie nauczyłam się przez ten czasu paru rzeczy (może kiedyś się przydadzą) i że trzeba czasem pobłądzić, żeby znaleźć, to co odpowiednie dla nas.

[cytrynkaaa88]

Mam ciągłe wyrzuty sumienia, że podjąłem w przeszłości szereg błędnych decyzji i że marnuję pieniądze rodziców na tych studiach.

Studiowałam kiedyś fizjoterapię. Już po pierwszym roku wiedziałam, że to nie to, ale nie umiałam wtedy podjąć jasnej, słusznej decyzji i spadać stamtąd. Skończyłam licencjat. Potem poszła na pedagogikę i tu odżyłam. Nie powiem, przez parę miesięcy miałam poczucie zmarnowania czasu i pieniędzy rodziców. Ale potem sobie jakoś wytłumaczyłam, że pieniądze to rzecz nabyta, że w zasadzie nauczyłam się przez ten czasu paru rzeczy (może kiedyś się przydadzą) i że trzeba czasem pobłądzić, żeby znaleźć, to co odpowiednie dla nas.

[Lady Em.]

Jestem teraz w totalnym dole i jak ktoś powie ze z depresją można chodzić do szkoły bez zaniedbywania obowiązków to go zabije

Nie wiem jak jutro zareagują nauczyciele na moje totalne nieprzygotowanie...

[Lady Em.]

Jestem teraz w totalnym dole i jak ktoś powie ze z depresją można chodzić do szkoły bez zaniedbywania obowiązków to go zabije

Nie wiem jak jutro zareagują nauczyciele na moje totalne nieprzygotowanie...