Najszczęśliwsze wspomnienia

Wymyśliłam taki optymistyczny temat

Dużo tu wszyscy marudzimy, ale tak na prawdę choćbyśmy nie wiem jak byli nieszczęśliwi to na pewno wszyscy mamy jakieś fajne wspomnienia, do których warto wracać Fajnie byłoby przypomnieć sobie takie momenty i podzielić się nimi

Więc może zacznę. Jedno z moich najfajniejszych wspomnieć to pierwszy pocałunek z moim facetem

Niby nie pierwszy w życiu, a prędzej milionowy, ale był cudny To było wieczorem, w parku, było mega ciemno, a mnie zaskoczyło, że facet może mieć aż tak delikatne usta.

Poza tym mam mnóstwo fajnych wspomnień związanych z córeczkami mojej kuzynki. Aż mi się ciepło na sercu robi jak sobie przypomnę jak pięknie potrafią się uśmiechać

ha. no to opowiem moją story. najszczęśliwsze wspomnienia to na pewno z wakacji, gdy wyjechałam razem na 2 miesiące z moim ówczesnym facetem i koleżanką do pracy do Alwerni pod Krakowem. To były prace przy wykańczaniu studia nagraniowego Alvernia studios http://www.alvernia.com/ . szalone 2 miesiące. mieszkaliśmy w walącej się chałupie wiejskiej, na obiad jedliśmy makaron z papierówkami które wegetowały w sadzie za domem, wieczorami piliśmy u sąsiada prawdziwą śliwowicę i wiśniówkę. Praca była super, chociaz nieraz męcząca, ale wynagrodzenie średnio 2200 zł na miesiąc. po dniu pracy czułam się zmęczona ale szczęśliwa. Po drodze miały miejsce jeszcze różne historie, jak m. in. awaryjne zatrzymywanie pociągu, wytargowanie u szefa podwyżki po miesiącu pracy czy wywózka nowiutkiego kompletu naczyń z tamtej chałupy ciepło wspominam

Moimi najszczęśliwszymi wspomnieniami są przygody z moją paczką. Fajnie jest teraz powspominać co się kiedyś wyrabiało. Pełen spontan, luz, kreatywność, szaleństwo, bezinteresowność. Rozmowy nocą, nasze miejsca, spacery w deszczu, wyjazdy na drugi koniec Polski. Brak mi tego niesamowicie, ale wspomnienia pozostaną. :)

Niezwykle ciepło wspominam także włamanie do "domu ogrodnika" czyli zrujnowanego domostwa na skraju parku w moim mieście. niegdyś zamieszkiwany przez realnego ogrodnika, później opuszczony i zarośnięty zielenią, zabity deskami, okazał się strzałem w dziesiątke dla takich pijanych smakraczy jak ja i moi znajomi. noc, latarka, drabina i wynosimy przez okno szafę a potem hajda z nią i latarką w zębach po parku, do bunkra z okresu I wojny św. który to bunkier zaadaptowaliśmy sobie na pijalnię taniego wina i majanej wódki ale pełna kultura, bez demolowania. jak znajde zdjęcia to wrzucę. to była prawdziwie zorganizowana misja; po parku w strategicznych punktach czekali znajomi, komunikacja przez krótkofalówki na koniec misji (4 rano) pan od roznoszenia pizzy miał nietęgą minę, gdy dostał zamówienie "na tyły parku" jak sobie wspomnę, to swego czasu kradliśmy jeszcze płyty chodnikowe, bo zamarzyła mi się podłoga w bunkrze

zielona miętowa, piękne wspomnienia.

Moje najżywsze wspomnienie młodo-alkoholowe to freek party. Były w netto za niecałe dwa złote, więc kupiliśmy ich całą reklamówkę, a do tego ruskiego szampana

Potem szliśmy z tym chyba z 10 km do lasu na radosne spożycie. Nauczyłam się wtedy podłej sztuczki z wciąganiem dymu z papierosa, braniem łyka ruska, a potem wypuszczaniem dymu. I nauczyłam się otwierać piwo o piwo

slow motion, dzisiaj sama się sobie dziwie, że takie rzeczy wyczynialiśmy ale chętnie bym do tego wróciła

L.E., następny stopień wtajemniczenia to palenie "po studencku" i otwierranie piwa łukiem brwiowym

L.E., taki wàtek (przynajmniej podobny) jest juz tutaj i to bardzo obszerny:))))))))))))moze polàczcie go razem??niestety nie pamiètam tytulu,ale moze moderatorzy cos zdzialajà?

_wovacuum_, nie kojarzę go, ale jeśli jest coś takiego to na pewno nasi moderatorzy go znajdą

najszczęsliwsze wspomnienia?

Hmm, głupio zabrzmi, ale jak skonczyłam 1 szą terapię. oczułam taki smutek, że aż ulgę i pomimo końca, miałam silną wiarę, że dam sobie rade sama, mialam plany i marzenia. Niecierpliwość usamodzielnienia się. Czytanie ksiązki w parku. Wędrówka po bieszczadach, wyjazd do Stambułu - wtedy przyjmowałam wszystko jak leci - byłam w moim przekonaniu emocjonalnie wolna. Wycieczka rowerowa do kampinosu.

Jeszcze mi się przypomniało... Dwa lata w akademiku z moją najlepszą przyjaciółką - paliłyśmy jak dwa kominy, piłyśmy hektolitry kawy i jadłyśmy prawie same zupki chińskie, ale było boooooooosko. Nawet jak się nudziłyśmy to miało to jedyny i niepowtarzalny klimat. Miałyśmy mnóstwo powiedzonek, które nie bawiły nikogo poza nami, jak np.

Idąc zapalić przez okno mówiłyśmy "Rauchen through the window"

Albo na mega mule wymieniałyśmy się dialogiem:

"-Żyć mi się nie chce!

-Nie martw się, niedługo umrzemy"

Wiem, że to głupie, ale my się pokładałyśmy ze śmiechu.

Mieszkałyśmy na 8 piętrze i miałyśmy śmietnik pod oknem - jedną z naszych ulubionych rozrywek było rzucanie czymś do śmietnika, czasem nawet trafiałyśmy

MACIERZYŃSTWO i dzień, w którym usłyszałam informację, że "pokonałam" chorobę, która zagrażała mojemu życiu...

L.E., dla mnie też najszczęśliwsze chwile to było mieszkanie w akademiku z moją przyjaciółką, wymyślałam piosenki i jej śpiewałam moje improwizacje, zwłaszcza piosenkę o marchewce, w której ciągle zmieniały się słowa A nasi sąsiedzi podsłuchiwali pod drzwiami, jak śpiewam. Grałyśmy razem w filmach amatorskich, chodziłyśmy pić tanie wino do lasu. To było wszystko takie fantastyczne, że chciałabym, aby wróciło, ale to niemożliwe, bo Kasia raz wyszła z akademika i zginęła potrącona przez samochód

Jednym z moich najlepszych wspomnień są wyjazdy do Warszawy na koncerty z moimi ówczesnymi listownymi koleżankami.

jasaw, a jeśli można spytać,co to za choroba była?

Lata szczenięce i zabawa w milicjanta .

Bieganie boso po trawie. Dlaczego już tego nie robię?

Najprzyjemniejsze doznanie seksualne, gdy jego rzęsy dotykały mojego policzka heh.

nazywam się niewarto, strasznie to smutne Bardzo współczuję

Moja, również Kasia, mieszka obecnie daleko, widujemy się rzadko i nie ma już takiego cudownego klimatu.

Dziękuję L.E., to było przeraźliwie smutne

Moje najszczesliwsze wspomnienia to dlugie spacery z pewna osoba, naszymi ulubionymi trasami po miescie + kontemplacja piekna. Zrozumienie bez slow.

Absinthe, ja mówię o tym otwarcie...nowotworowa.

Fajny wątek:) Trzeba się skupić na tym co dobre.

Pamiętam taką konkretną sytuację jak dwa lata temu siedziałam w samolocie i lecieliśmy z moim mężem w podróż poślubną. Byłam wtedy już w ciąży i pamiętam, że pomyślałam sobie, że mogłabym nawet umrzeć w tym samolocie jakby miał się roztrzaskać, bo jestem taka szczęśliwa, że bardziej chyba już się nie da.

No i oczywiście chwila narodzin córeczki. Po półrocznym leżeniu w bólu i samym porodzie jak tylko okazało się, że jest zdrowa. Pamiętam tą myśl, którą miałam wtedy w głowie, że teraz już wszystko będzie dobrze.

Pamiętam też nasze młodzieńcze wyjazdy z grupą koleżanek w pewne miejsce. Ile my wtedy głupstw narobiłyśmy, ale wspomnień mamy na całe życie:).

jeszcze mi się przypomniało - spacery i niekonczące się rozmowy z P.; och taniec!!!! tańczyłam jazz i to kochałam!!! wyjazdy na obozy młodzieżowe; podróże stopem po europie

i jeszcze - cudowne pół roku spędzone z moim facetem we wspólnie wynajmowanym mieszkaniu i jednocześnie początek związku. życie praktycznie małżeńskie, pełna swoboda, bieganie z gołym tyłkiem bez obawy, że ktoś mnie zobaczy. totalna nirwana

Chyba czasy dzieciństwa, gdy nie znałem tego "brudu" świata, MacGyver, piłka nożna z kumplami, swoboda i mniej zmartwień - chodzenie do szkoły wystarczyło...