Akasha

No tylko skąd wziąć dwie najniższe krajowe, jak ma się dziecko? Podrzucać babci na całe dnie, najlepiej od razu po urodzeniu? Niania też człowiek i chciałaby tą najniższą zarabiać. Jak wynajęcie malutkiego mieszkania kosztuje 900 zł, to tak, wyżycie z dwóch najniższych krajowych jest ciężkie. Śmieszą mnie wypowiedzi ludzi, którzy nigdy nie mieszkali poza domem rodzinnym i nie byli jeszcze na własnym rozrachunku.

Oprócz wstydu też myśl o przyszłości... bo jak ja sobie poradzę bez pieniędzy?

Mnie od niedawna mobilizuje wstyd. Rodzice z domu mnie nie wyrzucą, ale ileż można od nich ciągnąć, zwłaszcza że od 17 roku życia mój tata cały czas ciężko pracuje.

No i przed chwilą kolejne nieuzasadnione pretensje ktoś do mnie wysunął przed chwilą... zarzucając mi niesprawiedliwość. Właśnie sobie wszystko zliczyłam i ta wielce pokrzywdzona osóbka ma przydzielone najmniej osób do obsługi. Rzeczywiście niesprawiedliwa jestem. Wymiękam po prostu. Praca z ludźmi to zupełnie nie dla mnie. Chyba pójde na stare lata na informatykę i będę pracować z komputerami;)

W jakiejś kanadyjskiej loterii ze znajomym na spólkę typowaliśmy liczby i wygralismy wczoraj... 5 dolarów, będzie na następny los.

Wykańcza mnie praca z ludźmi. To że nie mam ani jednego wolnego dnia, aby od nich odpocząć. Z nikim już mi się nawet nie chce gadać. Jak ktoś do mnie podchodzi to mam nadzieję, ze nie będzie mi zbyt długo truł i nikt przez następna godzinę już do mnie nie podejdzie. Marzy mi się święty spokój. Nienawidzę pracować pod presją. najbardziej wkurza mnie to, że ja nigdy o niczym nie jestem poinformowana i to co się dzieje na drugiej zmianie nikt mi nie przekazuje i obrywam za niewiedzę.

Wytrzymałam już 3 tygodnie w pracy. Wow!

Analogowa by działała, podziękuj rozwojowi techniki;-)

U mnie już po, ale wciąż brak prądu. Zaraz bateria padnie. Czas spać. Pa.

No to też się u Ciebie zbiera na burzę.

Dosłownie. Pierwszy raz coś takiego widzę.

Niekończąca się burza...

Marsal, nie potrafiłam zapanować nad lękiem.

Miałam okropny dzień:-(

Witaj Elu.

Miło wspominam takie spacery nocą... Szkoda, że tak bardzo rzadko miewam okazję z kimś na nich bywać. Ale miło wiedzieć, że ktoś chciałby mi potowarzyszyć. Odnoszę wrażenie ostatnio, że wszyscy ode mnie stronią.

Zapytałam czy by ktoś poszedł (jakby mógł) a nie czy pójdzie:-D Aż taka głupia nie jestem. Wiem, że nikt do mnie nie przyjedzie:-)

:-(

Taka ładna noc. Poszedłby ktoś ze mną na spacer?

Dzięki Locust, nie odzywaj się już do mnie.

Ale ileś tysięcy ludzi tam mieszka. Jakkolwiek brzydkie to miasto jest;-) A ja tam jak wszędzie, przezroczysta jak powietrze.

Locust, uważasz, że Bydgoszcz jest mała?

Mieszkałam w większym mieście, tego już próbowałam;-)

Nie chcę się z tym godzić, ale też nie wiem, co mogłabym jeszcze zrobić by ten stan samotności odszedł w niepamięć.

Dlaczego muszę być sama?