Myśli samobójcze

jak na hipokrytkę przystało... napiszę...

że mam już dość swojego życia... w ogóle życia... przerasta mnie dosłownie wszystko...

rozmowa o tym co mnie gnębi tylko pogarsza sprawę...

czuję że nie ma dla mnie miejsca w tym świecie... że jestem jakimś błędem we wszechświecie...

nie powinno mnie być...

Kocham moją mamę ale nie mogę znieść krzywd które mi wyrządziła

Kocham mojego brata ale nie mogę mu wybaczyć że był taki obojętny

Nie mogę wybaczyć ojcu że uczynił ze mnie potwora...

znów nałykałam się czego trzeba i zapiłam alko... znów mam nadzieję że ranek dla mnie nie nadejdzie...

bosz jak to musi być fajnie nie istnieć, nie czuć bólu, nie myśleć...

tak niewiele a jednak...

chciałabym żeby było po mnie najmniej sprzątania... śmierć we śnie wydaje się być idealna...

nie chcę pisać żadnych listów pożegnalnych bo to żałosne wg mnie...

Nie chcą teraz słuchać dlaczego chcę umrzeć... to potem też się nie dowiedzą... wymyślą sobie swoją wersję jak zawsze...

Lady_B, a skąd masz pewność, że przestanie boleć, że przestaniesz istnieć? A jak po śmierci jest jeszcze gorzej? Nikt Ci tego nie jest w stanie zapewnić. ani tego, że będzie dobrze, ani że może być źle. Loteria. Jak w życiu, tylko dużo mniej pewna

k...............a, mam już wzywać policję i karetkę??

bretta, po śmierci nie ma nic... to jest piękne...

paradoksy, nie zajmuj się mną... jest tu więcej przypadków które mają szansę na wyzdrowienie... ja już nie wierzę... już nie chcę ratunku... będzie co ma być... pewnie o tak zlośliwy los obudzi mnie rano...

Lady_B, masz co do tego pewność, zapytaj 10 osób z otoczenia, z forum, na pewno nie wszyscy udzielą tej samej odpowiedzi. A Ty, ani nikt nie mogą wiedzieć jak jest naprawdę. Ty chcesz w to wierzyć, tak samo możesz zacząć wierzyć, że w życiu może się coś zmienić, jeśli dasz sobie pomóc komu trzeba.

bretta, dałam sobie pomóc ale chyba już zbyt późno...

dobra, nie mam do tego ani siły,ani dystansu,pora stąd spierniczać.

Lady_B, nigdy nie jest za późno. Dopóki tu jesteś, nie jest za późno.

no wiem...pewnie i tak się rano obudzę... niestety... choć podstępnie dziś zaskoczyłam swój organizm...

w ogóle to chore że ja o tym piszę... prawda??

Lady_B, Co zrobiłaś , powiedz?

ale jej wieczne wytłumaczenie brzmi: "nie wołam o pomoc".

jestem bezradna, a nie zamierzam też przypłacać takich zachowań swoim zdrowiem- bo na mnie też się to odbija, ja też czuję, mi też zależy.

Wybaczcie, zadam pytanie nie na "miejscu" ale nie moge przestac myslec, pomijam fakt ze w nocy tez nie mogłam o NIEJ "nie myslec" ...Co z Lady_B? Wiecie może?

Lady b do mnie pisze, nie znam jej ale jak reaguje na innych jest chyba ok:)

gdyby do kogoś jeszcze nie dotarły "dobre" wieści.... ONA nadal żyje...

ale jej wieczne wytłumaczenie brzmi: "nie wołam o pomoc".

to nie jest tłumaczenie... to jest szczera prawda... przepraszam że zmartwiłam Ciebie i masę innych osób... Nie chciałam tego... Chciałam jedynie sobie ulżyć... a wyszło wszystko na opak... jak zwykle...

gdyby do kogoś jeszcze nie dotarły "dobre" wieści.... ONA nadal żyje...

 

ale jej wieczne wytłumaczenie brzmi: "nie wołam o pomoc".

to nie jest tłumaczenie... to jest szczera prawda... przepraszam że zmartwiłam Ciebie i masę innych osób... Nie chciałam tego... Chciałam jedynie sobie ulżyć... a wyszło wszystko na opak... jak zwykle...

Lady, wyrobilaś juz norme na tym wątku uciekaj no mi stąd

jooo nawet w wątku o myślach samobójczych mnie nie chcą... czaaad

W tym wątku nikogo nie chcą, najlepiej jakby umarł śmiercią naturalną

Lady_B, uffff

Fajnie ze jestes,mne tez kiedys wydawalo sie b mocno ze nie chce zyc,,,dzieki poczatkowo lekom teraz terapii nabieram nadziei na lepsze jutro czego i z serca tobie zycze lady B

ewap99, dziękuję Tobie i wszystkim

zaczynam miec teoretyczne mysli samobójcze

wiem ze mnie skopiecie ale zazdroszcze wam

zawsze to jakies rozwiązanie....i ulga...ze jest jakies wyjscie...

dune, to nie jest wyjście... to jest ucieczka...

a Ty jesteś silna baba i dasz radę z tego wyjść

Lady_B, własnie...masz ewentualność ucieczki....a ja nie mam

mam perpektywe beznadziei do końca i czuje sie osaczona ... bo jestem silna baba i zdrowa .... fajnie

DUN witaj w klubie ja ostatnio także te myśli. Ale bardzo chcę skonfrontować dlaczego inni je maja? Napisz proszę:)

agatodemon, ja nie chce sie zabic, nie moge....ja po prostu chcialabym niezaistnieć i zeby w związku z tym niezaistnialy wszelkie konsekwencje mojego istnienia - głownie moje dzieci ..... albo zebym je mogła jak bezwolne laleczki przesunąć do jakiejś innej fajnej matki bez swiadomości straty mnie, bez swiadomości ze były tu i teraz z e mną... i wtedy juz mogłabym sie zabić....nie chodzi o to ze nikt sie nie zajmie moimi dziećmi....ale zycie ze swiadomością ze własna matka sie zabiła....ze wybrała smierc a nie zycie z nimi....to musialby byc dla nich koszmar....to jedyny powód mojego jeszcze tu istnienia....powód jak na razie niezmienny....i czując beznadziejność tej sytuacji czuje sie nia osaczona...bo nie mam wyjscia awaryjnego...