słońce - naturalny antydepresant?

Uwielbiam słońce. Najlepiej jest w lecie, bo wtedy pojawia się u mnie jakby stan hipomanii - jestem często w stanie euforii, podwyższa się samoocena, pojawia się motywacja, zanika przewlekłe zmęczenie i zanikają nawet niektóre objawy nerwicowe.

Jestem ciekaw czy słońce stymuluje powstawanie neuroprzekaźników w jakiś inny sposób niż leki, czy może faktycznie chodzi tutaj o witaminę D. A może jeszcze coś innego.

słońce+kobiety = nieziemski antydepresant.

Haissem, przeczytałam "antyperspirant"

Widzę cię, no nie ubrałaś okularów i to dlatego.

Czyli mamy działanie na serotoninę i wit d3. Czy ktoś zna jeszcze jakieś inne czynniki ?

Innych już chyba nie ma.. nawet sie postarałam i poszperałam w internecie, ale oprócz tych 2 nic nie znalazłam.

Innych już chyba nie ma.. nawet sie postarałam i poszperałam w internecie, ale oprócz tych 2 nic nie znalazłam.

Na samej północy Szwecji, podobno trudno jest wytrzymać ludziom, którzy z stamtąd nie pochodzą, a szczególnie z tym z innego klimatu - mają łapać porządne depresje po jakimś czasie. Natomiast ci miejscowi są podobno ciągle senni, zmęczeni i mają nastroje depresyjne.

Tańczący z lękami, Melatonina, jest kolejny trop

melatonina reguluje rytmy dobowe więc może to być taki wtórny skutek, jak ktoś chodzi przymulony w dzień a w nocy nie może spać to korzystnie na pewno nie działa

tak to prawda, gdzieś obiło mi się o uszy, że dzięki nasłonecznieniu mózg lepiej różnicuje pory snu i czuwania, dzięki temu nasze zworki lepiej wytwarzają serotoninę (w dzień) i z niej melatoninę (kiedy jest ciemno). W Polsce, w naszym pięknym kraju jesienią, zimą, wiosną i czasami latem szyszynka może głupieć

Lenka30, nareszcie spotkałam osobę, która woli chłodne, a nawet mroźne klimaty...

Ja w czasie upałów, ponad 25oC nie żyję...optymalna letnia tem.to 22, 23.

Zimą do -10 - uwielbiam.

A jesień kocham...deszcz, kolory, temperatura...wszystko mi pasuje

jasaw, Bardzo się cieszę, że na nerwica.com można spotkać ludzi szczerze kochających jesień ;-) Hmmm...jesień idealna harmonia między deszczem kolorem temperaturą, nie zapomnę ci tego wyznania;-)

Na mnie słońce samo w sobie nie wpływa. Słońce wpływa na mnie bardzo pozytywnie tylko, gdy są przy tym upały; a jeszcze pozytywniej wpływa na mnie nawałnicowa pogoda zamieniająca ulice w potoki i z dużą ilością piorunów; tylko szkoda, że w mojej okolicy takie nawałnice zdarzają się raz na około 10 lat (podczas gdy w niektórych miejscach Polski kilka razy w roku).

Pozostaje więc przeprowadzić się do jakiś ciepłych krajów, szkoda tylko, że nie ma nic sensownego - trudno znaleźć pracę i bida z nędzą.

Ja w czasie upałów, ponad 25oC nie żyję...optymalna letnia tem.to 22, 23.

Zimą do -10 - uwielbiam.

Ja mam podobny problem ale w pomieszczeniach.. jak jest powyżej 20 C to już źle dla mnie i dużo gorzej funkcjonuję. Najbardziej mnie denerwują grzejniki odkręcone na maxa i niewietrzone pomieszczenia zimą. Z taką sytuacją często się w pracy spotykam (biurowa) i nijak nie idzie durniom wytłumaczyć, że Kodeks Pracy mówi inaczej

wyczytałem niedawno, że pod wpływem działania promieni słonecznych na skórze (opalanie się) organizm wytwarza beta-endorfiny, co również może działać odprężająco i antydepresyjnie

słońce mnie wkurwia, najczęściej nakręca mi w danym momencie nerwicę i potrafi wywołać potliwość nawet nie musi być gorąco wystarczą bezpośrednio padające promienie, dlatego potrafię je tylko znieść w beztroskim okresie wolnym od stresów i złego myślenia, w zeszłe lato takich dni miałem max tyle ile palców u rąk, w to nie będzie ani jednego

Słońce to żaden antydepresant.

Kilka lat temu naczytałem się o zbawiennym słońcu i w lutym wystawiałem z nadzieją do niego pysk - bzdury.

Całe zeszłe lato przesiedziałem na tarasie w słońcu w podkoszulce, krótkich spodenkach i laczach (takich jak do ogrodu).

Nieosłonięte części ciała czarne jak u murzyna, nawet stopy opalone w kratkę od dziurek w klapkach.

Po roznegliżowaniu się komiczny wygląd jak żołnierz z Africa Corps bez munduru - łeb, ręce i nogi zjarane, reszta biała. (Efekt utrzymał się do obecnej wiosny).

Depresja jak była - tak jest.

Słońce to życie, dlatego jakiś tam wpływ pewnie ma na samopoczucie, jednak moja depresja jest tak samo silna zimą jak i latem.