Mój dzisiejszy dzień

fatuma03, zawsze można,ale lepiej późno niż wcale jak to mówią nie zadręczaj się,proszę,z tego powodu bo nie warte to jest Twoich nerwów,zostaw je sobie na coś ważniejszego niż data przyjścia na forum co jest tylko marnymi liczba bo i tak liczy się co innego.

To chyba jedyne miejsce, gdzie nikt nie chciałby usłyszeć: sto lat, sto lat....

nerwus123, witaj

helou nerwus

Nawrot choroby po 7-miu latach.

przeczytałem że po 7 minutach i już chciałem pisać że to rekord jakiś

Siemasz nerwusie nowy nabytku :) jak by co możesz pisać, my już mamy tak wiele problemów, że już nas nic nie zdziwi...

Mushroom,

Nie wiem co mam o tym wszystkim myśleć. Ojciec do mnie w samochodzie z takim tekstem, żebym się trochę zbliżyła do mamy i jej nie ignorowała. Nawrzeszczalam na niego. Co ona sobie myśli, ze zabrała mi kota, moje jedyne oparcie w domu i ją jeszcze poglaszcze? Nie ma!

Chce chyba żebym miała wyrzuty sumienia, a to ona powinna je mieć, bo wydala zwierzaka jak przedmiot jakiś!

Jest mi koszmarnie smutno jak sobie pomyśle ze Coco juz o mnie nie pamięta

Mam dość wszystkiego, jutro pewnie znów się nacpam żeby zapomnieć.

ciesze sie ze z Wami jestem

Lady Em., tak jest! Ona nie myślała, co czujesz, kiedy decydowała o Twoim przyjacielu. Teraz Ty miej gdzieś jej samopoczucie! Może się ogarnie i pojmie, jaką jest podłą egoistką!

fatuma03, my też się cieszymy

Oj fajnie tak się wyżalić... I wiedzieć ze nie jest się jedynym...

Lady Em., może Tata wie coś, czego Ty nie wiesz, bo może Mama ma też poważnie problemy, np.problemy hormonalne, które bardzo niekorzystnie wpływają na psychikę...gdybam oczywiście. Uważam jednak, że zawsze warto dążyć do zgody, bo to zabiera nam zbyt dużo zdrowia...od młodości występuję w roli mediatora wśród najbliższych

Moja matka w końcu przestała mi truć o tym, jak nierozważnie robię pisząc z Wami.

Ale nie zrozumiała nic a nic z tego, co jej tłumaczyłam o pozytywnym wpływie tego forum na mój stan.

Że niejednokrotnie klikanie z Wami pozwoliło mi opanować sensacje, które serwowało mi moje ciało.

I w ogóle....sami wiecie.

jasaw, mama rzeczywiście ma problemy, ale wie także o moich i zachowała się bardzo egoistycznie i nieodpowiedzialnie, bo wiedziała ze moja Coco była jedyną moją radością w domu i jedynym pocieszeniem i terapeuta w depresji. I miała to gdzieś. Wiec z jakiej racji ja mam teraz wyciągać rękę na zgodę? To raczej ona powinna mnie przeprosić, bo ja jej tego nigdy nie zapomnę. Przez nią nastąpił nawrót lęków, znów zaczęłam ćpać leki żeby zapomniec i jest fatalnie.

Lady Em., bo tak sie wlasniie czulam. ciesze sie ze moge sie wyzalic i nikt nie ma mnie za idiotke. bo niestety nawet maz za taka mniee uwaza. ale coz. jak sie tego nie zazna to trudno zrozumiec...

fatuma03, wiem co czujesz, mi na początku też nikt nie wierzył. Co więcej, chłopak i siostra gadali ze wymyślam, ze jestem zwyczajnym leniem (miałam fobie szkolna)... Cierpiałam wtedy strasznie. Tylko na forum mnie rozumieli, wreszcie zrozumiałam co się ze mną dzieje...

omeeena, mi gadali też tak... Ojciec, chłopak.. Z reszta chłopak do dziś nie wie

i alleluja, bo trul by mi dupsko do teraz...

Lady Em., ja, będąc na Twoim miejscu, zaczęłabym rozmowę od wyjaśnienia tej sprawy, ale nie jestem, więc rozwiązanie zostawiam Tobie...

Uwierz mi, że czasem rodzice też bardzo cierpią...

jasaw, w sumie masz racje... Mama cierpi, ale ja chyba bardziej. Straciłam najlepszego kociaka na świecie przez matki humory. Dziękuję Ci. Masz racje, muszę z nią pogadać...

Lady Em., nie osiągniesz spokoju, żyjąc w stanie wojny z domownikami, Rodzicami. Mnie chodzi o Twoje samopoczucie, przede wszystkim

Lady Em., Lady Em., wiem co czujesz. moj kotek do tej pory sie nie znalazl. nieraz mysle co z nia jest. czy dobrze trrafila? taka byla k9chana

-- 11 gru 2012, 08:32 --

wstalam a z checia bym wcaale nie wstawala. tyle roboty mnie dzis czeka...

Hej! Ostatnie dni byly okropne! Nie wiedzialam chwilami co sie ze mna dzieje. Dusilam sie moimi myslami. Cialo robilo ze mna co chcialo - a ja nie mialam na to zadnego wplywu. Wczoraj poszlam do lekarza po zwolnienie, bo nie dalabym rady do pracy dojechac, a co dopiero tam kilka godzin przesiedziec -koszmar.

Ale moze zaczne od poczatku.

Wyjechalam do pracy do Niemiec, bo chcialam zarobic na studia. To bylo juz kupe lat temu. Najpierw bylo fajnie, polubilam to co robilam i koledzy i kolezanki z pracy tez byli spoko..., ale do momentu. Na moje nieszczescie zakochal sie we mnie nasz kucharz, a ja mialam juz chlopaka - Niemca. Cala ekipa probowala nas rozlaczyc i ciagle wymyslali cos na mojego chlopaka, zeby go oczernic. Co niektorzy zaczeli mnie ignorowac, nie rozmawiali ze mna, nawet glupiego halo nie umieli odpowiedziec. Pracowalismy tez w weekendy, dlatego nie zawsze chcialo mi sie wieczorami z moim chlopakiem na jakies imprezy wychodzic, bo wiedzialam, ze nastepnego dnia znow 10 godz. pracy mnie czeka. Wybuchaly z tego oczywiscie niezle klotnie. Ja wiedzialam, ze jak on sam pojdzie - to na drugi dzien w pracy nie dadza mi zyc i beda rozne historie mi opowiadac. Czyli caly czas bylam pod napieciem. W tez czasie rozchorowala nam sie szefowa i musiala isc do szpitala. Wtedy to juz w ogole kazdy robil co chcial - czyli nic - a ja musialam sprzatac pokoje po gosciach, w kuchni pomagac i na myjce stac, a w miedzy czasie jeszcze posciele prac i prasowac. Moja kochana kolezanka, tez Polka, trzymala dobrze z kucharzem i mogla cale dnie dotrzymywac mu towarzystwa. Niekiedy w pracy cale dnie przeryczalam. Nawet na obiad mnie nie wolali. Musialam jesc sama - jak cos zostalo. A na dobry koniec to jeszcze rozchorowal sie moj tata na nieuleczalna chorobe i to mnie juz wtedy dobilo. No i zaczela sie karuzela. Bezsenne noce, zawroty glowy, kolatanie serca, zly humor itd. Po kazdej wizycie u lekarza wychodzilam rozczarowana, ze nic nie znalazl. No i kiedys wyladowalam u psychiatry....cdn...

Zadzwonili ze szpitala, zaraz jadę. Mam nadzieję, że tym razem nikt się nie pomylił.

piec mi przyszli robic,zeby nie kopcil j zeby sie nie zaczadzic. niby dobrze ale roboty do wieczora bo te sadze wszedzie fruwaja

Chujowy, że się tak wyrażę. Klapa w ZUS.

Jestem załamana, teraz to się dopiero zacznie!

omeeena, co za klapa? co się stało?

amelia83, nie przyznali mi zasiłku rehabilitacyjnego

omeeena, jeśli uważasz, że się nleży, odwołaj się