Co to jest? schizofrenia czy depresja?

Leczę się na depresją ale chyba mam schizofrenię?

Brałam już różne leki z grupy SSRI np. seroxat, mokloxil, cital, lexapro. Działanie jest ich znikome, a po lexapro to myślałam, że umrę. Jedynie co kiedyś na mnie podziałało to pramolan - lek starszej generacji. Dziwne jest to że leki uspokające działaja na mnie aktywizująco tak jest z pramolanem. A leki z grupy SSRI które powinny mnie atywizować jakoś mnie przytępiają.

Poza tym ostatnio miałam dziwne objawy tak jakbym na ułamek sekundy traciła świadomość. Innym razem miałam problem z wysłowieniem się i zrozumieniem innych co do mnie mówią. A na domiar złego zdarzyło mi się tracić świadomość gdzie jestem? Co to jest? Początki schizofrenii?

Żadna schizofrenia.

Powinny być halucynacje, urojenia, rozczepienie osobowości, autyzm.

pati4102, Raczej nie ale powiedz o tym swojemu lekarzowi to może być nerwica czubki myśląze z nimi wszystko w porzadku a inni są inni więc nie masz choroby tylko jakieś zaburzenie poczytaj o depersonalizacjii

pati4102, Raczej nie ale powiedz o tym swojemu lekarzowi to może być nerwica czubki myśląze z nimi wszystko w porzadku a inni są inni więc nie masz choroby tylko jakieś zaburzenie poczytaj o depersonalizacjii

pati4102, Raczej nie ale powiedz o tym swojemu lekarzowi to może być nerwica czubki myśląze z nimi wszystko w porzadku a inni są inni więc nie masz choroby tylko jakieś zaburzenie poczytaj o depersonalizacjii

Młody czlowieku, powinienes miec swiadomosc, ze piszesz w miejscu uczeszczanym rowniez przez chorych na schizofrenie. Nazywanie ich "czubkami" delikatnie wykracza poza ramy zachowania ogolnie traktowanego jako przyzwoite. To tacy sami ludzie jak Ty, tyle ze mieli mniej szczescia niz Ty, chociaz czytajac Twoje posty wcale nie jestem tego ostatniego pewien. Pozdrawiam, i zycze sukcesow w sztuce ujmowania ludzi kulturalnym zachowaniem.

miki74, JA nikogo nei lekceważę i Majster, przecież jestem kulturalny a chodziło o to że spotkałem przypadek schizofrenii i ona wogule nie cierpiała jeśli spotkaliście osobe ze schizofrenią która by się przejmowała zdaniem innych to przepraszam za zbyt szybko wysunięte wnioski.

vasques, co nie zmienia faktu, ze nazwanie ich czubkami, świrami czy określanie ich innymi epitetami jest żenujące.....

linka, No tak ale po prostu tak się przyjęło przepraszam jeśli kogoś tym uraziłem ale myślę że morderców i tak nie obchodzi to co o nich mówię.

miki74, JA nikogo nei lekceważę i Majster, przecież jestem kulturalny a chodziło o to że spotkałem przypadek schizofrenii i ona wogule nie cierpiała jeśli spotkaliście osobe ze schizofrenią która by się przejmowała zdaniem innych to przepraszam za zbyt szybko wysunięte wnioski.

linka, No tak ale po prostu tak się przyjęło przepraszam jeśli kogoś tym uraziłem ale myślę że morderców i tak nie obchodzi to co o nich mówię.

No i na koniec - nie utożsamiaj morderców ze schizofrenikami. To gruby błąd. Schizofrenicy bardzo rzadko, o ile wiem, są mordercami. Znacznie rzadziej niż nerwicowcy według mojej wiedzy.

Więc przepraszam jeszcze raz dziękuję, że przedstawiliście mi mój błąd poprostu tak się przyjęło już więcej nie zrobię tego

... myślę że morderców i tak nie obchodzi to co o nich mówię.

A propo schizofreni. Omamy słuchowe i wzrokowe występują bardzo często czy pojawiają się tylko czasami?

Majster, Juz przeprosiłem poprostu mimo że jestem chory to miałem stereotyp już naprawiłem błąd i na przyszłość go nie popełnię

[Dodane po edycji:]

Odkrywający, Nie wiem najlepiej z psychiatrą porozmawiać jak ja miałem podejrzenie to pani lekarka pytała o to czy znam myśli innych ale my nie jesteśmy lekarzami i nie postawimy diagnozy my tu możemy się wspierać jeśli już wimy co komu jest i to przeżyliśmy ale traktowanie forum jako diagnozy może mieć złe skutki dla osób z nerwicą Hipochondryczną.

Po prostu pytam bo może ktoś na forum to przechodził.

Odkrywający, No nie wiem poszukaj w dziale inne zaburzenia tam chyba jest poddział schizofrenia a nie lipiej jak pójdziesz do lekarza się dowiedzieć?

Terazeraz jako młody mam dużo zajęć, jako młody - a tu z kolegami gdzieś się wyszumieć, spotkania z dziewczyną, jakieś wypady, teningi, szkoła. I nie wiem jak dokładn jako młody mam dużo zajęć, jako młody - a tu z kolegami gdzieś się wyszumieć, spotkania z dziewczyną, jakieś wypady, teningi, szkoła. I nie wiem jak dokładnie wpleść w to psychologa/psychiatrę. Po drugie boję się wizyty, podjęcia kroku - nerwica jest silniejsza, ogarnia mnie paniczny lęk co pomyślą rodzice, znajomi, że znowu będzie mętlik w głowie, wiercenie dziury w brzuchu przez specjalistę pytaniami. I z powodu tej obawy czyli jednego ze skutków mojej nerwicy obawiam się zrobić pierwszy krok. Nie wiem jak siebie przezwyciężyć, tylko czasem mi się to udaje, jeśli zrobie coś wbrew temu lękowi strasznie głupio się czuje, pojawia się masa pytań w głowie.

Odkrywający, Właśnie terapia jest nie po to żeby się czuć gorzej tylko lepiej co innego że w terapii mogą się pojawić nowe pytania ale je też przy pomocy terapeuty można rozwiązać

Terazeraz jako młody mam dużo zajęć, jako młody - a tu z kolegami gdzieś się wyszumieć, spotkania z dziewczyną, jakieś wypady, teningi, szkoła. I nie wiem jak dokładn jako młody mam dużo zajęć, jako młody - a tu z kolegami gdzieś się wyszumieć, spotkania z dziewczyną, jakieś wypady, teningi, szkoła. I nie wiem jak dokładnie wpleść w to psychologa/psychiatrę. Po drugie boję się wizyty, podjęcia kroku - nerwica jest silniejsza, ogarnia mnie paniczny lęk co pomyślą rodzice, znajomi, że znowu będzie mętlik w głowie, wiercenie dziury w brzuchu przez specjalistę pytaniami. I z powodu tej obawy czyli jednego ze skutków mojej nerwicy obawiam się zrobić pierwszy krok. Nie wiem jak siebie przezwyciężyć, tylko czasem mi się to udaje, jeśli zrobie coś wbrew temu lękowi strasznie głupio się czuje, pojawia się masa pytań w głowie.

A może za bardzo rozczulasz się na tą nerwicą? Argumentujesz sobie ''mam nerwice to po co dupe ruszać''. Ja poszedłem naprawdę pod prąd gdy mialem stany lękowe i teraz tylko profity zbieram

Po drugie boję się wizyty, podjęcia kroku - nerwica jest silniejsza, ogarnia mnie paniczny lęk co pomyślą rodzice, znajomi, że znowu będzie mętlik w głowie, wiercenie dziury w brzuchu przez specjalistę pytaniami. I z powodu tej obawy czyli jednego ze skutków mojej nerwicy obawiam się zrobić pierwszy krok.

Jeśli chodzi o opinie rodziców, rodziny i znajomych - to nie wszyscy muszą o tym wiedzieć. Zdaję sobie sprawę, że możesz się lękać ich wyśmiewania, choć chodzenie na psychoterapię nie jest niczym wstydliwym ani śmiesznym. Są jednak ludzie, którzy tak uważają i w krótkim czasie im tego się nie przetłumaczy. Być może Twoi znajomi są takimi ludźmi. Po prostu im nie mów o tym. Poproś rodzinę, by tego nie rozpowiadała. Podkreślę - nie dlatego, że robisz coś wstydliwego, lecz dlatego, że Twoi znajomi uważają (niesłusznie), że robisz coś wstydliwego.

No i pozostają też różni psychologowie, o których nawet rodzina nie musi wiedzieć. Może to być psycholog lub pedagog szkolny, ktoś z telefonu zaufania (numer znajdziesz w necie). Tam mogą Cię skierować do psychologa, do którego pójdziesz sam, bez wiedzy rodziców.

Warto iść do psychologa. Powodzenia.

Poza tym ostatnio miałam dziwne objawy tak jakbym na ułamek sekundy traciła świadomość. Innym razem miałam problem z wysłowieniem się i zrozumieniem innych co do mnie mówią. A na domiar złego zdarzyło mi się tracić świadomość gdzie jestem? Co to jest? Początki schizofrenii?

na mój gust masz nerwice. lecz moge sie mylić.

Pasman, Na mój gust powinien iść do lekarza :)

"Vasques" na mój gust powinien się myć i to z wykorzystaniem mydła :-/

Pasman, Ale śmieszne :/

Ja mam mydło w domu nie wiem jak ty.

A tak wlasciwie to depresja nie wyklucza schizofrenii. I odwrotnie.

Pasman, Lepiej to zostawić lekarzom ale faktycznie nie, wyklucza się pewnie. :/