Zaburzenia osobowości (cz.I)

[Gość]

paradoksy, hm, może zawsze jest nam za mało i nie jesteśmy z tą drugą osobą złączeni, nie znamy jego myśli.

[Gość]

taktaktak, za mało!!!!

za mało zainteresowania, za mało czułych słów, za mało czynów, za mało zapewnień, za malo bliskości, wszystkiego wiecznie za mało!!!

[chojrakowa]

taktaktak, za mało!!!!

za mało zainteresowania, za mało czułych słów, za mało czynów, za mało zapewnień, za malo bliskości, wszystkiego wiecznie za mało!!!

 

O tak.

[Gość]

paradoksy, Niestety.

 

[Dodane po edycji:]

 

[chojrakowa]

Vi., co jest?

[Gość]

Aniu, to odpowiedź do paradoxi, że niestety jest nam za mało w każdej sytuacji.

[Korba]

poczułam się tutaj totalnie zignorowana wczoraj.

miałam już nie pisać. ach ta konsekwencja...

ból i tęsknota zresztą i tak nie dały mi spać... miałam ochotę zrobić coś straszliwego, ale nie mogłam, bo musiałam być dziś na chodzie.

leżałam i obiecywałam sobie tylko... jutro, jutro to zrobisz, jutro.... wytrzymaj do jutra.

czy może być jeszcze fatalniej?

niestety, ilekroć zadaję to pytanie, okazuję się, że owszem, może.

[chojrakowa]

Korba, tak smutno się czyta Twoje posty.

Znam Twoje uczucia, pewnie że znam, ale to, że nie są mi obce, wcale nie zmienia faktu, że kompletnie nie wiem jak ci poradzić.

[Korba]

chojrakowa, i to jest właśnie ten paradoks. Doskonale się rozumiemy, lecz kompletnie nie potrafimy sobie pomóc.

[chojrakowa]

Takie małe towarzystwo wzajemnej adoracji.

Cóż. W kupie raźniej podobno.

Korba, zapytam cię o coś - ale jeśli nie chcesz odpowiadać, po prostu napisz. Rozmawiasz z terapeutką/psychiatrą o swoich samookaleczeniach? (zawsze?)

[Korba]

chojrakowa, tak. zawsze. czasem nawet jej pokazuję. zawsze jest bardzo zmartwiona i ciągle mnie prosi, abym do niej dzwoniła w takich sytuacjach. gdy mam ochotę to zrobić. ale ja jakoś nie potrafię. rozmawiamy o innych sposobach rozładowywania napięcia. ale one są nie wystarczające.

[chojrakowa]

Pytam bynajmniej nie ze wścibstwa, tylko niedługo mam terapię i może to głupie, ale koszmarnie nienawidzę o tym mówić.

U psychiatry to samo, tylko jeszcze dochodzi lęk przed szpitalem. Mądra jestem, nie ma co.

[Gość]

Już nawet ja nie lapie się,kiedy czujecie się zignorowane.

Wypowiedz "nic,prawie nic"-jest dla mnie tak lakoniczna i pozbawiona ładunku,że nawet nie wiem do ktorego z tych trzech slow mialanym wystosowac komentarz.

 

Pewnie to chwilowe zaćmienie,jestem tak ogarnięta strachem i cierpieniem fizycznym,że poprostu nie stac mnie na wyczuwanie czegokolwiek.

 

Notabene Kasiu,pocieszę Cię.

Ostatnio pisalam kilkla pw z kilkoma osobami,z trudem przychodzila mi koncentracja na ich problemie,bo jestem non stop w epicentrum histerii-ale zacisnelam zeby.O sobie wspomnialam slowkiem.Nikt nie zauważyl,wszyscy bezustannie tlukli o sobie.

 

I to jest w nas dobijające.

O tym mowilam i myslalam,wspominając o naszej szpetocie wewnętrznej.

Ludzie z tego wyrastają,mija im to jak idą do zerówki,umieja sie już uczciwie zainteresowac drugą osobą...A my..?no nie wiem.

[Gość]

Shadowmere, ja też nie wiem.

Dzisiaj terapia, boję się od rana. Wymiotowałem ze strachu :/

Miałem jedną lekcję, przebolałem i brzuch mnie nie bolał, ale strach mnie dobił.

To napięcie oraz niepewność niszczy.

[Gość]

Vi., ja nie mam terapii,ale strasznie się boję,mam sraczkę z nerwow (już prawie 2 miesiące),rzygam co rano,mam gulę w gardle i boję się chorób.Strasznie się boję.Trzymaj sie Krzyuchu jakoś....

 

Wiesz już o czym bedziecie gadac na terapii?

[Gość]

ShadowHania, nie wiem, wiem że wejdę i powiem " mam pustkę w głowie "

 

Ja mam lęk przed czymś z żołądkiem i jest zamknięte koło, bo się boję przy nauczycielach pójść do toalety oraz, że mnie wyśmieją

 

Czego się boisz, dalej stwardnienia rozsianego[Dobrze wczoraj przeczytałem] ?

[Gość]

Tak...bardzo się boję...choc mam wrazenie,że oprocz sm jest cos jeszcze-jakas bakteria,albo inna cholera-sraczka,wypieki,szorstkie spieczone wargi..nie wiem,nie wiem,nie wiem.Strasznie sie boje,ale nie mowmy o tym.

 

Czemu sie boisz problemow z żołądkiem?też je mam,uszy do gory.

[Gość]

Shadowmere, boję się, że przytrafią mi się na dworze i nie zdążę do toalety, i [...].

 

Boję się tego bardzo długo i nie daję rady wychodzić z domu przez ten lęk, teraz najbardziej mnie boli wstyd przed nauczycielami, że mnie wyśmieją że chodzę do toalety, że będą wszystko słyszeć.

Ech.

Boli mnie mówienie o tym, ale napewno lepiej powiedzieć, niż cierpieć w milczeniu.

W końcu jest szansa, że ktoś mi pomoże.

[Gość]

Masz IBS?

[Gość]

ShadowHania, nie, raczej nie, to nerwica.

Mam problem z brzuchem ale nie orzekł mi nikt zespołu jelita drażliwego.

[Gość]

ocho.A ja się boję tężyczki

[Gość]

ShadowHania, a masz któreś z objawów ?

Napewno nie masz, to hipochondria.

Niestety wiem jak się czujesz, tylko ja się boje i myślę że to realne, bo dla mnie to jest realne.

 

A u Cb jak to jest ?

[Gość]

Mam prawie wszystkie objawy wszystkiego.

Nie wytrzymam już tego.

Do tego dziwne lęki-ni to lęk przewlekly ni to atak paniki-nie boję się,że umrę akurat w tej konkretnej chwili,poprostu zaczyna mną telepac,żołądek podchodzi do gardla,przez cialo przechodzą mi prądy,oblewam się potem.Jakis koszmar.

[Korba]

Pytam bynajmniej nie ze wścibstwa, tylko niedługo mam terapię i może to głupie, ale koszmarnie nienawidzę o tym mówić.

U psychiatry to samo, tylko jeszcze dochodzi lęk przed szpitalem. Mądra jestem, nie ma co.

 

Ja się wyłączam gdy o tym mówię, mówię jak robot.

Ale założyłam że będę mówić wszystko, bo inaczej terapia nie ma sensu...

A lęk przed szpitalem rozumiem. Wczoraj psychiatra znowu proponowała mi pobyt.

A ja na to tradycyjnie swoje "dam sobie radę".

 

[Dodane po edycji:]

 

Już nawet ja nie lapie się,kiedy czujecie się zignorowane.

Wypowiedz "nic,prawie nic"-jest dla mnie tak lakoniczna i pozbawiona ładunku,że nawet nie wiem do ktorego z tych trzech slow mialanym wystosowac komentarz.

 

akcja rodzi reakcję, w tym przypadku były to 3 słowa.

niemniej wcześniej napisałam ich trochę więcej i z owym ładunkiem.

 

a na pw pisuję sporadycznie i nie zamęczam nikogo swoimi problemami.

przecież nie o to chodzi, by ktoś rozwiązał mój problem.

ale żeby chociaż odpowiedział cokolwiek.

ale nic to. zgorzkniała się zrobiłam.

 

szkoda że nasze tulaski dziubaski przemieszane bywają z totalną oschłością.

 

PS. Potrafię dać z siebie wiele nawet własnym kosztem, by pomóc innej zaburzonej osobie. Jeśli mam z nią bezpośredni kontakt, choć nie tylko. Bardzo się angażuję i absorbuje cudze nastroje, pogłębiając swoje własne. Choć przy tym, tak, jednocześnie pragnę uwagi. Bo nigdy jej nie miałam.

[Gość]

ShadowHania,

 

Nie znam przyczyn lęku napadowego, ale napewno są na to jakieś leki.

Mnie też lęk przytłacza, nie jesteś sama w tym, you're not alone.

 

Mi też dokuczają objawy, kiedyś bardziej [ Ścisk z zołądku, gula w gardle, napięcie w sercu, kołatanie serce, pot]

Teraz mniej, więc masz nadzieję na lepsze samopoczucie.

 

Teraz jak się wali, to się wali, kiedyś to trwało bardzo długo i stopniowo, teraz grunt się rozsunie i nie ma...

 

Ech, masz tak samo ?/