Czy czuliście się kochani

[mark123]

U mnie pochwały były, ale przeważnie nie czułem za bardzo zadowolenia z tego powodu. Miałem pogląd, że nie ma sensu cieszyć się pochwałami, bo i tak potem może się coś spieprzyć.

[mark123]

U mnie pochwały były, ale przeważnie nie czułem za bardzo zadowolenia z tego powodu. Miałem pogląd, że nie ma sensu cieszyć się pochwałami, bo i tak potem może się coś spieprzyć.

[poem]

czyli wydaje nam się, że to czego nie mieliśmy było tym czego potrzebowaliśmy, choć okazuje się, że gdybyśmy to coś mieli - wcale nie koniecznie bylibyśmy szczęśliwsi...

[poem]

czyli wydaje nam się, że to czego nie mieliśmy było tym czego potrzebowaliśmy, choć okazuje się, że gdybyśmy to coś mieli - wcale nie koniecznie bylibyśmy szczęśliwsi...

[mark123]

Mnie się w ogóle wydawało, że wszystko jest normalnie. Do 20 roku życia nie dostrzegałem żadnych nieprawidłowości w rodzinie.

[mark123]

Mnie się w ogóle wydawało, że wszystko jest normalnie. Do 20 roku życia nie dostrzegałem żadnych nieprawidłowości w rodzinie.

[poem]

"Normalnie" w sensie tak jak być powinno? Ja jakoś w tych kategoriach nie potrafię określić swojej sytuacji.

Pewnie się nie zauważa rzeczy, które są od zawsze. Na przykład siebie.

[poem]

"Normalnie" w sensie tak jak być powinno? Ja jakoś w tych kategoriach nie potrafię określić swojej sytuacji.

Pewnie się nie zauważa rzeczy, które są od zawsze. Na przykład siebie.

[mark123]

"Normalnie" w sensie tak jak być powinno? Ja jakoś w tych kategoriach nie potrafię określić swojej sytuacji.

Pewnie się nie zauważa rzeczy, które są od zawsze. Na przykład siebie.

Odnośnie rodziny tak, do 20 roku życia miałem wrażenie, że wszystko jest tak jak być powinno. A odnośnie siebie, to miałem do siebie... zastrzeżenia, z wiekiem coraz więcej, ale do 20 roku życia nie zastanawiałem się, dlaczego patrzę na siebie coraz bardziej negatywnie.

[mark123]

"Normalnie" w sensie tak jak być powinno? Ja jakoś w tych kategoriach nie potrafię określić swojej sytuacji.

Pewnie się nie zauważa rzeczy, które są od zawsze. Na przykład siebie.

Odnośnie rodziny tak, do 20 roku życia miałem wrażenie, że wszystko jest tak jak być powinno. A odnośnie siebie, to miałem do siebie... zastrzeżenia, z wiekiem coraz więcej, ale do 20 roku życia nie zastanawiałem się, dlaczego patrzę na siebie coraz bardziej negatywnie.

[zygus]

nie czulem nic... z dziecinstwa... uczucia.. heh! strach , lek, odrzucenie... mama byla tak tyrana przez ojca ze miala moze zbyt malo sily by nas kochac... chociaz teraz ciagle powtarza ze kochala nas i bedzie zawsze kochac...

[zygus]

nie czulem nic... z dziecinstwa... uczucia.. heh! strach , lek, odrzucenie... mama byla tak tyrana przez ojca ze miala moze zbyt malo sily by nas kochac... chociaz teraz ciagle powtarza ze kochala nas i bedzie zawsze kochac...

[black swan]

Niestety takie spóźnione zainteresowanie niczego nie naprawi ani nie wynagrodzi...

[black swan]

Niestety takie spóźnione zainteresowanie niczego nie naprawi ani nie wynagrodzi...

[poem]

Miłość... kochanie kogoś to nie wszystko.

[poem]

Miłość... kochanie kogoś to nie wszystko.

[zygus]

no niestety niczego nie naprawi.. zryli mi beret i musze to teraz sam naprawic o ile zdolam.. ale bez psychologa sie nie obejdzie..

[zygus]

no niestety niczego nie naprawi.. zryli mi beret i musze to teraz sam naprawic o ile zdolam.. ale bez psychologa sie nie obejdzie..

[Keraj]

Sam jestem nieco poryty, takie to są poboczne skutki życia w rodzinie alkoholowej i DD. Ale co, nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Tak sobie kiedyś powiedziałem. Idę już swoją drogą i nie żyję już przeszłością. Oderwałem się od tego, bo tylko mnie to "sprowadzało do parteru".

Zygus, pewnie bez fachowej pomocy się nie obędzie. Ja chodzę na terapię i to mi bardzo pomaga :)

[Keraj]

Sam jestem nieco poryty, takie to są poboczne skutki życia w rodzinie alkoholowej i DD. Ale co, nie ma co płakać nad rozlanym mlekiem. Tak sobie kiedyś powiedziałem. Idę już swoją drogą i nie żyję już przeszłością. Oderwałem się od tego, bo tylko mnie to "sprowadzało do parteru".

Zygus, pewnie bez fachowej pomocy się nie obędzie. Ja chodzę na terapię i to mi bardzo pomaga :)

[zygus]

a ja to nieraz wracam do przeszlosci... gdy sie pokloce z dziewczyna to pozniej placze i krzycze ze to ojca wina ze taki jestem teraz... sam bym chetnie poszedl, najchetniej na spotkania... ale niewiem gdzie sa..

[zygus]

a ja to nieraz wracam do przeszlosci... gdy sie pokloce z dziewczyna to pozniej placze i krzycze ze to ojca wina ze taki jestem teraz... sam bym chetnie poszedl, najchetniej na spotkania... ale niewiem gdzie sa..

[abc20]

Trudne pytanie.

Do 8 roku życia byłam dzieckiem rozbieganym, rozkrzyczanym, rozkochanym i kochanym przez swoich rodziców, przynajmniej przez matkę, bo ojciec często pracował i pamiętam jedynie tylko wspólne rodzinne wyjazdy do rodziny podczas różnych uroczystości i świąt. Oglądając kasetę video z dnia swoich chrzcin odniosłam wrażenie, że rodzice byli dumni i szczęśliwi że mnie mają.. Czule wypowiadane moje imię, lulanie do snu, tulenie, całusy.. uwielbiam ten film.. to jeden z najpiękniej okazywanych uczuć jakie kiedykolwiek od nich doznałam. Od 8 roku życia do 17 coś się złamało. Nie pamiętam jak to wszystko sie zaczęło, ale pamiętam co było powodem. Tajemnice i domowe kłamstwa zaczęły przerastać małą dziewczynkę. Nie pamiętam czy mama piła już wcześniej, ale wiem, że zaczęła pić zaraz po moich 10 urodzinach. Może strach sprawił że przestałam czuć się kochana, brakowało mi poczucia bezpieczeństwa, choć właściwie nigdy mnie nie uderzyła (nie wspominając o momentach kiedy wyprowadziłam ją z równowagi - zwykły klaps), nigdy o nic nie osądzała, nigdy nie urządzała awantur.. cała historia to awantury między nią a moim tatą. Może ich kłótnie, wpływ rodziny, a potem rodzinny konflikt sprawił że straciłam grunt pod nogami. I przed 18-nastymi urodzinami, kiedy już prawie osiągnęłam pełnoletność mama przestała pić, tak po prostu, bez terapii, bez przyznania przed nami że miała problem.. przestała. Moja pełnoletność wiązała się również z tym że rodzice zaczęli okazywać uczucia, troskę, miłość, zainteresowanie, starali sie rozmawiać, wspierać poprzez próby rozmowy oraz finansowo. Dzisiaj mam z nimi bardzo dobry kontakt, a jedynie ja bardzo często odwracam się od nich plecami.

[mark123]

Zastanawiam się czasem, czy moi rodzice czują do siebie miłość, skoro obecnie powtarzają sobie "kocham cię" czasem kilka razy dziennie.

[Gość]

mark123, mi ani mama ani tata nigdy nie powiedzieli tych slow. Jak sie zapytalam kiedys ich czy mnie kochaja, to oni do mnie"przestan zadawac glupie pytania, zachowujesz sie jak dziecko, daj mi spokoj". to przykre. Jak to pisze, to mam ochote sie rozplakac..