Czy czuliście się kochani

[klarunia]

Witam Was :)

 

Czy czuliście się kochani, kiedy byliście dziećmi? Ale tak wiecie... od najmniejszego palca u nogi, aż po ostatni włos na głowie. Za nic. I to tak bardzo, bardzo.

 

Ja nie. Od przedszkola mi się wydawało, że moja mama robi tylko to, co musi (czyli utrzymuje mnie itp.), ale jako osoba nie za bardzo ją obchodzę. Nie było okazywania ciepłych uczuć, uśmiechu na mój widok, ani żadnej z tych drobnych rzeczy, które świadczą o wcale nie drobnej miłości. I niestety cały czas czuję żal z tego powodu. Zaczęłam nad swoją przeszłością płakać jakieś 2,5 roku temu i nie mogę przestać. Nie widać końca, choć wydawało mi się, że ta żałoba jest już za mną. Żałuję, że nie dostałam tego... Zastanawiam się też, czy tylko ja, czy może jest wielu takich? I kiedy się już przeżyje ten żal do końca, to czy można wtedy czuć się kochanym np. przez męża, przyjaciół?

[Gość]

Nie.Nawet pisac o tym sie nie chce

ale rzeczywiscie trzeba umiec wybaczyc innym sobie by isc dalej

[Candy14]

Nie. Ale nie tylko od rodzicow dostaje sie milosc. W sumie po raz pierwszy czuje sie kochana wlasnie teraz

[bittersweet]

Brak miłości rodzicielskiej skrzywia na zawsze. Nawet jeśli na poziomie świadomym można wybaczyć albo zobojętnieć, nic nie zastąpi tego, co powinniśmy dostać jako dzieci. Nie ma powrotu do przeszłości, ale można walczyć, żeby zminimalizować skutki tej traumy

[Candy14]

cudak, dokladnie..czasu nie cofniemy i zadna inna milosc nie zastapi tej ktorej nie dostalismy od rodzicow ale mozemy nauczyc sie jak sobie z tym radzic

[montechristo]

Kiedyś mi się wydawało że byłem kochany pomimo tego że byłem bity, kopany, itd przez Ojca, który pił, hazardował, nie wracał na noc, bił matkę, kłócili sie codziennie od rana do nocy - i mimo tego wydawało mi sie że to tak musi być.

Teraz mam 37 lat, jestem uzalezniony, mam depresję i nerwice, zaburzenia osobowości, nie potrafie stworzyć zwizązku - no kur....wa cały czas coś.

 

I teraz wiem że moja rodzina to była PATOLGIA!!!!! na maxa. Chodze na grupy DDA i AA, AN plus jestem w terapii - ciężko mi zapomnieć - bardzo cięzko, ciężko mi sie zyje....a wiecie co moi starzy???

Jak gdyby nigdy nic!!!

Ku...wa oni ni widzą problemu. ,,Byliśmy kochającą się rodziną" - ,,tylko że ja i mój brat wchrzaniliśmy sie w narkotyki nie wiedzieć czemu"!!!

[bittersweet]

montechristo, heh, to gadki typowe dla toksycznych rodziców - ja słyszałam "wszystko miałaś, jesteś dzieckiem szczęścia, wymyślasz sobie problemy, tylko płakać potrafisz itp...." nawet diagnoza z psychiatryka nie zrobiła na nich wrażenia, dalej rżną głupa

[Candy14]

Moja matka tez uwaza sie za doskonala matke.. tylko corki ma takie niewdzieczne

[montechristo]

montechristo, heh, to gadki typowe dla toksycznych rodziców - ja słyszałam "wszystko miałaś, jesteś dzieckiem szczęścia, wymyślasz sobie problemy, tylko płakać potrafisz itp...." nawet diagnoza z psychiatryka nie zrobiła na nich wrażenia, dalej rżną głupa

 

NO WŁAŚNIE!!! Oni dalej rżną głupa - Ojciec zrobił się świętojebliwy, chodzi do kościoła non stop - a jakiś czas temu ganiał Matkę z nożem!!

I mówił że miał rację....

 

Co za zakłamany typ. Ja rozmawiałem o tym z terapeutką moją - i powiedziała że oni się boją przyznać przed samymi sobą że tak wszystko zjebali bo inaczej tego nazwać nie można.

Dla Ojca jest wszystko ok!!!! Tylko dzieci mu jakoś takie dziwne wyszły -,,psychiczne"

 

ONI nigdy się nie przyznają, nigdy.

I teraz obcy ludzie muszą poprawiać to co oni radośnie rozje...bali - taka prawda.

[bittersweet]

montechristo, heh, poczekaj na następną odsłonę - wzbudzanie poczucia winy. Oni są biedni, starzy, chorzy a ja to zła córka, niewdzięczna jak u @Candy14 ja już leje na ich manipulacje

[Gość]

Chyba ten aspekt jest najgorszy,ze

nie widza lub nie chca widziec,

wiedziec,ze to ich wina ze spaprali

komuś życie a najlepsze,ze to ja zawsze miałam mega wyrzuty sumienia..

[niosaca_radosc]

Łzy same napływają do oczu, gdy to piszę, ale nigdy nie czułam, nie czuję i nie będę czuła się kochana. Przez kogokolwiek...

[Gość]

Dlaczego tak uważasz ze nigdy?

Nie mozna tego przesadzac...

Każdy zasługuje na miłość.

[niosaca_radosc]

Może i każdy zasługuje, ale nie każdy ją otrzymuje.

[bittersweet]

Łzy same napływają do oczu, gdy to piszę, ale nigdy nie czułam, nie czuję i nie będę czuła się kochana. Przez kogokolwiek...

Można temu zaradzić nie oglądać się na innych, tylko samemu się sobą zaopiekować i pokochać

[Gość]

Oczywiście,że nie.jak byłam mała,tłumaczyłam sobie,że jako 5-te dziecko i rodzice są już starsi to są zmęczeni i mają dosyć dzieci.

[jasaw]

Niestety...nie, ale to bardzo przykry temat, bo dotyczy Mamy....

[Gość]

mnie zawsze mieli wszyscy gdzieś. wmawiali mi, że to dlatego, że jestem dzieckiem, ale jak jestem dorosła, to nic się nie zmieniło.

[montechristo]

montechristo, heh, poczekaj na następną odsłonę - wzbudzanie poczucia winy. Oni są biedni, starzy, chorzy a ja to zła córka, niewdzięczna jak u @Candy14 ja już leje na ich manipulacje

 

 

Wiesz...coś czuję że oni pójdą w tą stronę...że wychowali, itd.....nie biorą nic do siebie, że tyle zjebali, nic a nic!

Jak to jest, ja tego nie rozumiem.....

Nieraz chciałbym usłyszeć że,, tak synu, nie staneliśmy na wysokości zadania, zawalilismy, bo sami nie potrafiliśmy, jakaś skrucha, co kolwiek - a tu nic - idziemy w zaparte - ,,bylismy dobrymi rodzicami" tylko dzieci się nie słuchały.

Szkoda słów...ehhhh

[klarunia]

Od pewnego czasu mnie denerwuje to zadufanie w sobie niektórych. Tzn to, że uważają się za takich dobrych, kiedy tak naprawdę robią beznadziejne rzeczy. Ale do tego stopnia wydaje mi się to już zupełną abstrakcją. I ja tego też nie rozumiem. Czy to taka wielka trudność przyznać się, że się popełniło błąd? Poza tym nie rozumiem też jak można traktować swoje dziecko aż tak źle, a swoją żonę ganiać z nożem. Przecież samemu się na to patrzy, to chyba jest się w stanie ocenić, że: "Nooo, z tym moim zachowaniem to chyba coś jest nie tak...". Tacy ludzie myślą chyba tylko o sobie. "Bo to przecież ja zostałem skrzywdzony, to ja cierpiałem". Ech, nic nie pozostaje tylko samemu się pilnować i starać. Na szczęście jest jeszcze masa ludzi, którzy umieją się przyznać.

[montechristo]

Od pewnego czasu mnie denerwuje to zadufanie w sobie niektórych. Tzn to, że uważają się za takich dobrych, kiedy tak naprawdę robią beznadziejne rzeczy. Ale do tego stopnia wydaje mi się to już zupełną abstrakcją. I ja tego też nie rozumiem. Czy to taka wielka trudność przyznać się, że się popełniło błąd? Poza tym nie rozumiem też jak można traktować swoje dziecko aż tak źle, a swoją żonę ganiać z nożem. Przecież samemu się na to patrzy, to chyba jest się w stanie ocenić, że: "Nooo, z tym moim zachowaniem to chyba coś jest nie tak...". Tacy ludzie myślą chyba tylko o sobie. "Bo to przecież ja zostałem skrzywdzony, to ja cierpiałem". Ech, nic nie pozostaje tylko samemu się pilnować i starać. Na szczęście jest jeszcze masa ludzi, którzy umieją się przyznać.

 

No mnie też to boli bardzo....jak sobie myśle że jestem z rodziny patologicznej, że jestem uzalezniony, mój brat też, że mamy niestabilne osobowości, nie potrafimy zbudowac związków - to się wkurwiam na nich - pomimo że wiem, że to nic nie da...bo oni sie nie zmienia.

 

Musiliby się przyznać że zrobili tyle błedów, że ich dzieci cierpią, ale do tego trzeba mieć odwagę, i jakąś świadomość rzeczywistości - no ale jak sie nie słucha żadnych informacji, od nikogo - to jak można to dostrzec??? Nie ma na to sposobu.

Takich ludzi w Polsce jest masa, setki tysięcy i wielokrotnie więcej ich dzieci które skrzywdzili...

[Gość]

Smutny wątek,kazdy wpis swiadczy o doznanej krzywdzie.

Wybaczyc,pokochac siebie to droga tez do wewnetrznej wolnosci.

Pracuje nad tym,czy mi sie uda?

Mam nadzieje,ze tak nie chcialabym zyc

linczowana przez przeszlosc do

konca swoich dni.

[niosaca_radosc]

Łzy same napływają do oczu, gdy to piszę, ale nigdy nie czułam, nie czuję i nie będę czuła się kochana. Przez kogokolwiek...

Można temu zaradzić nie oglądać się na innych, tylko samemu się sobą zaopiekować i pokochać

Nie potrafię. Zbyt dobrze siebie znam... Potrafię tylko nienawidzić.

[sleepwalker]

Kiedyś się czułam, gdy natrafiłam na bardzo cierpliwego i odpowiedniego partnera. Ale to było dawno temu, w lepszych czasach między jedną a drugą chorobą.

[Abbey]

Nie. Nigdy nie czułam się kochana. To dla mnie zupełnie obce uczucie...

 

heh, to gadki typowe dla toksycznych rodziców - ja słyszałam "wszystko miałaś, jesteś dzieckiem szczęścia, wymyślasz sobie problemy, tylko płakać potrafisz itp...."

cały czas słyszę, że skoro dostaję jeść, mam w co się ubrać, gdzie mieszkać, mam podręczniki, komputer, to powinnam być szczęśliwa. Nigdzie nie jest wspomniane o uczuciach. Gdy mówię, że powinni się zainteresować swoją jedyną córką, to przecież w odpowiedzi dostaję, żebym 'głupa nie paliła'

 

-- 27 wrz 2012, 07:47 --

 

Nieraz chciałbym usłyszeć że,, tak synu, nie staneliśmy na wysokości zadania, zawalilismy, bo sami nie potrafiliśmy, jakaś skrucha, co kolwiek - a tu nic - idziemy w zaparte - ,,bylismy dobrymi rodzicami" tylko dzieci się nie słuchały.

też chciałabym... I chciałabym szczerze usłyszeć, dlaczego było jak było. Dlaczego jest jak jest. Może oni nie są zdolni do miłości? Nawet między sobą? Są, bo są? Są, bo tak nakazał im bachor, którego zrobili?