Keraj

Hehe, no to widzisz - osiągnąłem swój cel - zareagowałaś :)

No skoro jest idiotyczne, to po co się wypowiadacie? Że tak tylko zapytam...

Dobre, New-Tenuis - tak to właśnie Moje czucie odczuwam przez pryzmat emocji i uczuć - ich przeżywania - samo życie.. :)

I Ciebie witamy Mariza :) Co u Ciebie?

Ano - widzisz to tak jak u mnie. Nie mówię o tym za dużo jako DDA, ale czuję to :)

witaj na forum, Jazz :)

cześć Victoria95 :) Witaj na forum!

Witaj Tardis na forum :)

Chciałem się was zapytać, jak dużą część życia DDA Wam zajmuje? Czy też myślicie o tym cały czas, czy umiecie to oddzielać od życia? Od innych spraw? Czy jest to może częścią Was? Jestem bardzo ciekaw Waszych opinii :)

Dobrze się poczułem, gdy dostałem list od siostry. A mianowicie, gdy otrzymałem tzw. "informację zwrotną", że nastąpiło wiele zmian na dobre w moim zachowaniu w krótkim czasie. To jest krzepiące, bo ja rzadko kiedy dostrzegam u siebie jakieś zmiany. Ale właśnie te info od innych osób mnie jednak utwierdzają, że tak jest, i że ta praca nad sobą przynosi efekty :)

cześć princessa1992xd :) Witaj na forum!

cześć Aneczak :) Witaj na forum :)

Cześć śmilak:) Znam ten pasek, miałem taki sam :) Ja też niewiele pamiętam z tego, co działo się w rodzinie alkoholowej, a przebywałem tam do 4 roku życia. Ale wszystko pamiętam z domu dysfunkcyjnego. Najlepiej jakbyś się umówił na wizytę do terapeuty i z nim o tym pogadał. Tak najszybciej rozwiejesz swoje wątpliwości. Ja też stosunkowo dawno dowiedziałem się o swoim dda. Jeśli w domu był alkohol lub występowała jakaś dysfunkcja to z pewnością jest możliwe, abyś był dda. Ale najlepiej to określi specjalista :) pozdrawiam

witaj na forum misiekpl2009 :)

Ja długo czułem nienawiść za to co mi zrobili, zostawili na świecie jako małe dziecko (przez picie) no i było mi naprawdę trudno. Dopiero jak przeszedłem terapię, chodzę na grupę wsparcia i odkrywam siebie - jest inaczej. Ale najważniejsze, że już im wybaczyłem, to mnie odciażyło :)