black swan

Cześć. Weszłam tu pierwszy raz od kilku lat i kliknęłam akurat w ten temat. Miałam wątpliwości czy wchodzić na to forum, bo spędzałam tu kiedyś całe wieczory dzień w dzień. Po przeczytaniu postu autorki chyba jednak nie będę się dzisiaj nad sobą tutaj użalać. Pozdro dla nowych i starych użytkowników. Może lepiej wyklikam się zanim się rozmyślę...

Nie, a Ty?

zależy jak wielki jest pryszcz ;] Dlaczego tyle ludzi ma klapki na oczach?

Chęć doznawania przeróżnych przyjemności. A Ciebie?

rozdrapałam sobie pryszcz na głowie :< Dlaczego ludzie lubią być pieskami na smyczach pracodawców?

Bez sensu jest rezygnować z czegoś, bo wymaga to czasu. Czas i tak upłynie.

Zwlekam z pójściem spać, by jutro znowu zdychać próbując zdrapać się z łóżka jak najwcześniej. Żeby potem szybciej spierdolić do domu.

Przetrwać...

Candy od czasu do czasu się pojawia.

ostatnio coraz ciężej Skąd się bierze przekonanie, że 'pracować trzeba'?

położenie się i czekanie na śmierć Co motywuje ludzi do wstawiania swoich zdjęć na forum?

Na kolejne leniwe dni pozbawione pseudo-przymusu pójścia do pracy. I nie chodzi o samą pracę. Po prostu mam dość bycia jak pies na smyczy pracując na etat...

szanuję bardziej niż ludzi Co robisz, gdy bardzo nie chcesz się iść do pracy?

Powiedzmy, że widok czystej kuchni. I ten ranek. Taki zimny i pusty. Cichy. Przenikliwy. Kanapki jedzone przez 3 godziny w ciszy.

Robienie sobie przerwy w realizacji aktualnie głównego w swoim życiu planu, nie jest tak na prawdę żadną pauzą po odpoczynek. Jest uwstecznianiem się w tej realizacji.

W dziale 'Depresja' jest o depresji. Ten temat służy wyżaleniu się generalnie w przestrzeń. Chyba, że ktoś się zlituje i poklepie po plecach jakąkolwiek odpowiedzią.

Może wpadniesz w depresję z powodu braku celowości życia? Hmm, równie dobrze można mówić o niedoszacowaniu pozytywnych konsekwencji spontanicznych działań. Niedoszacowanie to nie jest problem, nie da się dokładnie oszacować przyszłości. Co do brania poprawki w stylu, jaki zaprezentowałeś - ale jak, po co? Jeśli zanim coś zrobisz, nie jesteś w stanie chociaż mniej-więcej oszacować stopnia ryzyka niepowodzenia, to znaczy, że albo go nie ma, albo sam nie wiesz, co chcesz zrobić. Heh, kto powiedział, że sobie radzę. Pozwalam sobie na jedno i drugie na przemian. Oczywiście nie może obyć się bez poczucia dezorientacji u obiektu, który został tą bliskością 'obdarzony'. No cóż. Tzn? Żeby wrócić do jakiegoś swojego bezpiecznego stanu umysłowego, potrzebuję izolacji, oddechu, odsunięcia się, dystansu. Jak jednocześnie 'być obok'? Wolność w kontekście do tego, co wcześniej napisałeś:

Huh, intensywnie.

rozważna i romantyczna

Dewastacja kuchni.

Trzeba zrozumieć, że czasem lepiej dla własnego dobra spalić mosty. Pomimo, że bardzo by się nie chciało.