Czy czuliście się kochani

[black swan]

Gdybym miał pełny wybór ? No to chyba bez jakiegokolwiek okrzyczania, dogryzania; w poczuciu bezpieczeństwa idealnego; z tłumaczeniem czegoś, czego nie rozumiem oraz co wolno, a czego nie, jasno i perfekcyjnie; żeby wszystko było przewidywalne oraz w wypadku zbyt dużej ilości słabości z pozytywnym zachęceniem (ale nie wiem w jaki sposób) do całkowitego zwalczenia części z nich.

No to tak powinieneś wychowywać swoje dziecko, gdybyś je miał. Ale jak twierdzisz, że nerwowość, brak cierpliwości itp by na to nie pozwoliły, to rzeczywiście lepiej nie mieć dzieci.

[black swan]

Gdybym miał pełny wybór ? No to chyba bez jakiegokolwiek okrzyczania, dogryzania; w poczuciu bezpieczeństwa idealnego; z tłumaczeniem czegoś, czego nie rozumiem oraz co wolno, a czego nie, jasno i perfekcyjnie; żeby wszystko było przewidywalne oraz w wypadku zbyt dużej ilości słabości z pozytywnym zachęceniem (ale nie wiem w jaki sposób) do całkowitego zwalczenia części z nich.

No to tak powinieneś wychowywać swoje dziecko, gdybyś je miał. Ale jak twierdzisz, że nerwowość, brak cierpliwości itp by na to nie pozwoliły, to rzeczywiście lepiej nie mieć dzieci.

[Gość]

wiecie co ? wasza dyskusja o posiadaniu dzieci jest tyko teoretycznym gdybaniem. Nigdy się nie dowiecie co to znaczy mieć dzieci.

Zgadzam się. No ludzie! Nie można wymagać zrozumienia dzieci od osób, które ich nie mają. Zanim pojawiła się moja córka sama traktowałam maluchy raczej z dystansem, bez wylewności. Teraz uwielbiam wszystkie, zaglądam do obcych wózków, beczę na widok dzieci biednych czy skrzywdzonych.

Swoje dziecko kocha się tak, że robi się dla niego nawet więcej niż trzeba, bo to sprawia ogromną frajdę. Nie rozpatruje się tego w kategorii poświęcenia. Komuś kto ich nie ma trudno sobie wyobrazić taki stan. Nie jest w stanie pojąć tego, jak wielką radość daje pokazywanie dziecku świata, samo bycie z nim.

Dlatego takie rozważania są bezprzedmiotowe. Do wszystkiego trzeba po prostu dojrzeć.

[Gość]

wiecie co ? wasza dyskusja o posiadaniu dzieci jest tyko teoretycznym gdybaniem. Nigdy się nie dowiecie co to znaczy mieć dzieci.

Zgadzam się. No ludzie! Nie można wymagać zrozumienia dzieci od osób, które ich nie mają. Zanim pojawiła się moja córka sama traktowałam maluchy raczej z dystansem, bez wylewności. Teraz uwielbiam wszystkie, zaglądam do obcych wózków, beczę na widok dzieci biednych czy skrzywdzonych.

Swoje dziecko kocha się tak, że robi się dla niego nawet więcej niż trzeba, bo to sprawia ogromną frajdę. Nie rozpatruje się tego w kategorii poświęcenia. Komuś kto ich nie ma trudno sobie wyobrazić taki stan. Nie jest w stanie pojąć tego, jak wielką radość daje pokazywanie dziecku świata, samo bycie z nim.

Dlatego takie rozważania są bezprzedmiotowe. Do wszystkiego trzeba po prostu dojrzeć.

[magda900]

Witam serdecznie! Jestem studentką 3 roku pedagogiki i jestem w trakcie pisania pracy licencjackiej na temat "Relacje interpersonalne Dorosłych Dzieci Alkoholików" Byłabym bardzo wdzięczna, jeśli ktoś z Państwa poświeci chwile czasu na wypełnienie tej ankiety, bardzo mi to pomoże w skończeniu mojej pracy. Oczywiście badanie jest w pełni anonimowe i posłuży mi jedynie do opracowań badawczych. Dziękuje.

 

Link do ankiety: http://moje-ankiety.pl/respond-39288.html

 

Bardzo proszę o pomoc i dziękuje!

[magda900]

Witam serdecznie! Jestem studentką 3 roku pedagogiki i jestem w trakcie pisania pracy licencjackiej na temat "Relacje interpersonalne Dorosłych Dzieci Alkoholików" Byłabym bardzo wdzięczna, jeśli ktoś z Państwa poświeci chwile czasu na wypełnienie tej ankiety, bardzo mi to pomoże w skończeniu mojej pracy. Oczywiście badanie jest w pełni anonimowe i posłuży mi jedynie do opracowań badawczych. Dziękuje.

 

Link do ankiety: http://moje-ankiety.pl/respond-39288.html

 

Bardzo proszę o pomoc i dziękuje!

[Gość]

Nie, nigdy.

[Gość]

Nie, nigdy.

[mark123]

Gdybym miał pełny wybór ? No to chyba bez jakiegokolwiek okrzyczania, dogryzania; w poczuciu bezpieczeństwa idealnego; z tłumaczeniem czegoś, czego nie rozumiem oraz co wolno, a czego nie, jasno i perfekcyjnie; żeby wszystko było przewidywalne oraz w wypadku zbyt dużej ilości słabości z pozytywnym zachęceniem (ale nie wiem w jaki sposób) do całkowitego zwalczenia części z nich.

No to tak powinieneś wychowywać swoje dziecko, gdybyś je miał. Ale jak twierdzisz, że nerwowość, brak cierpliwości itp by na to nie pozwoliły, to rzeczywiście lepiej nie mieć dzieci.

Zresztą i tak ten sposób wychowywania miałby swoje wady, bo raczej nie byłby skuteczny, by utrzymać dyscyplinę, posłuszeństwo.

 

Swoje dziecko kocha się tak, że robi się dla niego nawet więcej niż trzeba, bo to sprawia ogromną frajdę.

Ale chyba trzeba też w ogóle posiadać w samym sobie takie uczucie, jak miłość.

[mark123]

Gdybym miał pełny wybór ? No to chyba bez jakiegokolwiek okrzyczania, dogryzania; w poczuciu bezpieczeństwa idealnego; z tłumaczeniem czegoś, czego nie rozumiem oraz co wolno, a czego nie, jasno i perfekcyjnie; żeby wszystko było przewidywalne oraz w wypadku zbyt dużej ilości słabości z pozytywnym zachęceniem (ale nie wiem w jaki sposób) do całkowitego zwalczenia części z nich.

No to tak powinieneś wychowywać swoje dziecko, gdybyś je miał. Ale jak twierdzisz, że nerwowość, brak cierpliwości itp by na to nie pozwoliły, to rzeczywiście lepiej nie mieć dzieci.

Zresztą i tak ten sposób wychowywania miałby swoje wady, bo raczej nie byłby skuteczny, by utrzymać dyscyplinę, posłuszeństwo.

 

Swoje dziecko kocha się tak, że robi się dla niego nawet więcej niż trzeba, bo to sprawia ogromną frajdę.

Ale chyba trzeba też w ogóle posiadać w samym sobie takie uczucie, jak miłość.

[Jowka]

A czy czuliście/czujecie się "kochani" przez Waszego terapeute? Jeśli tak, to czym się to objawia?

[Jowka]

A czy czuliście/czujecie się "kochani" przez Waszego terapeute? Jeśli tak, to czym się to objawia?

[Candy14]

Jowka, zalezy co pod tym rozumiesz. Terapeuta nie jest od zapelniania glodu uczuc. Czulam sie rozumiana przez moja terapeutke a to bylo bardzo wiele

[Candy14]

Jowka, zalezy co pod tym rozumiesz. Terapeuta nie jest od zapelniania glodu uczuc. Czulam sie rozumiana przez moja terapeutke a to bylo bardzo wiele

[Jowka]

Candy14 chodzi mi właśnie o takie zrozumienie i akceptację, coś, co każdy z nas powinien doświadczyć w sowim rodzinnym domu, od samego początku...

[Jowka]

Candy14 chodzi mi właśnie o takie zrozumienie i akceptację, coś, co każdy z nas powinien doświadczyć w sowim rodzinnym domu, od samego początku...

[Candy14]

Ja tak mialam. Chyba po raz pierwszy ktos nie lekcewazyl moich problemow i nie mowil, ze wymyslam.

[Candy14]

Ja tak mialam. Chyba po raz pierwszy ktos nie lekcewazyl moich problemow i nie mowil, ze wymyslam.

[Jowka]

Ja tak mialam. Chyba po raz pierwszy ktos nie lekcewazyl moich problemow i nie mowil, ze wymyslam.

 

A długo Ci zajęło "przyjęcie" do siebie tego, że ktoś akceptuje Cię właśnie taką, jaką jesteś? Bo ja np nie mogę tego totalnie zrozumieć. Skoro pierwsza osoba na świecie, która powinna Ci taką akceptację (i w tym sesnie miłość) okazać tego nie zrobiła, to dlaczego miałby chcieć to robić ktoś inny, po tylu latach?

[Jowka]

Ja tak mialam. Chyba po raz pierwszy ktos nie lekcewazyl moich problemow i nie mowil, ze wymyslam.

 

A długo Ci zajęło "przyjęcie" do siebie tego, że ktoś akceptuje Cię właśnie taką, jaką jesteś? Bo ja np nie mogę tego totalnie zrozumieć. Skoro pierwsza osoba na świecie, która powinna Ci taką akceptację (i w tym sesnie miłość) okazać tego nie zrobiła, to dlaczego miałby chcieć to robić ktoś inny, po tylu latach?

[Candy14]

hmm chyba od pierwszej chwili odkad wywalilam z siebie na pierwszej sesji ze lzami w oczach, ze juz nie daje rady czulam, ze mnie nie ocenia a rozumie i to co mowie nie jest dla niej niczym dziwnym. Nawet tych lez sie nie wstydzilam :)

Sporo jest ludzi ktorzy akceptuja mnie taka jaka jestem i dla nich staram sie zmieniac na lepsze..i nie jest to rodzina

[Candy14]

hmm chyba od pierwszej chwili odkad wywalilam z siebie na pierwszej sesji ze lzami w oczach, ze juz nie daje rady czulam, ze mnie nie ocenia a rozumie i to co mowie nie jest dla niej niczym dziwnym. Nawet tych lez sie nie wstydzilam :)

Sporo jest ludzi ktorzy akceptuja mnie taka jaka jestem i dla nich staram sie zmieniac na lepsze..i nie jest to rodzina

[black swan]

Zresztą i tak ten sposób wychowywania miałby swoje wady, bo raczej nie byłby skuteczny, by utrzymać dyscyplinę, posłuszeństwo.

Dyscyplinę i posłuszeństwo osiąga się wychowując dziecko odpowiednio od samego początku. Niby dlaczego niektóre dzieciaki rzucają się przy mamusi na podłogę z rykiem w sklepie jak nie dostają lizaka? Bo zostały nauczone, że takie metody działają i tak powinny się zachowywać, aby dopiąć swego. Małe dziecko (około 3-letnie) jest rozwinięte na poziomie dorosłego psa i uczy się w taki sam sposób jak ten pies.

[black swan]

Zresztą i tak ten sposób wychowywania miałby swoje wady, bo raczej nie byłby skuteczny, by utrzymać dyscyplinę, posłuszeństwo.

Dyscyplinę i posłuszeństwo osiąga się wychowując dziecko odpowiednio od samego początku. Niby dlaczego niektóre dzieciaki rzucają się przy mamusi na podłogę z rykiem w sklepie jak nie dostają lizaka? Bo zostały nauczone, że takie metody działają i tak powinny się zachowywać, aby dopiąć swego. Małe dziecko (około 3-letnie) jest rozwinięte na poziomie dorosłego psa i uczy się w taki sam sposób jak ten pies.

[depas]

black swan, jako dziecko byłem nauczony właśnie takich zachowań o jakich napisałaś powyżej, robiłem histerie żeby dostać to czego chciałem, bo ta metoda działała, moja mama poddawała się i ulegała mi, co oczywiście wykorzystywałem ile wlezie. Kocham i zawsze kochałem moją mamę, ale teraz jako dorosła osoba wiem że to i inne jej postępowanie było niewychowawcze i w dużym stopniu wpłynęło negatywnie na to jakim jestem człowiekiem, jakich nawyków nabrałem, jak postępuje w pewnych sytuacjach. Nigdy nie nauczono mnie dyscypliny, nie byłem posłuszny, bo wiedziałem że nie muszę, taka jest prawda.