Samotność

[sleepwalker]

Dobrze, ze sie 'wygadales'. Tez czasem mam wrazenie jakbym ogladala jakis program, teleturniej... gorsza czesc to ta w ktorej uswiadomi sie sobie, ze to jest prawdziwe zycie w ktorym uczesticzymy, musimy cos robic.

[ardhexyd]

Podsumowując, czuję się po prostu niezrozumiany, mało trafiam ostatnio na osoby z którymi serio czułbym się w 100% dobrze, pewnie, przy

których mógłbym być dobitnie szczery, być sobą, takim jakim jestem i nie naginać się na siłę do kogoś.

Czyli przyjaciel, niektórzy marzą o miłości, ja się do niej nie nadaję więc marzę o takim dobrym przyjacielu lub bliskim "kumplu",

bo na razie znajomości z kobietami to nie na ten moment, było ich trochę, ale teraz nie czuję się pewnie w ich towarzystwie,

z resztą łatwiej znaleźć fajnego kumpla czy przyjaciela niż sensowną koleżankę czy przyjaciółkę.

 

A samotność buduje urojenia, im dłużej się w tym tkwi tym człowiek wygina rzeczywistość i pojawiają się typowe

zniekształcenia poznawcze.

[Sparrow89]

To chyba już taka nasza przypadłość, że z takim syfami w głowie mamy czujemy się samotni. Ciężko wyłowić ze społeczeństwa kogoś przy kim czułoby się w 100% dobrze. Ta osoba musiałby być równie dobrze popieprzona :) Z drugiej strony myślę, że mając wiele problemów w głowie zamykamy się na innych i skazujemy w jakiś sposób na samotność.

 

Przy okazji chciałbym się przywitać jako, że to mój pierwszy post na forum:)

[Follow_]

ardhexyd, nie zgodzę się, że łatwiej znaleźć przyjaciela niż faceta/kobietę.

Taki prawdziwy człowiek zaangażowany w przyjaźń jest skarbem. O ile uczucie w związku może nie być odwzajemnione a ludzie łączy seks i wspólne spędzanie czasu o tyle przyjaźń wymaga czegoś więcej i MUSI być odwzajemniona.

 

Takie mam odczucia.

[Petek]

Zawsze chciałem mieć grupe znajomych/przyjaciół nigdy nie miałem

To wszystko przed Tobą jeśli tylko się postarasz

 

Nawet jak się staram angażuje niema tego w drugiej osobie o taka powierzchowność.

[Zebrec]

Petek, a co robiłeś w tej kwestii? Jak można wiedzieć oczywiście.

[kazimierz61]

Im bardziej pochłania mnie choroba, tym bardziej czuję się samotny i zamknięty w sobie.

[katia010]

mateusz_, heh, post w sumie dawny, ale wyłowiłam go bo kiedyś byłam w podobnej sytuacji, właściwie to wiele razy - chodziłam do kina, do teatru sama, bo nie było chętnych. Powiedzmy sobie szczerze- chodzenie do takich miejsc samemu to nie to samo co w grupie znajomych, ale lepsze to niż siedzenie w domu. Nie ma we mnie charyzmy, tłumów nie przyciągam, w liceum prawie do nikogo się nie odzywałam. Teraz się odzywam, ale nieraz bez odzewu. Ciężko jest zmusić kogoś by ruszył w końcu swoje 4 litery z domu - myślę, że obok mojego braku charyzmy i dziadostwa, to drugą ważną przyczyną tego stanu rzeczy -jest dziadowskie lenistwo ludzi. Nauczyłam się że akurat w moim przypadku spontanicznie rzucone hasło "chodźmy do kina" nie działa. Dlatego wolę o wile wcześniej kogoś uprzedzić o jakimś wydarzeniu. Ostatnio tą metodą udało mi się uzbierać trochę ludzi - właśnie na nocny maraton filmowy. Część byłą zadowolona, część nie. Cieszę się jednak, że chociaż w tym gronie znalazła się jedna osoba, której spodobały się te filmy i że nie przeżywałam tak tragicznie jak kiedyś marudzenia całej reszty. Właśnie takie przejmowanie każdym słowem i gestem strasznie oddalało mnie od ludzi i na pewno ten problem nie jest jeszcze zupełnie za mną. Ale radzę nie zniechęcać się, na pewno się w końcu ktoś znajdzie kto nie będzie miał nic lepszego do roboty. Mi się chociaż dwa razy udało.

[Gość]

Zawsze chciałem mieć grupe znajomych/przyjaciół nigdy nie miałem

To wszystko przed Tobą jeśli tylko się postarasz

 

Nawet jak się staram angażuje niema tego w drugiej osobie o taka powierzchowność.

Może wybierasz nie te osoby?jakaś przyczyna istnieje ,że akurat tak jest.

[kazimierz61]

Wczoraj miałem okazję rozmawiać z Małgosią siostrą mojej żony, wypytywała się o moję zdrowie, a więc poopowiadałem jej prawie wszystko co na temat ChADu wiem. Ona jest jedyną osobą która jeszcze coś z tego rozumie, dużo więcej niż moja żona, i z przykrością muszę stwierdzić że nie zauważyłem żeby wszystko zrozumiała. Jedynie taki pożytek był z tej rozmowy, że się komuś zwierzyłem, wygadałem się, nie powiem ulżalo mi i nawet poczułem się mniej samotny. Później na wieczor rozmawiałem ze swoim bratem, też pytal o moje zdrowie, i doszedłem do takiego wniosku że ci ludzie którym się zwierzyłem w większości przytakują bez zrozumienia, poprostu ludziom się nie chce wierzyć że można się tak beznadziejnie czuć.

 

-- 17 mar 2015, 20:32 --

 

Moi pojechali do Bielska do Sfery, od trzech godzin siedzę sam, słucham muzyki instrumentalnej i piszę na forum, no wcześniej napaliłem w CO żeby było ciepło w domu na wieczór.

[Rashid]

Z tym zawieraniem nowych znajomości to chyba najgorzej na początku, gdy nikogo się praktycznie nie zna nie ma z kim spędzać czasu. Najtrudniej właśnie te pierwsze osoby poznać i zaangażować się. Jeśli się uda można częściej z tą osobą spędzać czas, a ta zapozna nas z innymi i tak dalej. W pewnym momencie trzeba wybierać z kim się chce ten czas spędzać. Taka moja teoria, ale tylko teoria, bo znajomych z którymi zdarza mi się spędzać wolny czas mógłbym policzyć na palcach jednej ręki :/ .

 

@ Katia Również często próbuje zorganizować wsród tych nielicznych znajomych których mam jakieś "eventy", ale kończy się zazwyczaj, tak jak piszesz, że nikomu się nie chce.

[koszykova]

Trzeba wziąć pod uwagę, że niektóre osoby i tak w grupie będą się czuły źle/niekomfortowo.

Jeśli się chce poznać ludzi to trzeba do nich wyjść. Dobrym pomysłem jest np. kurs językowy, tańca, itp. Jeśli nie ma na to środków finansowych warto przejrzeć fora dla nieśmiałych/samotnych - tam również ludzie szukają po prostu znajomych, kolegów.

[abrakadabra xx]

Kiedy jesteś zdrowy, dobrze się czujesz, nie ma problemu z samotnością, po prostu jesteś sobie, istniejesz, prowadzisz normalne życie, jesteś tu i tam i tam też, robisz swoje, przy okazji rozmawiasz z innymi, poznajesz ludzi, masz przyjaciół, samo przychodzi bez wysiłku. Najgorzej jest kiedy nie ma się nikogo, ( z różnych powodów, choroba, zmiana otoczenia, zmiana myślenia) wtedy jest trudno przełamać pierwsze lody, zwłaszcza kiedy jest się zdystansowanym przez zaburzenia. Chcesz kogoś mieć ale nie chcesz się narzucać, robić z siebie desperata a jak już się lekko wkręcisz w jakąś znajomość to mogą towarzyszyć ci wątpliwości, obawy, brak zaufania, czasami ludzie się zamykają po wcześniejszym otwarciu się.

 

-- 17 mar 2015, 22:15 --

 

Kiedy trzymasz dystans do innych, inni to wyczuwają i trzymają go do ciebie. Taki jest często problem z poznaniem wartościowych ludzi.

[kazimierz61]

Moi wszyscy pojechali do pracy, jestem sam i brak mi pomysłu na jakieś zajęcie, tzn. pracy w domu mam bardzo dużo, bo wszystko odkładam na jutro, tylko chodzi mi o takie zajęcie żebym nie musiał się zmuszać.

[koszykova]

Siedzę teraz przy laptopie i naszła mnie dziwna myśl: porozmawiałabym z kimś ambitnym... a może ot tak z kimkolwiek, byle konkretnie

[LadyMarmolade]

jestem samotna, nie muszę być sama, bo i wśród ludzi też się tak czuję..

[Semir]

Koło mnie są tysiące ludzi a i ja czuję się samotnym zresztą z natury jestem samotnikiem. Daje do wtedy w kość jak naprawdę nie ma do kogo się odezwać a teraz tak właśnie mam. Staram się coś w tym kierunku zmienić ale jak na razie bezskutecznie.

[Mae]

Zerwał ze mną facet, bo wg niego jestem do niczego. A co znaczy: ,,do niczego"? Za mało mówię i nie mam rozbuchanego popędu seksualnego.

[Rashid]

Ja mam czasem tak ogromną ochotę spotkać się z nowymi ludźmi, ale czuje, że moje obecne położenie nie daje mi na to odpowiednich możliwość, nie mogę się zrealizować w tej sferze. W tamtym roku zacząłem pracować i poza kilkoma fajnymi momentami i chwilami cały czas spędzam albo w domu, albo w pracy.

[Follow_]

Mae, w takim razie dobrze, że nie męczyłaś się ani dnia dłużej z kimś takim.

[justa1935]

Tak to duży problem, ale można sobie z nim poradzić. Najważniejsze znaleźć przyczynę tego stanu rzeczy.

[jakub357]

Ja, kiedy mam bardzo podły humor i gdy czuje się jak Hanka wjeżdżająca w kartony, to czuje jakbym miał suche serce. To te potworne uczucie marazmu, takiej szarej strefy - pustki emocjonalnej. W takim wypadku jestem zdolny jedynie do wyrażania żalu...

[kazimierz61]

Wczoraj prubowałem wytłumaczyć istotę ChADu mojamu najstarszemu bratu, cały czas twierdził że mnie rozumie, a ja mam wątplliwości. Z kolei wieczorem zadzwonił brat mojej żony, ja odebrałem, i o dziwo zapytał jak się czuję i jemu również prubowałem wytłumaczyć co to jest ChAD bo wyrazał żywe zainteresowanie i tu również mam wątpliwości co do tego czy wszystko zrozumiał. W domu przed samym sobą stwierdziłem że ludzie nawet ci najbliżsi mają nikłe pojęcie o tego typu chorobach, i zazwyczaj twierdzą że nie myśleli że to takie skomplikowane ten ChAD. Niestety każdy jest specjalistą od swoich chorób, a mnie tego zrozumienia od moich biskich tak potrzeba.

 

-- 23 mar 2015, 03:13 --

 

No i z takiego niezrozumienia również bierze się moja samotność, ludzi w koło pełno a ja czuję się samotny.

[Gość]

kazimierz61, Nie oczekuj od ludzi,że Cie zrozumieją to bardzo trudne a też wygodne bo nie trzeba się starać.W chorobie zawsze jesteśmy samotni i to każdej niestety.Dawno już odpuściłam sobie próby tłumaczenia komukolwiek co mi jest a to tylko nerwica . Trzeba to przeżyć ,doświadczyć wtedy można zrozumieć a taka opowiadając mało kto zrozumie jakie to trudne,bolesne,skomplikowane.

[maja_naga]

chętnie spotkam się z kimś z Warszawy lub okolic porozmawiać, moja samotność osiągnęła apogeum