Ataki (jak wyglądają, jak sobie radzimy)

[melon432]

Na ataki paniki paroksetyna, sertralina działa po 4 tygodniach

[eleniq]

Ja w momencie ataków dostaję strasznego lęku o przyszłość, przed samotnością i oczywiście nieszczęsne, bardzo intensywne myśli samobójcze. Uspokaja mnie hydroksyzyna 25mg doraźnie, wycisza. 

[Shad]

Ja nawet nie wiem, co się dzieje ze mną podczas ataku. Dostały one chyba jakiejś ewolucji na przełomie lat lub to zależy od sytuacji. Pierwsze ataki pojawiły się chyba jako efekt nadmiernego stresu, nie panowałam nad ciałem. Miałam drgawki, czułam się jakbym miała dostać padaczki lub czegoś. Później zaczęłam się budzić w nocy z myślą: zawał. Kilka razy byłam w szpitalu i nic, mam brać potas. Rodzinni przepisywali mi leki na uspokojenie, skierowali do "psychologa". Z jakiegoś powodu ataki ucichły, a potem nie mogłam nic połykać. Bałam się niemiłosiernie, że umrę. Chwała psychiatrze, że mnie uspokoiła. Jakoś ten lęk przełamałam. Potem depresja, spałam pół dnia, a potem myślałam, że się obudziłam, po czym okazywało się, że po prostu o tym śnię. Zmieniłam środowisko, uspokoiłam się i było ok.

Teraz ataki wróciły, ale za nic nie przypominają tych pierwszych. Pojawia się jakieś wspomnienie, myśl i różnie to bywa. W najlepszym wypadku zaczyna się od nagłego wdechu i potem niepokoju, w najgorszym zaczyna się jazda. Najpierw chcę wyrzucić z siebie tę myśl, jest niepokój, trzęsę się, ciężko oddycham, robię nagłe ruchy kończyn, serce szybciej bije, pojawia się napięcie i chyba się wyłączam. Czuję zagrożenie, mimo że go nie ma i tak przez pół godziny lub dłużej, bo mam jeden atak po drugim z chwilą przerwy. Najgorzej jest jak ktoś przyjdzie i mówi mi, że mam się uspokoić, a to tylko potęguje problem, bo po prostu nie potrafię. Terapeutka powiedziała, że mam zapisywać sobie te myśli, jeśli mi się uda. Przeczytałam je i brzmią głupio. Sama świadomość, że to, czego się boję brzmi głupio trochę pomaga. Jednak to są moje obawy i to, co zwykle pojawiało się w mojej głowie bez ataków, tak bardzo związane z przeszłością.

[sebastian86]

ja potrafilem zaslabnac przy ataku paniki

[Kamilakamila]

W dniu 29.09.2021 o 14:49, Smokva napisał:

Dość długo się zmagałam z dołączeniem do forum, zaglądałam tu często w trakcie ataków paniki aby tylko potwierdzić, że są ludzie, którzy maja podobne objawy i to nerwica…i że jeszcze dziś nie umrę… 

generalnie z nerwicą żyję od 4 lat. Zaczęło się nagle i zaskoczyło mnie bardzo. Wieczorem kładłam się do łóżka, aby po godzinie budzić się z galopującym sercem, dreszczami, narastającą paniką i dusznościami. Zawsze jednak przechodziło, a rano kiedy czułam się dobrze, całkowicie wypierałam z pamięci te sytuacje. Po kilku takich epizodach zaczęło się tourne po lekarzach wszelakiej maści. Badania krwi, hormonów, ginekologiczne, echo serca, EKG, holter, usg jamy brzusznej, rtg płuc, tomograf głowy, rezonans kręgosłupa, dopplery - wszystko w normie. Na siłę jednak doszukiwałam się kolejnych chorób, wydając dużo pieniędzy na prywatne wizyty, ponieważ diagnoza musiała być na już. Dodam, ze powyższe badania zrealizowałam w przeciągu ubiegłego roku. Nie wiem czy dobrze robię, ale nie biorę żadnych leków na nerwice. Jedynie ziołowe i to doraźnie. Chciałabym bardzo poradzić sobie z tym sama ale coraz częściej wydaje mi się, że chyba jednak nie dam rady. Moje hipochondryczne zapędy przeplatane są oczywiście okresami, gdzie jest naprawdę dobrze i czuje się rewelacyjnie, aż do czasu kiedy przychodzi moment, w którym coś zaczyna mnie boleć… cokolwiek… wtedy odpalam Google i szukam przyczyny, dowiaduje się, ze to ciężka niewydolność serca, rak albo inna choroba i zaczyna się nakręcanie, lekarze, badania itp. Kosztuje to mnie bardzo dużo nerwów, energii a przede wszystkim ciagle w głowie mam myśl ze umrę, ze to już dziś, a co jeśli tym razem zbagatelizuje objawy i okaże się ze faktycznie jestem ciężko chora? A co jeśli pojadę na wakacje w miejsce gdzie nie ma w pobliżu szpitala i jak mi się coś stanie to nikt mnie nie uratuje? A co jeśli będę sama w domu i nikt mi nie pomoże kiedy będę tego potrzebować ? A co jeśli lekarz coś przeoczył ? …

chcialam się z Wami podzielić ta historia, chociaż opowiadać mogłabym godzinami. Czytałam ich tutaj dużo, bardzo podobnych do moich lub całkiem odmiennych ale z każdego przebija lęk o swoje życie i jest mi z tego powodu strasznie smutno. 

Jakbym czytała swoją historię. Skąd to się bierze? :(

[Smokva]

22 godziny temu, Kamilakamila napisał:

Jakbym czytała swoją historię. Skąd to się bierze? :(

w sumie nie mam pojęcia Jeszcze tego nie odkryłam. Ale zdecydowałam się pójść do psychiatry bo już sobie nie dawałam rady. Jestem od miesiąca na lekach. Pomaga. Raz jest oczywiście lepiej raz gorzej ale generalnie mam nadzieje ze idzie to ku lepszemu:) 

Nie wszystkie objawy zniknęły - mam czasem duszności, zaciskanie w klatce piersiowej, szybkie tętno, uczucie niepokoju, wypieki i lodowate dłonie i stopy. Jednak jest mi dużo łatwiej bo coraz bardziej dochodzi do mnie to, że to nerwica. Wiem tez, że na efekt leków trzeba poczekać ale mam nadzieje ze wyjdę na prostą. 
Tobie również tego bardzo bardzo mocno życzę

[tychxoz]

Czy zdarzało Wam się podczas ataków paniki rozdrapywać sobie drobne ranki do tego stopnia, że leciała z nich krew? Moimi "ofiarami" są płatki uszu od wewnętrznej strony, mam już wyżłobienia... czasem to też małżowiny... jestem na terapii od roku, leki także biorę od roku, ale choć wiele się polepszyło to tego nie jestem w stanie się pozbyć

[otwarte_okno]

U mnie ataki zazwyczaj występują wieczorem. Dostaję takiego osłabienia w ciele, drażnią mnie wtedy dźwięki, jestem płaczliwa, mam ściśnięte gardło i czuje jakby mi ktoś ściskał klatkę piersiową. Więc staram się zachować spokój, wyrównuje oddech, jeżeli jestem na mieście to powoli idę spokojnie w stronę domu, w kościele siadam w ławce i siedzę, nie wstaje i siadam jak ksiądz każe. A jeżeli jestem w domu to ide do pokoju córeczek, gaszę swiatło i okrywam się ciężkim kocem (polecam, pomaga bardzo bo masz wrażenie jakby Cię ktoś przytulał) i jak leżę to często mam drgawki. To poprostu przeczekuję. Jeżeli już czuję się na tyle pewnie i dobrze to powoli wstaję. Czasem trwa to 30 minut a czasem 4 godziny. Od środy biorę Afobam 0,5 rano i wieczorem. Ale najgorzej jest po południu kiedy lek już działa znikomo. Niedługo bedę mieć konsultację w szpitalu psychiatrycznym. Nie poddam się nerwicy. Bedę walczyć.

[Illi]

W dniu 1.12.2021 o 16:08, otwarte_okno napisał:

A jeżeli jestem w domu to ide do pokoju córeczek, gaszę swiatło i okrywam się ciężkim kocem (polecam, pomaga bardzo bo masz wrażenie jakby Cię ktoś przytulał)

Najlepsze są do tego kołdry obciążeniowe, stworzone dokładnie w celu redukcji stresu i lęku. Kołdrę należy dobrać do własnego ciężaru ciała. Rzeczywiście otulenie czymś ciężkim przynosi znaczącą ulgę. 

[Madzialenka]

Witam!Na nerwicę lękową choruje już ponad 20 lat, chociaż już jako małe dziecko miałam lęki. Początkowe objawy była to straszliwa derealizacja. Myślałam, że oszaleje,nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Poszłam do psychiatry i dostałam lek po którym wszystko minęło. Jak tylko odstawiłam leki a przerobiłam ich już dużo,po jakimś czasie wszystko wracało. Ostatni epizod miałam 10 lat temu i dotyczył lęku przed chorobami.Bylam pewna, że jestem na coś poważnie chora. Miałam straszne zawroty głowy, otępienie,ledwo stałam na nogach. Dostałam kolejny lek i się poprawiło. Od 9 lat przyjmuje ten sam lek ale od jakiegoś czasu źle się czuję. Od tygodnia znowu wróciły zawroty głowy, otępienie, uczucie pływania, duszności a co najbardziej mi przeszkadza to jakieś rozmyte dziwne widzenie,jakbym wszystkiego nie ogarniała wzrokiem. Boję się, że stracę wzrok albo, że mi już tak zostanie. Miałam co prawda jeden dzień bez tego objawu bo skupiłam się na duszności ach ale znowu wróciło. Lekarz zapisał mi Rexetin, gdyż kiedyś go już brałam i działał dobrze. Czy po 9 latach lek mógł przestać działać? Pozdrawiam!

[otwarte_okno]

W dniu 3.12.2021 o 00:34, Illi napisał:

Najlepsze są do tego kołdry obciążeniowe, stworzone dokładnie w celu redukcji stresu i lęku. Kołdrę należy dobrać do własnego ciężaru ciała. Rzeczywiście otulenie czymś ciężkim przynosi znaczącą ulgę. 

Właśnie teraz leze pod ciezkim kocem jestem po wizycie u stomatologa i mam napad i musze jakos przetrwać.

[otwarte_okno]

W dniu 6.12.2021 o 14:17, Madzialenka napisał:

Witam!Na nerwicę lękową choruje już ponad 20 lat, chociaż już jako małe dziecko miałam lęki. Początkowe objawy była to straszliwa derealizacja. Myślałam, że oszaleje,nie wiedziałam co się ze mną dzieje. Poszłam do psychiatry i dostałam lek po którym wszystko minęło. Jak tylko odstawiłam leki a przerobiłam ich już dużo,po jakimś czasie wszystko wracało. Ostatni epizod miałam 10 lat temu i dotyczył lęku przed chorobami.Bylam pewna, że jestem na coś poważnie chora. Miałam straszne zawroty głowy, otępienie,ledwo stałam na nogach. Dostałam kolejny lek i się poprawiło. Od 9 lat przyjmuje ten sam lek ale od jakiegoś czasu źle się czuję. Od tygodnia znowu wróciły zawroty głowy, otępienie, uczucie pływania, duszności a co najbardziej mi przeszkadza to jakieś rozmyte dziwne widzenie,jakbym wszystkiego nie ogarniała wzrokiem. Boję się, że stracę wzrok albo, że mi już tak zostanie. Miałam co prawda jeden dzień bez tego objawu bo skupiłam się na duszności ach ale znowu wróciło. Lekarz zapisał mi Rexetin, gdyż kiedyś go już brałam i działał dobrze. Czy po 9 latach lek mógł przestać działać? Pozdrawiam!

Hej nerwica to podstepne dziadostwo. U mnie zaczeło sie też w okresie dzieciństwa. Bałam sie smierci, chorob, wchodzenia do miejsc publicznych, mam problem z kontaktem z ludźmi. Najgorsze jest to ze balam sie nawet zapytac cos ekspedientki. Takze wiem co czujesz kochana. Po zakupach, wizycie u stomatologa, czy jakich pobytach w miejscu publicznym musze "odchorować". Tez widze niewyraźnie, czasem takie biale cienie, mam drgawki, myślałam nawet juz ze moze mam guza mozgu albo padaczke ale psychiatra rozwial moje watpliwosci. Zawsze mozna zrobic sobie badania krwi w morfologii obwodowej juz wyjda rozne sprawy. Mi wyszlo ze mam lekki stan zapalny i to od próchnicy. 3 zeby do kanalowego leczenia plus nadżerka na szyjce macicy. Jezeli chodzi o leki to sie nie znam. Ja na początku mialam coaxil i hydroksyzyne. Ale objawy sie nasilaly tylko. Wiec teraz jest Egzysta 75 rano i wieczorem i Sertranorm rano i widze ze dziala bo nie mam juz tragicznych mysli. Lek jeszcze troche jest ale jest do zniesienia. Pozdrawiam

[Madzialenka]

5 godzin temu, otwarte_okno napisał:

Hej nerwica to podstepne dziadostwo. U mnie zaczeło sie też w okresie dzieciństwa. Bałam sie smierci, chorob, wchodzenia do miejsc publicznych, mam problem z kontaktem z ludźmi. Najgorsze jest to ze balam sie nawet zapytac cos ekspedientki. Takze wiem co czujesz kochana. Po zakupach, wizycie u stomatologa, czy jakich pobytach w miejscu publicznym musze "odchorować". Tez widze niewyraźnie, czasem takie biale cienie, mam drgawki, myślałam nawet juz ze moze mam guza mozgu albo padaczke ale psychiatra rozwial moje watpliwosci. Zawsze mozna zrobic sobie badania krwi w morfologii obwodowej juz wyjda rozne sprawy. Mi wyszlo ze mam lekki stan zapalny i to od próchnicy. 3 zeby do kanalowego leczenia plus nadżerka na szyjce macicy. Jezeli chodzi o leki to sie nie znam. Ja na początku mialam coaxil i hydroksyzyne. Ale objawy sie nasilaly tylko. Wiec teraz jest Egzysta 75 rano i wieczorem i Sertranorm rano i widze ze dziala bo nie mam juz tragicznych mysli. Lek jeszcze troche jest ale jest do zniesienia. Pozdrawiam

5 godzin temu, otwarte_okno napisał:

Hej nerwica to podstepne dziadostwo. U mnie zaczeło sie też w okresie dzieciństwa. Bałam sie smierci, chorob, wchodzenia do miejsc publicznych, mam problem z kontaktem z ludźmi. Najgorsze jest to ze balam sie nawet zapytac cos ekspedientki. Takze wiem co czujesz kochana. Po zakupach, wizycie u stomatologa, czy jakich pobytach w miejscu publicznym musze "odchorować". Tez widze niewyraźnie, czasem takie biale cienie, mam drgawki, myślałam nawet juz ze moze mam guza mozgu albo padaczke ale psychiatra rozwial moje watpliwosci. Zawsze mozna zrobic sobie badania krwi w morfologii obwodowej juz wyjda rozne sprawy. Mi wyszlo ze mam lekki stan zapalny i to od próchnicy. 3 zeby do kanalowego leczenia plus nadżerka na szyjce macicy. Jezeli chodzi o leki to sie nie znam. Ja na początku mialam coaxil i hydroksyzyne. Ale objawy sie nasilaly tylko. Wiec teraz jest Egzysta 75 rano i wieczorem i Sertranorm rano i widze ze dziala bo nie mam juz tragicznych mysli. Lek jeszcze troche jest ale jest do zniesienia. Pozdrawiam

Dziękuję

 

[Annkaa]

Witam, na nerwicę lękowa leczę się od roku. Biorę Parogen. Aktualnie pół tabletki. Ostatnie miesiące miałam wrażenie, że jest ok, że panuje nad sytuacją. Tydzień temu miałam trzecią dawkę szczepionki i się zaczęło. Uderzenia gorąca w głowie, klatce piersiowej, ból głowy taki uciskowy. Drętwieje mi twarz. Ciśnienie 140/100. Nie wiem już jak sobie radzić:-( ciągle się boje ze cos mi się stanie. Bałam się iść na to szczepienie i się tak nakręciłam że nie mogę tego opanować:-(

[Legion99]

W dniu 4.02.2021 o 14:42, tomasz19tomasz napisał:

Cześć, trochę mnie tu nie było a za chwilę minie 2 lata od pierwszego ataku. Więc może podzielę się jak to wyglądało i jak z tego wychodziłem (nie do końca wyszedłem). Może się komuś przyda.

Zaczęło się od bardzo mocnych ataków, czyli 2 lata temu miałem urojony zawał którego nie było, oczywiście wszystko z opisem w necie się zgadzało. Więc szybko kardiolog, EKG, etc. Tego samego wieczora byłem już zdrowy... a przynajmniej tak mi się wydawało bo z badań oczywiście nic nie wyszlo (psychiczna górka). Niestety w nocy znowu złapało, ledwo dowlokłem się do pracy. Musiałem wziąć zwolnienie jeszcze tego samego dnia. W ten sposób przemęczyłem się chyba tydzień więc poszedłem do psychiatry. Pamiętam że w tym czasie nie byłem w stanie nawet wejść po schodach, tak ogromne zmęczenie, oczywiście mnie się wydawało że umieram - kilka razy dziennie. U psychiatry, jak to u psychiatry ;), dostałem leki ale nie chciałem SSRI (miałem doświadczenie ze względu na inny epizod w życiu, mocno wpływają na życie seksualne), więc dostałem coś lekkiego. Nie pomogło, po 3 miesiącach musiałem przejść na SSRI bo już nie dawałem rady funkcjonować. Zdecydowałem się na psychologa, po 6 miesiącach zakończyłem terapię. Nie wiem czy można mówić o pełnym sukcesie w przypadku nerwicy. Generalnie leki + psycholog wyciągneły mnie na tyle że zacząłem schodzić z dawkami (konsultacje z psychiatrą). Dzisiaj jestem juz po SRRI (od 2 miesięcy). W międzyczasie wróciłem do biegania i funkcjonuję normalnie, no powiedzmy na 95% bo gdzieś jeszcze z tyłu głowy mam to wszystko i już chyba na zawsze tak zostanie :).

Cześć, i jak u Ciebie teraz sytuacja? Ja jestem na początku tej drogi od 4 miesięcy walczę z atakami, zażywam Depralin od dwóch tygodni i dodatkowo leki na nadciśnienie...

[Natt92]

Hej..

 

Piszę tu, bo trochę nie wiem co mam ze sobą zrobić. Od ponad miesiąca męczę się z atakami paniki. Zaczęło się niewinnie. 

Najpierw miałam bóle w klatce piersiowej i myślałam że boli mnie serce, więc poszłam do kardiologa, który stwierdził że to zapalenie połączeń mostka z żebrami - stwierdziłam spoko, pobiorę maść i mi przejdzie. Z czasem niestety, aż do teraz zaczęło się to rozwijać do uczucia jakby paliła mnie cała klatka piersiowa. To było jakoś w okolicy początku października. Minęło pół miesiąca, bóle nie przechodziły a zaczęły dochodzić problemy z jelitami - masa badań, które totalnie nic nie wykazywały, tylko limfocyty wywalone ponad normę. I tutaj zaczęło się moje nakręcanie, czytanie internetu, wyszukiwanie wszystkich możliwych objawów. W tym samym czasie po dwóch latach postanowiłam poszukać pracy, gdzie z poprzedniej mnie strasznie oszukali i byłam masakrycznie zrażona. Cały październik praktycznie wyłam ze stresu, myślałam że się totalnie do niczego nie nadaję, ale w końcu udało mi się znaleźć wymarzoną pracę. I tak, tydzień po otrzymaniu wiadomości że mnie przyjęli, jakoś na początku listopada kiedy zwyczajnie oglądałam sobie serial i totalnie o niczym nie myślałam, dostałam pierwszego w życiu ataku paniki. Objawiło mi się to w taki sposób, że najpierw zaczęło mi walić serce, potem dostałam drgawek i nie mogłam złapać oddechu, no myślałam że zemdleję. Poleciałam szybko na sor i pierwszy raz usłyszałam określenie atak paniki. Badania wyszły dobrze, prócz tych limfocytów cały profil sercowy miałam zrobiony i był ok. Ale od tego czasu zaczęłam mieć te ataki paniki co noc..W końcu odezwałam się do psychiatry, dostałam parogen, na którym wytrzymałam 7 dni, bo po 5 dniach brania po pół tabletki miałam przerzucić się na całą. I zaczęły się jazdy, dostałam trachykardii, zimne poty, cała klatka piersiowa płonęła mi z bółu, wtedy to już w ogóle myślałam, że to zawał i znowu poleciałam na sor...I znów wszystkie wyniki były w normie. 8 godzin na sorze miałam puls ponad 110 uderzeń i nie byli w stanie mi niczym tego zbić, kazali iść do kardiologa. Ja stwierdziłam, że mam dość tych leków i poprosiłam bo tamtym felernym dniu psychiatrę o zmianę leków i dostałam escitil. Nie brałam go 2 tygodnie, bo tak bardzo bałam się powtórki z rozgrywki, ale z dnia na dzień ataki paniki zaczęły robić się coraz bardziej dokuczliwe. W końcu się przełamałam, brałam go całe trzy dni aż dostałam skurczy dodatkowych serca (a byłam dopiero na połowie tabletki!), dzień przerwy sobie zrobiłam, po tym dniu znów skontaktowałam się, tym razem z neurologiem, psychiatrą i kardiologiem jednego dnia. I tak też dostałam skierowanie na holtera, ekg,  rezonans magnetyczny i miałam dalej brać te leki + pregabalinę sandoz. Niestety po jednym dniu, kiedy miałam wziąć specjalnie leki żeby zobaczyć jak to wyjdzie na ekg, te skurcze dodatkowe zrobiły się tak nieznośne że znów wylądowałam w szpitalu, znów pod kątem serca było wszystko ok...Dzień później zrobili mi holtera (nadal czekam na wyniki) i rezonans - tutaj wyszło, że mam przepuklinę kręgu kręgosłupa piersiowego. I tak sobie żyję od kilku dni, zastanawiając się, czy to, że nie mogę złapać oddechu, że mam uczucie jakby ktoś mi siedział na klatce piersiowej, jakby płonęły mi w niej wszystkie kości to kwestia tej przepukliny, nerwicy, czy mam coś faktycznie z sercem... Bo powiem wam że czuję się tak, jakbym była po jakimś super mega maratonie, jakbym nie miała na nic sił, bo nawet założenie butów powoduje u mnie zadyszkę. Cały czas nakręcam się, że dany dzień może być moim ostatnim. Jutro idę na pierwszą terapię, ale to wszystko co mi się od niedawna dzieje to jakieś chore piekło i nie daję rady. Boję się brać jakiekolwiek leki, bo boję się, że mogą mieć wpływ na moje serce i mnie wykończą. Nie wiem co zrobić...

[Dryagan]

@Natt92 a czego w sumie oczekujesz? Postępujesz jak sądzę właściwie - czyli sprawdzając wszystkie opcje. Jeśli diagnostyka pokaże, że dolegliwości nie są związane z chorobami somatycznymi - to wtedy sprawdzić psychikę i leczyć się na głowę (udać się do psychiatry i psychoterapeuty). Od stawiania diagnoz i właściwego leczenia są lekarze specjaliści, nie użytkownicy Forum. Możemy Cię co najwyżej wspierać duchowo, ale naprawdę trudno tu cokolwiek poradzić

[Natt92]

No mam nadzieję, że u mnie cokolwiek z nimi (skurczami dodatkowymi) zrobią, bo chociaż nie ma ich dużo to powodują u mnie kolejne ataki paniki, bo świruję na punkcie swojego zdrowia, więc to takie błędne koło jest >.< nawet nie wiem co mam sobie powiedziec, zeby bylo lepiej

[Shad]

Znowu mnie coś zaczęło brać, karuzela myśli na całego, teraz dodatkowo płaczę. W domu mam tylko trittico i wątpię, żeby coś to dało. T na pewno się ucieszy, w końcu mam jakiś problem, szkoda tylko, że wywołany przez nią. Ech...

[Farfalla1983]

cześć.nerwica zawładnęła moim życiem.najgorsze są te napady nie wiadomo kiedy po prostu pojawiają się i są straszne: skoki ciśnienia,tętno 120 wrażenie ze zaraz dostane zawału .udaru.,bol serca,klatki,duszność,kiedy indziej bóle głowy.brzucha.biegunki.bole kręgosłupa....i tak od 3 lat,prawie codziennie cos.... Jak tu normalnie żyć?

[Gormogon]

Ostatni atak lękowy miałam 20.01.22 r. na 3 z kolei konsultacji rozpoczynającej terapię. Odcięło mnie kompletnie, nie byłam w stanie nic powiedzieć. Przesłałam reagować na słowa terapeuty, nie byłam w stanie się na nią patrzeć. Spięłam się tak, że czułam każdy mięsień, dosłownie wszystko mnie bolało, zaczęłam źle oddychać i zrobiło mi się słabo. Nie dałam sobie pomóc. Zaczęłam gryźć wargę i skubać skórki u paznokci. Dopiero wtedy, gdy skupiłam się na liczeniu żeber kaloryfera i gałęzi drzewa za oknem udało mi się ogarnąć. Zostało 5 mint spotkania, podczas którego usłyszałam, że się ochroniłam a ta sesja była bardzo ważna. Ostatnie 5 minut podczas, których miałam się zdeklarować czy chce te spotkania kontynuować. 

[Mariolka8585]

W dniu 6.02.2022 o 20:50, Gormogon napisał:

Ostatni atak lękowy miałam 20.01.22 r. na 3 z kolei konsultacji rozpoczynającej terapię. Odcięło mnie kompletnie, nie byłam w stanie nic powiedzieć. Przesłałam reagować na słowa terapeuty, nie byłam w stanie się na nią patrzeć. Spięłam się tak, że czułam każdy mięsień, dosłownie wszystko mnie bolało, zaczęłam źle oddychać i zrobiło mi się słabo. Nie dałam sobie pomóc. Zaczęłam gryźć wargę i skubać skórki u paznokci. Dopiero wtedy, gdy skupiłam się na liczeniu żeber kaloryfera i gałęzi drzewa za oknem udało mi się ogarnąć. Zostało 5 mint spotkania, podczas którego usłyszałam, że się ochroniłam a ta sesja była bardzo ważna. Ostatnie 5 minut podczas, których miałam się zdeklarować czy chce te spotkania kontynuować. 

A próbowałaś sobie słuchać Instrukcji Głosowej jak się nie bać ataku paniki od Sabiny z bloga Niepanikuj? Ja sobie kupiłam, bo 
mi zaczęło się od stycznia. Najpierw robiło mi się głucho w uszach, później doszły zawroty głowy i palpitacje serca. Jak dopadał mnie lęk to nie mogłam tego powstrzymać przez kilka godzin. Wszystkie wyniki miałam OK. Kupiłam sobie to nagranie (tam jest na tym blogu zakładka sklep, taka mało widoczna) i ta dziewczyna sama miała nerwicę więc daje takie konkretne rady co robić. Ściągnełam sobie nagranie na telefon i teraz jak mnie lęk dopada to zakładam słuchawki i robię to ćwiczenie z nagrania. Jest o niebo lepiej! Co prawda dopiero miesiąc z tego korzystam, ale już na przykład nie uciekam w pracy do ubikacji tylko siedzę przy biurku i po chwili mija. A wcześniej to płakałam w ubikacji ze strachu. Spróbuj może Tobie też pomoże.

[Mariolka8585]

W dniu 24.04.2020 o 19:54, p1xel napisał:

Czy ataki mogą wyglądać tak, że czuje się obezwładniający lęk. drętwienie rąk i nóg, i takie gorąco że ledwo żyjesz? Chodzi o to że ja raczej nie miewałem ataków paniki, może rzadkie kilka lat temu. Ogólnie mam ciągłe zaburzenia lękowe z somatyzacją,(i depresję, jestem trochę hipochondrykiem), które są gorsze w stresujących sytuacjach, ostatnio wkręciłem sobie coś z dusznościami i kilka dni temu mi się chyba pogorszyło. Czuje sie beznadziejnie, a okresami łapie mnie taki strach jakiego nigdy w życiu nie czułem, nie do wytrzymania. Ledwo da się to wytrzymać, myślę czy to nie jest jakieś załamanie nerwowe...Mam alprazolam aurovitas 0,25 do brania w ostateczności, i jak to zniknie to będę zmuszony się tego chwytać, mam nadzieję że zadziała...Boję się że zwariuję, bo nigdy tak źle się nie czułem. Jak wpadnę w jakąs psychozę albo załamanie nerwowe to nie wiem jak się z tego wygrzebię.

Ja kupiłam sobie takie nagranie z bloga Niepanikuj który prowadzi dziewczyna która miała też nerwicę. Ona ma wiele cennych informacji u siebie. Takich praktycznych. Zaczęłam robić jej ćwiczenia no i kupiłam sobie nagranie Jak się nie bać ataku paniki. Ściągnęłam na telefon i słucham w pracy. To mi bardzo pomogło, bo tam jest takie ćwiczenie, którego po kilkunastu razach nauczylam się na pamięć. Teraz zamiast uciekać do ubikacji z płaczem to zakładam słuchawki i po chwili mi przechodzi. Jeszcze długa droga przede mną, ale już przynajmniej mogę pracować normalnie. Spróbuj może Tobie też pomoże. Tam na tej stronie jest zakładka sklep i tam jest to nagranie. Nie bede linkować, bo nie wiem czy tu można. Ze wszystkich rzeczy ta mi najbardziej pomogła.

[Mariolka8585]

W dniu 6.04.2020 o 00:15, mej11 napisał:

Jak myślicie czy można z tego wyjść? To znaczy czy kiedyś skończą się te ataki lęku i będziemy mogły normalnie żyć?

Ja wierzę, że można. Na Insta jest taki profil dziewczyny, która to miała. Nazywa się "niepanikuj". Ona się wyleczyła bez tabletek i terapii. Jest zdrowa od kilkunastu lat. Pokazuje różne rzeczy u siebie. Podróżuje, pracuje itp. No wszystko jak normalne życie. Jest bardzo wiarygodna w tym co robi. Ma też bloga niepanikuj. Ja kupiłam sobie narazie takie nagranie u niej w sklepie Jak pokonać atak paniki. Ściągam na telefon i słucham w pracy. Kiedyś uciekałam do kibla płakać jak miałam atak paniki, a teraz zakładam słuchawki i słucham. tam jest ćwiczenie na tym nagraniu i ono mi strasznie pomogło. Od kiedy zaczęłam stosować się do zaleceń widzę znaczną poprawę. Myślę nawet czy nie skorzystać z jej konsultacji. Narazie spóbuję sama, ale zobaczę jak będzie później. A widziałam u niej na Insta, że dużo ludzi właśnie pisze u niej, że im też się udało wyleczyć,.

[Bradlej95]

Cześć, mój atak paniki wyglądal następująco. Dostałem przyspieszonego bicia serca w markecie. Miałem takie myśli "gdzie ja jestem w tym momencie". Chociaż nie straciłem świadomości, wiedziałem, gdzie się znajduję i co robię. Miałem wrażenie jakbym nie był "tu i teraz".