zaburzenia osobowości (cz.II)

[Gość]

cieszy mnie to ,bo moim zamiarem nie jest powodowanie w Tobie odczucia ,że na Ciebie naskakuje .

[Bura]

Ooo, forum działa! Fajnie.

 

Wczoraj pierwsza wizyta u psycholog. Jestem dobrej myśli, wydaje się być fajną, sensowną, budzącą zaufanie kobietą. Czuję, że wie, co robi.

 

Trochę się boję, bo jednak uznała, że bez psychiatry i leków się nie obędzie. Miałam nadzieję, że da się tego uniknąć, ale obiecałam sobie, że nie będę się przed tym bronić - parę razy uciekałam przed lekami, a każdy kolejny nawrót choroby silniejszy...

 

Nigdy nie brałam takich leków, nie wiem, jak na mnie wpłyną, chyba boję się, czy mnie nie zmienią.

[Gość]

Nie ma się czego bać . fajnie ,Że psycholog wywarł dobre wrażenia ...to zajebiście istotne w budowie zaufania ..most psycholog -pacjent, to już zalążek sukcesu .

Zobaczysz ,że się i psychiatra jest ok ...a legendy o lekach nie są takie straszne .

Nie takie leki straszne ,jak je Ci co się leczenia boją malują :)

[Gość]

Bura,a mogłabyś napisać co Ci konkretnie dolega?Z skąd taka decyzja psycholog?

Jeśli to dla Ciebie zbyt intymne to nie było pytania

[Bura]

kasiątko, tak nie wchodząc za bardzo w szczegóły to osobowość zależna (zdiagnozowana podczas poprzedniej terapii), nerwica lękowa, skłonności do autoagresji.

 

Do psychiatry i ewentualnego wprowadzenia leków namawia mnie głównie dlatego, że niezależnie jak się zachowam podczas ataku paniki (czy będę dalej robić, co robiłam, czy też zwieję do domu ) nie skraca to jego trwania, ani nie sprawia, że jest mniej intensywny.

 

Zobaczymy, co powie psychiatra.

[Gość]

No fakt,jak masz słoności do autoagresji to decyzja psycholog mnie nie dziwi

 

Kurcze,coś mi się chrzani po tej awarii

Jeszcze mi net zwolnił bo limit przekroczyłam próba mojej cierpliwości

[Gość]

(czy będę dalej robić, co robiłam, czy też zwieję do domu )

no właśnie o to chodzi ,poddanie się lub przestraszenie własnych ,wspomnie z terapeuta ,wygrzebywanych z dna świadomość ...emocji ,może spowodować ucieczkę .A leki maja Cie jedynie lekko uspokoić i pozwolić zapanować nad panika .To wcale nie oznacza ,ze na lekach będziesz długo . Wszystko zależny od Twojej własnej (przyszłej reakcji na terapie .

[Bura]

LitrMaślanki, dzięki wielkie na uspokojenie. Komu jak komu, ale królowi Julianowi wierzyć trzeba.

[Korba]

trauma trauma trauma

dostałam wczoraj wiadomość, która mnie zdruzgotała.

wróciłam do starych zachowań. uspokajacze, alkohol i krew.

chcę umrzeć.

w jednym momencie runęły moje nadzieje zarówno zawodowe jak i osobiste.

jednocześnie ostatnie rzeczy, w których pokładałam nadzieję.

teraz nie mam już nic.

[Bura]

Korba, co się stało?

[Korba]

Odchodzi z firmy mój ukochany szef i ukochany mężczyzna. Być może nawet wyjedzie z miasta.

Mam złamane serce i czuję się opuszczona.

[Gość]

Czuję wstyd o tym pisać,ale muszę się gdzieś wyżalić a Wam już zaufałam.

Chodzi o mojego brata,jest alkoholikiem i znów dziś pije.Jeszcze próbował wyciągnąć o mamy 20zł oczywiście na chlanie a wie(do niego to chyba nie dociera)że nie ma pieniędzy nawet 20zł(niby do jutra jego kumpel chciał pożyczyć).

Nie pracuje od jesieni,wczesnej,siedzi pali i je a darmo a wszystko mu nie pasuje a to jedzenie nie smaczne a to ktoś mu jego(?????) tytoń zużył bo on sobie pokroił/.Obliczony na wszystko jak dorobił 50zł i kupił kiełbase to się baliśmy brać bo jakby nie było dla niego to by się wściekał"Dopiero kupiłem i już nie ma".Ciągle się złości, mnie poniża że głupia jestem,gadam od rzeczy i w ogóle takie.

Nie mogę chodzić na terapie bo nie mam kasy,mam zablokowany tel bo rachunek nie zapłacony,ciągle dzwonią z banku bo ratą wisimy a do niego to nic nie dociera.Tylko wyciąga co najlepsze bo my jesteśmy przyzwyczajeni,że jak kasy nie ma (i jego) to żyjemy bardzo skromnie i zjemy cokolwiek a on nie!On musi wszystko mieć.

Sorki,że tu piszę ale ja już czuje że nie wytrzymuje.Znów mam ochotę się głodzić.

Musiałam gdzieś się wyżalić a do psycholożki zadzwonić nie mam z czego.

Cholernie mi źle a rozpłakać się nie potrafie choć znów mnie oczy bolą bo łzy napływają nie mogąc znaleźć ujścia.

[Gość]

Boję się co to będzie jak wróci z chlania.On jest nieobliczlny a my też już tracimy cierpliwość

Edytowane 28 Stycznia 2011 przez Gość

[New-Tenuis]

Współczuję, Kasiu... A mama nie ma na niego żadnego wpływu?

[Gość]

Nie

jeszcze gorzej daje sobie z tym radę niż ja

[Gość]

Brat wrócił,ale na razie jest spokojnie.

Powiedziałam mu:"Sprawdzasz kto się pierwszy wykończy tyna alkoholizm czy ja na anoreksje.Obydwie są śmiertelne".

Nie wiem czy dobrze,ale czułam że muszę coś powiedzieć i dopowiedziałam,że pogadamy jutro.Nie mogę go zmusić do leczenia jeśli on nie chce,ale nie wiem co mam robić.

Uświadamianie problemu podobno jest wskazane.

Musi z tego wyjść bo ja go kocham.

Nie wiem co mam robić?

Może mi doradzicie?

[milano3]

Cześć !

Przyjechałem dzisiaj na przepustkę. Czuje się do dupy. W szpitalu pociąłem się kilka razy, nawiązałem ryzykowne zachowania seksualne, nie miałem ani razu psychoterapii (od 2 tygodni). Powiedzieli jak na razie że chory psychicznie, ale osobowość mam zaburzoną. Przeszedłem kilka dekompensacji psychicznie. W dodatku na sen podają mi Imovane i chyba jestem już uzależniony.

Aaaa. Na oddziale można palić i kopce jak komin. !

Kocham was wszystkich :*

[Gość]

Witam milano3 wśród swoich,

chodź głównie to tylko ja tu przesiaduje

 

Musiałam zjeść kolacje,choć czuje wstręt, bo lekarka zapisała mi Zeldox a on z zjedzeniem

Czuje się fatalnie bo mam biegunkę po Moklerze-muszę go jednak odstawić,

gorączkę-rano się cieszyłam że mam już tylko 36,1 a teraz 37,7.Niby nie wiele ale przy takich wahaniach-zdycham.

Na kolacje same leki wyciszające więc może przynajmniej sprawie nerwów mi ulży

[milano3]

ja w szpitalu zacząłem od tygodnia prowokować wymioty. Przez ten czas zrzuciłem dwa kilo. To chyba też niepokojące ...

[Gość]

milano3,bo w ten sposób tłumisz napięcia.

W szpitalu jest ciężko,też źle znosiłam.Szczerze mówiąc to za każdym razem bardziej mi szkodzili niż pomagali-ale tak był w moim przypadku nie musi być w Twoim.Najgorzej było gdy byłam przez 7m-cy z 1m-cem przerwy i bez przepustek.Dawali mi leki które nie działały,choć mówiłam że źle się czuje,to mi zwiększali dawkę.Teraz się okazało,że postawili mi błędną diagnozę i nie leczyli na to co powinni.

Także rozumiem Cię,że jest Ci tam ciężko,ale pamiętasz chyba,że jak byłeś w domu,to też już czułeś się coraz gorzej-nie spałeś przez kilka dni

[milano3]

tak Kasiu ...

Ale już wcześniej miewałem skłonności bulimiczne, a teraz to się tylko nasililo. Wymiotuje co najmniej 2 razy dziennie. Pieleniarki i lekarze o tym nie wiedzą. Oni są debilami ! Kazali mi mówić jak będe miał ochotę zwymiotować. Czy nie zdają sobie sprawy, że to jest silniejsze ode mnie.? Poza tym nie jestem idiotą !

[Gość]

A może?

 

Cóż ja też rzygam 2 razy dziennie-ze stresu,a nie z żadnej bulimii..

A w szpitalu-no to byli tacy co sie rzucali na ziemie i podcinali plastikowymi widelcami,żebrząc o chwilę zainteresowania.Co zrobic-demonstracyjne zachowania to normalka u pewnych osobników :)

[milano3]

Wiesz wymiotowanie 2 razy dziennie nie jest normalne. I powinnaś się nad tym ostro zastanowić. Kur.wa wszyscy z nas mówią, że nigdy nas nie dopadnie anoreksja ani bulimia a poźniej ? 40 kg przy wzroście 178 ?

Milo ...

Nie mów hop zanim nie przeskoczysz.

[milano3]

Aktualnie mam 180 cm wzrostu i ważę 56 kg. Co o tym sądzicie ?

[Korba]

hmmmm...., tydzień, dwa pobytu w szpitalu, lekarze są głupi, a Ty nabawiłeś się kolejnej dolegliwości?