Jak wyzwolić w sobie złość/emocje? Excusy.

Dział może nie jest dobry, ale lepszego nie znalazłem. Mój problem polega na tym iż w każdej sprawie potrafie znalezc tyle excuse-ów (powodów by czegoś nie robic), że po prostu od razu się poddaje. Nawet jeśli wiem, że to było by dla mnie dobre to zwykła drobnostka, małe zawahanie decyduje, że czegoś nie zrobię. Brzmi to może troche błaho z porównaniem z depresją, ale bardzo uciążliwe w codziennym życiu. Nie potrafie sie nikomu postawic, dlatego unikam kadego rodzaju kłótni itp. Nie potrafie o siebie walczyc, nawet w dobrej sprawie... chciałbym paru osobm coś wygarnąć, ale po prostu nie potrafie. Tyle lat chowałem się za excuse-ami, że inaczej nie mogę postapić... macie dla mnie jakies rady???

heh też tak kieeeeedyś miałam :)

Ale jak mnie deprecha siekła, to było mi wszystko tak obojętne, że wszystkim wszystkiego odmawiałam (bo nie dawałam rady)

Teraz czuję się dużo lepiej i dalej odmawiam (nie wszystkim już, oczywiście, ale jak mi coś nie pasuje, to myślę sobie: "A właśnie ku...wa, że mi się nie chce" .Proste jak drut :) I jakie przyjemne :)

Nie wiem w jaki sposób ma mi to pomóć ale dzięki za posta :)

Myślę ,że nikt Ci tu nie napisze w paru słowach : rób tak i tak. To nie jest takie proste. Ale w takim przypadku pomocna na pewno byłaby psychoterapia. Z psychologiem rozważania i stawianie celów i nauka asertywności. Pozdrawiam

to se nazywa asertywność

Trenuj na bliskich, bez emocji w głosie i akcentowaniu koncówek, na jednym wydechu i śmiało :) Później przerzuć się na innych, mniej związanych z Tobą osobiście. Albo najpierw pobluzgaj sobie w myślach, tak dla odwagi. Pozdrawiam

Ja moge oddac za free kilogram zbednych złości i emocji..

Nie wiem czy dobrze rozumiem? Mam nawrzeszczec na rodzicow?

Nie oczekuje wypowiedzi które powiedza mi dokladnie co robic, ale takich które w jakich sposób pomogą mi to zrealizować? Nie wiem typu "ubieraj sie na czerwono, bedziesz bardziej wk*rwiony" albo cos w tym rodzaju. Jakies cwiczenia umysłowe coś tego?

Tu nie chodzi o asertywnośc bo z tym nie aż tak wielkiego problemu (choc występuje).

Różnica między nawrzeszczeniem a postawieniem na swoim czyli wyrażeniu własnego zdania, że tego nie chę, tego nie potrzebuję albo wiem co dla mnie dobre, bo chyba o to Ci chodziło, porady szukać najlepiej od speców.

heh też tak kieeeeedyś miałam :)

Ale jak mnie deprecha siekła, to było mi wszystko tak obojętne, że wszystkim wszystkiego odmawiałam (bo nie dawałam rady)

Teraz czuję się dużo lepiej i dalej odmawiam (nie wszystkim już, oczywiście, ale jak mi coś nie pasuje, to myślę sobie: "A właśnie ku...wa, że mi się nie chce" .Proste jak drut :) I jakie przyjemne :)

bardzo budujący post, też miałam podobnie (nie dawałam rady). wydaje mi sie ze stawiając się można wiecej zyskac niz stracic - przynajmniej w sensie subiektywnym - zyskuje sie poczucie kontroli nad swoim zyciem, nawet jesli osoba której odmówilismy zechce sie zemścić to i tak zobaczy ze nie moze po tobie jeżdzic i nastepnym razem 2 razy sie zastanowi zanim zechce ci cos wrypac.

u mnie te sytuacje szczególnie dotyczą wykorzystywania w pracy i niejasnej sytuacji domowej.

ale moim zdanie najlepiej "trenowac" na całkiem obcych ludziach i "neutralnych" przewinieniach (np. wpychanie sie do kolejki w sklepie).

dla postawienia sie waznym osobom istotne jest poczucie własnej wartosci i kompetencji, dlatego nalezy je rozwijac!

Rozwijac? Spoko, ale jak?

Do kolejki nie będę się wpychał, bo sam nie chce aby ktoś tak robił mi (zasada Jakuba i Boga). Pierwszy semestr w nowej szkole podniósł moje poczucie własnej wartości na wyższy poziom, ale gdy myślę, że mam coś zrobić POWAŻNEGO to włącza się tem przestraszony, smutny 12-latek :) Jak sobie z tym poradzić?

chyba źle mnie zrozumiałeś. nie każę Ci wpychać się do kolejki tylko reagowac na to, kiedy ktoś tak robi i stanowczo zwrócić uwagę tej osobie.