Derealizacja. Depersonalizacja.

ak daleko stad mam do schizofrenii?

 

masz bardzo daleko i nie myśl już o tym. ile razy ja, mając depersonalizację, myślałem, że to koniec. i co? nic. wciąż jestem normalny :)

ale zgadzam się, ten stan jest okropny. przy silnym lęku pojawia się i trwa czasem dniami. to okropne uczucie, jakbym był ja i jeszcze raz ja obok. czasem myślałem, że to schizofreniczne rozdwojenie jaźni, ale moja p. doktor powiedziała: co ty sobie w ogóle wymyślasz! Stan nieciekawy, choć żyć z tym można, męcząc się okropnie.

VTEC, to co się z Tobą dzieje nazywa się fachowo dysocjacją.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Dysocjacja_%28psychologia%29

VTEC, to co się z Tobą dzieje nazywa się fachowo dysocjacją.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Dysocjacja_%28psychologia%29

 

bethi : nie wydaje mi się żebym miał cokolwiek wspólnego z tą definicją , a do histeryka na szczęście mi daleko ... podobnie jak przedmówcy nie cierpię tego stanu , bo tak naprawdę nigdy nie wiem czy to fikcja czy real (tesco ? ) ... wśród moich dziwnych zachowań których nie spotkałem jeszcze (?) na forum to takie w których celowo doprowadzam się do stanów mocno lękowych poprzez nadmiar kofeiny oraz kontakt z dużą liczbą ludzi .. to taka forma walki z nerwicą .. o dziwo mi pomaga bo bardzo szybko ucieka i umacnia mnie w przekonaniu że to wszystko zależy od nas i jest tylko w naszych głowach .

 

Pozdrawiam

Paweł

Te stany nie są mi obce To prawdziwy horror.Czy wszyscy nerwicowcy to mają

A wiecie co. Ja polubiłem właściwie te stany. Weźcie spójrzcie na to z innej perspektywy jak nie siedzimy w sobie i mamy już ten matrix to się odcinamy od tego świata jednocześnie :) dla mnie jest to fajne :) Trochę wolności :) Jeżeli można to tak nazwać.

Tomek fakt to może być i pewnego rodzaju fajna ucieczka gdyby nie jeden mały szczegół w moim przypadku mam małe dziecko i poczucie odrealnienia powoduję, że boję się o nie, że nie jestem wstanie zapewnić mu bezpieczeństwa bo nie jestem w stanie odróżnić realu od matrixa

ach no to w Twoim przypadku to rozumiem, nie jest fajna rzecz echh....straszne to czasami może być racja. Ja jednak każdą okazję ucieczki wykorzystuję.

A wiecie co. Ja polubiłem właściwie te stany. Weźcie spójrzcie na to z innej perspektywy jak nie siedzimy w sobie i mamy już ten matrix to się odcinamy od tego świata jednocześnie :) dla mnie jest to fajne :) Trochę wolności :) Jeżeli można to tak nazwać.

 

tomek to ja nie wiem ale chyba nie miales prawdziwego matrixa , ten stan jest niedozniesienia.. ale szacunek.

Jovita, być może nie miałem. Powiem jedno na dłuższą metę zgodzę się jest bardzo nie przyjemny ale przez pewien czas jestem zadowolony tego że nie mam kontaktu z rzeczywistością. Czuję się częścią innego świata :)

kurcze wspolczuje Wam, pamietam jak sama to mialam, koszmar po prostu na jawie i jeszcze nikt z bliskich nie rozumie o co nam chodzi. mi sie wydaje ze to jest spowodowane silnym lekiem.

Też mi się tak wydaje. Kiedyś byłem w hotelu i ile razy przed zejściem na kolację bałem się derealizacja była, potem bałem się derealizacji - mimo to była. Aż w końcu "zbuntowałem się" i pomyślałem, że nie będę mieć i nie miałem. Jeżeli miałem to pełna świadomość wracała po dłuższym czasie przebywania w stałym miejscu np. w pokoju.

Jednak, nie jestem do końca pewien, czy to uczucie, które miałem było derealizacją - rozpoznawałem osoby.

.Tomek, ciekawe i niebezpieczne podejście. Tak czy siak to ucieczka.

bethi, jeszcze nie wyszedłem z tego stanu. Cały czas staram się jakoś uciekać, to alko to hash to kurde nie wiem co. Ale z czasem papa powiem do ucieczek

.Tomek, weź mnie ze sobą - tam gdzie uciekasz, bo mi brak już pomysłów. Ni cholera nic nie chce mnie szlag trafić

bethi, za nic bym nikogo tam nie zabrał. W alko i proszkach się zatapiać to nie za dobry pomysł. Hipokryzja wiem, ale ja nikogo w to wciągać nie będę. Wolny wybór. Sama możesz zdecydować, ja nie pomagam wręcz odradzam i przeszkadzam w tym Wiesz co jest jeszcze dobre na relaks i lepsze samopoczucie? Może paranoja ale samookaleczanie. Mnie to zawsze uspokaja Mały OT zrobiłem, to do derealizacji za bardzo nie pasuje. Ale cóż :)

a mnie znów dopada swiat alternatywny. Nie umiem zrobić nic konstruktywnego. Mam futro na mózgu - jak mawia mój znajomy. I jeszcze pytanie małżona: co ci jest? a ja robie i tyle z tego. Co mam mu powiedzieć? własnie lewituję, kochanie. chcesz popłynąć ze mną?

Mooni, to chyba się razem tam wybierzemy Po prostu istny astral, matrix. W ogóle w innym świecie jestem a mózg to...właśnie gdzie on jest?? Chyba nie ma bo myśleć nie mogę

a mózg to...właśnie gdzie on jest

 

ja mam, bo mnie swędzi chyba, że to nieumyty czerep

 

przespacerkowałam się, piwkuję sobie, nie chce przechodzic. Dziecko patrzy jak na ufoludka, bo gadam od rzeczy (nie od piwa).

Może faktycznie .Tomek, odpalamy i wystrzeliwujemy się w kosmos. Tylko jeszcze Łajki poszukajmy. Jak będziemy głodni, będziemy mieli co jeść.

 

 

[ Dodano: Dzisiaj o godz. 12:58 pm ]

mam ciąg dalszy lotu. Już nie mogę powoli

 

 

[ Dodano: Dzisiaj o godz. 5:18 pm ]

no to wylądowałam. Niestety w jakiejś depresji.

Czy wy tez po tym macie depreche?

 

 

[ Dodano: Dzisiaj o godz. 12:15 pm ]

nieźle. widzę, że sama tu bywam. No cóż, może rozmowa samej z sobą coś mi da. Tym bardziej, że znów się oddzielam od siebie samej. I dobrze, bo mam miękkie nogi, więc jak będę lecieć, to się podtrzymam i może nie upadnę

Edytowane 9 Listopada 2007 przez Gość

Witam, jestem w tym cholernym stanie(Deralizacja,Depersonalizacja) od 4 miechow i mam juz dosc!

Nic juz mnie nie rusza, totalna obojetnosc na wszystko, brak uczuc, pamieci, koncentracji...

Nie wiem co sie dzieje od rana do wieczora jestem totalnie zawiniety, ludzie cos do mnie mowia a to pomnie spływa i nie zostawia zadnej reakcji.

Tak jak juz ktos pisal na forum ze mogłby wygrac w totka to i tak by go nie ruszylo.

Jeszcze te uciski w głowie, przemieszczajace sie jak by ktos ugniatal ciasto.

Tak jak niektorzy z was tez nie czuje swojego ja, jak bym sie gdzies rozpłynoł, mnie tu poprostu nie ma:(

Jesli chodzi o leki to biore Trilofan ktory poprawia rzeczywistosc, bo przedtem obraz mi pływal przed oczami jak we śnie.

Wiele mogłbym o tym pisac, ale mi sie nie chce.

To sie wyzaliłem:)[/b]

To sie wyzaliłem

 

no i dobrze

 

 

moje loty w kosmos odbywają sie przynajmniej co pewien czas, a ty orbitujesz cały czas... Może powinieneś pogadac z lekarzem?

moje loty w kosmos odbywają sie przynajmniej co pewien czas

Tomek, Ty to szczęście masz Ja latam co chwilę. I zauważyłem, że szczególnie wtedy kiedy się wku*wiam.

 

Co do reszty wypowiedzi Tomka to się zgadzam :)

Ja latam co chwilę.

 

Mooni, to w takim razie nastepnym razem możemy zsynchronizować loty, żeby się nie czuć osamotnionym

żeby się nie czuć osamotnionym Twisted Evil

łiiiiiiiiiiiiiiii :) ok Tomek, zgadzam się :)

Może to wyda się wam głupie ale spróbujcie zadać sobie pytanie kim jestem i czego pragnę (jeśli znacie odpowiedź to nie powinniście mieć derealizacji) jeśli nie to witamy na psychoterapii

 

Derealizacja jest ukrytymi pragnieniami i zagubieniem własnej tożsamości tej waszej tej indywidualnej tej jedynej

Ten stan mija powoli ale mija im więcej wiecie o sobie tym więcej pewności własnej,Wiem to nie dlatego że jestem geniuszem ale dlatego że spędziłem prawie dwa lata na terapii. Najgorsze 2lata

Może to wyda się wam głupie ale spróbujcie zadać sobie pytanie kim jestem i czego pragnę (jeśli znacie odpowiedź to nie powinniście mieć derealizacji) jeśli nie to witamy na psychoterapii

Czy "Jestem, który jestem." to satysfakcjonującą odpowiedź? I w jakiej skali czasowej? I w ogóle, co to za pytanie, "czego pragnę?"?

spędziłem prawie dwa lata na terapii. Najgorsze 2lata

 

to znaczy, że nic nie dała?