kosz

święta jajeczne a ja przeszłam na weganizm,z jednej strony chcę zjeść tą sałatkę,ciasto z drugiej chce pilnować diety.Nie jest mi dziś lekko,myśli s bo mam dość,zawsze coś odpierdzielę i z chrzanie wszystko.Byłam pewna,że jestem już zdrowa,a od wczoraj się zachowuje obrzydliwie.Sięgam po jedzenie-odkładam i łzy w oczach

wróciłam.

tak, jestem jak bumerang.

nie ogarnęłam się jeszcze, ale się staram.

próbuje mniej jeść, mniej rzygać.

no i spadłam trochę z wagi, ale wciąż jestem niczym wieloryb.

dzisiejszy dzień to totalna katastrofa. moje 'paskowane' udo mi będzie o nim przypominać.

zeszmaciłam się.

Ja Wam mijają święta?

Ja Wam mijają święta?

dupnie. jedzenie, dużo jedzenia, chęć zjedzenia, niemyslenia, nagle kontrola, przerażenie... ale bez wymiotowania, uff

Przeszłaś na weganizm ? wiesz, że bardzo ciężko jest dobrze zbilansować taki styl odzywiania w naszym klimacie... uważaj na siebie.

CZy ktos z was jadł kiedys jedzenie , przegryzał a pózniej wypluwał

bez połykania

ja tak miałam wczoraj i dzis

jadłam same słodycze

głównie twarde ciastka, zeby moc je rozgryzac zebami ,czuc smak i zapach a pózniej wyplowałam do toalety,

dzisiaj na dodatek miałam ochote na sernika, wyciągnełam z zamrażarki i takiego przegryzałam

wiem ,że beznadziejny pomysl...

ale cóz przynajmniej nie obciążyłąm żołądka

macie tak

catena, ja jadłam i wypluwałam w chusteczkę,żeby ograniczyć kaloryczność.

Laima

Laima

w sumie moje życie to ciągłe chudnięcie i tycie

najpierw schudłam 8kg- wróciło

następne podejscie 25kg-wróciło

obecnie 3 podejscie -ile schudłam nie wiem bo się nie waże

ale po swietach troche mi przybedzie ,bo zjadłam mimo wszystko więcej niż na codzien.

trudno się leczy zaburzenia odżywiania,najszybciej zrozumie Cie osoba,która podobny ma problem

..

catena, nie wypluwam już,przemieniłam się w żarłoka

a leczysz się?

lecze się od 6 miesiecy - to dopiero początek ale WIEM ,że się nie poddam

mimo,że wiele osob-przede wszystkim z rodziny nie wierzy ,że "takie gadanie" cos daje

ja widze poprawe, chociaż czasami mam wrażenie ,że się cofam w terapii,

ale zapewne to tylko moje złudzenie.

-- 09 kwi 2012, 15:36 --

oczywiscie miałam na mysli leczenie ambulatoryjne

poza to byłam

kilka razy hospitalizowana

catena, najważniejsze,że Ty widzisz,że Ci pomaga.

Hej.

Niedawno przyznałam się lekarzowi do moich problemów z jedzeniem. (na początku rozpoznanie anoreksja, później razem z depresją zmieniono diagnozę na zaburzenie osobowości)

Pewnie to będzie głupie pytanie, ale....

Czy kiedy już pozwolicie sobie na przykład na zjedzenie czegoś, to....czujecie jakbyście zawiodły swoją 'przyjaciółkę' anoreksję? Ja mam wrażenie jakby materializowała się i mówiła mi jakim beznadziejnym nieudacznikiem jestem, bo już nawet nie potrafię się zagłodzić.

Zresztą i tak czuję się strasznie, bo pomimo wszystkiego co robię to ważę 45 kg, co w skali bmi jest ledwo początkiem niedowagi.

Nienawidzę siebie za to.

Czy kiedy już pozwolicie sobie na przykład na zjedzenie czegoś, to....czujecie jakbyście zawiodły swoją 'przyjaciółkę' anoreksję? Ja mam wrażenie jakby materializowała się i mówiła mi jakim beznadziejnym nieudacznikiem jestem, bo już nawet nie potrafię się zagłodzić.

coś w tym jest

nothing_positive, witaj na forum.Dobrze,że chodzisz do lekarza.

nothing_positive, witaj na forum.Dobrze,że chodzisz do lekarza.

Witam, witam.

A ja żałuję, że kiedykolwiek zaczęłam chodzić do lekarzy. Od tego czasu moje życie to horror.

Czuję się jak wariatka, a nie zwykła nastolatka.

Zresztą...teraz tylko matura powstrzymuje lekarzy przed zamknięciem mnie znowu w szpitalu.

nothing_positive,

Czuję się jak wariatka, a nie zwykła nastolatka.

to Twoje odczucie

Może spróbuj również terapii.Szczerze polecam

nothing_positive,

Czuję się jak wariatka, a nie zwykła nastolatka.

to Twoje odczucie

Może spróbuj również terapii.Szczerze polecam

Chodzę na terapię, ale kochana pani terapeutka przyznała się już, że nie potrafi mi pomóc.

nothing_positive, to poszukaj innej/innego

nothing_positive, to poszukaj innej/innego

Wiem, powinnam, ale.....nie mogę się przyznać przed rodzicami, że chcę zmienić lekarza, bo by mnie zabili chyba.

Więc na przykład muszę znaleźć lekarza w tej samej cenie itp. itd.

Chociaż w sumie tłumaczę się tak teraz, bo tak naprawdę boję się tego, że będę musiała wszystko od nowa opowiadać. Nie mam siły.

nothing_positive, tak,opowiadać to wszystko o nowa też by mnie odstraszało,ale cóż..jak trzeba to trzeba

Możesz iść na NFZ np. w poradni pedagogicznej

nothing_positive, tak,opowiadać to wszystko o nowa też by mnie odstraszało,ale cóż..jak trzeba to trzeba

Możesz iść na NFZ np. w poradni pedagogicznej

Proponowano mi już to. (znaczy wydaje mi się, że o to ci chodzi)

Miałabym chodzić codziennie na kilkugodzinne terapie, ale w trakcie trwania zajęć szkolnych. Ja mam za chwilę maturę...muszę skończyć rok. Więc na razie odpada. Ale potem...niewykluczone.

nothing_positive, nie o to mi chodziło.Mam na myśli normalną,godzinną terapię.

Ja miałam przez rok problem ze znacznym przejadaniem się, dopiero jak sobie ciało zniszczyłam to otrzeźwiałam.

nothing_positive, nie o to mi chodziło.Mam na myśli normalną,godzinną terapię.

A! Wiem. Miałam mieć, dostałam skierowanie na nią i miałam chodzić do tak zwanego hostelu. Jednak...czekam w kolejce do przyjęcia od listopada chyba.

Ja miałam przez rok problem ze znacznym przejadaniem się, dopiero jak sobie ciało zniszczyłam to otrzeźwiałam.

Ja miałam przez rok problem ze znacznym przejadaniem się, dopiero jak sobie ciało zniszczyłam to otrzeźwiałam.

Każda z nas niszczy swoje ciało/organizm na swój sposób. Dobrze, że u ciebie carmen1988 jest lepiej. Ja nigdy nie będę zadowolona z własnego wyglądu.

nothing_positive, ja też już nie, szczególnie, że przez przytycie nabawiłam się szpecących mnie rozstępów.

Przez jakiś rok chorowałam na anoreksję, odkąd chodzę do psychiatry i biorę leki przechodzę ze skrajności w skrajność: przejadam się i głodzę. W poniedziałek zaczynam psychoterapię i mam trochę pietra.

nothing_positive, ja też już nie, szczególnie, że przez przytycie nabawiłam się szpecących mnie rozstępów.

:C

Kurczę, jak to jest, że większość ludzi na tej planecie zupełnie nie przejmuje się swoim wyglądem i są szczęśliwi.

A nas, tak niewinna, wydawałoby się, rzecz jak jedzenie doprowadza do tego, że...nie potrafimy cieszyć się z życia?