nieidealna

Szybkie pytanie, bo mam mętlik w głowie. Czy to, że w samotności upijałam się kilka razy w tygodniu i trwało to 3 miesiące (od kilku dni nie piję) świadczy o uzależnieniu? Naciągana teoria, według mnie, bo przecież nie piję teraz, nawet mnie nie ciągnie.

Póki co stanęło na etapie, że wszystko to autoagresja. Nawet się z tym zgadzam. Nie przepracowałam tego jeszcze, bo skupiamy się teraz na czymś innym, ale pewnie w końcu do tego wrócimy.

Mam podobny problem do @anna.o, z tą różnicą, że ja szukam w mojej T. opiekunki/niańki, nawet nie wiem, jak to określić. Kogoś, kto poświęci mi sporo czasu, przegada wszystko, co jest nie tak. Ostatnio przeżywałam, że ze względu na Święta nie miałam sesji, teraz w głowie tworzę różne scenariusze nadchodzącego spotkania.Zawsze nastawiam się na awanturę, nerwówkę, bo sporo złości we mnie, a kończy się na tym, że ze spokojem odpowiadam na pytania (bądź grzecznie odmawiam odpowiedzi). Przed rozpoczęciem terapii wiedziałam, skąd pochodzi, jak wygląda, gdzie jeszcze pracuje. Tęsknię za nią. Nawet chciałam dzwonić do jej drugiego miejsca pracy licząc na to, że ją usłyszę, zwrócę jej uwagę, nawet groźbą...

Tak, terapeutka wie, psychiatra też. Od tygodnia nie piję, więc jest nieźle.

Nie wiem, bo ani tego ani tego nie praktykowałam, ale sądzę, że umowa o dzieło. Wychudzenie czy otyłość?

Szanuję opinię. Końcówka była słaba, jak dla mnie, ale ogólnie mi się podobał.

Próbuję, już kolejny raz, zdrowo schudnąć. Może dzięki Wam się zmotywuję.

Wczoraj oglądałam "Dora, czyli seksualne neurozy naszych rodziców". Ogólnie film całkiem ok, choć jakiegoś wielkiego WOW nie robi. Mogę natomiast polecić "Utoya, 22 lipca". Film o Andersie Breiviku i jego ataku. Film "Sybil" też mi się podobał - o dziewczynie z osobowością wieloraką.

U mnie nawet przy 40mg (+ depakine 500 + perazin 50mg) emocje są nie do ogarnięcia, więc różnie działa, jak widać. Paroksetyna dobrze zadziałała w kwestii ED, ale poza tym jestem ogromnie rozchwiana na lekach.

Nie. Golonka czy schabowy?

Dziwnie. Od kilku dni jestem zmulona. Zawieszam się. Jakbym nie była sobą. Do tego nagły, silny nawrót F50, znów zrezygnowałam z leczenia E10.8. Czuję się źle. Fizycznie i psychicznie.

Nierzadko mam myśli samobójcze, ale zazwyczaj są one pasywne.

Sama nie wiem, co mi pomogło, że zaczęłam się ogarniać. Ostatnio na pewno dużo zdziałały leki (w końcu udało się trafić), które zdecydowanie ograniczyły mój apetyt, a co za tym idzie - nie wymiotuję tyle. Frustruje mnie jedynie, że nie mogę schudnąć jedząc normalnie, więc zdarza się, że przez cały dzień zjadam jeden niewielki posiłek, co również nie przynosi oczekiwanych efektów.

Ja nigdy nie miałam wstrętu do alkoholu, wręcz przeciwnie. Jako nastolatka piłam na imprezach, koncertach, w czasie studiów też sporo piłam ze znajomymi, ale zdarzało mi się pić samej. Od kilkunastu tygodni mam ciąg, który ciężko przerwać.