Nasz wspólny dzienniczek uczuć! ;-)

[Gość]

Ostatnio dużo się dzieje w moim zyciu rożnie sobie radze ale jakos widze ogromne postępy w pracy nad sobą.

[małpka bubu]

już któryś raz dorwałam coś czerwonego... poszłam po koszule, takie do biura, są jasnoróżowe i jasnoniebieskie, ale jak zobaczyłam tą wściekle czerwoną bluzkę... czasami myślę że potrzeba otaczania się czerwonymi rzeczami to forma zastępcza samookaleczenia - niechby i tak było, to jest to zdrowa forma bo taki czerwony grzebień nie spowoduje ryzyka zakażenia... skoro od gapienia się na tą barwę odpływ ten sam co przy samookaleczeniu...

 

kolejna rozmowa okazała się niewypałem, warunki pracy były złe, nie chcę byc domokrążcą bez podstawowej pensji... zostało napisac list motywacyjny i jutro iśc do kolejnej instytucji... ale tak mi się nie chce, skończy się na tym że zrobię to jutro rano...

 

w tesco nie było płynu do e-fajek - "szóstek" (6mg nikotyny na 1 ml płynu), jak nie będzie ich w carrefourze zostanie jechac na 2 koniec miasta do auchan... a jedenastek jedno opakowanie zostało, właściwie końcówka truskawkowego i trochę czekoladowego... mam nadzieję że będą jakieś fajne owocowe...

 

-- 12 sty 2013, 12:11 --

 

moje ciało chce mi coś powiedziec... co? czy właśnie przebijają się kolejne wspomnienia z nieświadomości, i to wspomnienia z bardzo wczesnego okresu dzieciństwa? Mam wrażenie jakbym docierała do zarania życia, poprzez autohipnozę wywołaną książką... nie wiem kiedy to ma miejsce w czasie... w tym stanie jestem bardzo malutkim dzieckiem, które pragnie przytulenia a jest samo... wiem że coś takiego było w szpitalach, karmienie co 3 godziny, dzieci w osobnej sali... czy w czasie niemowlęcym nie było wystarczająco tulenia bym nie była "tyranem"? Świadomie pamiętac tego nie mogę, ale w ciele się zachowuje... w układzie nerwowym...

 

pamiętam, miałam wtedy jakieś 2 latka, sama w łóżeczku i kroki matki przez korytarz który dla mnie zdawał się strasznie długi... matki odchodzącej do innego pomieszczenia, a ja sama w tym łóżeczku bałam się...

 

to pier.do.le.nie że pamięta się od lat 3; dlaczego w takim razie są to kolejne wspomnienia z tego okresu? to że narobiłam w pieluchę i "flejtuch" rodziców... te drzewka w Gubinie przycięte w wielkie kulki (potem mieszkałam gdzie indziej)...

 

wczoraj złapałam się na ssaniu kciuka...

 

zielone zasłonki, już w innym miejscu jak miałam może 5 lat... lalka która do tej pory gdzieś jest, taka czerwona...

 

sen parszywy, w którym symbolicznie złączyły się 2 okropne zdarzenia z przeszłości... tak, tamta 14 latka której przed komersem grożono a którą ktoś ostrzegł by nie szła sama do ubikacji - z czasów gdy byłam ofiarą przemocy szkolnej (8 klasa, stary system)... i ta próba g.. przez kuzyna gdy miałam lat 16 - pilnowałam wtedy 2 kuzynek bo się bałam że którąś może to samo spotkac... wiedziałam już przed że którąś to spotka, modliłam się by je obydwie nieszczęście ominęło i taki też los miałam zgotowany - co nie znaczy że w jakiś celowy sposób ściągnęłam na siebie to nieszczęście...

 

ech, musiałam założyc dziś tą wściekle czerwoną bluzkę...

 

-- 17 sty 2013, 12:11 --

 

cała w nerwach, goni mnie do kibla po wczorajszym... pewna sprawa na pewnym forum gdzie jestem moderatorem... pudło, lecz wolę spudłowac niż nic nie robic, gra toczy się o zbyt wysoką cenę... musiałam, musiałam zareagowac... różne zdania i kłótnia nawet ze skarbkiem o to... postąpiłam po swojemu, wkurzyłam się - dlaczego zawsze moje zdanie ma byc be a innych dobre? mam przestac ufac swojemu sumieniu i intuicji? zbyt wiele było sytuacji w domu w których moje zdanie było podważane... pewna osoba której totalnie nie znam a która pośredniczyła w sprawie potwierdziła mi że lepiej spudłowac niż nie zareagowac w ogóle... wczoraj padłam spac o 18tej i obudziłam się tylko na kolację - to mieszanka stresu, hydroksyzyny i propranololu mnie uśpiła (zbiegły się te leki w sobie, popołudniowy propranolol i hydro z doskoku)... wiem do diabła jakie to ma konsekwencje, wzięłam je na klatę... ani trochę nie żałuję swojego postępowania choc ze skarbkiem mamy różne zdania... tego typu reakcji przerabiałam już kilka, były celne, były też prawdopodobne pudła... zawsze to odchorowuję, na drugi, trzeci dzień fizycznie chora... tak wiele mam na dłoni...

 

rano skręcało mnie od poczucia winy, ale qr... czy mam przestac ufac swojemu sumieniu i intuicji, uwierzyc że inni wiedzą lepiej, co jest dla mnie dobre, że nie umiem podjąc dobrej i słusznej decyzji? sorry, są granice dostosowania się do innych...

 

potrzebuję głośnej muzyki, kawy, tulenia... sprawę poprawi też spotkanie partyjne, sami swoi, na dzień dobry przekonałam się że tam wszyscy ze sobą na ty - i bardzo dobrze, po co tworzyc sztuczny dystans... 4 godziny przesiedziałam tam podczas finału WOŚP, nasza partia przygotowywała darmową kawę, herbatę i ciasteczka dla wolontariuszy... tłumów nie było...

 

-- 17 sty 2013, 12:13 --

 

śnił mi się dziś piesek krewnej, którego głaskałam jak miałam 9 lat, dawał się głaskac... taki pozszywany był, miałam go komuś oddac a w konsekwencji załadowałam na wielką ciężarówkę i odjechaliśmy... śniło mi się że w jakiś sposób się wydłużył i z nim tańczyłam, toto na 2 łapach...

 

-- 19 sty 2013, 11:16 --

 

postanowiłam że wiosną rozpocznę odłączanie leków... jak nie z lekarzem to samowolnie... powoli, schodząc najpierw na 1,5 citalopramu/tegretolu , połówkę rysperydonu... antypsychiatryczna cząstka mnie wyje że jestem uzależniona od leków, psychiatry, czuję się jak narkomanka; nawet antykoncepcji hormonalnej nie mogę zacząc bo taki tegretol osłabia a tak chciałabym skarbka w pełni poczuc w sobie a nie oddzielac jakimś lateksem... poza tym, w razie wpadki żeby organizm był czysty, by leki nie zaszkodziły dziecku a teraz musimy dodatkowo przez tą chemię uważac by tego nie robic w dni płodne...

 

równocześnie wejdą zioła, taki dziurawiec, jest preparat "deprim" w aptece...

 

chcę je odłączyc do 2014 roku - i moi rodzice nie mieliby argumentu że leczę się psychiatrycznie a zatem to jest prawną przeszkodą do ślubu...

 

na większą przyszłośc - podejmę studia podyplomowe w zakresie edukacji seksualnej, najbliżej mnie jest Szczecin, w miarę tanio, 3 semestry... zdobyta wiedza pozwoli byc nauczycielką wychowania do życia w rodzinie a także pozwoli bardziej udzielac się w jakiejś organizacji pozarządowej w tym klimacie...

 

miauu, a za 2 godziny będzie u mnie braciszek, czyli do poniedziałku po południu będą dwaj kochani faceci ze mną...

 

-- 22 sty 2013, 11:26 --

 

kochany urwisek, malizną było czuć z jego pobytem... nie taki malutki, gimnazjalista... ale pamiętam po dziś dzień jak miał 3 dni, dostałam go w szpitalu na ręce a on na mnie spojrzał swoimi maleńkimi oczkami... kto mi tak podokucza...

 

szykuje się wyjazd z partii na szkolenie do Warszawy, z ogłoszenia wynika że zwracają koszt podróży i na miejscu wszystko zapewniają... dostaję świra na myśl o samotnej jeździe pociągiem... i czy będzie tam miejsce dla kogoś kto prędzej zaszyje się z książką niż pozna nocne życie miasta... wujek chory, odpada pobyt u nich...

 

chciałabym czuć z taką samą intensywnością jak poczucie winy inne uczucia... to mi towarzyszy zawsze, nawet w błahych sytuacjach jak czekanie w kolejce, przy wykonywaniu domowych obowiązków... stale czuję się winną... za byle pierdoły i poważne sprawy, jakby mózg nie odróżniał... z drugiej strony wkurzają mnie ludzie wymagający ode mnie bym bawiła się w długie tłumaczenie i kajanie się - to już doprowadziło do psychozy, staram się temu przeciwdziałać...

[Abbey]

zazdrość->złość->zazdrość->złość i tak w kółko

[mark123]

Wczorajszego wieczoru, gdy wróciłem z uczelni z kolejnym niezdanym egzaminem, matka powiedziała, że nawet nie chce myśleć, co mi ojciec zrobi, gdy się o tym dowie zanim to poprawię i że się jakby co wyprowadzi, bo nie będzie mogła na to patrzeć. Poczułem zagrożenie oraz obawę o przyszłość (następna sesja może być jeszcze gorsza a i do obrony już bardzo dużo czasu nie zostało), naszły mnie także schizowe myśli i chciałem zniknąć.

 

-- 01 lut 2013, 15:35 --

 

Dziś przed południem podczas rozmowy o uczelni bez konkretniejszego powodu naszedł mnie strach i schizowe myśli.

[mojanati]

No to ja tłumię wyrażanie złości.

Też tak mam, ale to podobno niedobrze, bo w końcu miarka się przebiera i następuje wybuch.

 

Ja sobie ostatnio często wybucham, niestety bo złość sobie we mnie ciągle buzuje. No i powinnam ją jakoś wyrazić, żeby się jej pozbyć, ale nie wiem jak.

Najlepiej byłoby od podstaw ukrócić przyczynę złości, ale to niemożliwe, więc wygląda na to, że muszę się pogodzić z tym, że przez jakiś czas będę musiała wyrażać złość, a że nie umiem lub nie chcę tego robić na bieżąco to wybucham.

Podobno nie ma złych uczuć, tylko są bardziej i mniej przyjemne, a wszystkie uczucia trzeba wyrażać. Tylko, że jak ja wyrażam złość to krzywdzę swoich bliskich.

 

Moja mama nie wyraża uczuć. Pewnie w tym tkwi problem. Gdzieś czytałam, że jeśli rodzic nie wyraża swoich uczuć, to dziecko nosi je w sobie. Więc ja oprócz swojej złości na rodziców i złości na męża noszę w sobie złość mojej matki na jej zmarnowane życie.

[mark123]

Ja sobie ostatnio często wybucham, niestety bo złość sobie we mnie ciągle buzuje. No i powinnam ją jakoś wyrazić, żeby się jej pozbyć, ale nie wiem jak.

Ja też nie wiem, jak w miarę normalny sposób wyrazić złość. Ja od razu wpadam w jakby szał myślowy, mam agresywne myśli nierzadko skierowane na rodziców.

 

Najlepiej byłoby od podstaw ukrócić przyczynę złości, ale to niemożliwe, więc wygląda na to, że muszę się pogodzić z tym, że przez jakiś czas będę musiała wyrażać złość, a że nie umiem lub nie chcę tego robić na bieżąco to wybucham.

Podobno nie ma złych uczuć, tylko są bardziej i mniej przyjemne, a wszystkie uczucia trzeba wyrażać. Tylko, że jak ja wyrażam złość to krzywdzę swoich bliskich.

Ja prędko nie wybuchnę, bo mógłbym mieć nieprzyjemności ze strony rodziców. Mnie pozostają agresywne fantazje. Ale przynajmniej nikogo nie krzywdzę. Tylko gdy miałem jakieś 10-11 lat, to trochę w pewnym sensie wybuchałem, gdy byłem u babci poza kontrolą rodziców. Ale potem zmieniłem swoje postępowanie.

 

Moja mama nie wyraża uczuć. Pewnie w tym tkwi problem. Gdzieś czytałam, że jeśli rodzic nie wyraża swoich uczuć, to dziecko nosi je w sobie. Więc ja oprócz swojej złości na rodziców i złości na męża noszę w sobie złość mojej matki na jej zmarnowane życie.

Być może tak jest.

Ja miałem w dzieciństwie przez rodziców zakazane okazywanie złości, więc u mnie może to jest przyczyną. Moi rodzice natomiast okazują złość, oboje są nerwowi, ale ojciec bardziej. Złości rodziców, szczególnie ojca zawsze się bałem. W sumie to dziś, gdy rodzice są wkurzeni, szczególnie ojciec, to się czuję jak jakieś... małe wystraszone dziecko, nie wiem czy to normalne.

[mojanati]

Mnie pozostają agresywne fantazje. Ale przynajmniej nikogo nie krzywdzę.

A siebie?

[Keraj]

U mnie też złość była na codzień. Mnie babcia wychowywała i była bardzo nerwowym człowiekiem.To zaś przeniosło się na mnie i sam jestem nerwowy, teraz mniej, bo walczę z tym i pracuję nad sobą. Ale niestety, trzeba się pilnować.

[mark123]

Mnie pozostają agresywne fantazje. Ale przynajmniej nikogo nie krzywdzę.

A siebie?

Fizycznie nie, psychicznie być może tak.

[black swan]

Jak już rozmawiacie o złości, to opiszę i swoją złość. Zawsze niszczyłam przedmioty w złości, waliłam w ściany pięściami, kopałam w drzwi, trzaskałam nimi, darłam się na głos (oczywiście gdy byłam sama). Ale jednak najlepiej wyżyć się na dworze, wziąć łopatę i przekopać kawał ogródka, odśnieżyć podwórko, potaczkować drewno do garażu, wsiąść na rower i w szale wjechać na jakieś wzgórze... Coś co zmęczy i wyczerpie. Na samo odstresowanie dobra jest adrenalina, np wspinaczka. Lub szybka jazda samochodem i niebezpieczne wyprzedzanie (nie naśladować). Ale ostatnio jestem dość opanowana, biorę tabletki i najwyraźniej działają. Nie ma impulsywnej nerwowości, żadnych ataków szału z nerwów, rzucania przedmiotami. Dobrze jest, nie denerwuję się byle czym i nie wpadam w szał jak mi kilka pierdół nie wyjdzie pod rząd jednego dnia.

 

-- 03 lut 2013, 00:28 --

 

Jakie to zaskakujące, że człowiek w przeciągu miesiąca może się tak uspokoić dzięki jakimś substancjom chemicznym.

[małpka bubu]

pewne smutne przypuszczenie odnośnie organizmu... jestem świadoma swojego ciała... i tak miałam iśc na cytologię i usg... mam przeczucie, że ten obfitszy okres w styczniu który się spóźnił 18 dni i gdy przeciekły mi dwa tampony, gdy zwykle mam skąpe... i tak jutro dzwonię do poradni się na to usg umówic... nawet jeśli, nic nie dałoby się zrobic... nawet jeśli, usg nie pokaże... czytałam, że tak działa natura, nawet wczoraj spaliłam 4 placki ziemniaczane... byc może leki się przyczyniły do tego... co nie zmienia faktu, że mi smutno...

 

dół narasta, od jakiś 2 tygodni prawie z domu nie wychodzę... lęki narosły... miauu... a z drugiej strony stany maniakalne, gdy za wiele w głowie...

 

nie chcę ładowac się kolejną chemią, mam dośc, z lekami czuję się jak narkomanka...

 

nie da się przyspieszyc wizyty u nowego lekarza, skoro ma opinię że dobry w Zielonej Górze i sporo osób u niego, za miesiąc dopiero...

[mark123]

Zadałem dziś pewne pytanie wykładowcy, a gdy otrzymałem negatywną odpowiedź, to poczułem chęć rozpłakania się. Niezły ze mnie psychol.

[Gość]

mark123, dlaczego zaraz psychol?skoro Ci się zrobiło przykro naturalny objaw.

[mark123]

mark123, dlaczego zaraz psychol?skoro Ci się zrobiło przykro naturalny objaw.

Ale błahy powód, więc nie wiem, czy naturalny.

[Gość]

mark123, widać nie tak błahy skoro spowodował taką reakcję pozwól sobie odczuwać swoje emocje nie chamuj ich,ale nie obwiniaj sie za nie .

[mark123]

mark123, widać nie tak błahy skoro spowodował taką reakcję pozwól sobie odczuwać swoje emocje nie chamuj ich,ale nie obwiniaj sie za nie .

Mnie się jednak wydaję, że błahy. Tak mam, że niektóre błahostki powodują u mnie taką reakcję.

[Gość]

mark123, ważne jest aby swoje emocje uzewnetrzniać nie tłumić w sobie .

[mark123]

mark123, ważne jest aby swoje emocje uzewnetrzniać nie tłumić w sobie .

Najpierw to musiałbym przede wszystkim zmniejszyć w głowie swoje reakcje emocjonalne, bo chyba niektóre są przesadzone i to grubo i gdybym to uzewnętrzniał, to wyglądałbym (w zależności od okazywanej emocji) mniej więcej jak: beksa, nerwus/dzikus, tchórz, niedorozwinięty. A nie chcę tak wyglądać.

[acherontia styx]

Czuję strach przed najbliższą przyszłością.

Zbyt wiele ciężkich i stresujących rzeczy się nawarstwia. Egzamin zawodowy na studiach, decyzja o przymusowym leczeniu matki, moja terapia, która rozpierd*la mnie na kawałki i nie wiem czy poradzę sobie z poskładaniem się na nowo i jeszcze parę innych rzeczy mniej istotnych. Boję się, że sobie nie poradzę...

[Gość]

leaslie, jak to tak razem składasz to może groźnie wyglądać, ale może spróbuj po kolei na to spojrzeć jak na fragmenty. Jak się weźmiesz za jedną rzecz,a później kolejną to tak strasznie może już to nie wyglądać.

[acherontia styx]

niewidoczny, o przełożeniu terminu egzaminu zawodowego nie ma mowy - zablokowałabym tym sobie możliwość dalszej edukacji na co najmniej rok. Terapii też nie chciałabym przerywać, odkładać na później, bo wiem, że jak teraz przerwę to już nie wrócę. Ewentualnie decyzje o leczeniu można odroczyć w czasie, jednak T. chce mnie przygotować do podjęcia decyzji o leczeniu matki czyli temat chcąc nie chcąc wraca.

[Keraj]

Cześć leaslie :) Też niedawno zacząłem terapię. Wiadomo nie jest łatwo, ale cóż - mi się wydaje, że to jedyna droga, by się w tym życiu wyprostować. Czasem są chwile, że myślę, że już the end. Ale na szczęście to chwilowe. Podnoszę się i ide dalej.. Życze Ci dużo siły.

[małpka bubu]

lekarka zaprzeczyła moim przypuszczeniom, jednak nie pójdę już do niej bo odczułam dyskryminację ze względu na brak pracy - w Zielonej Górze nie ona jedna tej specjalności...

 

zbieram ostatnio kolczyki - pióra, dziś dorwałam pomarańczowe i czerwone a w rossmanie są jeszcze niebieskie...

 

czekam z niecierpliwością na walentynki - bierzemy udział w akcji One Bilion Rising (Zielona Góra,akcja ogólnoświatowa, tańczenie przeciwko przemocy wobec kobiet), pójdziemy na pizzę, pójdziemy do teatru... miodzio!

 

kupiłam dwa płyny kawowe do e-papierosa, był lekki a kawowy i truskawkowy to moje ulubione...

[mark123]

Jak sobie pomyślę, jakie schizy emocjonalne oraz myślowe mogą mnie czekać przez najbliższe 2 lata (w sumie to już się pomału zaczyna) to mam ochotę sobie "wyciąć" tą część odpowiedzialną za odczuwanie emocji (a i myśli wtedy nie będą dokuczliwe), albo najlepiej zniknąć

 

-- 26 lut 2013, 14:52 --

 

Czuję chwilowo przykrość, złość przez ojca, z powodu błahostki, jak to w moim przypadku często bywa. Chwilowo, bo jak znam siebie, to za moment nie będę już tego czuć.

[małpka bubu]

lęk, paniczny lęk mnie niszczy, wszędzie widzę zagrożenie - dlaczego opisałam w dziale PTSD... sama nie jestem w stanie wyjść z domu, boję się... boję się z pozoru niewinnego dźwięku domofonu...

 

jestem na etapie buntu, podważam wszystko -

 

z jakiej racji społeczeństwo narzuca mi że jako bezrobotna mam być zgorzkniała? a ja widzę także to, że teraz więcej czasu przebywam z moim narzeczonym... jutro idę na warsztaty krytycznego pisania w stowarzyszeniu kobiecym BABA... dlaczego gdy już jestem w tej pracy mam o niej myśleć cały dzień? nie umiałam na stażu się odciąć, ledwo do domu przyszłam, zjadłam obiad a tu trzeba szykować ciuchy właśnie do pracy dnia następnego...

 

z jakiej racji narzuca mi się że będąc otyłą mam myśleć o dietach by się przystosować do panującego ideału piękna? z jakiej racji spycha się mnie na margines? i cały przemysł medyczny (straszą wszelkimi możliwymi chorobami, okaleczanie - zmniejszanie żołądka), farmakologiczny (różne specyfiki, trucizny na odchudzanie), kosmetyczny (kosmetyki na rozstępy itp.), dietetyczny - wiadomo, kasa...

 

z jakiej racji mając diagnozę choroby psychicznej mam być zależną od lekarzy i rodziny? lekarze zresztą wszelkiej maści nie wiadomo dlaczego zakładają że w każdej rodzinie panuje sielanka i informują o stanie zdrowia nawet wbrew woli pacjenta...

a tu jeszcze czytałam na WP że Donek nam szykuje niespodziankę, że będzie można wsadzać do psychiatryka osoby które nie popełniły przestępstwa http://wiadomosci.wp.pl/kat,1342,title,Powrot-psychuszek-zmiany-w-ustawie-o-ochronie-zdrowia-psychicznego,wid,15370845,wiadomosc.html ... zaj****te pole do nadużyć, niedługo wsadzą wszystkich co myślą inaczej, naprawdę kreatywne i wrażliwe jednostki, naszprycują jakimiś świństwami po których chodzi się jak zombie i niewygodnych ma się z głowy; osoby molestowane których cała rodzina stoi murem za oprawcą tam się znajdą i nigdy nie dojdą prawdy... i cóż z tego że z diagnozą myślenia psychotycznego obroniłam pracę magisterską, że działam w partii, że mam niewyparzoną gębę, mocną stronę która dopiero się ujawnia i wzrasta... cóż z tego że jestem oddana idei...

 

z jakiej racji wchłonęłam i wciąż jest wokół mnie świat który uznaje kobiecość za coś gorszego? wchłonęłam m.in że tam śmierdzę, wchłonęłam przekonanie pt szanuj się w znaczeniu jak cię ktoś dotknie to jesteś łatwa... mówi mi się, że mam być miłą, uległą kobietką, z wiecznie proszącym wyrazem oczu i przepraszającym za to że żyję... szlag mnie trafia gdy słyszę że ofiary przemocy same są sobie winne, o wtórnie wiktymizującym wymiarze sprawiedliwości - debilnych pytaniach na przesłuchaniach i w sądzie... na tych co mówią sama się prosiła rzygam, to totalne dno równe sprawcom... jeszcze powiedzą że prowokuję tym że lubię kolorowe kolczyki - piórka...

 

buntuję się nawet przeciw konieczności prysznica wieczorem - czasami padam na ryj i mam ochotę wykąpać się rano...

 

napotkałam kiedyś na artykuł w którym było pytanie co bym zrobiła, co bym chciała gdybym wyzdrowiała...

 

chciałabym być niezależną, pewną siebie kobietą, odważnie sięgającą swoich celów... coś się nie uda - dzielimy na kilka mniejszych etapów... chcę mieć niewyparzony ryj, wolę etykietkę bezczelnej i pyskatej niż zalęknionej... a jednocześnie będę kochającą partnerką/żoną (to już w przyszłym roku ), matką broniącą dziecka jak lew... chciałabym nadal się uczyć, rbić coś podyplomowo, uczyć się języków... i chciałabym zmienić fryzurę, wbrew temu że mówią że krótkie są niekorzystne dla puszystych...