Nasz wspólny dzienniczek uczuć! ;-)

[mark123]

Np. według Wikipedii jest 27 emocji.

[Anexxis]

coccinella, wstukaj w google "lista uczuc". Wyskoczy duzo opcji, wiele z nich to pliki pdf do sciagniecia. Te listy bardzo bogate :-) dla mnie pisane jak w innym jezyku. Sama zobaczysz :-)

http://alkoholizm.com.pl/content/view/381/96/

Tylko przyklad

[małpka bubu]

znowu czytam Alice Miller... kocham te książki!!! wymyśliłam sposób by miec je dla siebie... nagram na dyktafon w komie i na kompa... jak spokojnie przeczytam... takie piractwo na użytek prywatny, dla nikogo więcej...

 

kolejny raz co innego z tych książek wynoszę... w tej chwili, jak zaczęłam po raz enty "Twoje ocalone życie" lawina przyspieszyła, wypłynęło chyba z 6 wspomnień z dzieciństwa jedno po drugim... pozwalam sobie na odczucie wściekłości... na odczucie współczucia dla policzkowanej i szarpanej kobiety przez 2 mężczyzn (moi rodzice stwierdzili że widocznie była "niegrzeczna"), na odczucie przerażenia i chęc przytulenia kogoś po latach gdy wychyliłam się przez okno i usłyszałam szyderczy śmiech kilku osób i płacz kobiecy... coraz więcej pojmuję jak we wczesnym etapie obrzydzono mi moją rozwijającą się kobiecośc... czuję że to ma bardzo wiele do mojej pochwicy... skoro z jednej strony pragnę bliskości fizycznej ale z drugiej odczuwam ją jako inwazję... jako inwazję odczułam nawet kubeczek menstruacyjny...

Łamanie tych skryptów, to przebudzenie boli. Cholernie boli. Bo zasadzono mnie z myślą bym była słodką czereśnią, ale Ktoś gdzieś tam na górze spłatał psikusa, jestem kwaśną cytryną z mnóstwem witaminy M...

[carmen1988]

Czuje się dzisiaj maksymalnie zakompleksiona

[poem]

 

Czuję żal, niezadowolenie, wyobcowanie, przygnębienie, bezradność, zagubienie.

Heh, kopiuję nazwy emocji ze strony internetowej, sama bym ich nie wymyśliła, ale ja to wszystko czuję! Pewnie gdybym się nie zastanowiła to zapomniałabym o tym co czułam dzisiaj...

 

czyżbyś miała ten sam problem co ja z tłumieniem emocji i przez to nieumiejętnością ich rozpoznawania??

 

Tak. Nawet nie zdawałam sobie sprawy, że aż tak bardzo.

Na pytanie co czujesz najczęściej odpowiedziałabym, że nic. Ale już samo takie pytanie wywołuje choćby zakłopotanie.

[acherontia styx]

poem, to zupełnie tak jak u mnie.

Dopiero na terapii uświadomiłam sobie, że jest to moim problemem, nad którym będziemy pracować.

Na razie za zadanie dostałam obserwację siebie jak odczuwam smutek

[Anexxis]

Czuje cmy w brzuchu, tak jakby ekscytacje, ale podejrzewam, ze to tylko wiecej strachu.

 

Poczulam wzruszenie i wspolczucie gdy opowiadalismy sobie z kims wlasne historie.

 

Uswiadamiam sobie coraz bardziej jak bardzo przeraza mnie moj strach i odrealnienie. Bedne kolo, poniewaz boje sie wtedy jeszcze bardziej.

 

POczulam tez radosc, gdy zobaczylam jak jest dzisiaj slonecznie.

[mark123]

Czuje cmy w brzuchu, tak jakby ekscytacje, ale podejrzewam, ze to tylko wiecej strachu.

Ja coś dziwnego w brzuchu odczuwam zazwyczaj w sytuacjach, gdy się czegoś nie mogę doczekać, albo gdy o jakiejś konkretnej godzinie miało się coś wydarzyć lub miał ktoś przyjść i z nieznanych mi powodów to wydarzenie się opóźnia lub ktoś się spóźnia.

[poem]

poem, to zupełnie tak jak u mnie.

Dopiero na terapii uświadomiłam sobie, że jest to moim problemem, nad którym będziemy pracować.

Na razie za zadanie dostałam obserwację siebie jak odczuwam smutek

 

Ja ze swojej terapii nic nie wyciągnęłam.

 

Do tego, że "brak emocji" jest moim problemem, doszłam sama. Chyba więcej jestem w stanie zrobić sama niż licząc na terapię. Znaczy wiem, że terapia w dużej mierze może polegać na własnej pracy nad sobą, jednak u mnie to tak nie wyglądało. Teraz czekam na wolny termin w ośrodku psychoterapii i jakoś przez pewien czas wydawało mi się, że dopóki nie zacznę chodzić na sesje to mogę nic nie robić... Ale to chyba nie tak...

[monk.2000]

Jak już kiedyś pisałem uczuć u mnie mało, na tym polega jedno z moich głównych zmartwień. Uczucie pustki, czarnej dziury, nieistnienia, alienacji i anihilacji. Czasem staram się ją zapełnić, ale z pustego i Salomon nie naleje. I do tego uczucie przemijania i powolnego rozkładu.

[Coccinella]

Czuję się zawiedziona. Dużą nadzieję pokładałam w lekach i wierzyłam, że naprawdę pomogą. Ale nie pomagają.

[heartofice]

Jak już kiedyś pisałem uczuć u mnie mało, na tym polega jedno z moich głównych zmartwień. Uczucie pustki, czarnej dziury, nieistnienia, alienacji i anihilacji. Czasem staram się ją zapełnić, ale z pustego i Salomon nie naleje. I do tego uczucie przemijania i powolnego rozkładu.

 

Do tego jeszcze bezwartościowość, bezużyteczność, bezradność i smutek. Ogromny smutek.

[Candy14]

Do tego, że "brak emocji" jest moim problemem, doszłam sama.

Na terapii powinnismy dochodzic sami do pewnych wnioskow. Na tym polega praca na terapii...przepracowujesz problem a potem sama wyciagasz wnioski, sama szukasz rozwiazan, sama pracujesz nad zmiana. Terapeuta to tylko przewodnik ktory czuwa zeby wnioski byly sluszne

[poem]

Do tego, że "brak emocji" jest moim problemem, doszłam sama.

Na terapii powinnismy dochodzic sami do pewnych wnioskow. Na tym polega praca na terapii...przepracowujesz problem a potem sama wyciagasz wnioski, sama szukasz rozwiazan, sama pracujesz nad zmiana. Terapeuta to tylko przewodnik ktory czuwa zeby wnioski byly sluszne

 

Sęk w tym, że na terapii właściwie nic nie przepracowałam. Od jej zakończenia minęły dwa lata, przez ten czas trochę się w moim życiu zmieniło i czuję, że dopiero teraz potrafiłabym mówić ciut więcej.

[Anexxis]

Dzisiaj czujé lék przed jutrzejszá pracá, pójsciem tam. Przed wspo£pracownikami tez, czujé sié niekompetentna, choc na poziomie intelektualnym, wiem, ze jest troche inaczej.

[mojanati]

Oj ja też czuję lęk, zwłaszcza, że przez miesiąc tam nie byłam. Nie wiem co to będzie.

Zauważyłam też, że mam wrażenie, że wszystkie moje problemy znikną kiedy przyjdzie prawdziwa wiosna. Szkoda, że to nie prawda.

[mark123]

Dzisiejszego popołudnia dominuje dziwne uczucie, coś pomiędzy niepokojem, smutkiem, tęsknotą, nudą.

[Keraj]

Niby jestem na nowej drodze swego zycia, ale jeszcze mam takie ciągnięcia do starych schematów, bo tam było mi zawsze najbezpieczniej. Tak jak mi terapeuta mówił, kiedyś te zachowania - uciekanie w "coś" było dla mnie azylem, dziś jest jak kula u nogi. Ano, zdarzają się i słabsze chwile..

[poem]

Czuję się dobrze (jestem bardziej zrelaksowana, swobodna, odczuwam ulgę), gdy nie duszę w sobie wszystkich myśli.

I gdy ktoś mnie słucha i bierze pod uwagę to co mówię, jakieś zmiany są wprowadzane dzięki mnie - czuję się podbudowana (i zadziwiona, że mój pomysł nie był zły u że w ogóle ktoś mnie słuchał). Zwykle bym się tym nie chwaliła i nie brała pod uwagę tego rodzaju uczuć, zapomniałabym, bo jak ja tak mogę, no ale... Uczę się :)

[poem]

Czuję się dobrze (jestem bardziej zrelaksowana, swobodna, odczuwam ulgę), gdy nie duszę w sobie wszystkich myśli.

I gdy ktoś mnie słucha i bierze pod uwagę to co mówię, jakieś zmiany są wprowadzane dzięki mnie - czuję się podbudowana (i zadziwiona, że mój pomysł nie był zły u że w ogóle ktoś mnie słuchał). Zwykle bym się tym nie chwaliła i nie brała pod uwagę tego rodzaju uczuć, zapomniałabym, bo jak ja tak mogę, no ale... Uczę się :)

[Gość]

czuję sie dobrze. Jestem rozluźniona, jest mi ciepło

[małpka bubu]

 

wczoraj totalny atak paniki...

 

czuję się jak w rozpędzonym pociągu... tulenie i głośna muzyka pomaga...

 

sprawy nabierają tempa; tylko coś tu q... z moimi lekami nie tak, czuję się jakbym nonstop jechała na spidzie, mam dośc!!! o 15tej wizyta u lekarza... chyba to połączenie abilify - citronil - tegretol nie teges...

 

w ogóle, stwierdziłam że chcę to odstawiac... boję się że zajdę w ciążę a nie chcę narażac dziecka na ciężkie schorzenie neurologiczne, z bliskości fizycznej nie zrezygnuję, a każda metoda zapobiegania ciąży ma margines błędu... tak, lepiej byłoby gdybyśmy mieli bardziej stabilną sytuację ekonomiczną, nie odstawię z dnia na dzień ale pogadam o tym dziś z lekarzem; chciałabym za rok-do dwóch byc czysta i przejśc do naturalnych metod,jakiś ziół tyu dziurawiec; czuję się teraz jak narkomanka... wolę psychoterapię od leków... smuci mnie że mój nastrój jest wytworem chemii... smuci i wk... poza tym, wciągnęłam się w nurt antypsychiatryczny, nie jestem skrajna żeby nie uznawac chorób, ale jestem wolnym człowiekiem i mam dośc chemii która powoduje tyle skutków ubocznych... przytyłam przez te cholery jakieś 30 i parę kilo od 2005 roku

 

[Keraj]

Spokojnie, wypoczywam weekendowo... i nieco od tematu dda, nabieram dystansu do siebie, ale niektóre zachowania powracają niczym boomerang :_

[Monar]

Jak mnie to wkurza! Wczoraj była kłótnia, że "nigdy mnie nie było i mnie nie ma" że "nic nie robiłam i nie robię"

A jak dziś rano się pocięłam, nikt z rodziny o tym nie wie, i jak zaczęłam milczeć, nie odzywać się, to ojczulek (bo on wczoraj się ze mną kłócił tak naprawdę) zrobił się taki miły, po południu jedzenie z mc donaldsa (oczywiście nie ruszyłam!), wracam do domu wieczorem, a tu nagle coś wstawione na podobę ściany (4 miesiące się za to zabierał) no i teraz do mnie podszedł i chyba jakieś usb mi dał. Nawet nie spojrzałam. Bo nie zamierzam i tak się odezwać, za bardzo zostałam zraniona, by bez słowa "przepraszam" się obeszło.

Niczym mnie nie przekupi.

 

Potrzebuję pieniędzy. Np. na bilety do szkoły, do terapeuty, do koleżanek, znajomych... Ale jakoś dam sobie radę. Pomimo, że w portfelu mam 18gr.

 

Czuję się zagubiona!

[małpka bubu]

Wczoraj nie wytrzymałam po telefonie od rodziny i się pocięłam, dawno tego nie robiłam... wkurza mnie to namolne namawianie na powrót do miejscowości rodzinnej... robię co mogę by znaleźc tu gdzie jestem pracę, od stycznia byłam na kilku rozmowach, parę telefonów spalonych na tym że nie mam książeczki sanepidowskiej... czułabym się w tej miejscowości fatalnie, wydaje mi się że wszyscy tam widzą jaka jestem zła (nie wiedząc o mojej burzliwej przeszłości)... tam wtrącaliby się na każdym kroku w moje życie; a jak by przyszło do dziecka będzie jazda, bo my z narzeczonym nie będziemy chrzcic niemowlęcia, nie damy dziecku wychowania religijnego, nie będzie tych wszystkich głupot według których kobieta to ktoś gorszy...

 

narzeczony to widział - toc to jakby mnie kot podrapał, niegroźne...

 

muszę tam pojechac, choc boję się że znowu będą złośliwości, przygryzki, będzie na pewno namolne namawianie do powrotu i między wierszami że mój wyjazd stamtąd to było cholera wie jak złe rozwiązanie...

 

dzwoniłam do swojego psychiatry, początkowo ten wyjazd mi odradzał, ale jak się uparłam to mówił bym skupiła się na dobrych sprawach - a to rodzeństwo, a to zwierzęta, a to babcia...

 

ten parszywy telefon był jakieś 3 godziny po tym...