CHAD- Choroba Afektywna Dwubiegunowa cz.III

[Rambo123]

Witam szacowne grono. U mnie bez zmian, ciągle remisja. Zaczynam zapominać jak wyglądają objawy tej choroby. Lekarstwa oczywiście zażywam. Ciekaw jestem co dzieje się z Intelem (Robert).

[Dryagan]

@Rambo123 też chciałbym wiedzieć. On przed laty miał chyba wyrok na karku, ciekawe czy poszedł do więzienia. Niestety konto Intel zostało dawno temu skasowane

[Rambo123]

O więzieniu wiem. Kiedyś ktoś pisał że miał z nim kontakt. Ja dawno temu chciałem mu załatwić pracę na kopalni lecz odrzucił moją ofertę.

[smk89]

Witam. Jestem nowa na tym forum. Od 1,5 roku z diagnozą ChAD. Świeżo po trzecim (dwumiesięcznym) pobycie w szpitalu na oddziale zamkniętym. 

[Rambo123]

smk89 współczuję.

[chojrakowa]

@Heledore nie, ale interesowalam się tematem i podobno warto spróbować jak wszystko zawodzi. A esketamina?

 

Umarł mój pies. Po 15 latach wspólnej drogi. Taki pies trafia się tylko jeden w życiu i właśnie opuścił ten świat. Czuję że umarła razem z nią cząstka mnie, pustka jest przytłaczająca. 
Nie mogę spać, te noce mnie wykończą.

[smk89]

W dniu 22.01.2024 o 19:35, Rambo123 napisał(a):

smk89 współczuję.

Dzięki. 

Nie było tak źle. A teraz staram się o przyjęcie do Babińskiego ale kwalifikacje mam dopiero termin na 14 sierpnia. Liczę że uda się coś przyspieszyć ale kto to wie. 

[ZlotyChlopak]

1. Czy mi się tylko wydaje czy osoby z Chad mają większe tendencje (poza tymi, którzy stosują leki "rekreacyjnie") do ciągłego podważania zdania lekarza, diagnoz i zmieniają sobie leki/dawki?
2. W związku z diagnozą Chad byłem u 5 psychiatrów i jest 5 różnych propozycji. Psychiatra u której jestem najdłużej twierdzi że mam Chad przy czym jedynie polekowy. Czyli dwa razy w życiu po nagłym odstawieniu Wenlaflaksyny i drugi raz po dużych dawkach modafinilu - to na przestrzeni 10 lat
3. Czy Chad to nie jest po prostu informacja z ciała, że ono cierpi, a lekarze próbują to zabić/uciszyć lekiem na jakieś neuroprzekaźniki? 
4. Bardzo brakuje mi tu osób, które po prostu w chodzą tu jak czują się dobrze
5. @acherontia styx z tego co pamiętam jesteś z okolic Poznania. Masz możliwość / otwartość, żeby porozmawiać lub spotkać się? Mogę podesłać swoje dane wcześniej na pw.

 

 

[Dryagan]

Ja jestem chadowcem - diagnoza kilkanaście lat temu. Aktualnie w remisji 2,5 roku. Jestem tu cały czas obecny jako administrator Forum, a czuję się dobrze, więc jak masz jakieś pytania w tym względzie to bardzo proszę. Nie wiem jak to wygląda u Ciebie - u mnie silne psychotyczne manie, nieco lżejsze stany depresyjne, okresy remisji. Najpierw wystąpiła u mnie mania, nie depresja. Nie mam ChAD polekowego. Rozumiem, że u Ciebie tak było, że wenla wywołała górkę, jest to możliwe - tylko cały czas się zastanawiam czy wtedy to jednak nie jest inna jednostka chorobowa. Co do punktu pierwszego - na początku mojej drogi dokładnie tak robiłem, odstawiałem leki, wydawało mi się, że poradzę sobie silą woli - teraz już więcej wiem o sobie i o tym jak reaguję, jest łatwiej

[ZlotyChlopak]

4 godziny temu, Dryagan napisał(a):

Ja jestem chadowcem - diagnoza kilkanaście lat temu. Aktualnie w remisji 2,5 roku. Jestem tu cały czas obecny jako administrator Forum, a czuję się dobrze, więc jak masz jakieś pytania w tym względzie to bardzo proszę. Nie wiem jak to wygląda u Ciebie - u mnie silne psychotyczne manie, nieco lżejsze stany depresyjne, okresy remisji. Najpierw wystąpiła u mnie mania, nie depresja. Nie mam ChAD polekowego. Rozumiem, że u Ciebie tak było, że wenla wywołała górkę, jest to możliwe - tylko cały czas się zastanawiam czy wtedy to jednak nie jest inna jednostka chorobowa. Co do punktu pierwszego - na początku mojej drogi dokładnie tak robiłem, odstawiałem leki, wydawało mi się, że poradzę sobie silą woli - teraz już więcej wiem o sobie i o tym jak reaguję, jest łatwiej

Cześć,

 

Miło Cię "poznać" w takim razie  Które z leków w końcu Cię ustabizowały lub jaka zmaina w Twoim podejściu do choroby - czy można powiedzieć, że przez te wcześniejsze kilkanaście lat jednak nie dowierzałeś diagnozie?

 

Ja mam coś takiego, że nigdy nie ufam lekom i diagnozie i ciągle czuję potrzebę, żeby coś zmienić lub odstawić - bardziej odstawić. Podobno mam też ADHD. Faktycznie tak jak napisała @acherontia styx nie dodałem, że miałem polekową manię/hipomanię, a potem srogi zjazd - bardzo ciężką depresję. I teraz pytanie brzmi (retoryczne) czy gdybym nigdy nie wziął leków i nigdy nie miał manii, to oznacza, że nie jestem Chad'owcem? A mam zacząć brać leki, po których potencjalnie mogę mieć padaczkę itp. 

 

Ciężko mi zrozumieć po czym Chad tak właściwie się diagnozuje. Poszedłem do psychiatry, która pracowała na oddziale Chad i mówi "z jednej strony wystarczy jeden epizod, żeby Pana zakwalifikować jako Chad'owca, z drugiej strony faktycznie są takie przypadki po wenlaflaksynie nawet w depresji jednobiegunowej". I ja nie wiem czy sobie znowu robię kuku tymi kombinacjami i zastanawianiem się - czy broni się w tej sytuacji zdrowa część mnie czy niezdrowa. Ja uważam, że bardzo duża ilość traum przełożyła się na odczucia z ciała, one zaś na głowę. I jako, że nie ma jakiegoś protokołu na przepracowanie tego to daje się normiotyki na zmniejszenie odczuwania z ciała. Ja pewnie zostanę przy poczuciu, że Chad de facto nie istnieje, ale moje życie od tak wielu lat ulega degradacji, że walka z tym że mam Chad nie ma sensu. 

 

 

 

[Dryagan]

@ZlotyChlopak ja nigdy nie negowałem diagnozy - raczej mi się wydawało, że potrafię nad tym zapanować bez leków. Więc kombinowałem, zazwyczaj kończyło się ostrą manią i szpitalem. Leki na mnie zasadniczo zawsze dobrze działały, ale wiadomo - jak się ich nie bierze, to nie maja prawa zadziałać. Teraz już mniej więcej wiem jak się zaczyna u mnie mania, to nie jest tak, że od razu na pełnym biegu, raczej powoli się to rozkręca i wtedy (póki jeszcze jestem w miarę świadomy) muszę wziąć większą dawkę leku, żeby się spacyfikować - przynajmniej ostatnio tak to zadziałało, gdy zdusiłem chorobę w zarodku. Po ostatnim pobycie w szpitalu i ostrym epizodzie psychotycznym przez ponad rok brałem clopixol depot, czyli raz na miesiac zastrzyk w doopę. Potem psychiatra zdecydował o odstawieniu. Biorę tylko najmniejszą dawkę olanzapiny. Jest na razie dobrze, ale wiem, że to miecz Damoklesa nad głową - więc sie pilnuję. Chyba do tego dojrzałem nareszcie, żeby się nie buntować przeciwko tej chorobie, tylko ją zaakceptować i nauczyć się z tym żyć. Moim problemem są jednak manie nie depresje - te miałem na początku silniejsze. Teraz raczej spadki nastroju, ale takie do wytrzymania.

[ZlotyChlopak]

38 minut temu, acherontia styx napisał(a):

Dobra, to teraz trochę teorii, bo @Dryagan ma wątpliwości co do rozpoznawania CHAD w przypadku np. manii polekowej.

Jeśli mamy delikwenta, który przyjmował dowolny antydepresant i wystąpiła u niego mania/hipomania to czynnikiem decydującym czy zostanie to zaklasyfikowane jako  Zaburzenie dwubiegunowe i pokrewne wywołane substancjami psychoaktywnymi lub lekami  czy jako Choroba Afektywna Dwubiegunowa  jest czas. 

Wyżej wspomniany delikwent przyjmował SSRI, załóżmy chociażby sertralinę w jakiejś tam dawce. Po jakimś tam czasie jego zachowanie zaczęło wskazywać na rozwijającą się manię. Odstawiono sertralinę. Minął tydzień, a delikwent nadal w hulającej manii. To czy w takiej sytuacji można winić lek? Nie, bo po tygodniu leku już nie ma w organizmie patrząc na okres półtrwania sertraliny, który wynosi do 36 godzin. Po tygodniu od odstawienia objawy jeśli byłyby napędzane lekiem już dawno by się wyciszyły lub znacząco złagodniały. 

U osoby bez CHAD nawet za duża dawka antydepresanta prędzej wywoła zespół serotoninowy, czy objawy wskazujące na zatrucie lekiem niż pełnoobjawową hipomanię/manię.

Tylko już ciekawszym zjawiskiem jest mania/hipomania PO odstawieniu leków, a nie po wejściu na nie. Bo przecież lek przeciwdepresyjny (chyba) powoduje, że np. serotonina metabolizuje się wolniej. Więc nagle po jego odstawieniu metabolizuje się szybciej. 

 

Cytat

To jest oczywiście duże uproszczenie, ale mniej więcej takie są kryteria diagnostyczne. Trochę ostrożniej się rzuca diagnozą CHAD w przypadku hipomanii, bo tu trzeba brać pod uwagę też właściwości danego leku.

A badania pokazują, że w przypadku CHAD jednak antydepresanty nie wpływają korzystnie, bo chociażby skracają czas remisji, dlatego stosuje się je bardzo ostrożnie.

 Brałem wenlaflaksynę. Ogólnie na zestawie wenlaflaksyna + bupropion funkcjonowałem chyba najlepiej i odbywało się to bez jakichkolwiek stabilizatorów. 

Cytat

Ale stabilizatory nastroju nie mają nic do odczuć z ciała.

 

O jakich lekach mówisz konkretnie? Przerobiłam w swojej historii trochę tych stabilizatorów i żaden nie miał w działaniach ubocznych padaczki, wręcz przeciwnie. Duża część stabilizatorów jest właśnie stosowana równocześnie w leczeniu padaczki.

O tych odczuciach z ciała mówię z perspektywy rozwoju duchowego raczej, traumy itp. i mojego subiektywnego spojrzenia na ten temat. Jeśli chodzi o stabilizatory to boję się że gdybym nagle takowy odstawił to mógłbym mieć padaczkę.  

 

 

 

 

28 minut temu, Dryagan napisał(a):

@ZlotyChlopak ja nigdy nie negowałem diagnozy - raczej mi się wydawało, że potrafię nad tym zapanować bez leków. Więc kombinowałem, zazwyczaj kończyło się ostrą manią i szpitalem. Leki na mnie zasadniczo zawsze dobrze działały, ale wiadomo - jak się ich nie bierze, to nie maja prawa zadziałać. Teraz już mniej więcej wiem jak się zaczyna u mnie mania, to nie jest tak, że od razu na pełnym biegu, raczej powoli się to rozkręca i wtedy (póki jeszcze jestem w miarę świadomy) muszę wziąć większą dawkę leku, żeby się spacyfikować - przynajmniej ostatnio tak to zadziałało, gdy zdusiłem chorobę w zarodku. Po ostatnim pobycie w szpitalu i ostrym epizodzie psychotycznym przez ponad rok brałem clopixol depot, czyli raz na miesiac zastrzyk w doopę. Potem psychiatra zdecydował o odstawieniu. Biorę tylko najmniejszą dawkę olanzapiny. Jest na razie dobrze, ale wiem, że to miecz Damoklesa nad głową - więc sie pilnuję. Chyba do tego dojrzałem nareszcie, żeby się nie buntować przeciwko tej chorobie, tylko ją zaakceptować i nauczyć się z tym żyć. Moim problemem są jednak manie nie depresje - te miałem na początku silniejsze. Teraz raczej spadki nastroju, ale takie do wytrzymania.

To faktycznie inna jednostka chorobowa, ale gratuluję że udało ci się złapać manię w zarodku. To z pewnością nie jest łatwe. Ja w zasadzie cały czas w depresji. Szkoda, że tyle lat to wszystko zajmuje - nie tylko depresja, ale nawet ta "akceptacja". Ostatnio czytałem jakieś badania - zwykle dużo się ich czyta w depresji - że Chad w sporej mierze dotyczy osób, które zostały szybko rozdzielone z rodzicami lub były dotknięte przemocą seksualną. Moja psychiatra wspominała, że po olanzapinie się tyje mocno, z litem nie wierzy mi że będę robił badania (słusznie) więc zapisała mi karbamazepinę. 

[Dryagan]

Cytat

 Jeśli chodzi o stabilizatory to boję się że gdybym nagle takowy odstawił to mógłbym mieć padaczkę.  

Pierwsze słyszę z tą padaczką

[ZlotyChlopak]

@Dryagan @acherontia styx dziękuję za wyjaśnienia i wybaczcie, że tak zniknąłem bez dalszej dyskusji choć zakładam, że to tutaj nie jest rzadkie zjawisko. Prawie miesiąc spędziłem leżąc, a może już dwa. Czytałem cały czas fora i dokumenty medyczne próbując się diagnozować. W zasadzie mam wszystkie objawy tzw. schizofrenii prostej czyli takiej bez objawów wytwórczych, albo OCD - zapadam się w myślach uciekając przed życiem. To jest jakiś dramat, bo mam bardzo trudne i pilne tematy do załatwienia. Już dawno nie pamiętam, żebym tak się bał podejmować jakichkolwiek decyzji. Nie wiem jakim cudem są wokół mnie jeszcze ludzie, którzy chcą mieć ze mną kontakt, który w większości i tak odrzucam. Jestem trochę dźwignięty z gleby. Karbamazepinę zacząłem oczywiście brać w kratkę, bo i tak odczuwam sporo skutków ubocznych wenlaflaksyny. Naczytałem się dużo o amisulprydzie dobrego i może zaproponuję, choć do mojej mieszanki to pewnie może być maniotwórczy. Zabawne, że w każdym wątku o dowolnym leku jest wpis @zaburzony, że właśnie wchodzi lub odstawia dany lek

[mandragora]

Hej. Jest mi ciężko. Zakochałam się w znajomym i nie wiem czy to mania i minie, czy to na prawdę. To nie pierwszy raz gdy objawia się w ten sposób, ale jestem przekonana, że to na serio i nie minie, szczególnie, że widuję go co jakiś czas więc to będzie się nakręcać. Poza tym prawie na pewno nieodwzajemnione co również mnie rani. Ale tak bardzo mi go brakuje. Nie wiem z kim o tym porozmawiać. Nie wiem ile jeszcze będę czekać aż to minie. Jest mi cholernie źle. Nie mogę spać, nie mogę jeść. Zaczęłam brać olanzapinę. Kiedyś na to samo dostałam arypiprazol i podziałał dobrze w sensie, że mi przeszło, ale dostałam potem deprechy i lekarka stwierdziła, że nie chce więcej ryzykować i dała mi olanzapinę. Pomimo wszystko boję się też zjazdu, który będzie po tym. Inna sprawa, że po tym śpię jak zabita zdecydowanie za długo i nawet pięć budzików nei jest w stanie mnie obudzić, bo po prostu ich nie rejestruję. Jeszcze dochodzi to, że miewam stany mieszane, jestem nakręcona a jednocześnie pojawiają się negatywne myśli, czasem nawet myśli s. Nie jakoś często, ale są. Macie podobne doświadczenia? Czuję, że ta sytuacja jest beznadziejna i nigdy się nie skończy. Potrzebuję jakiejś pomocy z tym wszystkim.

[Dryagan]

@mandragora zakochanie osoby z CHAD nie musi oznaczać zaraz, że jesteś w manii. Oczywiście potrafi nakręcić na taki stan, to oczywiste, ale w manii to raczej szybko przechodzi. Rozumiem co czujesz, sam tak kiedyś miałem. Ale czasem kończy się dobrze, moja miłość skończyła się małżeństwem  ale początki były trudne - rozstania, powroty, depresje. Pisz tutaj, będziemy Cię wspierać

[mandragora]

@Dryaganwłaśnie tego się obawiam, że to nie mania. Mam męża, którego kocham i z którym nie chce się rozstać. Dlatego to uczucie jest dla mnie tak ciężkie. 

[Dryagan]

@mandragora to trochę zmienia sytuację. Piszesz, że kochasz męża - nie przestałaś nagle, nie chcesz się z nim rozstać, może właśnie to jest prawdziwa miłość, a tamto drugie to "tylko" zakochanie, fascynacja. Taki stan po pewnym czasie przechodzi. Nadal nie ma to nic wspólnego z chorobą afektywną. Prawdopodobnie znajomy daje Ci to, czego brakuje Ci w tym momencie w małżeństwie, albo sobie wyobrażasz, że tak jest. Poza tym... czasem taka małżeńska codzienność może się nudzić, wiadomo. Chadowcy czasem potrzebują jakiejś adrenalinki , powiewu świeżości. Na pewno nie podejmuj w tym stanie zakochania (który niewątpliwie przypomina troszkę objawy szaleństwa), jakichś wariackich decyzji, rozstawać się i gonić za mrzonką. Takie "zakochanie" trzeba przechorować po prostu

[mandragora]

@Dryaganniestety wciąż to przechorowywuje. Ale zastanawiam się w ogole czy leki przeciwpsychotyczne zadziałałyby na bycie zakochanym czy fascynację. Zgaduję, że tak.

Za tydzień mam lekarza i wszystko to skonsultuję. Ale męczę się straszliwie. 

Za tydzień mamnlekarza to to skonsultuję. Póki co nie mam pojęcia co ze sobą począć. Plus jest taki, że on nie wydaje się być zainteresowany. 

[mandragora]

Cześć ponownie. Lekarka stwierdziła, że to hipomania, wspomniała przy okazji o czymś co się nazywa "urojenie zakochania". Tak czy inaczej dostałam nowe wytyczne co do leków i czekam aż zaczną działać. Póki co skutki uboczne są paskudne, strasznie jestem zamulona i doszło negatywne myślenie. Mam nadzieję, że to minie za te parę dni. A jeszcze do tego mam strasznie krótki lont, ale to już przed modyfikacją leczenia się zaczęło. Wszystko mnie tak niemiłosiernie denerwuje gdy działa za wolno albo nie tak jak bym chciała. Już parę razy trzepnęłam telefonem. Co do mojego "zakochania" to trochę mi aktualnie głupio samej przed sobą, że byłam tak bezkrytyczna wobec gościa, który ewidentnie nie wykazuje mną zainteresowania i jeszcze wykazuje momentami brak szacunku. Strasznie mi wstyd przed sobą.

[biggiesmile]

Czesc, jestem nowy na forum i mam pytanie odnosnie lamotryginy i litu. Choruje na chad od 7 lat, na poczatku lekarze nie mogli ustalic mi diagnozy, dopiero po paru latach padlo na chad. Lecze sie litem, ogolnie nie jest zle ale mam wrazenie, ze splyca mi on emocje, checi do mowienia, naped, kreatywnosc, motywacje. Bralem przez chwile lit+lamo 200 mg i myslalem, ze te objawy moga byc zwiazane z braniem lamo, jednak odstawilem lamo i dalej jestem malo chetny do rozmow, nie mam takiego bogatego slownictwa, czuje splycenie emocjonalne, nic mnie nie ekscytuje, naped i nastroj tez takie sobie z tym, ze jak bralem lamo + lit to wcale nie bylo jakos lepiej... Generalnie na licie nie czuje sie najgorzej, ten lek i tak mocno mi pomogl bo lekarze walili we mnie ostre neuroleptyki dopoki nie polapali sie, ze to chad. Teraz obnizam poziom litu z 1 mmol do 0,8 mmol i chce zobaczyc czy to cos pomoze. Sam juz nie wiem, czy to przez lit,  czy to jakis stan depresyjny? Dlatego chcialem zapytac jak czujecie sie po lamo (po licie oczywiscie tez), czy macie naped, motywacje, kreatywne myslenie, checi do zycia, checi do mowienia, czy jestescie zamuleni, jak z pamiecia, czy odczucwacie emocje? Jak dziala to na wasze funkcje poznawcze? Jak wygladaja wasze interakcje spoleczne, bo ja w towarzystwie albo prawie sie nie odzywam, albo ograniczam sie do krotkich zwiazlych odpowiedzi, co bardzo mnie boli bo zawsze bylem osoba ktora raczej duzo mowila. Mysle, czy nie sprobowac lamo zamiast litu w monoterapii. No i na koniec, jak lamo chroni was przed maniami? Bo niestety ja wpadam w manie i to te najciezsze. Pozdro

Nie moge edytowac, nie wiem czemu. Wiec dodam tylko, ze lamotrygine odstawilem 1,5 tygodnia temu, moze to jakies skutki uboczne odstawienia lamotryginy i to sie unormuje?

Nie moge edytowac, nie wiem czemu. Dodam tylko, ze lamo odstawilem 1,5 tyg temu. Moze to co odczuwam to skutki uboczne odstawienia lamotryginy i to sie unormuje?

Edytowane 18 Czerwca 2024 przez biggiesmile

[biggiesmile]

Tak zostalo, lekarka na terapii zgodzila sie na odjecie lamotryginy, opuscilem terapie wczesniej w trakcie odstawiania i dokonczylem sam w domu. Co to znaczy za wysoka dawka? ja biore 4x250. Nie wiem, szczerze to nie mam juz do tego sily, chce tylko czuc sie jak w miare normalny czlowieka  nie taki ktoremu wszystko jest obojetne i ktoremu ciezko sie odezwac, nie mowiac o sklejeniu jakiejs dluzszej wypowiedzi. Jak sie czulas na lamo?

 

[Szalony Kojot]

@mandragora

Cześć, pocieszę Cię.

Trzy razy absurdalnie się zakochałam i w czasie tych sytuacji sama byłam zdziwiona dlatego mam taką obsesje. Oczywiście wszystko w okresie letnim.

 Ostatni raz dostałam obsesje na punkcje faceta poznanego przez net. Gadaliśmy tak sobie i on wysłał mi zdjęcie swoje. Pisałam z nim dzień w dzień, aż w końcu wsiadłam w pociąg i spotkałam się  z nim w innym mieście. Koles wysłał mi przerobione zdjęcie i dawał znać, że kobiety uważa za oszustki i naciągaczki XD oprzytomniałam szybki, to było przed diagnozą ( dwa lata). Jak pisałam na forum z depresją o tym, to od razu ktoś pytal czy nie mma CHAD.

Te sytuacje były dla ,nie jak narkotyk. Cały czas na haju. Jako, że jestem sama i dopiero zamierzam kogoś szukać to jest przerażona jak wpakuje się w jakieś szambo.

[biggiesmile]

No ok dzieki za info, a sa na forum osoby z chad ktore lecza sie tylko lamo? Prosilbym o jakis komentarz jesli tak;) 

 

[Szalony Kojot]

Mam pytanie. Ale pytam z ciekawości.Też jestem chora, ale mam hipomanie.

Jak to jest z tym typem maniakalnym. Zaczynacie chorować  najczęściej chyba jest więcej manii niż depresji.

Załóżmy, że choroba rozpędza się w ciągu 3,4 lat kiedy macie coraz gorsze " akcje". Po tych kilku latach mania już jest taka, że to "górka górki", Biznesy, kredyty, romanse, już nie rozumiecie rzeczywistości, zachowujecie się jak naćpani tak was telepie. Ale nie leczycie się, bo nie wiecie że musicie. Taka mania może się przerodzić w psychotyczną i mozna popelnic samobójstwo?

Czy ta mania wygaśnie bez leczenia? Chodzi mi chodzi o możliwe scenariusze. 

Jeśli trafi taki chory do szpitala, to czy po kilku tygodniach wraca się do zachowania przed chorobą? W sensie dziwicie się, ze przewaliliście tyle kasy, cierpicie że kogos krzywdziliście? Czy  czasem to już zmiana osobowości?

Czy może byc stały stan braku wglądu i koniec?

 Fajnie by bylo byście opowiedzieli o swoich doswiadczeniach i  jeśli znacie kogos chorego.