Mój dzisiejszy dzień

paradoksy to Ci źle w domu... jakos to będzie, może akurat dobrze będzie?

Asia co Ci dziś sie stało?

Ciągle wynajduję sobie jakieś guzki na ciele i się zadręczam

już Ci tyle razy mówiłam, że to tylko nerwica. Tak samo jak Ty mówiłaś to mnie.

[Dodane po edycji:]

Napisałam Ci na "hipochondrii" wiecej.

hm ja się czułam swego czasu bardzo dobrze, nawet nie wchodziłam tu za często, brakowało mi na cokolwiek czasu, co było trochę irytujące, ale skutecznie odciągało mnie od uporczywych i przykrych myśli.

aż do wczoraj kiedy to znów moja kochana rodzinka dała o sobie znać.

czuje taką przeogromną pustkę w sobie:( chciałabym się jak najszybciej wynieść kiedy tylko zdam maturę, a z drugiej strony boję się o swoją przyszłość, czy ciągłe życie bez żadnego wsparcia ma sens? ja wiem, że trzeba liczyć na siebie, ale ile można tak samemu..

buu, to, z czym się nie zmierzysz, a odstawisz tylko na bok zawsze będzie wracać. Ale nie martw się - nawet nie zauważysz jak okaże się, że jest lepiej.

Na dodatek - przed Tobą wiele zmian. Czy planujesz studiować? Albo/oraz znaleźć sobie jakąś prace? Jedna i druga opcja, a tym bardziej obydwie na raz, dają możliwość poznania nowych ludzi, rozwinięcia się w zupełnie nowych obszarach... Może tam odnajdziesz jakąś podporę?

Ale pamiętaj, że nawet jak będzie ktoś, na kogo możesz liczyć, ten ktoś też może mieć dzień w którym nie będzie mógł pomóc i pozostanie Ci poradzenie sobie samodzielnie mimo potrzeby pomocy - od tego się nie da rady całkowicie uwolnić.

Tornado do matury został mi rok, powinnam ją zdawać w tym, ale wyszło jak wyszło, na początku bardzo mnie to raziło bo mam względem siebie wysokie wymagania. Tak chcę studiować, jeśli znajdę w między czasie pracę byłoby wspaniale, póki co dokładnie nie myślę jak by to miało wyglądać, jeszcze trochę czasu przede mną. Na pewno nie będę mogła zamieszkać w akademiku bo mieszkam na obrzeżach miasta. Na brak znajomych nie narzekam, przyjaciół od serca jednak nie mam. Na rodziców za bardzo liczyć nie mogę bo od kiedy zaczęłam wyrywać się ze schematu życia, który mi zaplanowali do każdego mojego planu są wrogo nastawieni bo ja chcę być inna, być kim innym, studiować co innego, pracować gdzie indziej niż oni sobie wymyślili. Nie chcą słuchać, a inni ludzie, gdy coś im mówię tylko przytakują i właściwie tyle. Praktycznie zawsze muszę sama się wspierać i motywować do jakiegokolwiek działania, psycholog w tej kwestii też nie wiele mi daje. Czuję, że zaczyna mi powoli brakować sił, a w takich sytuacjach jak wczoraj już szczególnie wątpię i boję się o swoją przyszłość. Pewnie to uczucie minie, ale nie na zawsze.

Bożeeee, ja sie strasznie boję matury

Chce być sama, a w moim pokoju milion osób.

Btw. jestem w samorządzie na oddziale.

Kac morderca trzyma mnie mocno w swoich objèciach i nie chce za cholerè puscic dobrze mi tak..a taka dobra ta zubroweczka byla

Jutro jadè z malzem na basen-trzeba sie trochè ogarnàc po swiàtecznym obzarstwie,a w poniedzialek jadè dowiedziec siè kiedy moglabym rozpoczàc kurs prawa jazdy

Bożeeee, ja sie strasznie boję matury

 

Chce być sama, a w moim pokoju milion osób.

Btw. jestem w samorządzie na oddziale.

Jesteś w szpitalu?Opowiedz jak tam jest, proszę...

Dużo by pisać, a wiele osób o to pyta.

Ogólnie ludzie w porządku, personel w sumie okey, terapeutka fajna, dobrze się z nią dogaduję.

Aktualnie 'rządzę' na oddziale

Umieram. Zdycham.

Nic dziś nie jadłam, wcale nie spałam, ledwo wysiedziałam w pracy 8h, ale ostatecznie jakoś nie dałam po sobie poznać, że w środku mam TORNADO.

Kur*a, jak to przetrwam to wybuduję sama sobie pomnik.

Agnieszka_1988, od kiedy jestes singielką?

I tak nie jest tak zle jesli dajesz rade pracowac.

Apii, od wczoraj.

Kur*a, czuję się jakbym była na odwyku. Cała się trzęsę, mięśnie mam spięte, ryczę, zawroty głowy i chęć cofnięcia całej sytuacji...

Ale chuj z tym, dam radę... To nie miało sensu...

Czy tylko osoby zaburzone znoszą tak ciężko rozstania? To jest jakiś opór... Ledwo żyję...

Agnieszka_1988, wiele osób znosi to ciężko i to nie tylko te zaburzone, to bardzo świeże, więc nie ma się co dziwić

Czuje się tak chuuujowo, jak nie wiem co. Jestem opuszczony, porzucony, zmęczony ... Mam ochotę chociaż na chwile opuścić ten popierd..ny, realny świat . ! Jutro ide do znajomego, uwiodę go i zapomne. Chociaż na chwilę zapomne. Chociaż na chwilkę.

sprzątam, piję sheridansa, słucham muzyki i za cholerę nie mogę znaleźc ukojenia.

staram się zająć myśli wszystkim byle by nie myśleć o czekającej mnie rozmowy... Dziwne, bo nauka w grę nie wchodzi - nie potrafię się skupić na niej wiedząc, że nie wiem jak mu powiedzieć... Trudna była do podjęcia decyzja, a jeszcze trudniejsze powiedzenie o niej...

no dzis miała,m do załatwienia kilka urzedowych spraw:)wszystko na plus:)

A mnie jest smutno z powodu śmierci wielkiego człowieka i aktora Krzysztofa Kolbergera .

detektywmonk, mi również.

Tornado, jaką decyzję podjęłaś?

Agus prosze nie smutaj sie:)))))))tule.

Ja pierdzielę, ale mam zapchane zatoki! Ide do łóżka, ale z lękami, bo mi kolezanka przez telefon opowiedziała o swojej koleżance , która umarła na raka i zanim jej zdążyłam przerwac, to troche usłyszałam... I dobrze wie, że nie można mi opowiadać szczegółów

Zła jestem na nią.

olinelka, A czemu nie można Ci opowiadać szczegółów?

Tornado, czyżbyś podjęła podobną decyzję do mojej?

Będziemy obie wić się w konwulsjach