"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

kolekcja snów,po sobie wiem,że trudno nawet jak chce i słowa cisną się na język ale jest jakiś mur który to powstrzymuje.........

Grr wrrr grrr....

Męczą mnie okrutne wyrzuty sumienia i nad ranem miałam całą serię koszmarów. W sumie nie lubię siebie za to, że nawet przekręcenie prawdy, nie czyste kłamstwo, tylko pominięcie pewnych szczegółów przyprawia mnie o wyrzuty sumienia.

vifi, do wszystkiego ale nie dla wyzysku, tylko dla mojego rozwoju. Żeby móc dyskutować, poznawać jakieś nowe sposoby, ścieżki... Takiego autorytetu. Wiedza jest dla mnie bardzo wazna.

miałam dziś atak, pierwszy raz przy tacie, nie wiedziałam co się dzieje wokół mnie, on myślał że mam jakiś wylew, udar czy coś plus ręce mi się trzęsą niemiłosiernie cały dzień ;/ jeszcze jutrzejszy dzień mnie chyba kompletnie dobije, tak czuję...

Ludzie gardzą mną,kobiety uważają za śmiecia nie wartego miłości,nie mam żadnych prawdziwych związków z ludźmi. Ja też gardzę mn

ą i nie mam dokąd iść..

straciłam pracę... po niespełna miesiącu, no nie mogę... jednocześnie mnie to cieszy, martwi i śmieszy... z jednej strony jej nienawidziłam, ale przynajmniej nie spędzałam wiele czasu na myśleniu o sobie i swojej psyche. a teraz? siedzę w domu jak jakiś darmozjad, nie mam powodów żeby nawet wstawać z łóżka, bez sensu

Witaj w klubie !

Ludzie gardzą mną,kobiety uważają za śmiecia nie wartego miłości,nie mam żadnych prawdziwych związków z ludźmi. Ja też gardzę mn

ą i nie mam dokąd iść..

Przestań...

Oddychaj głęboko, wdech, wydech .

.

Vett, autorytetem raczej nie jestem, ale sam chętnie czytuję oryginały pozostawione przez ludzi którzy byli dla mnie autorytetami w jakiś dziedzinach. Nie wiem co stoi za tym że ta wiedza jest tak bardzo ważna, ale ogólnie zainteresowania to dobra rzecz.

Wiem że wolałabyś żywe autorytety...

Sayace, weź ostrzegaj a nie wklejasz "instruktaż" na żywca.

vifi, mam nadzieję, że moja wypowiedź głupio nie zabrzmiała

nagle potrzebuję takiego naukowego tatuśka, żeby czasem opierdzielił, czasem pociągnął za rączkę... I te sprawy

-- 10 paź 2013, 00:35 --

Sayace, a fe, co za masa zwisającego tłuszczu!

Vett, mhm, nie wiem, nie znam się .

zły dzień ;/ już się nawet złościć nie potrafię, ciekawe czy zostały mi jeszcze jakieś emocje... no i nadgarstek tak kusi

Nie wiem czemu się ostatnio tak poddałem.....Chyba to przez samotność,ale nie tylko.Zbudowałem troche w moim życiu ale obawiam się że to wszystko sie zrujnuje.

Na mysl o tym, że spędze kolejny dzień wśrod ludzi, ktorych nienawidze to robi mi sie slabo. Jutro poniedziałek, a ja juz nie moge. Życ bez żadnej bratniej duszy...

Nie rozmawiam z ludźmi, nie widuję ich, nie mam nawet czasu i siły na utrzymanie jakiejś podstawowej czystości w pokoju. Ciągle tylko praca, praca, praca za psie pieniądze. Pierdolę takie życie.

Czuję się źle, chyba leki mam źle dobrane, palę jednego za drugim. Zawsze tak mam do południa

nic mi się nie chce

Jestem przemęczona, a mam coraz więcej obowiązków. Mam już dość...

Jestem skołowany, zdezintegrowany, czuję się nie sobą, totalna rozsypka.

Dobry wieczór. Niech mi ktoś pomoże, zmieni nastawienie, zmotywuje, wyciągnie z tej klitki bo chyba zaczyna mi jak co roku odbijać Co z tego, że dostałem pociechę duchową pt. "Nie muszę być idealny" skoro nie potrafię się zmobilizować aby wykrzesać z siebie minimum potrzebne w życiu? Nie mam żadnej motywacji, nic mi się nie chce. I co z tego że dostałem propozycję by przyłączyć się w swoich stronach do pisania książki a mój nauczyciel miał dziś obronę doktoratu (udaną) skoro popadam w odrętwienie? No i jeszcze mój tekst pszepad w akcji a wysłałem go tydzień temu. A później jęk: 54. ponaglenie "Przyślijcie wiadomości ze swojego miasta, przez 3 lata były od was z 5 wiadomości a taki Białystok daje 3 newsy na miesiąc na stronę". Tekst na stronę pewnej fundacji/organizacji działającej w paru miastach PL, oczywiście wszyscy ludzie z mojego miasta mają to gdzieś i jak była impreza to się wkurzyłem, trzasnąłem fotki i tekst i wysłałem jak już zalega tam od ponad tygodnia. Nie to jednak jest tematem. Niech mnie ktoś zmobilizuje, please!

Nuuuudy

Chyba najbardziej smuci mnie to, że chciałbym być dla kogoś wyjątkowy, a nigdy nie będę. Przynajmniej nie w taki większy. I trudno mi się z tym pogodzić.

Kolega miał mi zrobić cholerne wykresy z gnuplota (za pomocą komend w terminalu). Nie zrobił. Termin mam do północy . Siedzę i to męczę i nie bardzo wychodzi. Trudno, najwyżej (jak często) będę świeciła oczami.

Ale znowu nie posłuchałam podświadomości. Bo domyślałam się, że nic z tego nie wyjdzie ;>.

Kiedy obudziłam się po długiej i intensywnej drzemce, pomyślałam, że jedyne, czego teraz potrzebuję, to ktoś bliski, do kogo mogłabym się przytulić po tym całym wykańczającym tygodniu, porozmawiać, zasnąć. Niby banały, ale świadomość, że są one dla mnie nieosiągalne, boli.

Kiedy obudziłam się po długiej i intensywnej drzemce, pomyślałam, że jedyne, czego teraz potrzebuję, to ktoś bliski, do kogo mogłabym się przytulić po tym całym wykańczającym tygodniu, porozmawiać, zasnąć. Niby banały, ale świadomość, że są one dla mnie nieosiągalne, boli.

Podbijam cytując klasyka "mam tak samo jak Ty"

dobrze, że nie mam kasy bo chyba bym się wytatuowała cała. drugi tatuaż się goi, trzeci w planach a już pomysł na czwarty się pojawił.

to na bank jest objaw czegoś. tylko czego? lęku? chęci wyrażenia siebie/odnalezienia siebie? spóźniony okres buntu? a może jakieś CHAD mi się powoli rozwija?

nie umiem tego realnie ocenić!