"JĘCZARNIA"-czyli muszę się komuś wyżalić!

kasiątko, myślałam ze i tak masz płacone czy kogoś umówisz czy nie. Skoro tak nie jest to cieżko to widze.

Moja mama nie pójdzie.

Jeszcze w tym tygodniu dowiem się czy mnie przjeli.

Sama dałam Zgrywulkowi szczepionke. Nic mu nie jest ale obawiam się tylko, że pół zmarnowałam i nie zaaplikowałam pod skórkę.

Walczę z chorobą od 12 roku życia - od 1994 roku. Czy wygram walkę? Obawiam się że nie

nie moge spac , ten chuj znowu pije jak ja mam ich zostawic samych i jechac na terapie, no jak

Schodzi ze mnie entuzjazm, który myślałem pomoże mi coś zmienić o czym pisałem tu zaczynam-walczy-o-siebie-t43832.html Chyba się skończy jak zawsze krok do przodu i dwa kroki do tyłu. Jak żyć?

boje się, bardzo się boję...wszystkiego...boje się, że zostanę sama, że będę takim "zerem" , że nic się nie zmieni, jest coraz gorzej, jutro wizyta u psychiatry, M ze mna jedzie, sama nie dałabym rady, nie rzedzę sobie kompletnie, wszystko mnie przerazą, boję się życia

amelia83, współczuje. tez tak kiedys sie czułam, to kiedyś minie ale trzeba czasu

amelia83, mam to samo i do tego koszmarne lęki które siedzą cały dzień.Prochy jeszcze nie odpaliły?

czerwona-malina, pink_hope, dzięki, juz mam tego dość...siebie najbardziej, nie moge na siebie patrzeć, nie wiem co się dzieje, leki jak widać nie rozkręciły się, jedyna nadzieja, że moja doktor jutro cos wymyśli ...tracę sens tego wszystkiego dosłownie

Masakra jakaś. Niby wiedziałem, że to nastąpi ale... Ojciec właśnie wrócił po 2 latach z więzienia z trzeciej odsiadki za znęcanie. A ja od razu stanąłem jak sparaliżowany. Jeszcze wpadła siostra i mieliśmy nadzieję, że może jednak nie wróci bo miał być jakoś w zeszłym tygodniu, tylko się gdzieś wyniesie, a tu w tym momencie otwierają się drzwi i wchodzi... Mówcie co chcecie, ale momentalnie poczułem się jakby stracił kilkanaście lat, od razu ogromne ciśnienie, ból brzucha i głowy, trzęsące ręce. Odeszła mi ochota do czegokolwiek. Nie wiem czy to tym razem przeżyję. Nie mam sił już. Wszedł i niby od razu wyszedł, ale wróci, on zawsze wraca.

Peter_Pan, współczuję

kasiątko, Najgorsze jest to, że jego obecność mnie zawsze paraliżuje. Nie jestem w stanie racjonalnie myśleć, a co dopiero działać. Czuję się jak pogodzony z losem baranek prowadzony na rzeź.

Peter_Pan,

Pter_Pan przykro mi

nie poddawaj się

kasiątko, Lili7, Dzięki za wsparcie, chyba tego w tej chwili mi potrzeba nawet od obcych mi osób. Czeka mnie dziś pewnie bezsenna noc, po raz pierwszy przy drzwiach zamkniętych na zamek od dłuższego czasu. Co mu może odbić tego nie wiem. Jakoś spróbuję się zebrać po tym szoku. Jest nadzieja, że coś znajdę i się stąd wyrwę choćbym się miał zadłużyć do końca życia. Być może jutro na przekór temu uśmiechnie się do mnie los. Byle do rana.

-- 11 lip 2013, 19:49 --

Ja nie wiem czy dziś jest dzień znęcania się nade mną przez los? Właśnie dzwoniła do mnie siostra,(jak zwykle pijana bo chyba po trzeźwemu nie może), która siedzi na Zachodzie i sama ma problemy ze sobą, głównie alkoholowe i powiedziała, że ma raka. Chyba żartów by sobie na taki temat nie robiła nawet pod wpływem bo zna mnie. Nasze stosunki są dziwne, jak wszystko w tej niby rodzinie, ale zawsze ją kochałem i kocham choć tyle zmartwień nam przysporzyła to to się nie zmieni. Brak mi słów i sił.

-- 11 lip 2013, 19:56 --

Jak ja mam funkcjonować normalnie jak mnie z każdej strony okładają. Dla mnie rodzina to synonim zmartwień i cierpienia i to praktycznie od małego. Do tego los mnie obdarzył takim durnym charakterem, że ja nie jestem w stanie tego nie przeżywać, tak jak przeżywam. Zawsze taki byłem, że ciosy przyjmowałem na siebie jak gromy, tłumiłem to w sobie i starałem się jakoś żyć na przekór temu. Ale nie spływało to po mnie. Każdy dzień walczę z myślami, ale ile można. Kiedyś miałem przynajmniej nadzieję, że będę dorosły to się zmieni, i co? I NIC! Chyba jeszcze bardziej to wszystko przeżywam bo jestem bardziej świadom tego co się dzieje.

Jestem chora Znowu. Dwa tygodnie temu byłam chora - i na zwolnieniu. Teraz nie mogę sobie pozwolić na zwolnienie Jest tyle roboty!

I do dupy takie siedzenie w samotności, jak się jest chorym...

hej wiecie coś o leku efevelon sr 75mg? Biorę go 4 dzień nie czuje się najlepiej ponoć trzeba czekać 2 tyg. na poprawę.Mam nerwico depresję brałam arketis ale nie pomógł. Lekarz zapisał mi lerivon 60mg na noc (biorę go już 4 tyg.) i efevelon. Proszę pomóżcie???

-- 14 lip 2013, 13:49 --

a i mój największy problem to kłucie serca i straszny strach że zaraz coś mi się stanie.

oki dzięki

ja nie powinnam żyć, boje się, nie wiem jak, dziś miałam iść na urodziny i do szpitala bo bratowa urodziła wczoraja a ja nie jestem w stanie zejść do sklepu, boje się wyjść kiedy to sie skończy, jestem niepotrzebna powinnam zdechnąć

amelia83, tulę, będzie lepiej, trzymaj się kochana:*

dla mnie nie ma miejsca na tym swiecie, juz nie mam sily na to, wszystko mnie przerasta

amelia83, Karinko, jesteś wspaniałą osobą, masz swoje pasje. Wiem, że jest ciężko, ale uwierz, będzie lepiej. Mam nadzieję, że niedługo nowe leki zaczną działać

zaczną działać napewno, ja w tamtym roku dałam radę to pokonać teraz znowu mnie dopadło, ale nie poddaję się i walczę i wy wszyscy walczcie!!!! Nie warto się dawać tej durnej chorobie, ona siedzi tylko w naszej głowie!

nazywam się niewarto, nie jestem wspaniała, jestem zerem, teraz czuję, że nie mam nic

amelia83, teraz Tobie się tak wydaje, bo gorzej się czujesz, ale zobaczysz, znów zaświeci słońce.